Διυλιστήριο: 10/09/17
ροη αναρτησεων

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

O B.Σόιμπλε ομολόγησε: «Ήθελα την Ελλάδα εκτός ευρώ»



Ο Σόιμπλε σε συνέντευξή του στους Financial Times ομολόγησε ότι ποτέ δεν είχε στόχο την επιβολή λιτότητας στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αντίθετα ότι «ήταν πάντα από την πλευρά όσων επιθυμούσαν λύσεις» ζητώντας μια αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ.

«Θα επιχειρηματολογούσα, με μεγαλύτερη πυγμή πλέον, μετά από οκτώ χρόνια, ότι αυτή η πολιτική γεννά περισσότερο βιώσιμη ανάπτυξη από οποιαδήποτε άλλη», τόνισε ο 75χρονος Γερμανός πρώην ΥΠΟΙΚ, που εντός των επόμενων εβδομάδων θα αναλάβει την προεδρία της γερμανικής Βουλής.
Στη συνέντευξή του, μία ημέρα πριν το 113ο και τελευταίο Eurogroup της οκταετούς θητείας του, ο κ. Σόιμπλε έκανε λόγο για νέες «φούσκες» λόγω των τρισεκατομμυρίων δολαρίων που έχουν ρίξει οι κεντρικές τράπεζες στις αγορές.
Ο Σόιμπλε ανέλαβε τη θέση του τον Οκτώβριο του 2009, τον ίδιο μήνα που η Ελλάδα αποκάλυψε ότι το έλλειμμά της ήταν διπλάσιο από την προηγούμενη εκτίμηση, πυροδοτώντας γεγονότα που οδήγησαν στην πρώτη από τις τρεις δανειοδοτήσεις της χώρας.
Δηλώνει ότι του προκάλεσε έκπληξη που έγινε υπουργός Οικονομικών. «Δεν ήμουν ποτέ μεγάλος οικονομολόγος. Είμαι γερμανός δικηγόρος –όχι τόσο συναρπαστικό- και τα αγγλικά μου δεν ήταν επίσης πολύ καλά».
Την ίδια στιγμή ανέλαβε τη θέση με ένα βαθμό «εμπιστοσύνης στον εαυτό μου από τη μακρά πολιτική εμπειρία», περιλαμβανομένων δυο θητειών ως υπουργός Εσωτερικών και μια περίοδο ως πρόεδρος του κόμματος της Αγκελα Μέρκελ.
Ο Γιώργος Παπακωνσαντίνου, πρώτος Ελληνας υπουργός οικονομικών που συνάντησε τον Σόιμπλε θυμάται τις πρώτες κουβέντες. «Είσαι πραγματικός υπουργός Οικονομικών;», λέει ότι τον ρώτησε ο Σόιμπλε, προφανώς θέτοντας αμφιβολίες για το εάν ο Ελληνας είχε εξουσία να λάβει σκληρές αποφάσεις.
Ο Σόιμπλε θυμάται να λέει στην συνάδελφό του Κριστίν Λαγκάρντ, τώρα επικεφαλής του ΔΝΤ: «Έχεις περισσότερη εμπειρία, δούλεψες σε μεγάλη αμερικανική δικηγορική εταιρεία, έχεις μεγάλη καριέρα και έπαιξες μεγάλο ρόλο στη Γαλλία, αλλά καταλαβαίνω την πολιτική πολύ καλύτερα από εσένα».
Κάποιες φορές ο Σόιμπλε παραδέχεται ότι «εκνεύρισε τους συναδέλφους του».
Στην Ελλάδα ο εκνευρισμός του έφτασε σε κρίσιμο σημείο μετά την ανάληψη της ηγεσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο του 2015, που αμφισβήτησε τους όρους της ελληνικής διάσωσης. Προκάλεσε σκλήρυνση της στάσης του, καταλήγοντας σε ένα σχέδιο που θα επιτρέψει στην Ελλάδα μια προσωρινή έξοδο από την ευρωζώνη.

