Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός.
Είναι
ιστορικά αποδεκτό, ότι τα περισσότερα
δεινά σε μια χώρα, τα έχουν προκαλέσει
οι δημαγωγοί. Αυτοί, που εκμεταλλευόμενοι
την άγνοια και την παρορμητικότητα της
μάζας, γινόντουσαν και γίνονται αιτία
εξόντωσης ενάρετων ανδρών, κατασπίλωσης
και εξόντωσης πολιτικών τους αντιπάλων.
Από
την αρχαιότητα έως και σήμερα, η Ιστορία
έχει καταγράψει στις σελίδες της, πλήθος
αρίστων που κυνηγήθηκαν από δημαγωγούς.
Ο
Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο, ο
Ξενοφών κι ο Αριστείδης ο Δίκαιος σε
εξορία, ο Καλλίστρατος κι ο Πυθαγόρας
σε θάνατο, ο Ηρόδοτος σε εξορία,
ο
Θουκυδίδης σε εξορία – δολοφονία,
ο Φειδίας σε θάνατο, ο Θεμιστοκλής σε
εξορία – αυτοκτονία, ο Αναξαγόρας σε
φυλακή – αυτοκτονία, ο Αριστοτέλης κι
ο Πλάτωνας σε αυτοεξορία, ο Πρωταγόρας
σκοτώθηκε ενώ δραπέτευε, ο Ίππαρχος κι
ο Κριτίας σε θάνατο και πολλοί άλλοι,
θύματα των δημαγωγών.
Σήμερα παγκοσμίως,
κυβερνούν δημαγωγοί. Αυτοί, που με
μοναδικό αλλά και πανίσχυρο όπλο την
ικανότητά τους να παραπλανούν τους
πολίτες, ηγούνται ή υπηρετούν πολιτικο
– οικονομικά συμφέροντα, βρίσκονται
στο τιμόνι ή σε σημαντικές θέσεις στα
κόμματα, σε κυβερνήσεις.
Το δυστύχημα
είναι, ότι όσο κι αν ψάξει κανείς, δεν
θα βρει σε όλους αυτούς, κανένα προτέρημα,
κανένα δεσμό, καμία σχέση, που να
δικαιολογεί την συγγένειά τους με τον
βασανισμένο εργάτη, με τον καταπιεσμένο
υπάλληλο.
Αντίθετα βρίσκει πλήθος
συγγενών στοιχείων με τους οικονομικά
ισχυρούς, τους σύγχρονους δυνάστες της
ανθρωπότητας. Είναι δηλαδή, ομοούσιοι
με αυτούς που ο εργάτης θεωρεί αίτιους
των δεινών του.
Κι όμως ο λαός, τους
έχει θεοποιήσει και περιμένει από αυτούς
λύση στα πολλά προβλήματά του.
Μπροστά
σ’ αυτό, το τεράστιο πρόβλημα, τι μπορεί
κανείς να αντιτάξει;
Πως μπορεί να
κατεβάσει τους δημαγωγούς από τα
μπαλκόνια, από τα παράθυρα της τηλεόρασης,
από τις ανώτατες θέσεις εξουσίας, και
στις θέσεις τους να τοποθετήσει άνδρες
έντιμους, ενάρετους, ηθικούς;
Η λύση
είναι πολύ δύσκολη.
Είναι βέβαιο, ότι
ένας ενάρετος, ηθικός άνδρας, όταν
ανέλθει στην εξουσία, θα έχει ως μέλημά
του, την ομαλή λειτουργία του Κράτους,
την δίκαιη κατανομή οικονομικών παροχών
και φορολόγησης, την αξιοκρατική κατάληψη
των θέσεων στο δημόσιο, την ισοτιμία,
την δικαιοσύνη.
Δεν θα σκεφθεί να
στραφεί εναντίον άλλου επειδή είναι
πολιτικός του αντίπαλος. Αντίθετα, θα
ακούει με προσοχή τις προτάσεις του,
την κριτική του για πολιτικές αποφάσεις
που έλαβε. Έχει δε το ψυχικό μεγαλείο,
την σωστή κι ωφέλιμη πρόταση για το καλό
της χώρας και των πολιτών, να την
υλοποιήσει.
Κι αυτή του η πολιτική
συμπεριφορά, είναι η Αχίλλειος πτέρνα
του. Γιατί ο λαός εκπαιδεύτηκε κι έμαθε
στην αναξιοκρατία, το προσωπικό όφελος.
Ο
δημαγωγός, από την πρώτη στιγμή ανόδου
του στην εξουσία, θα στραφεί κατά των
αντιπάλων του. Και αντίπαλοί του είναι,
εκείνοι που δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά
με αυτόν. Αντίπαλοί του δεν είναι
πολιτικοί άλλων κομμάτων που ακολουθούν
την ίδια τακτική με αυτόν, εξυπηρετούν
τα ίδια συμφέροντα.
Με επιχειρηματολογία
γεμάτη αναλήθειες, διαστρεβλωμένα
γεγονότα, πλαστές κατηγορίες, ο δημαγωγός
στρέφεται εναντίον των αρίστων. Με κάθε
τρόπο, προσπαθεί όχι μόνο να καταστρέψει,
να εξαφανίσει κάθε αντίπαλο, αλλά και
να αποθαρρύνει κι όλους όσους σκέπτονται
να στραφούν εναντίον του.
