Σε χρονιά- ρεκόρ «όλων των εποχών» αναμένεται να εξελιχθεί το 2018 για τις ελληνικές εξαγωγές φρούτων και λαχανικών, τόσο σε όγκο, όσο και κυρίως σε αξία, ξεπερνώντας ακόμη και τις εντυπωσιακές επιδόσεις του 2016, το οποίο χαρακτηρίστηκε έτος-σταθμός για τις πωλήσεις του κλάδου στο εξωτερικό.
Την εκτίμηση αυτή διατύπωσε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ειδικός σύμβουλος του Συνδέσμου Ελληνικών Επιχειρήσεων Εξαγωγής, Διακίνησης Φρούτων, Λαχανικών και Χυμών "Incofruit-Hellas AE".
Όπως επισήμανε, το σενάριο αυτό θα επαληθευτεί αν η παραγωγή διατηρηθεί σε κανονικά επίπεδα και στο υπόλοιπον του έτους και αν η προσφορά φρούτων και λαχανικών από τους παραγωγούς συνεχιστεί απρόσκοπτα.
Εν αναμονή των εξελίξεων, το πρώτο πεντάμηνο του 2018 έκλεισε με σημαντική αύξηση τόσο του όγκου όσο και της αξίας των εξαγωγών.
Οι εξαγωγές των νωπών φρούτων και λαχανικών, κατά το πρώτο πεντάμηνο 2018 αυξήθηκαν κατά 24,7% σε αξία εν συγκρίσει με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2017 και ανήλθαν σε 439,6 εκατ. ευρώ.
Σε όγκο διευρύνθηκαν κατά 20%, στους 627.507 τόνους, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τα οποία επεξεργάστηκε ο Σύνδεσμος. Η εικόνα αυτή αναδεικνύει τη βελτίωση της μέσης τιμής πώλησής τους ανά μονάδα βάρους.
Σε ό,τι αφορά ειδικά τα φρούτα, στο εν λόγω πεντάμηνο οι εξαγωγές τους αυξήθηκαν κατά 22,5% σε όγκο και κατά 32,8% σε αξία και ανήλθαν σε 474.643 τόνους και 330,341 εκατομμύρια ευρώ.
Οι δε εξαγωγές των λαχανικών αυξήθηκαν κατά 12,7% στον όγκο σε σχέση με τους ίδιους μήνες του 2017, φτάνοντας τους 152.864 τόνους, και σε αξία κατά 5,5%, ανερχόμενες σε 109,2 εκατ. ευρώ.
Οι ζημιές στην παραγωγή των ανταγωνιστριών χωρών "απογείωσαν" τα λεμόνια
Στον τομέα των φρούτων πρωτοστάτησαν σε τονάζ τα μανταρίνια με αύξηση τονάζ κατά 54,8%, τα πορτοκάλια με άνοδο 14,7% και οι φράουλες με 15,2%, σε σχέση με το αντίστοιχο πεντάμηνο του 2017, ενώ αντίθετα στον όγκο των εξαγόμενων μήλων σημειώθηκε πτώση 41,7%
Η υπέρμετρη αύξηση των λεμονιών οφείλεται, σε αυξημένη ζήτηση λόγω έλλειψης τροφοδότησης από ομοιοπαραγωγές χώρες (ζημιές στην παραγωγή). Στα λαχανικά αντίστοιχα πρωταγωνίστησαν τα αγγούρια (αύξηση τονάζ κατά 30,4%) και η ντομάτα (+18,1%).
Θετικές ενδείξεις και για τα θερινά φρούτα
Εκτός όμως από την αύξηση των εξαγωγών στα χειμερινά φρούτα, οι ενδείξεις από την εξαγωγή και των θερινών είναι πολύ ενθαρρυντικές. Βάσει προσωρινών στοιχείων του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, οι εξαγωγές θερινών φρούτων "τρέχουν" με ρυθμό της τάξης του +9,7% συνολικά στην περίοδο έως 13/7 (ροδάκινα +6,6%, νεκταρίνια +16,2%, βερίκοκα +9% , καρπούζια + 10,3% και κεράσια +7,4%).
Συνεχίζεται το ράλι του ακτινιδίου
Κληθείς να σταχυολογήσει ενδιαφέροντα στοιχεία από την πορεία των ελληνικών εξαγωγών φρούτων και λαχανικών, ο ίδιος επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την εντυπωσιακή πορεία του ελληνικού ακτινιδίου, που έχει καταστήσει την Ελλάδα την τρίτη χώρα εμπορίας του παγκοσμίως.