Ο ίδιος ο Σόιμπλε παραδέχθηκε ότι πρωτοστάτησε στη συζήτηση για προσωρινή αποχώρησή της από το ευρώ, όμως η χώρα μας ήταν ανένδοτη σε τέτοιο ενδεχόμενο, οπότε δεν υπήρχε άλλος δρόμος από αυτόν των μεταρρυθμίσεων, παρά το πολιτικό κόστος που είχε για την κυβέρνηση στην Αθήνα.
Αναφέρθηκε δε και στην αντιπάθεια που αντιμετωπίζει από τους Έλληνες, τονίζοντας ότι μόνο κάποιοι νιώθουν έτσι γι' αυτόν, ενώ άφησε αιχμές για τους Έλληνες πολιτικούς: «Θα έπρεπε να ρωτήσετε τους Έλληνες τι εικόνα έχουν για τους ηγέτες τους». Το ζητούμενο, συνέχισε αιχμηρά ο κ. Σόιμπλε, είναι να λαμβάνεις αποφάσεις που είναι δύσκολες αλλά απαραίτητες, ακόμα κι αν υπάρξουν συνέπειες.

Για δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει η αποχώρηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών κάνει λόγο η Welt am Sonntag σε εκτενές αφιέρωμα στον χριστιανοδημοκράτη πολιτικό.

Η εφημερίδα του Βερολίνου ταυτίζει τον Β. Σόιμπλε με την ίδια την Ευρώπη, εξαίροντας τη συμβολή του στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής τα προηγούμενα χρόνια.

«Μόνο στα τελευταία οκτώ χρόνια ο Σόιμπλε βίωσε και συναποφάσισε στο πλαίσιο της ευρωκρίσης περισσότερα από ό,τι οι περισσότεροι προκάτοχοί του συνολικά. Έβαλε τις βάσεις, οι οποίες -ανεξαρτήτως του ποιος θα τον διαδεχθεί- δεν μπορούν απλά να παρακαμφθούν χωρίς να προξενηθούν σοβαρές ζημιές στο οικοδόμημα της ευρωζώνης», γράφει μεταξύ άλλων η Welt της Κυριακής, η οποία χαρακτηρίζει τον Σόιμπλε έναν από «τους μεγαλύτερους Γερμανούς πολιτικούς αυτής της εποχής», ο οποίος αποτέλεσε αξιόπιστο στήριγμα για την καγκελάριο Μέρκελ στη διαχείριση της ευρωκρίσης.

Το δημοσίευμα αναφέρει την Ελλάδα ως «το καλύτερο παράδειγμα» για την ανθεκτικότητα που διέκρινε τον απερχόμενο υπουργό Οικονομικών. Όπως σημειώνει, «σε μεγάλο βαθμό χωρίς να γίνει αντιληπτό από την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ο Σόιμπλε ήθελε το 2011 να εξωθήσει τη χώρα εκτός νομισματικής ένωσης. Τέσσερα χρόνια αργότερα το επιχείρησε εκ νέου. "Ο Σόιμπλε χρησιμοποίησε την Ελλάδα ως παράδειγμα προκειμένου να καταστήσει σαφές σε μεγάλες χώρες όπως η Ιταλία από τι απειλούνται εάν δεν παίξουν σύμφωνα με τους κανόνες" λέει ένας συνεργάτης του Β. Σόιμπλε». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «η Μέρκελ τον σταμάτησε. Ο Σόιμπλε δεν τα παράτησε όμως, αλλά διαπραγματεύθηκε το επόμενο πακέτο διάσωσης για την οικονομικά δυσπραγή χώρα. Δεν είναι πάντα δείγμα αδυναμίας, όταν συνεχίζει κανείς το έργο του παρά την ήττα που υπέστη».

