Γράφει ο Γιώργος Βάκος.
Μια άποψη που δεν έχει αναλυθεί έως τώρα...
(Τα μεγεθη ειναι ενδεικτικα διοτι δεν μπορουν να ειναι ακριβη σε ενα αρθρο περιορισμενης εκτασης σαν το παρον, οντας αντικείμενο μεγάλης μελέτης και εξειδίκευσης απαλλαγμένης κάθε είδους συμφέροντος και κομματικης γραμμής. Στο μέλλον θα γράφουν πολλά βιβλία από ειδικούς και θα χρειαστούν πολλά στοιχεία από πολλές πηγές, ακόμα και από τα Wikileaks. Εύχομαι κάποιοι λογικοί συνειρμοί μου από εδώ να αποτελέσουν έναυσμα για ανάλυση).
ΟΡΙΣΜΟΊ:
1/ Λιτότητα (austerity-ο Αγγλικος αυτος ορος προερχεται απο την Ελληνικη λεξη: Αυστηροτης):
Όταν η Κυβερνηση μειωνει γενικα τους μισθους και τις συνταξεις σε ολους, και παράλληλα επιβάλλει νέους εμμεσους και αμεσους φόρους.
2/Ύφεση (recession):
Η ποσοστιαία μείωση του ακαθάριστου εθνικού προ'ιοντος ΑΕΠ (GDP-Gross Domestic Product) από τον ένα χρόνο στον επόμενο.
3/Ανάπτυξη (growth):
Η αύξηση του ΑΕΠ ως άνω.
4/ Χρηματοπιστωτικό έλλειμμα (budget deficit):
Όταν, στην προκειμένη περίπτωση το Δημόσιο, έχει έλλειψη ρευστότητας.
5/Πρωτογενές πλεόνασμα:
Όταν, στην προκειμένη περίπτωση το Δημόσιο, έχει θετικό αποτέλεσμα στο ισοζύγιο πληρωμών του. (εκτος του υπολογισμου των τοκοχρεολυσιων του δημοσιου χρεους). Όταν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό? Τότε καταφεύγει
α/ σε δανεισμό,
β/ εκδίδει ομόλογα,
γ/ τυπώνει χαρτονομισματα, 'η
δ/ κάνει υποτίμηση του νομισματός του, εφόσον έχει εθνικό νόμισμα. Στην περίπτωση των χωρων μελων της Ευρωπα'ικης Ένωσης, (Eurogroup), μόνο η Κεντρική Τράπεζα της ΕΕ μπορεί να τυπώσει χαρτονομίσματα ευρώ 'η να κάνει υποτίμηση του ευρω.
6/ Διαρθρωτικες αλλαγες στο Δημοσιο (costructural reforms).
Εχουν σκοπο τους να κανουν το Δημοσιο πιο αποτελεσματικο και αποδοτικο. Αυτο σημαινει, οι υπηρεσιες του να μην ειναι τροχοπεδη στην λειτουργια της οικονομιας και να μην δημιουργουν ελλειματα, εκτος ισως απο εκεινες που εχουν κοινωνικο και στρατιωτικο-αμυντικο χαρακτηρα. Τετοιες αλλαγες θα μπορουσαν να ειναι η καταργηση καποιων οργανισμων, βελτιωση της οργανωσης αλλων, ιδιωτικοποιησεις, μηχανογραφηση, περιορισμο της γραφειοκρατιας, μειωση μισθων και συνταξεων στους δημ. υπαλληλους, απολυσεις πλεοναζοντος προσωπικου και μεταταξεις κλπ.
--------- -- --------- -- ----------------
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄
-----------------
Η ΑΠΟΔΌΜΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΉΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑΣ ΞΕΚΊΝΗΣΕ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΝΩΡΊΣ.
Η αποδομηση της παραγωγης και της οικονομιας ξεκινησε ηδη απο την αρχη της 10ετιας του 80, απο τους εξης παραγοντες:
- Η δευτερη πετρελαιακη κριση του 1979 εκτοξευσε το κοστος των πρωτων υλων και του χρυσου που ξεπερασε τα 1000 δολ. η ουγκια.
- Δημιουργηθηκε μεγαλος πληθωρισμος ανω του 30%.
