..το χθεσινό 52%, καθώς και το περσινό δικό μας 62%,
..σηματοδοτούν την αφύπνιση των λαών και την προσπάθειά τους να ξεφύγουν από την χειραγώγηση των προπαγανδιστών της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης πραγμάτων.
Λαών διαφορετικών μεν σε νοοτροπίες, σε πολιτικούς και κοινωνικούς προσανατολισμούς,
..με διαφορετικό πολιτισμικό επείπεδο και υφιστάμενη κατάσταση (status quo),
..αλλά πάντως λαών! Κι αυτό είναι που
μετράει. Γιατί θ' ακολουθήσουν κι άλλοι.
Το ράγισμα επήλθε και δεν είναι από αμελητέα πλευρά.
Το "κρακ" ακούστηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, και ήδη,
..πίσω απ΄τις φαινομενικά ψύχραιμες έως σκληρές δηλώσεις ευρωπαίων "ηγετών" και "αξιωματούχων",
..τα χαμόγελα έχουν παγώσει.
Όλοι πιά ξέρουν πως στα θεμέλια αυτής της Ε.Ε. κάτι έτριξε.
Τώρα, από σήμερα κιόλας, και για τα επόμενα δύο χρόνια που προβλέπονται για την διαδικασία αποχώρησης χώρας-μέλους από την "Ένωση",
..αρχίζει ένας υπόγειος μαραθώνιος διαβουλεύσεων,
..όπου μέσω εκβιασμών, εκφοβισμών και υποσχέσεων,
..θα προσπαθήσουν να παρακάμψουν την βούληση του βρετανικού λαού,
..είτε αγνοώντας την τελείως, είτε καθιστώντας την ανενεργή με διάφορα νομικίστικα και οικονομικά τερτίπια.
Βέβαια κυβερνήσεις-μαριονέτες τόσο ακραία δωσιλογικές σαν την δική μας δεν είναι εύκολο να βρουν,
..όμως να μην ξεχνάμε πως οι εξουσίες όλων των χωρών (τουλάχιστον των ευρωπαϊκών) δεν παύουν να είναι εξουσίες, να επικοινωνούν άνετα μεταξύ τους και να έχουν κοινά συμφέροντα,
..συμφέροντα που στις περισσότερες φορές και σε συντριπτικό ποσοστό δεν συμπίπτουν με τα συμφέροντα των λαών τους.
Πάντως είτε είμαστε αισιόδοξοι, είτε απαισιόδοξοι, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως το πουλόβερ κάπου σε κάποια άκρη έχει αρχίσει να ξηλώνεται.
Ακόμη δεν ξέρουμε αν θα καταφέρουν να το μπαλώσουν,
..ή αν θ' αφήσουν τις κλωστές να κρέμονται με κίνδυνο να ξηλωθεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον,
..ή αν θα αλλάξουν πουλόβερ, πράγμα που είναι τελείως απίθανο.
Αυτό που ξέρουμε είναι πως οι λαοί είναι ακόμη ζωντανοί και ισχυροί.
Αρκεί να το πιστέψουν!..
* Ο στίχος του σημερινού σχόλιου είναι από το τραγούδι των Archive "Fuck You Anyway", του οποίου τους στίχους παραθέτουμε εδώ στα αγγλικά βεβαίως-βεβαίως προς τιμή του βρετανικού λαού, και με υπογραμμίσεις του blog:
" There's a look on your face I would like to knock out
See the sin in your grin and the shape of your mouth
All I want is to see you in terrible pain
Though we won't ever meet I remember your name
Can't believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway
You are scum, you are scum and I hope that you know
That the cracks in your smile are beginning to show
Now the world needs to see that it's time you should go
There's no light in your eyes and your brain is too slow
Can't believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I don't think I can, so fuck you anyway
Bet you sleep like a child with your thumb in your mouth
I could creep up beside put a gun in your mouth
Makes me sick when I hear all the shit that you say
So much crap coming out it must take you all day
There's a space kept in hell with your name on the seat
With a spike in the chair just to make it complete
When you look at yourself do you see what I see
If you do why the fuck are you looking at me
Why the fuck why the fuck are you looking at me
There's a time for us all and I think yours has been
Can you please hurry up 'cos I find you obscene
We can't wait for the day that you're never around
When that face isn't here and you rot underground
Can't believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway
So fuck you anyway
Αναρτήθηκε από Κώστας Μαντατοφόρος
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
