Η μεγάλη λαφυραγωγία». Με τη φράση αυτήν απάντησε παλαίμαχος και πολύπειρος τραπεζίτης για το σκάνδαλο (γιατί περί σκανδάλου πρόκειται, όπως θα αποδειχθεί) του διαχωρισμού της Αγροτικής Τράπεζας σε καλή και κακή, και της μεταβίβασης της «καλής» στην Τράπεζα Πειραιώς, αντί πινακίου... φακής 95.000.000 ευρώ.
Και λέμε «αντί ευτελούς τιμήματος», γιατί, όπως είχε αποκαλυφθεί στη Βουλή, μόνο το νεοκλασικό όπου στεγάζονταν τα κεντρικά είχε αξία 95.000.000 ευρώ.
Η ΑΤΕ ήταν μια πολύπαθη τράπεζα, η οποία είχε στο παρελθόν λαφυραγωγηθεί από τα κόμματα, όχι μόνο για χορήγηση δανείων προς αυτά, αλλά κυρίως για τη ρουσφετολογική εξυπηρέτηση αγροτών ψηφοφόρων, ιδίως σε προεκλογικές περιόδους.
Είχε λαφυραγωγηθεί, πάντα όμως με πολιτική κάλυψη και προτροπή, από τους ίδιους τους αγρότες, οι οποίοι, με τη στήριξη του κομματικού συστήματος, έπαιρναν δανεικά και αγύριστα.
Είχε, επίσης, λαφυραγωγηθεί πολύ περισσότερο από το διεφθαρμένο συνεταιριστικό κίνημα. Μάλιστα, συνεταιριστές, κατά κοινή ομολογία, πλούτισαν καταχρώμενοι δισεκατομμύρια που είχε χορηγήσει η ΑΤΕ στους συνεταιρισμούς τους. Και για όποιον μπορεί να έχει αμφιβολία ή αντίρρηση, αρκεί να αναφέρουμε ότι ακόμα και τώρα περίπου 750 συνεταιρισμοί χρωστούν πάνω από 2 δισ. ευρώ και μόνο τέσσερις από αυτούς πληρώνουν. Και βέβαια, η κορύφωση της λαφυραγωγίας ήταν η μεταβίβαση, αντί 95.000.000 ευρώ, της καλής ΑΤΕ στην Πειραιώς, η οποία επιπλέον δέχθηκε ένα δωράκι περίπου 7,47 δισ. ευρώ.
ΣυμπέρασμαΑν μελετήσει κανείς προσεκτικά και με πλήρη ανεξαρτησία πνεύματος την τελευταία πράξη -ή, αν θέλετε, και το κύκνειο άσμα της ΑΤΕ-, μπορεί αβίαστα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο περί αριστοτεχνικά ενορχηστρωμένης ενέργειας, η οποία μάλιστα εμφανίστηκε και ως σωτηρία. Και αυτό, παρότι η ΑΤΕ είχε εξυγιανθεί και μπορούσε να σωθεί με πολύ λιγότερα κεφάλαια από τα 7,47 δισ. ευρώ που δόθηκαν στην Πειραιώς. Αλλά ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή για να δούμε πώς το Δημόσιο κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται...) να χάσει ένα τεράστιο περιουσιακό στοιχείο, να το παραχωρήσει στην Πειραιώς και να πληρώσει κι από πάνω 7,47 δισ. ευρώ.
Μυστήριες επιχειρηματικές επιλογές, δεν συμφωνείτε; Μυστήριες, αλλά και πολύ ζημιογόνες για το Δημόσιο και πολύ κερδοφόρες για την Πειραιώς, που τότε έκανε το μεγάλο ντιλ, το οποίο την κατέστησε κυρίαρχη στον αγροτικό χώρο και την αναβάθμισε έναντι των άλλων τριών συστημικών τραπεζών. Για να αντιληφθούμε τι ακριβώς συνέβη και, προπαντός, γιατί συνέβη, θα πρέπει στο κάδρο να βάλουμε τον τότε πανίσχυρο πρόεδρο της Πειραιώς Μιχάλη Σάλλα, ο οποίος είναι μετρ τέτοιου είδους κινήσεων και συμφωνιών - ιδίως με το Δημόσιο, όπως φαίνεται και από την περίπτωση της ΕΤΒΑ. Και βέβαια, να συνδυαστεί η προαναφερόμενη ικανότητα του Μιχάλη Σάλλα με την άρνηση του τότε υπουργού Οικονομικών να εγκρίνει την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της ΑΤΕ κατά 3,82 δισ. ευρώ, γιατί ολόκληρο το κεφάλαιο θα το κάλυπτε το Ελληνικό Δημόσιο.