- Πολυ υψηλα επιτοκια λογω του υψηλου πληθωρισμου. Οι καταθεσεις στην Τραπεζα διπλασιαζονταν σε κάθε μια τριετια λόγω των υψηλών επιτοκιων, η παραγωγη ομως ψυχοραγουσε, και κυρίως η βαρειά βιομηχανία, για τον ιδιο λογο.
- Αυξησεις σε μισθους, τουλαχιστον μεχρι το 1985, παρα τον υψηλο πληθωρισμο.
- Διογκωση του Δημοσιου με αθροες προσληψεις, κρατικοποιησεις και οργανισμους. Σε πολλες περιπτωσεις οι πολυθεσιτες.
- Προωρες και μαιμου συνταξεις.
- Ολοι το "ριξαν" στην καταναλωση.
- Υπερβολικοι εξοπλισμοι και δανεισμός.
- Κατασπαταληση του Δημοσιου χρηματος:
α/ Μιζες β/επιδοτησεις και εγγυημενα κερδη κλπ.
γ/ "Κοινωνικοποιημενες" επιχειρησεις. Εκει διοριζαν τον κομματικο στρατο. Τα στελεχη καρπωνονταν τις προμηθειες απο τις αγορες που κανανε αυτες οι επιχειρησεις. Στις εισαγωγες πρωτων υλων κλπ. απο το εξωτερικο, το letter of credit, που ηταν βεβαια του Δημοσιου, κατα κανονα εξεπιπτε απο το Δημοσιο. Ετσι φυγαν πολλα δισ. και δεν τα πηρε κανεις χαμπαρι. Ομως την μεγαλυτερη καταστροφη που καναν αυτες οι επιχειρησεις ηταν οτι διαλυσαν η καθε μια τον κλαδο της, λογω βεβαια αθεμιτου ανταγωνισμου! Έτσι το Δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα εκτοξεύτηκαν.
Ο νομος για τις "κοινωνικοποιημενες" επιχειρησεις και η στηριξη της Τραπεζας Κρητης (σκανδαλο Κοσκωτα) ηταν μια πρωτη γευση για αυτα που θα συνεβαιναν δυο δεκαετιες αργοτερα με την "στηριξη" των Τραπεζων.
Ομως ο πακτωλος των πακετων της ΕΕ διατηρησε την οικονομια εως το 2007, οπου η κατασταση θα μπορουσε ακομη να διασωθει, (οταν το Δημόσιο χρέος ήταν στο 100% του ΑΕΠ και το έλλειμμα 5%), αν οι χειρισμοι που επακολουθησαν θα ηταν οι σωστοι...οπως αναλύω παρακατω.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄
---------------
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ
Αρχης γενομενης της δημοσιονομικης παγκοσμιας κρισης (budget deficit crisis) το 2008, οταν η Εθνικη Τραπεζα κερδιζε ακομη ~1500 ευρω σε καθε εργασιμο δευτερολεπτο, το κρατος ξεκινησε ηδη απο τον Οκτ.08 να ενισχυει εμμεσα ή αμεσα τις τραπεζες, και σε πεντε χρονια δανειστηκε συνολικα ~320 δις ευρω για τον σκοπο αυτον, (183 δισ. ως εγγυησεις, 70 δισ. ως απορροια του α' μνημονιου, 50 δισ."ανακεφαλαιοποιηση"), αλλα και για τα ελλειμματα που δημιουργηθηκαν απο τα χρεη των ΔΕΚΟ που βαραιναν το Δημοσιο, οταν το ελλ. ΑΕΠ ειναι ~180 δις ευρω, οι συνολικες καταθεσεις ~160 δισ. και το χρεος των Τραπεζων προς ΕΚΤ και ΤτΕ 130 δισ.
Στα πακετα αυτα της στηριξης των Τραπεζων περιλαμβανεται και μια εκτακτη χρηματοδοτηση απο την ΤτΕ τον Αυγ. 11, αγνωστου ποσου. Η ΤτΕ απεκρυψε απο την Βουλη το ποσο αυτο επικαλουμενη το επαγγελματικο απορρητο (sic).
Η στηριξη μονο απο την Ε.Ε. σε πορους και εγγυησεις ειναι εως τωρα ~340 δισ.
Δηλαδη ενα μεγαλο ποσοστο της στηριξης απο την Ε.Ε. πηγε για την στηριξη των Τραπεζων!
Για την εξυπηρετηση δε αυτου του χρεους εκοψε τις συνταξεις και τους μισθους καθως και τα ομολογα κατα ~52%, και επεβαλε υπερφορολογηση. (Επιβληθηκε δηλαδη αγρια λιτοτητα).