Ταυτόχρονα,
επιδίδεται με αλόγιστη τακτική, σε
λαϊκισμούς, σε στρατολόγηση οπαδών, σε
ρουσφετολογικές προσλήψεις με μοναδικό
στόχο, τον πλήρη έλεγχο του Δημόσιου
τομέα.
Επειδή τα κίνητρα του δημαγωγού
που επιθυμεί την εξουσία είναι ευτελή,
ποταπά, οδηγεί τη χώρα του, τον λαό του,
στην εξαθλίωση, στην υπερχρέωση.
Μέσα
από την διακυβέρνησή του, ωφελημένοι
βγαίνουν αυτός και το Κεφάλαιο.
Μια
προσεκτική έρευνα μας δείχνει, ότι
αρεστός είναι αυτός που μπορεί να λέει
αυτά που η μάζα θέλει να ακούσει κι όχι
εκείνος που μπορεί να πραγματοποιήσει
αυτά που υπόσχεται, αυτά που πρέπει κι
έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα.
Γιατί
είναι σίγουρα πιο εύκολο να υπόσχεσαι
κάτι μεγάλο από το να κάνεις κάτι
μικρό!
Και οι δημαγωγοί, γνωρίζοντας
πολύ καλά την δύναμη των υποσχέσεων,
καταφέρνουν και επηρεάζουν την συντριπτική
πλειοψηφία της μάζας.
Οι ελάχιστοι,
που έχουν την δυνατότητα αντίληψης του
πραγματικού προσωπείου του δημαγωγού,
δεν μπορούν να αντιδράσουν αποτελεσματικά
για να αποτρέψουν η εξουσία να περιέλθει
στα χέρια του. Γιατί ο δημαγωγός,
στηριζόμενος από οικονομικά συμφέροντα,
προσπαθεί να ελέγξει και να κατευθύνει
όλα τα σημαντικά μέσα ενημέρωσης των
πολιτών και συνήθως τα καταφέρνει.
Τηλεόραση, εφημερίδες, συνδικάτα,
στηρίζουν μετά μανίας τον δημαγωγό και
με την ίδια μανία – ίσως και μεγαλύτερη
– πολεμούν με κάθε τρόπο, ηθικό ή ανήθικο,
όποιον είναι στην αντίπερα όχθη.
Αποτέλεσμα
αυτής της φασιστικής τακτικής είναι,
να χαρακτηρίζεται ως Δον Κιχώτης και
να χλευάζεται, όποιος αντιπαλεύει
δημαγωγούς πολιτικούς!
Ο χρόνος όμως
έρχεται να δικαιώσει αυτόν που τον
χαρακτήρισαν ως Δον Κιχώτη κι οι πολίτες
να παραδέχονται έστω κι αργά, ότι αυτός
τους έλεγε την αλήθεια.
Αυτοί, οι
σύγχρονοι Δον Κιχώτες, είναι οι μόνοι
που αγαπούν τον λαό, τη χώρα τους. Έχουν
όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα: δείχνουν
στον λαό το φρικτό πρόσωπο της αλήθειας,
προσπαθούν να τον βγάλουν από την
αυταπάτη του. Και το κάνουν αυτό γιατί
δεν είναι ψεύτες αλλά και γιατί γνωρίζουν,
πως για να ξεκινήσει μια χώρα να μπει
σε δρόμους ανάπτυξης, κοινωνικής
δικαιοσύνης και πολιτιστικής προόδου,
πρέπει ο λαός να ταυτιστεί με αυτή την
προσπάθεια, να γίνει δικός του αυτός ο
αγώνας.
Όμως ο λαός, δεν το αντέχει
αυτό!
Δεν το αντέχει όχι από αδυναμία
να το αντιληφθεί αλλά από την εσωτερική
άρνηση που έχει απέναντι σε δυσκολίες,
σε βασανιστικές ατραπούς, σε συγκρούσεις.
Η
μάζα, ακολουθεί τον ηγέτη, που θα την
προσκαλέσει σε ένα τραπέζι πλούσιο με
λαχταριστά και πεντανόστιμα εδέσματα
κι ας διαισθάνεται ότι μπορεί αυτά να
είναι δηλητηριασμένα. Νοιώθει ιδιαίτερη
τιμή που θα γίνει ομοτράπεζη με τον
ηγέτη και ικανοποιημένη γιατί η κοιλιά
της θα γεμίσει με περισσότερο και
γευστικότερο φαγητό! Τον λογαριασμό
όμως που θα κληθεί να πληρώσει δεν τον
σκέπτεται.
Η μάζα θα ακολουθήσει τον
δημαγωγό που θα της υποσχεθεί υλιστικές
και ηδονιστικές απολαύσεις χωρίς να
σκεφθεί αν οι υποσχέσεις είναι
πραγματοποιήσιμες ή τι κόστος θα έχουν
για τη χώρα και τους πολίτες αν
υλοποιηθούν.
Δημαγωγοί, οι εχθροί της
δημοκρατίας.
Αυτοί είναι ο μεγάλος
αντίπαλος του λαού.
Αυτούς πρέπει να
πολεμήσει.
Μπορεί; Έχει την δύναμη;
Έχει το κουράγιο;
Ας απαντήσει ο καθένας
αφού πρώτα ρωτήσει τον εαυτό του…