Η Welt am Sonntag εκτιμά ότι η Άγγελα Μέρκελ δεν θα μπορέσει να μεταθέσει στο μακρινό μέλλον το ζήτημα της διαχείρισης της ευρωκρίσης. «Μέχρι το καλοκαίρι η επόμενη γερμανική κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει εάν θα εγκρίνει μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ώστε το ΔΝΤ να συμμετάσχει τελικά με κεφάλαια στο τρίτο πρόγραμμα βοήθειας. Ο Σόιμπλε δεν το ήθελε ποτέ (σ.σ. ελάφρυνση χρέους), αλλά εν τέλει θα υπέκυπτε στην αναγκαιότητα. Με έναν υπουργό Οικονομικών από το FDP αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο» παρατηρεί η εφημερίδα, εκτιμώντας ότι η «η Ελλάδα και το μέλλον του ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) είναι μόνο δύο από τα πολλά ζητήματα ευρωπαϊκής πολιτικής που ενδέχεται να απασχολήσουν τη νέα γερμανική κυβέρνηση στο σύνολο της επόμενης νομοθετικής περιόδου».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://diulistirio.blogspot.gr
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Το σκάνδαλο του Σάλλα υπό τις πλάτες Σαμαρά, Ε.Ε.



Πώς στήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της ευρωζώνης με συμπαιγνία της κυβέρνησης Σαμαρά και των Ευρωπαίων

Πώς θα σας φαινόταν, άραγε, αν μια τράπεζα εμφάνιζε ζημιές 400.000.000 ευρώ και το επόμενο τρίμηνο είχε κέρδη 3,6 δισ. ευρώ; Υπό τη φυσιολογική ροή των πραγμάτων, μια τόσο μεγάλη αλλαγή είναι αδιανόητη και απραγματοποίητη. Κάποιο σημαντικό γεγονός θα έπρεπε να μεσολαβήσει. Κάτι μαγικό θα έπρεπε να έχει κάνει ο τραπεζίτης.

Ε, λοιπόν, ο Μιχάλης Σάλλας άλλη μία φορά είχε βγάλει λαγό από το καπέλο. Με τη συνδρομή και τη βοήθεια της τότε ελληνικής κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, του τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου, της ΕΚΤ και του Eurogroup έκανε το colpo grosso με τις κυπριακές τράπεζες.

Πλήρωσε 524.000.000 ευρώ και πήρε τις κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα, που άξιζαν 4 δισ. ευρώ! Το ρεσάλτο της Πειραιώς στις κυπριακές τράπεζες και την κυπριακή οικονομία εμφανίστηκε ως λύση της τελευταίας στιγμής, περίπου ως λύση απελπισίας. Και πάλι καλά που δεν εμφανίστηκε ο Μιχάλης Σάλλας σαν «λευκός ιππότης» που, υπό τις ευλογίες των προαναφερομένων, έσωσε την Ελλάδα και Ελληνες καταθέτες.