Με το "κουρεμα" των ομολογων του Δημοσιου, PSI, οπου οι Τραπεζες χασανε,( μαζι με τα θαλασσοδανεια σε ιδιωτες, ΔΕΚΟ και κομματα), ~40 δισ, και οι ιδιωτες κατοχοι χασαν οριστικα (αμετακλητα ?) το ~52%, η Τροϊκα δανεισε μεσω του Ταμειου Χρηματοπιστωτικης Σταθεροτητας (ΤΧΣ) το Ελλ. Δημοσιο ~50 δισ. για την ανακεφαλαιοποιηση των τεσσαρων Ελλ. Τραπεζων, και παραλληλα το ΤΧΣ κρατησε το 90% των μετοχων τους. Οι Τραπεζες εκαναν εως τωρα χρηση τα 40 δισ, και μεγαλο μερος αυτου του ποσου πηγε σε νεες εκδοσεις ομολογων του Δημοσιου..(οπως λεμε: "Γιαννης κερναει-Γιαννης πινει").
Η Ελληνικη οικ. κρίση ήταν αρχικά κρίση χρέους του Δημοσίου, (budget deficit crisis), για την ακριβεια ΚΑΤΕΣΤΗ κριση χρεους του Δημοσιου λογω των λανθασμενων χειρισμων (οπως περιγραφω παρακατω). Το 2007 το Δημοσιο χρεος ηταν στο 100% του ΑΕΠ, το οποιο ηταν ακομα διαχειρησιμο, και το ελλειμμα (budget deficit) στο 5%.
Η Ελληνικη οικ. κριση ΔΕΝ ηταν Τραπεζική. Οι ελληνικες τραπεζες ηταν οι ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΜΟΧΛΕΥΜΕΝΕΣ σε ολοκληρη την ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ως το 2010 ! Εφοσον η μοχλευση του εκαστοτε εθνικου Τραπεζικου συστηματος ειναι ευθεως αναλογη με τον δεικτη του ιδιωτικου χρεους, το 2010 το Ελλ. ιδιωτικο χρεος ως ποσοστο του διαθεσιμου εισοδηματος ηταν 8%, απο τα χαμηλοτερα της Ευρωπης (Ιρλανδια: 220%)
Η Ελληνικη οικ. κριση ΟΥΤΕ ηταν κριση της πραγματικης οικονομιας. Κατηχαμε ηγετικη θεση στις οικονομιες των Βαλκανικων κρατων. Ημασταν η "γη της επαγγελιας" για τους Βαλκανιους, Ρωσσους και οχι μονο και Ελληνικες επιχειρησεις ειχαν εισχωρησει παντου. Ειχαμε ανοικοδομηση, κατασκευαστικες εταιριες, αξιολογα λιμανια και ορυκτο πλουτο. Ειχαμε αξιολογο τουρισμο και το 17% του παγκοσμιου εμπορικου στολου ειναι Ελληνικο.(48% του Ευρωπαίκου στολου). Το 40% του τραπεζικου τομεα στα Βαλκανια ηταν Ελληνικο. Αναπτυξαμε την Finans Bank στην Τουρκια, με ανοιγμα καθε μερα ενος υποκαταστηματος.
Oι επισφάλειες των τραπεζών από τις πάσης φύσεως δανειοδοτήσεις προς τρίτους ήταν διαχειρίσιμες και δεν ήταν μπλεγμένες με τοξικά προϊόντα. Είχαμε φτάσει και στο σημείο κατά το μπουμ της τοξικής κρίσης να θεωρούνται τα ελληνικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ως SAFE HEAVEN (το οποίο ήταν και λίγο υπερβολή...) λόγω της μη έκθεσης σε τοξικά προϊόντα. Τα εταιρικά ομόλογα των ελληνικών τραπεζών δεν είχαν πέσει κάτω από το 87-88% στη δευτερογενή αγορά όταν την ίδια περίοδο των μεγαλυτέρων τραπεζων σε όλο τον πλανήτη είχανε πιάσει επίπεδο 50%,60%,70% ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Και σε αυτές τις αποτιμήσεις mark το market, την τιμή την έδινε η διεθνής αγορά (των μεγάλων καρχαριών) που δεν χαρίζεται ούτε παραμυθιάζει ποτέ κανέναν στις κρίσεις.