Παραδόξως, όμως, το Ελληνικό Δημόσιο την ίδια εποχή συναινεί στη διάθεση 7,47 δισ. ευρώ, που έδωσε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (δηλαδή, το Ελληνικό Δημόσιο από άλλη τσέπη) για να προικίσει την Τράπεζα Πειραιώς, η οποία θα αποκτούσε την καλή ΑΤΕ πληρώνοντας 95.000.000 ευρώ. Δηλαδή, σε απλά ελληνικά, το Ελληνικό Δημόσιο, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, προτίμησε να δώσει 7,47 δισ. και την καλή ΑΤΕ, ώστε να συμμετάσχει σε μια άλλη τράπεζα, δηλαδή στην τράπεζα του Μιχάλη Σάλλα, και να έχει μερίδιο σε αυτήν, παρά να διαθέσει 3,82 δισ. για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΑΤΕ και να έχει ολόκληρη τράπεζα δική του, η οποία μάλιστα ήταν μεγαλύτερη από την Τράπεζα Πειραιώς, αφού είχε θαυμαστά μερίδια - το 14% στα υποκαταστήματα και το 10% στις καταθέσεις.
Να υπενθυμίσουμε ότι σήμερα το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει στην Τράπεζα Πειραιώς μόλις το 24,6% και αδυνατεί να κάνει οτιδήποτε. Σκεφτείτε ότι την εβδομάδα που πέρασε ήθελε την απομάκρυνση μέλους του διοικητικού συμβουλίου, αλλά τελικά, παρότι είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος, δεν τα κατάφερε, γιατί ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος, συνασπιζόμενος με άλλους, συγκέντρωσε μεγαλύτερο ποσοστό. Τόσο ευφυής και αποδοτική ήταν η κίνηση πώλησης της καλής ΑΤΕ στην Πειραιώς, αντί της διατήρησης μιας ολόκληρης τράπεζας, και μάλιστα με μικρότερο κόστος...
Στο σημείο αυτό, αξίζει να επισημανθεί ότι η τότε διοίκηση της ΑΤΕ, υπό τον Θεόδωρο Πανταλάκη, είχε καταφέρει να εξυγιάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ΑΤΕ, είχε προχωρήσει σε εκκαθάριση του χαρτοφυλακίου, εγγράφοντας προβλέψεις υψηλότερες των 2,2 δισ. ευρώ και, όπως λένε τραπεζικοί με γνώση του θέματος, η ΑΤΕ ήταν και οργανωτικά πλέον ικανή (παρά τις αντίθετες εκτιμήσεις της Τραπέζης της Ελλάδος, που επίσης επέλεξε τη λύση Σάλλα) να ακολουθήσει αυτόνομη πορεία, αρκεί να γινόταν η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου των 3,82 δισ. ευρώ.
Σκεφτείτε ότι, αν το Ελληνικό Δημόσιο ήταν με την ΑΤΕ τόσο γενναιόδωρο όσο με την Πειραιώς και της έδινε τα 7,47 δισ. ευρώ της προίκας, τότε γίνεται αντιληπτό ότι η Αγροτική θα ήταν η καλύτερα κεφαλαιοποιημένη ελληνική τράπεζα - καλύτερη ασφαλώς και από την αγοράστρια. Και για να μη νομίζει κανείς ότι πρόκειται για κουβέντες χωρίς ουσία, θα αναφέρουμε ότι ο έλεγχος της Blackrock, που είχε γίνει εκείνη την εποχή, είχε αποκαλύψει πως το έλλειμμα προβλέψεων πιστωτικού κινδύνου της ΑΤΕ ήταν ίσο με το 5,6% του καθαρού δανειακού χαρτοφυλακίου και ίσο με το 3,6% του ενεργητικού.
Τα αντίστοιχα μεγέθη της Τράπεζας Πειραιώς ήταν 10,4% και 7,5%, δηλαδή ο κίνδυνος για την Πειραιώς ήταν σχεδόν διπλάσιος από τον αντίστοιχο της ΑΤΕ και επομένως απαιτούνταν διπλάσια κεφάλαια. Από αυτά και μόνο τα στοιχεία θα μπορούσε να υποψιαστεί κανείς ότι η ΑΤΕ δεν δόθηκε για να σωθεί, αλλά ότι ήταν ένα πολύ καλό «σωσίβιο» για την Πειραιώς, το οποίο ο Μιχάλης Σάλλας κατάφερε να αποκτήσει, και μάλιστα σε πολύ χαμηλή τιμή, πείθοντας (...) υπουργούς Οικονομικών και κεντρικούς τραπεζίτες ότι αυτό είναι προς το συμφέρον του Δημοσίου.