Πρόσθεσε δε ότι ακριβώς λόγω των ακτινιδίων, υπάρχει βελτίωση της συνολικής εικόνας ώς προς τη μεσοσταθμικής τιμή πώλησης των ελληνικών φρούτων, γεγονός που συνιστά αναγνώριση της ποιότητας και της αξίας των ελληνικών προϊόντων.
Σήμερα, το 77%-78% των ελληνικών εξαγωγών του κλάδου κατευθύνεται στις αγορές της ΕΕ, ενώ εσχάτως έχουν δημιουργηθεί για τα ελληνικά φρούτα και νέες δεξαμενές άντλησης πελατών, πχ, στις χώρες της Μέσης Ανατολής.
Ιστορικά, ο όρος «Μακεδονία», ο οποίος, σημειωτέον, είναι ελληνική λέξη, αναφέρεται στο Βασίλειο και τον πολιτισμό των αρχαίων Μακεδόνων, που ανήκουν στο ελληνικό έθνος και αποτελούν αδιαμφισβήτητο κομμάτι της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Γεωγραφικά, ο όρος αυτός αναφέρεται σε μια ευρύτερη περιοχή που εκτείνεται στο σημερινό έδαφος διάφόρων βαλκανικών χωρών, με το μεγαλύτερο τμήμα της να βρίσκεται στην Ελλάδα και άλλα μικρότερα τμήματά της στα Σκόπια , τη Βουλγαρία και την Αλβανία. Ο κύριος κορμός της ιστορικής Μακεδονίας κείται εντός των σημερινών ελληνικών συνόρων και καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα της ελληνικής επικράτειας που διαχρονικά ονομάζεται Μακεδονία, με σημερινό πληθυσμό περίπου 2,5 εκατομμύρια Έλληνες υπηκόους.
Οι ρίζες του ζητήματος του ονόματος ανάγονται στην επαύριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο Στρατάρχης Τίτο διαχώρισε από τη Σερβία την περιοχή που καλείτο μέχρι τότε Vardar Banovina (δηλαδή τα σημερινά Σκόπια), χορηγώντας της καθεστώς ομόσπονδης συνιστώσας της τότε νέας ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας και μετονομάζοντάς την αρχικά σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και, στη συνέχεια, σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Παράλληλα, άρχισε να καλλιεργεί την ιδέα ενός χωριστού και διακριτού «μακεδονικού έθνους».
Ο Στρατάρχης Τίτο είχε βεβαίως πολλούς λόγους να προβεί σε αυτές τις ενέργειες, με κυριότερο την πρόθεσή του να θεμελιώσει μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις της Γιουγκοσλαβίας στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας και να εξασφαλίσει διέξοδο στο Αιγαίο. Οι βλέψεις του Στρατάρχη Τίτο στην ευρύτερη Μακεδονία είχαν επιβεβαιωθεί ήδη από το 1944, όταν ανήγγειλε δημόσια ότι στόχος του ήταν να επανενώσει «όλα τα τμήματα της Μακεδονίας που διασπάστηκαν το 1912 και 1913 από τους βαλκάνιους ιμπεριαλιστές».
Όπως καταλαβαίνετε ένας ολοκληρος λαός γαλουχήθηκε με την διαστρέβλωση της πραγματικής ιστορίας, ''μεγάλωσαν'' αποκαλούμενοι μεταξύ τους ως Μακεδόνες με την κρυφή συμπαράσταση των Ελλήνων πολιτικών.
Για να εξετάσουμε αν θα μπορούσαμε να μην περιέχουν τον όρο Μακεδονία, τα Σκόπια, θα πρέπει να δούμε λίγο την νεότερη Ιστορία και να συνειδητοποιήσουμε (όλοι μας, ανεξάρτητα κομματικών καταβολών) τις ευκαιρίες που είχαμε και χάσαμε για να το επιτύχουμε.
Το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων δεν είναι απλώς μια διαφορά περί ιστορικών γεγονότων ή συμβόλων. Πρόκειται για τη συμπεριφορά ενός κράτους μέλους των Ηνωμένων Εθνών, των Σκοπίων , η οποία αντιστρατεύεται τις θεμελιώδεις αρχές της διεθνούς έννομης τάξης, και πιο συγκεκριμένα τον σεβασμό της καλής γειτονίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας.