Όλα τα ευτράπελα ξεκίνησαν με τις πρώτες απότομες μειώσεις των τιμών των ομολογων του Ελλ. δημοσιου από το 105-110% λογω του μαγειρευματος και των κακων χειρισμων (οπως περιγραφω παρακατω) της τοτε κυβερνησης στο τελος του 2009-αρχες του 2010 και άρχισε η πτώση που οδήγησε τελικά στο 1/4 - 1/5 της αρχικής ονομαστικής αξίας των ομολογων.
Συνεπως οι ενεργειες που εγιναν ηταν αναποδες, διοτι αντί να ελαφρυνουν το Δημόσιο χρέος, και να αποτρεψουν την διογκωση του, καθως και τα ελλειμματα, τα φόρτωσαν παραπάνω κατ' αρχην με λανθασμενους χειρισμους (οπως περιγραφω παρακατω) και στην συνεχεια (δανειζομενο το Δημοσιο) για να στηρίξουν προληπτικά τους τραπεζίτες και κατ' επέκταση τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες.
Τεράστια κέρδη αποκόμισαν οι ελληνικές τράπεζες που εντάχθηκαν στα πακέτα στήριξης και συνετέλεσαν στην διόγκωση του δημοσίου χρέους. Το χρέος που προέκυψε από τα πακέτα στήριξης των τραπεζών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ΕΠΑΧΘΕΣ διότι αποτυπώθηκε μόνο λογιστικά χωρίς να εισρεύσει στην πραγματική οικονομία. Για να γίνει κατανοητό πως χρησιμοποιήθηκαν τα πακέτα στήριξης αναφέρεται το εξής παράδειγμα:
Έστω ότι μία ιδιωτική τράπεζα έχει ανάγκη από ρευστό συνολικής αξίας 20 εκ € για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες της. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) για να δανείσει με 1% επιτόκιο την ιδιωτική τράπεζα ζητά κάποιες εγγυήσεις. Οι εγγυήσεις παρέχονται απευθείας από το κράτος, τις περισσότερες φορές με τη μορφή ομολόγου. Το κράτος εκδίδει ένα ομόλογο αξίας 100εκ € με τη «συμφωνία- εγγύηση» ότι θα το πουλήσει στην ιδιωτική τράπεζα με συγκεκριμένο επιτόκιο-απόδοση. Με δεδομένη την παραπάνω συμφωνία, η ιδιωτική τράπεζα λαμβάνει 120 εκ € από την ΕΚΤ με 1% επιτόκιο. Με τα 20 εκ € καλύπτει τις τρέχουσες ανάγκες της και με τα υπόλοιπα 100 εκ € αγοράζει το κρατικό ομόλογο με το συμφωνημένο επιτόκιο-απόδοση. Πιθανότατα, από τα 120 εκ €, μόνο τα 20 εκ € εκταμιεύονται ως πραγματικό ρευστό στα ταμεία της ιδιωτικής τράπεζας, τα υπόλοιπα 100 εκ € αποτυπώνονται λογιστικά στο ενεργητικό της. Δυστυχώς για τη χώρα μας, η εγγύηση και κατόπιν πώληση του ομολόγου θα αποτυπωθεί στις υποχρεώσεις του κράτους με αποτέλεσμα την αύξηση του δημοσίου χρέους κατά 100 εκ €.
Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι η αποπληρωμή του ομολόγου θα γίνει με χαμηλότερο επιτόκιο από τα αντίστοιχα της δευτερογενής αγοράς, η παραπάνω διαδικασία επιφέρει σημαντικό οικονομικό όφελος στην τράπεζα καθώς επωφελείται από τη διαφορά του επιτοκίου. Αγοράζοντας για παράδειγμα, το ελληνικό ομόλογο με 5% επιτόκιο-απόδοση, θα εισέπραττε ετησίως 5 εκ € από την Ελλάδα πληρώνοντας μόνο 1,2 εκ € στην ΕΚΤ, κερδίζοντας 3,8 εκ € ετησίως. Αν το ομόλογο είναι δεκαετούς διάρκειας, η τράπεζα θα εισπράξει 50 εκ € βάσει επιτοκίου-απόδοσης του ομολόγου (coupon rate) και 100 εκ € εφάπαξ με τη λήξη του ομολόγου στο τέλος της δεκαετίας (χρεολύσιο).
