Οι ταμπέλες «Ακροαριστερά», «Αριστερά», «Κέντρο», «Δεξιά», «Ακροδεξιά», που δημιουργήθηκαν και λειτουργούσαν μέσα...
στα όρια μιας Εθνικής Κυριαρχίας, δεν έχουν πλέον νόημα. Όλες αυτές οι πολιτικές αποχρώσεις είναι τώρα πλήρως ενταγμένες στο σύστημα της παγκοσμιοποίησης και αποτελούν ιμάντες διεθνών συμφερόντων.
Το ότι η πολιτική ελίτ διατηρεί ακόμα αυτές τις θεατρικές ιδεολογικές ταμπέλες (προκειμένου απλά και μόνο να διατηρούνται διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία για να πλασάρονται τα μέλη της ελίτ στις θέσεις της εξουσίας), το επιτυγχάνει λόγω της παγιωμένης ιδεολογικής αδράνειας, αλλά και σύγχυσης που επικρατεί στα μυαλά μας.
Έχουμε εισέλθει σε μια βαθιά πολιτικοοικονομική κρίση και κυρίως σε κρίση θεσμών. Έχουμε εισέλθει σε μια μεταβατική περίοδο η οποία λογικά θα έπρεπε να φέρει ριζικές ιστορικές αλλαγές. Όμως, η παλιά πολιτική ελίτ, με απεριόριστη χρηματοδότηση και τα ΜΜΕ στη διάθεσή της, εκμεταλλεύεται αυτή την ιδεολογική αδράνεια και σύγχυση, προκειμένου να κερδίζει χρόνο. Χρησιμοποιεί κυνικά τους παλιούς σάπιους θεσμούς προς το συμφέρον της, κρατώντας με το ζόρι την κοινωνία στο περιθώριο, μέχρι να δημιουργηθούν νέα πολιτικά σχήματα μέσα στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, τα οποία σκοπεύουν φυσικά να καταλάβουν τα μέλη της.
Όλη αυτή την κατάσταση, θα πρέπει να την αντιληφθούν έγκαιρα τα κινήματα κοινωνικής βάσης, που αυτή τη στιγμή διαφωνούν μεταξύ τους «περί όνου σκιάς» και δεν αντιλαμβάνονται τι παίζεται. Διαφορετικά θα βρεθεί ολόκληρος ο λαός εγκλωβισμένος στη νέα κατάσταση (και μάλιστα κάτω από την ίδια πολιτική ελίτ) και υπεύθυνα θα είναι και τα ίδια τα κινήματα, που δεν λένε επιτέλους να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να αντιδράσουν.