Υπό το πρίσμα αυτό, το ζήτημα του ονόματος είναι ένα πρόβλημα με περιφερειακή και διεθνή διάσταση, το οποίο συνίσταται στην προώθηση αλυτρωτικών και εδαφικών βλέψεων εκ μέρους των Σκοπίων , με κύριο όχημα την πλαστογράφηση της ιστορίας και την οικειοποίηση της εθνικής, ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας.
Το ζήτημα του ονόματος προέκυψε το 2 Δεκεμβρίου 1991, όταν τα Σκόπια αποσχίστηκαν από την ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία και ανακήρυξαν την ανεξαρτησία της υπό το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Στο κοινοτικό έγγραφο 3567/91 στο οποίο αποδέχεται και υπογράφει ως υπουργός Εξωτερικών ο Άντώνης Σαμαράς, όπου αναγνωρίζεται η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και αναφέρεται ξεκάθαρα πως ένα από τα κράτη που δημιουργούναι στη θέση της λέγεται "Δημοκρατία της Μακεδονίας".
Υπό την δυσαρέσκεια του Ελληνικού λαού ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ.Μητσοτάκης αποκαλύπτει την συνδιαλλαγή μέσα στην Ελληνική Βουλή και αναφέρει ότι μπορεί να αποδεχτεί τον όρο Σλαβομακεδονία ή Νέα Μακεδονία.
Όπως ακούστηκε στο παραπάνω video, ο Σαμαράς αναφέρει ότι έχει στοιχεία ότι ο Μητσοτάκης είχε αποδεχθεί τα Σκόπια με τον όρο Μακεδονία. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΥΤΑ;
Τότε αποκαλύφθηκε ότι παρασκηνιακά ο Πρόεδρος της Σερβίας Μιλόσεβιτς, όταν υπήρχαν εχθροπραξίες στην περιοχή, είχε προτείνει στον πρωθυπουργό της Ελλάδας να συνδράμει οικονομικά για διάλυση του κρατιδίου, γιατί διέβλεπε ότι θα παραμείνει ένα αιώνιο πρόβλημα για την Ελλάδα. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ.Μητσοτάκης το αρνήθηκε, λέγοντας ότι το Ελληνικό Έθνος δεν μπορεί να εμπλακεί σε ένα πόλεμο. (Η συγκεκριμένη αναφορά δεν υπάρχει σε έγγραφα αλλά υπήρχε έντονη φημολογία την εποχή εκείνη).
Σας παραθέτουμε επίσης το παρακάτω video όπου δείχνει ότι την εποχή εκείνη ο λαός των Σκοπίων δεν αισθάνονταν ''μακεδονικός'' αλλά σλαβικός.
Σας παραθέτουμε και το παρακάτω video για την εμφανίσουμε την συναισθηματική φόρτιση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας όπου αντιλήφθηκε το μέγα λάθος από την εποχή του Τίτο
Οι κομματικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης υπό την πίεση του Ελληνικού λαού αντέδρασαν έντονα στην υποκλοπή της ιστορικής και πολιτιστικής της κληρονομιάς και στις υφέρπουσες εδαφικές και αλυτρωτικές βλέψεις των Σκοπίων και εξουσιοδότηση από το Συμβούλιο αρχηγών, τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας (παρόλο που όπως είχε πει χαρακτηριστικά δεν μπορούμε να το επιτύχουμε) να φέρει το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο με δύο αποφάσεις του [817(1993) και 845(1993)] συνιστά την εξεύρεση ταχείας διευθέτησης για το καλό των ειρηνικών σχέσεων και της καλής γειτονίας στην περιοχή.
Το 1993, κατόπιν της σύστασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, τα Σκόπια έγιναν δεκτά, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, στα Ηνωμένα Έθνη με την προσωρινή ονομασία FYROM δηλαδή σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία έως ότου εξευρεθεί μια συμφωνημένη λύση.