Η παραπάνω διαδικασία ζημιώνει διπλά το κράτος αφού με λογιστικό τρόπο χρεώθηκε 100 εκ € αυξάνοντας το δημόσιο χρέος και βρέθηκε «υποχρεωμένο» να αποπληρώνει σε ρευστό την απόδοση του επιτοκίου (coupon rate) για τα επόμενα 10 χρόνια. Στην καλύτερη περίπτωση η αποπληρωμή των 100 εκ € στο τέλος της δεκαετίας (χρεολύσιο) θα πληρωθεί-συμψηφιστεί με νέα έκδοση κρατικού ομολόγου μετακυλώντας χρονικά το χρέος.
Ο ιδιος ο Κινεζος πρωθυπουργος Γουεν Τζιαμπαο μας επισκευτηκε το 2010 και δεσμευτηκε να αγορασει ελληνικα κρατικα ομολογα, οταν ξεκινησει η εκδοση τους. Ο Παπανδρεου επισης επισκευθηκε τον Πουτιν για αυτον τον λογο. Ομως ο ΓΑΠ απερριψε αυτες τις προσφορες και τον Μαη 2010 μας πηγε στην επαχθη συμβαση με το ΔΝΤ. Συμφωνα με αυτην την συμβαση παραιτουμαστε απο καθε ασυλια των κυριαρχικων μας δικαιωματων. Παραλληλα απαγορευεται καθε δανειακη συμβαση με τριτους.
Το Πασοκ, αναλαμβανοντας την διακυβερνηση τον Οκτ. 09, μετέθεσε έσοδα του 2009 το 2010, μετέθεσε δαπάνες του 2010 και τις ενέγραψε στο 2009 και με μεθόδους «δημιουργικής λογιστικής» αύξησε το έλλειμμα του 2009 κατά 3,7 μονάδες. Και το πήγε τελικά από το 9,9% στο 13,6%.
Τρείς μήνες και πλέον μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, οι διεθνείς αγορές δάνειζαν ακόμα την Ελλάδα όσο ήθελε και με λογικά επιτόκια. Περιμένοντας να κάνει κάτι…Όμως δεν έκανε τίποτε! Μέσα στον Ιανουάριο οι διεθνείς αγορές προσέφεραν άνεση δανεισμού, για να καλύψει το σύνολο των αναγκών της για ολόκληρο το 2010! Και σε επιτόκια λογικά ακόμα…
Αν η Ελλάδα είχε πάρει τότε τα χρήματα που της πρόσφεραν οι αγορές, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγουμε στο Μηχανισμό Στήριξης και δεν θα χρειαζόταν να υπογράψουμε το Μνημόνιο.
Από τον Ιανουάριο ως τις αρχές Μαρτίου 2010, οι ξένες αγορές μας πρόσφεραν, για διάρκεια άνω του έτους, πάνω από 43 δισεκατομμύρια. Απο αυτά αντλήσαμε μόλις 14! Ως τον Ιανουάριο 2010 ακόμα, οι αγορές εμπιστεύονταν να δανείσουν την Ελλάδα. Μετά έχασαν πλήρως την εμπιστοσύνη τους στα ελληνικά ομόλογα. Η απειλή της ελληνικής χρεοκοπίας δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα τη στιγμή εκείνη. Αφορούσε ολόκληρη την Ευρώπη. Γιατί οι ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν «φορτωμένες» με ελληνικά ομόλογα. Και το τελευταίο που ήθελαν τότε ήταν να χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Και αυτό θα δημιουργούσε σοβαρούς κλυδωνισμούς σε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης. Αρα μπορούσαμε να διαπραγματευθούμε διαφορετικούς όρους. Που θα ήταν πολύ λιγότερο οδυνηροί και πολύ περισσότερο αποτελεσματικοί.
Όμως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε. Αφοριζε τις αγορες αποκαλοντας ληστρικα τα τοτε επιτοκια του 6%, ενω σημερα (Απριλιος 2014) θριαμβολογει που βγηκε στις αγορες με παρομοια επιτοκια για να τις προσελκυσει υστερα απο τετραετη απουσια. Και υπέγραψε τοτε ένα μνημόνιο, το οποίο όχι απλώς δεν έλυνε το πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας. Αλλά το έκανε πολύ χειρότερο.