Ηταν, όμως, πραγματικά έτσι τα πράγματα; Αν θεωρήσουμε σοβαρή πηγή (και δεν υπάρχει πιο σοβαρή) πληροφόρησης ένα εμπιστευτικό υπόμνημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το οποίο είδαν λίγα μάτια, τότε η απόφαση δεν ήταν καθόλου επείγουσα και καθόλου της τελευταίας στιγμής. Υπήρχε σχέδιο, το οποίο είχε καταστρωθεί με κάθε επιμέλεια. Το αποδεικνύει το εμπιστευτικό υπόμνημα της ΕΚΤ που αναφέραμε, στο οποίο, μεταξύ άλλων, αρκετούς μήνες πριν αναφέρεται: «Οι θυγατρικές θα εκποιηθούν από τους Κύπριους ιδιοκτήτες τους σε μια ελληνική τράπεζα, η οποία θα μπορούσε να εξασφαλίσει την υποστήριξη του ΤΧΣ για να πραγματοποιήσει την αγορά». Ετσι ακριβώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Οι Κύπριοι εκβιάστηκαν ωμά και αναγκάστηκαν να πουλήσουν για 524.000.000 ευρώ τις τράπεζες στην Ελλάδα. Αν δεν το έκαναν, είχαν απειληθεί ορθά κοφτά ότι θα τους πετούσαν έξω από την ευρωζώνη.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι οι υπεύθυνοι των τραπεζών αρνήθηκαν να βάλουν την υπογραφή τους.
Πολύ χοντρό και πολύ μπερδεμένο το κουβάρι της υπόθεσης, ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της ευρωζώνης, όπως το χαρακτήρισε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, γιος του εκλιπόντος Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου και αρχηγός του ΔΗ.ΚΟ., μιλώντας στον Γερμανό δημοσιογράφο Χάραλντ Σούμαν. «Η χώρα μου είναι θύμα μιας εν ψυχρώ ληστείας. Μας έκλεψαν 3,5 δισ. ευρώ και τα έδωσαν σε μια ελληνική τράπεζα. Οι οικονομίες μιας ζωής, τα λεφτά που πήραν οι συμπολίτες μας από τη συνταξιοδότησή τους. Τώρα πολλοί θα χάσουν ως και τα σπίτια τους. Η τρόικα και το Eurogroup αποφάσισαν και εμείς έπρεπε να συμφωνήσουμε με το πιστόλι στον κρόταφο. Ηταν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της ευρωζώνης».

Ο δρόμος προς την εκβιαστική, όπως τη χαρακτηρίζουν οι Κύπριοι, συμφωνία ξεκινά με την οικονομική κατάρρευση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2012.

Το πρώτο μεγάλο πλήγμα ήρθε τον Μάρτιο του 2012, επί πρωθυπουργίας Λουκά Παπαδήμου. Τότε έγινε το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, το οποίο προκάλεσε ζημιές 4 δισ. ευρώ στις κυπριακές τράπεζες από τα ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους, απώλειες που ισούνται με το 25% του ΑΕΠ της Κύπρου. Τρομακτικό νούμερο.

Η κυβέρνηση του τότε Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, η οποία έχει τεράστιες ευθύνες για τον τρόπο που χειρίστηκε τα θέματα των κυπριακών τραπεζών, υποστήριξε με 1,8 δισ. ευρώ τη Λαϊκή Τράπεζα, που είχε υποστεί ιδιαίτερα σφοδρό πλήγμα.
Λίγους μήνες αργότερα, η Κύπρος βρέθηκε σε αδυναμία να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της και αναγκάστηκε να υποβάλει αίτημα για βοήθεια, όπως προηγουμένως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Μπήκε δηλαδή κι αυτή στον ζυγό των Μνημονίων και αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί με την τρόικα.

Υπήρχε, όμως, μία τεράστια διαφορά σε σύγκριση με τις άλλες τρεις χώρες σε Μνημόνιο. Η Γερμανία και η καγκελάριος Μέρκελ απαίτησαν να εφαρμοστεί αυτή τη φορά το bail in, που η ίδια είχε επιβάλει ως λύση για τα προβλήματα των ευρωπαϊκών τραπεζών τον Οκτώβριο του 2010 στον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί κατά τη συνάντησή τους στην Ντοβίλ.

Βλέπετε, στην περίπτωση των κυπριακών τραπεζών δεν υπήρχε εμπλοκή άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών, ενώ ήταν μεγάλη η συμμετοχή των Ρώσων ολιγαρχών, τους οποίους η Γερμανίδα καγκελάριος ήθελε να «χτυπήσει». «Θα αναλάβουν την ευθύνη αυτοί που προξένησαν το πρόβλημα, δηλαδή αυτοί που εμπιστεύτηκαν τα χρήματά τους στις τράπεζες» ήταν το μότο.
Ετσι, όποιος είχε καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρώ σε κυπριακή τράπεζα υπέστη «κούρεμα» των καταθέσεων.
Υπήρχε, όμως, ένα πολύ λεπτό σημείο και πολύ κρίσιμο. Γιατί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα μπορεί να μην απειλούνταν από την Κύπρο, αλλά θα μπορούσε να απειληθεί από την Ελλάδα. Γιατί; Διότι περίπου το ένα τρίτο των εργασιών των κυπριακών τραπεζών γινόταν στην Ελλάδα και δεκάδες χιλιάδες Ελληνες καταθέτες είχαν τα χρήματά τους σε κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα.

