Υπήρχε μία εποχή που τα πράγματα ήταν λίγο-πολύ κανονικά.
Κανονικά. Όχι απαραίτητα φυσιολογικά, αλλά κανονικά..
Ακόμα κι εκείνη την εποχή βέβαια ο έλληνας θεωρείτο πολύ πολιτικοποιημένος σε σχέση με τους υπόλοιπους λαούς.
Όμως υπήρχε μιά διαφορά:
Είχαμε, υπήρχαν, στην ζωή των πολιτών και άλλα πράγματα. Και άλλα ενδιαφέροντα.
Είχαμε φίλους. Είχαμε κοινωνική ζωή. Είχαμε δραστηριότητες:. πνευματκές, πολιτιστικές, αθλητικές, τεχνικές, χόμπυ διάφορα, ανησυχίες για όλη την γκάμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων που μπορεί μία κοινωνία να αναπτύξει.
Τώρα;
Τώρα απ' το πρωί ίσαμε το άλλο πρωί ασχολούμαστε με την πολιτική και τους πολιτικούς! Λες και είναι αυτοσκοπός!
Λες και το πολιτικό σύστημα δεν θάπρεπε να είναι ένα κομμάτι, ένα υποσύνολο της συνολικής ζωής της κοινωνίας!
Και μάλιστα τόσο περισσότερο αθόρυβο, διακριτικό και αφανές, όσο καλύτερα θα έκανε την δουλειά του!
Όλη αυτή η οχλοβοή, η χλαπαταγή, η υπερδραστηριότητα γύρω απ' την πολιτική ζωή, ένα σημαίνει:
Ότι το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας είναι τελείως ανίκανο να επιτελέσει το ρυθμιστικό του έργο, και να παράσχει στην κοινωνία την σιγουριά και την ηρεμία που χρειάζεται για μία φυσιολογική πολυποίκιλη, πολλαπλών ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων ζωή!
Όλη αυτή η μη-κανονικότητα έχει γιγαντωθεί και έχει γίνει εξώφθαλμη με την κρίση, ενώ στην ουσία δεν οφείλεται στην κρίση!
Γιατί απλούστατα η ίδια η κρίση είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της ανικανότητας του πολιτικού συστήματος.
Οι ίδιοι οι πολιτικοί με τους οποίους ασχολούμαστε συνεχώς, είναι αυτοί που ευθύνονται γιατην κρίση, και την δυσλειτουργία, την διαστρεβλωμένη αυτή λειτουργία της κοινωνίας.
Αυτοί εμποδίζουν την ανάπτυξη της φυσιολογικής ζωής των πολιτών.
Επειδή όμως η πολιτική αποτελεί μία από τις απαραίτητες παραμέτρους της κοινωνικής ζωής, δεν μπορούμε ούτε είναι φυσιολογικό να την καταργήσουμε.
Αλλά μπορούμε να ''καταργήσουμε'' τους πολιτικούς, ΟΣΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, έχουν καταστήσει την πολιτική συνώνυμο με την διαφθορά, την ανηθικότητα, και την καταστροφή της χώρας!
Έτσι θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε μία κανονική και φυσιολογική ζωή..
..που δεν θάχει μόνο σημείο αναφοράς κι ενδιαφέροντος ό,τι χειρότερο και πιό σάπιο υπάρχει στον τόπο..
Κανονικά. Όχι απαραίτητα φυσιολογικά, αλλά κανονικά..
Ακόμα κι εκείνη την εποχή βέβαια ο έλληνας θεωρείτο πολύ πολιτικοποιημένος σε σχέση με τους υπόλοιπους λαούς.
Όμως υπήρχε μιά διαφορά:
Είχαμε, υπήρχαν, στην ζωή των πολιτών και άλλα πράγματα. Και άλλα ενδιαφέροντα.
Είχαμε φίλους. Είχαμε κοινωνική ζωή. Είχαμε δραστηριότητες:. πνευματκές, πολιτιστικές, αθλητικές, τεχνικές, χόμπυ διάφορα, ανησυχίες για όλη την γκάμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων που μπορεί μία κοινωνία να αναπτύξει.
Τώρα;
Τώρα απ' το πρωί ίσαμε το άλλο πρωί ασχολούμαστε με την πολιτική και τους πολιτικούς! Λες και είναι αυτοσκοπός!
Λες και το πολιτικό σύστημα δεν θάπρεπε να είναι ένα κομμάτι, ένα υποσύνολο της συνολικής ζωής της κοινωνίας!
Και μάλιστα τόσο περισσότερο αθόρυβο, διακριτικό και αφανές, όσο καλύτερα θα έκανε την δουλειά του!
Όλη αυτή η οχλοβοή, η χλαπαταγή, η υπερδραστηριότητα γύρω απ' την πολιτική ζωή, ένα σημαίνει:
Ότι το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας είναι τελείως ανίκανο να επιτελέσει το ρυθμιστικό του έργο, και να παράσχει στην κοινωνία την σιγουριά και την ηρεμία που χρειάζεται για μία φυσιολογική πολυποίκιλη, πολλαπλών ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων ζωή!
Όλη αυτή η μη-κανονικότητα έχει γιγαντωθεί και έχει γίνει εξώφθαλμη με την κρίση, ενώ στην ουσία δεν οφείλεται στην κρίση!
Γιατί απλούστατα η ίδια η κρίση είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της ανικανότητας του πολιτικού συστήματος.
Οι ίδιοι οι πολιτικοί με τους οποίους ασχολούμαστε συνεχώς, είναι αυτοί που ευθύνονται γιατην κρίση, και την δυσλειτουργία, την διαστρεβλωμένη αυτή λειτουργία της κοινωνίας.
Αυτοί εμποδίζουν την ανάπτυξη της φυσιολογικής ζωής των πολιτών.
Επειδή όμως η πολιτική αποτελεί μία από τις απαραίτητες παραμέτρους της κοινωνικής ζωής, δεν μπορούμε ούτε είναι φυσιολογικό να την καταργήσουμε.
Αλλά μπορούμε να ''καταργήσουμε'' τους πολιτικούς, ΟΣΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, έχουν καταστήσει την πολιτική συνώνυμο με την διαφθορά, την ανηθικότητα, και την καταστροφή της χώρας!
Έτσι θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε μία κανονική και φυσιολογική ζωή..
..που δεν θάχει μόνο σημείο αναφοράς κι ενδιαφέροντος ό,τι χειρότερο και πιό σάπιο υπάρχει στον τόπο..
Αναρτήθηκε από Κώστας Μαντατοφόρος