Τότε η Σκοπιανή κυβέρνηση ''έτρεξε'' σε όλες τις χώρες κάνοντας διμερείς συμφωνίες και κατάφερε να αναγνωριστούν τα Σκόπια ως Μακεδονία και μάλιστα πρώτη την φίλια χώρα Ρωσία (Ποιες χώρες έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία ). Ο Ελληνικός λαός ασχολούμενος με την εσωστρέφειά του και απολαμβάνοντας τα οικονομικά αγαθά που του παρείχαν τα κόμματα, παρασυρόμενος από τα εγχώρια ΜΜΕ ολιγόρησε και δεν αντιλήφθηκε το μέγεθος του προβλήματος που δημιουργήθηκε, με αποτέλεσμα σχεδόν όλες οι χώρες να έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία και εμείς να τα αποκαλούμε ως FYROM δηλαδή σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1994, η κυβέρνηση του Ανδέα Παπανδρέου θεωρώντας ότι η Π.Γ.Δ.Μ. τηρούσε αδιάλλακτη στάση στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, καθώς επίσης και στο ζήτημα της Σημαίας (χρήση του δεκαεξάκτινου Ήλιου της Βεργίνας), αποφάσισε την επιβολή ασφυκτικού οικονομικού αποκλεισμού (embargo).
Το 1995, η Ελλάδα και τα Σκόπια συνομολόγησαν μια Ενδιάμεση Συμφωνία, η οποία επέβαλε έναν δεσμευτικό «κώδικα συμπεριφοράς». Επί τη βάσει της Ενδιάμεσης Συμφωνίας τα δύο μέρη άρχισαν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Κατά το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας παραβίαζε συστηματικά το γράμμα και το πνεύμα της Συμφωνίας και, βεβαίως, τις υποχρεώσεις της που πηγάζουν από αυτήν:
• προβάλλοντας μεγαλοϊδεατικές εδαφικές βλέψεις κατά της Ελλάδας, μέσω της απεικόνισης σε χάρτες, σχολικά εγχειρίδια, βιβλία ιστορίας κλπ. ελληνικών εδαφών στην εδαφική επικράτεια μιας «μεγάλης» Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 4 και 7.1,
• ενισχύοντας αλυτρωτικές διεκδικήσεις και υποδαυλίζοντας εθνικιστικά αισθήματα εντός της ελληνικής επικράτειας, κατά παράβαση του άρθρου 6.2,
• χρησιμοποιώντας την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στους διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των Ηνωμένων Εθνών, στους οποίους έχει προσχωρήσει υπό την προϋπόθεση να χρησιμοποιεί την προσωρινή ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, κατά παράβαση της σχετικής δεσμεύσεως που προβλέπει το άρθρο 11.1 (ακόμα και από το βήμα της 62ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο τότε Πρόεδρος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, Branko Crvenkovski, είχε δηλώσει ότι «το όνομα της χώρας μου είναι και θα είναι Δημοκρατία της Μακεδονίας»),
• χρησιμοποιώντας σύμβολα, όπως ο Ήλιος της Βεργίνας, η χρήση των οποίων απαγορεύεται από την Ενδιάμεση Συμφωνία σύμφωνα με το άρθρο 7.2, καθώς και άλλα σύμβολα που ανήκουν στην ελληνική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά (μετονομασία αεροδρομίου Σκοπίων σε «Αλέξανδρος Μακεδών», έγερση αγαλμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου, ονομασία οδικού άξονα Χ, στο τμήμα που διέρχεται από την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ως «Αλέξανδρος ο Μακεδών», έγερση στα Σκόπια αψίδας «Πόρτα Μακεδονία» με αποτυπωμένες μορφές της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, του Ήλιου της Βεργίνας και επί της οποίας υπάρχει ρητή αναφορά σε «Μακεδονία του Αιγαίου», ανέγερση μνημείων στο Κατλάνοβο και στο Τέτοβο διακοσμημένων με τον Ήλιο της Βεργίνας, ανέγερση μνημείων στη Γευγελή, στον δήμο Γκαζί Μπαμπά των Σκοπίων με απεικονίσεις του Ήλιου της Βεργίνας και χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», κ.λπ.),
• προβαίνοντας ή ανεχόμενη προκλητικές ενέργειες, οι οποίες υποδαυλίζουν εχθρότητα και φανατισμό, όπως η παραποίηση της ελληνικής σημαίας και η αντικατάσταση του χριστιανικού σταυρού με τη ναζιστική σβάστικα, οι προπηλακισμοί κατά ελληνικών επιχειρήσεων, επιχειρηματιών και τουριστών, αλυτρωτικά συνθήματα από σκοπιανούς οπαδούς σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, προκλητικές και προσβλητικές σε βάρος της Ελλάδας ενέργειες στο καρναβάλι της πόλης Βέβτσανι, το οποίο επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κ.ά.