Αν και οι Ελληνες καταθέτες πλήρωναν τις συνέπειες του bail in για τις κυπριακές τράπεζες, όπως ήταν νομικά ορθό και μη αμφισβητούμενο, υπήρχε τεράστιος φόβος ότι θα προκληθεί μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα, το οποίο θα επεκτεινόταν και στην Ευρώπη.
Εκείνη την εποχή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που είχε συντάξει και το εμπιστευτικό σημείωμα για το θέμα αυτό, προειδοποίησε ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα ενός bank run στην Ελλάδα, που θα οδηγούσε σε κατάρρευση το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο είχε μόλις ανακεφαλαιοποιηθεί με 30 δισ. ευρώ από το δάνειο των 130 δισ. που είχε πάρει η Ελλάδα από τον ESM.

Εκείνη την εποχή, το πρόβλημα ήταν τεράστιο και υπήρχε φόβος, σε περίπτωση κατάρρευσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, να μολυνθούν η Ιταλία, η Ισπανία και να δεχτούν ισχυρούς τριγμούς και οι τράπεζες άλλων χωρών, μηδέ των γερμανικών εξαιρουμένων, οι οποίες είχαν πολλούς σκελετούς στις ντουλάπες. Αυτό οι υπουργοί της ευρωζώνης και η τρόικα ήθελαν πάση θυσία να το αποφύγουν. Οπότε, μπήκε μπροστά το σχέδιο που είχε εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Τα σενάρια και το πρωτοφανές σκηνικό των εκβιασμών

Τα σενάρια ήταν δύο. Το ένα, να εθνικοποιηθούν οι κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, πράγμα που δεν υπήρχε ούτε μία πιθανότητα να αποδεχθούν η Κομισιόν και τα άλλα κράτη της ευρωζώνης, και το δεύτερο να αγοράσει τα καταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα κάποια ελληνική τράπεζα, όπως φαίνεται και από την παράγραφο του υπομνήματος που παραθέσαμε στην αρχή του ρεπορτάζ.

Από το σημείο αυτό αρχίζει ο μεγάλος εκβιασμός, που οδήγησε στο μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία της ευρωζώνης και σε ξεπούλημα περιουσίας 4 δισ. ευρώ στην τιμή των 524.000.000 ευρώ στην Τράπεζα Πειραιώς. Ολο το παρασκήνιο των εκβιασμών θα το δούμε την προσεχή Κυριακή. Τώρα θα σας πούμε μόνο πως, επειδή οι υπεύθυνοι των κυπριακών τραπεζών αρνήθηκαν να υπογράψουν και η κυπριακή κυβέρνηση δεν μπορούσε να προχωρήσει στη μεταβίβαση η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επικεφαλής το τότε μέλος του διοικητικού της συμβουλίου, τον Γερμανό Γιεργκ Ασμουσεν, συνέταξε νομοθετική ρύθμιση, η οποία παρουσίασε στην κυπριακή Βουλή και που έδινε τη δυνατότητα σε περιόδους κρίσης στην κυπριακή κυβέρνηση να αναλάβει δράση.

Ετσι, η άρνηση των εκπροσώπων της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής να υπογράψουν τη συμφωνία πώλησης των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα ξεπεράστηκε με την υπογραφή της Αρχής Εξυγίανσης, αφού προηγουμένως εκδόθηκε σχετικό διάταγμα από το υπουργείο Οικονομικών της Κύπρου.


http://www.diulistirio.blogspot.gr/
Διαβάστε περισσότερα.... »
....