Και, όπως προαναφέραμε, ο Μιχάλης Σάλλας έχει αποδείξει ότι είναι ιδιαίτερα ικανός σε ντιλ που αποδεικνύονται κερδοφόρα γι' αυτόν και ενίοτε ζημιογόνα για τους απέναντι, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων στην περίπτωση της ΑΤΕ.
Στα παράδοξα συγκαταλέγεται και η απόκτηση ενός τεράστιου δικτύου υποκαταστημάτων, που τώρα η Πειραιώς καλείται να μειώσει σε πολύ μεγάλο ποσοστό, μειώνοντας ταυτοχρόνως και το προσωπικό με διάφορες μεθόδους. Αλλη ενδιαφέρουσα «σύμπτωση» ήταν η αποχώρηση από τη διεκδίκηση μιας πολύφερνης νύφης με πλούσια προίκα των άλλων τριών μεγάλων τραπεζών, γεγονός που εκείνη την εποχή προκάλεσε μεγάλη έκπληξη.
Παραχωρήθηκε στην τιμή (95.000.000 €) ενός νεοκλασικού!Ισως είναι όλα αυτά -και άλλα πολλά, τα οποία θα παρουσιάσουμε λεπτομερώς σε επόμενα ρεπορτάζ- που οδήγησαν τον βουλευτή του ΚΚΕ Νίκο Καραθανασόπουλο να εκτοξεύσει κατηγορίες στη Βουλή, φωνάζοντας «δωρίσατε την ΑΤΕ στον Σάλλα», και τη Θεοδώρα Τζάκρη, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ τότε και μετέπειτα του ΣΥΡΙΖΑ, να αναρωτηθεί: «Πώς προέκυψε το τίμημα των 95.000.000; Μόνο το ακίνητο του Τσίλλερ (σ.σ.: όπως λανθασμένα ανέφερε στη Βουλή, αφού ο αρχιτέκτονας ήταν άλλος) αξίζει 95.000.000 ευρώ!» Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, με επιστολή του Αλέξη Τσίπρα προς τον πρόεδρο της Βουλής, ζητούσε τη διεξαγωγή προ ημερήσιας διάταξης συζήτησης στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών.
Στην επιστολή, ο Αλ. Τσίπρας, μεταξύ άλλων, τόνιζε: «Ολα αυτά συνέβησαν παρά το ότι η Αγροτική είναι κερδοφόρα και βιώσιμη, τουλάχιστον σε ορίζοντα τριετίας. Η Αγροτική Τράπεζα συμμετείχε στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων (PSI), αφού είχε τη διαβεβαίωση ότι η ζημιά θα αναπληρωνόταν μέσω της ανακεφαλαιοποίησης από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Ολως παραδόξως, όμως, η Αγροτική Τράπεζα -η μόνη αμιγώς κρατική τράπεζα της χώρας- εξαιρέθηκε της ανακεφαλαιοποίησης και είναι η μόνη που πορεύεται αυτή τη στιγμή χωρίς κρατική ενίσχυση μέσω προνομιούχων μετοχών.
Τα κεφάλαια που χρειάζεται η Αγροτική Τράπεζα αφορούν αποκλειστικά απώλειες από το κούρεμα των κρατικών ομολόγων, σε αντίθεση με τις τέσσερις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες, που για να επιβιώσουν απαιτείται κάλυψη και των τεράστιων λειτουργικών ζημιών τους. Η πώληση της Αγροτικής Τράπεζας, που ανακοινώθηκε χθες, έγινε χωρίς διαφάνεια, χωρίς καθαρούς όρους. Ο κ. Προβόπουλος μπόρεσε να προβεί σε τέτοια ενέργεια στηριζόμενος στον αμφιβόλου συνταγματικότητας νόμο 4021/2011, που έφερε ο κ. Βενιζέλος ως υπουργός των Oικονομικών και δίνει υπερεξουσίες στην ΤτΕ».
Τέλος, αξίζει να επισημανθεί ότι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ο τότε πρόεδρος της ΑΤΕ Θεόδωρος Πανταλάκης είχε παραιτηθεί.
https://diulistirio.blogspot.gr
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