Στην ενδιάμεση συμφωνία μέσω του Άρθρου 23 ρυθμίζονταν η ισχύς της Συμφωνίας. Προβλέπονταν η έναρξη εφαρμογής της, τριάντα ημέρες μετά την υπογραφή του τελικού κειμένου. Η Σύμβαση θα παρέμενε σε ισχύ έως ότου αντικατασταθεί από μια οριστική Συμφωνία (μεταβατικός χαρακτήρας Συμφωνίας). Η οριστική Συμφωνία θα προέκυπτε όταν οι συνθήκες για την επίλυση του ονόματος θα κρίνονταν πολιτικά ώριμες. Ωστόσο, μετά την παρέλευση επτά ετών, θα μπορούσε οποιοδήποτε Μέρος να αποσυρθεί, υπό τον όρο ότι πρωτίστως θα ειδοποιούσε γραπτώς το έτερο Μέρος για την εν λόγω πρόθεση. Η αποχώρηση από την Ενδιάμεση Συμφωνία, θα ολοκληρώνονταν δώδεκα μήνες μετά την γραπτή επίδοση του συγκεκριμένου αιτήματος.
Βάσει του άρθρου αυτού και λόγω όλων των παραπάνω η Ελληνική κυβέρνηση υπο τον Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη το 2001 θα μπορούσε να καταγγείλει την ενδιάμεση συμφωνία και να μην αφήσει να διαιωνίζεται το πρόβλημα.
Τον Απρίλιο του 2008 συγκαλείται συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρωθυπουργό Κ.Καραμανλή όπου αποφασίζεται ότι τα Σκόπια θα μπορούν να ονομαστούν με σύνθετη ονομασία και να περιλαμβάνουν και τον όρο Μακεδονία αλλά η γειτονική χώρα δεν θα έχει διαφορετική ονομασία για το εσωτερικό της και διαφορετικό για τις σχέσεις της με την Ελλάδα και τις διεθνείς σχέσεις της, θα ισχύει erga omnes -έναντι όλων.
Στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας, η Ελλάδα αρνείται να συναινέσει στην ένταξη των Σκοπίων στη Συμμαχία ακόμη και με την προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ, παρόλο τις αντίθετες προτάσεις κορυφαίων στελεχών της όπως της κ. Μπακογιάννη και την επιμονή του Γ.Παπανδρέου, ως προέδρου τότε του ΠΑΣΟΚ. Να αναφέρουμε επίσης ότι διακόσια και πλέον στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκαν προκλητικά κατά της εθνικής γραμμής, ζητώντας ευθέως από την Αθήνα να αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα με τη συνταγματική της ονομασία, δηλαδή ως «Μακεδονία». Επιχειρώντας να ικανοποιήσει τις εθνομηδενιστικές τους εμμονές, κόντρα στο κοινό αίσθημα και τις ευαισθησίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, η εφημερίδα «Αυγή» δημοσίευσε στις 13/3/2008 άρθρο-διακήρυξη με τίτλο «Οχι στον εθνικισμό και στις συναινέσεις που τον συντηρούν», την οποία υπέγραφαν γνωστά στελέχη του κόμματος, αλλά και της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Στο πλαίσιο αυτό, τα μέλη της Συμμαχίας αποφάσισαν με συλλογική και ομόφωνη απόφαση ότι θα απευθυνθεί πρόσκληση στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας για ένταξή της εφόσον λυθεί το ζήτημα του ονόματος, κατά τρόπο αμοιβαίως αποδεκτό. Η απόφαση αυτή επιβεβαιώθηκε και επαναλήφθηκε σε όλες τις μεταγενέστερες Συνόδους Κορυφής της Συμμαχίας στο Στρασβούργο (2009), στη Λισσαβώνα (2010) και στο Σικάγο (2012). Η Σύνοδος Κορυφής της Ουαλίας (2014) δεν είχε διευρυνσιακή χροιά.
Η ελληνική Κυβέρνηση πήρε τον Οκτώβριο 2012 μία πρωτοβουλία προκειμένου να δώσει ώθηση στη διαπραγματευτική διαδικασία για την επίλυση του ονοματολογικού ζητήματος. Ο Ελληνας Υπουργός Εξωτερικών Δ.Αβραμόπουλος απέστειλε επιστολή προς τον ομόλογό του της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με την οποία πρότεινε την υπογραφή μεταξύ των δύο χωρών Μνημονίου Κατανόησης, που θα θέσει το πλαίσιο και τις βασικές παραμέτρους για την οριστική επίλυση του ζητήματος της ονομασίας. Συγκεκριμένα, η επιστολή αυτή πρότεινε ότι, προκειμένου να παρασχεθεί νέα ώθηση στην ουσία των διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, είναι απαραίτητο οι δύο πλευρές να προχωρήσουν επί τη βάσει ενός συμφωνημένου πλαισίου για τις βασικές παραμέτρους μιας λύσης.
Τι γίνεται σήμερα
Μέσα στο γεωπολιτικό χάρτη όπως είναι σήμερα ξέρουμε ότι η Αλβανία και τα Σκόπια είναι δορυφόροι της Τουρκίας και έχουμε αποκοπεί από την χερσαια Ήπειρο της Ευρώπης. Έχοντας υπόψιν τις ορέξεις του Σουλτάνου καταλαβαίνουμε όλοι πόσο επικίνδυνο είναι αυτό ;
Σύμφωνα με την τελευταία συνέντευξη του Ζάεφ στο Ελληνικό κρατικό κανάλι, πρώτη φορά μετά από χρόνια ανοίγει διαύλους επικοινωνίας και παραδέχεται την Ελλάδα ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια (εδω). Εξάλλου η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει εξέχουσα οικονομική παρουσία στη γειτονική χώρα, η οποία συμβάλλει ουσιαστικά και σημαντικά στην ανάπτυξή της, με τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την κατασκευή υποδομών κ.λπ
.
Στην Αλβανία ο Εθνικός του ήρωας είναι ο Σκερντέμπεης (Καστριώτης) (Εδω) και με το είδος της πολιτικής μας καταφέραμε να έχει φτιαχτεί Τουρκική στρατιωτική βάση .
Εδώ έρχεται το ερώτημα ''τι πραγματικά θέλουμε ; '' Θέλουμε να ξαναζήσουμε και να ξανακάνουμε την Ελλάδα κυρίαρχη δύναμη όπως ήταν στο Βυζάντιο ; Το Βυζάντιο δεν περιλάμβανε περιοχές μόνο της Ελλάδας. Φυσικά δεν μιλάμε για εδαφικές κατακτήσεις μέσω πολεμικών επιχειρήσεων. Μιλάμε για πολιτιστική και πολιτισμική κάτακτηση αυτών των λαών φερόμενη ως ηγέτιδα δύναμη, μέσω κατασκευή Ελληνικών σχολείων, θεατρικών παραστάσεων, κτλ
Και ερχόμαστε σήμερα, μετά από 25 και πλέον χρόνια, χάνοντας τόσες εθνικές ευκαιρίες, ''αφήνοντας'' να ανδρωθεί μια ολόκληρη γενιά σκοπιανών όπου στα εκπαιδευτικά τους βιβλία μάθαιναν ότι είναι Μακεδόνες και έχοντας μια σκοπιανή κυβέρνηση να ποντάρει συνεχώς στον εθνικό λαικισμό, γνωρίζοντας ότι οι περισσότερες χώρες αλλά και ο μέσος παγκόσμιος πολίτης έχει αποδεχθεί τα Σκόπια ως Μακεδονία να κάνουμε μια συμφωνία με ένα κυβερνών κόμμα, το ΣΥΡΙΖΑ, όπου γνωρίζαμε ότι στο πολιτικό DNA του έχει θύλακες που δεν έχουν πρόβλημα με την ονομασία των Σκοπίων και με ένα συγκυβερνών κόμμα του 4% , των ΑΝΕΛ, μέσα στην οικονομική μας δυσχέρεια, να θέλουμε να πάρει στις πλάτες του τα λάθη του παρελθόντος και να λύσει άμεσα το πρόβλημα της ονομασίας, όταν κόμματα όπως ΝΔ,Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ έμμεσα έχουν αποδεχθεί την συμφωνία των Πρεσπών (η κυρία Μπακογιάννη τελευταία ανέφερε ότι συμφωνεί με την σύνθετη ονομασία περιλαμβάνοντας τον όρο Μακεδονία)
Παρόλο αυτά και αναλογιζόμενοι την προτύτερα κατάσταση, προσπαθώντας να αναλύσουμε την συμφωνία των Πρεσπών, με δέλεαρ το προσχέδιο για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, τα Σκόπια προχώρησαν σε αποκαθήλωση των αγαλμάτων και ονομασίας του αεροδρομίου τους, την αποδοχή δημοψηφίσματος για την αλλαγή των εκπαιδευτικών τους βιβλίων και των αλυτρωτικών θέσεων.
Η Ελλάδα είναι σταθερή στην ειλικρινή επιθυμία της για την επίτευξη μιας βιώσιμης συμφωνίας στο ζήτημα του ονόματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει προτείνει ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο πλαίσιο διευθέτησης, το οποίο στοχεύει στην εξεύρεση οριστικής λύσης στο θέμα του ονόματος. Η θέση μας είναι σαφής: σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή. Τότε θα έχουμε και εμείς, ελπίζουμε, την τελευταία μας ευκαιρία μέσω δημοψηφίσματος να αποδεχτούμε ή να αρνηθούμε (βάσει των πεπραγμένων της γείτονας) την ένταξη των Σοπίων στο ΝΑΤΟ ....
Αντί η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας να αναγνωρίσει και να εκτιμήσει την ελληνική υποστήριξη στην ευρωπαϊκή και ευρω-ατλαντική πορεία της, συνήθως απαντά στις ελληνικές υποστηρικτικές χειρονομίες με νέες προκλήσεις και σκλήρυνση της στάσης της.
ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
1992, Μάιος
Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρολάν Ντιμά, αναφέρει ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης του πρότεινε οι «12» να αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως Δημοκρατία του Βαρδάρη.
Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας
1993, Απρίλιος
Με την απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας, το κράτος των Σκοπίων γίνεται δεκτό στον ΟΗΕ χωρίς σημαία και με το όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ, FYROM).
1993, Μάιος
Κατατίθεται το σχέδιο των διαμεσολαβητών Βανς και Οουεν, που προτείνουν την ονομασία Νέα Μακεδονία. Η Ελλάδα και τα Σκόπια το απορρίπτουν.
1993, Ιούνιος
Ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Κίρο Γκλιγκόροφ, απορρίπτει πρόταση του προέδρου της Σερβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, για Σλαβομακεδονία.
1994, Φεβρουάριος
Η Ελλάδα κηρύσσει μονομερές εμπάργκο στην ΠΓΔΜ.
Νεα Μακεδονία. Άνω Μακεδονία
1994, Οκτώβριος
Ο Κίρο Γκλιγκόροφ απορρίπτει το προτεινόμενο από τη Γερμανία όνομα Άνω Μακεδονία ή Νέα Μακεδονία.
1995, Σεπτέμβριος
Υπογράφεται από τους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας και ΠΓΔΜ, Κάρολο Παπούλια και Στέβκο Τσερβενκοφσκι, η λεγόμενη «ενδιάμεση συμφωνία». Μεταξύ άλλων, οι δυο πλευρές αποδέχονται τα υπάρχοντα σύνορα ως απαραβίαστα. Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ. Η ΠΓΔΜ θα προχωρήσει σε αλλαγή του συμβόλου (άστρο της Βεργίνας) στη σημαία της. Τον Οκτώβριο ιδρύονται γραφεία συνδέσμου σε Αθήνα και Σκόπια.
Μακεδονία των Σκοπίων
1998
Προτείνεται ο όρος Μακεδονία των Σκοπίων, αλλά απορρίπτεται από την πλευρά της ΠΓΔΜ.
2005
«Republika Makedonija Skopje» είναι η νέα πρόταση του Μάθιου Νίμιτς.
2008
Προτεινόμενα πέντε ονόματα από τον Μ.Νίμιτς. Συνταγματική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Μακεδονίας, Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας και Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας. Μόνο την τελευταία ονομασία συζητούσε η Ελλάδα.
Μάρτιος
Ο Μάθιου Νίμιτς προτείνει ξανά την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια. Αρνητική η στάση της Αθήνας.
Απρίλιος
Βέτο της Ελλάδας για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, κατά τη σύνοδο κορυφής της Συμμαχίας στο Βουκουρέστι.
2009
Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας
2012, Οκτώβριος
Η Ελλάδα προτείνει υπογραφή Μνημονίου Κατανόησης για προσδιορισμό ονόματος που θα χρησιμοποιείται έναντι όλων (erga omnes) και για όλους τους σκοπούς.
2017, Δεκέμβριος
Ο Μάθιου Νίμιτς επιδιώκει την επανεκκίνηση της διαμεσολάβησής του το συντομότερο, τους πρώτους μήνες του 2018.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ΔΕΛΤΑ ''ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ''