Κι όπως αποδείχθηκε λίγο αργότερα, δεν είχαν καν συναίσθηση τι υπέγραφαν…
Διότι το μνημόνιο δεν αφορά μόνο τα άμεσα σκληρά μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί. Αφορά και τα χειρότερα και για τα επόμενα χρόνια. Περιλαμβάνει πρόσθετα μέτρα κι άλλων περικοπών που επίσημα στο πρωτο Μνημόνιο αναφέρονται ως «αδιευκρίνιστα».
11 δισεκατομμύρια από τα 30 της συνολικής δημοσιονομικής προσαρμογής του πρωτου μνημονίου είναι - αν είναι δυνατόν - «αδιευκρίνιστα»! Όμως εμείς δεσμευτήκαμε να τα αποδεχθούμε.
Δώσαμε «λευκή επιταγή» σε ό,τι μας ζήτησαν. Για όλα τα επόμενα χρόνια…
Θα μπορουσαμε να διαγράψουμε το χρέος ,μιας και ήταν όλο το χρέος ΟΜΟΛΟΓΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ και μόνο το 6% ήταν σε ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ,όπως έκανε η Ρωσία.
Θα μπορουσαμε να αγοράσουμε CDS στα ομόλογα των ταμείων μας και των τραπεζών μας για να εξασφαλίσουμε τα χρήματα τους ,όπως έκανε επιφανής τραπεζίτης στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Θα μπορουσαμε να κάναμε έναν εσωτερικό δανεισμό ,τιτλοποιοντας τον ορυκτό μας πλούτο και ανοίγοντας τις OFF SHORE εταιρείες για να φέρουμε τα χρήματα στις Ελληνικές Τράπεζες.
Θα μπορουσαμε να ζητούσαμε τις ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΕΙΣ.
Αν τα κάναμε όλα αυτά τώρα οι αγορές θα παρακαλούσαν να μας δανείσουν.
Και στη ΔΡΑΧΜΗ να γυρνούσαμε ,λόγω ανταγωνιστικότητος και χωρίς μεγάλο χρέος ,τώρα θα ήμασταν καλύτερα.
Αντι να τα κανουμε αυτα, πληρώσαμε όλα τα τοκογλυφικά ομολόγα ,(το 1 ΔΙΣ του Παπανδρέου το πληρώσαμε 50 ΔΙΣ).
Δώσαμε το δικαίωμα να ξεφορτώσουν τα ομόλογα οι δανειστες μας και ειδικά η Γερμανία. Βέβαια γι’αυτό οι Γερμανοί βράβευσαν τον Γ.Α.Παπανδρέου(ο AKERMAN της DEUTCHE BANK).
Πουλήσαμε τα CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Με ολα αυτα διωξαμε τις καταθεσεις απο τις Τραπεζες μας.
Μπηκαμε στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ και μετατρέψαμε όλο το χρέος σε ΕΝΥΠΟΘΗΚΟ.Το κάναμε ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ και σε ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ .
Φορτώναμε τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία και τις Τράπεζες με ομολόγα και κάναμε το PSI, όταν το μεγαλύτερο χρέος σε ομόλογα ήταν σε Ελληνικά χέρια .
Τα χρήματα που χάσαμε τα πήραμε δανεικά και θεωρήσαμε αυτή την χρεοκοπία ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ .(Εξαιρέθηκε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από το PSI στα ομόλογα που είχε αγορασμένα στη δευτερογενή αγορά στη μισή τους τιμή και μας τα κραταει στην ονομαστική τους αξία .ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ;
Καταστρέψαμε τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία και το χρέος το περάσαμε στον Ελληνικό Λαό .
Τιτλοποιημε τα δάνεια του κόσμου και τα πουλάμε στο εξωτερικό μέχρι και -80% (γιατί δεν κάναμε μια πρόταση στον Ελληνικό Λαό να τα εξαγοράσει στο -40% η στο -50%).
Με το ΜΝΗΜΟΝΙΟ μετατρέψαμε όλο το χρέος σε ΕΝΥΠΟΘΗΚΟ. Το κάναμε ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ και σε ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ .
Με το ΜΝΜΗΝΙΟ, η Ελληνικη κυβερνηση και Βουλη, εκχωρησαν σε ξενες δυναμεις (Τροικα) την Νομοθετικη, Εκτελεστηκη και Δικαστικη εξουσια δηλ. τις τρεις συνιστωσες της Λαίκης Κυριαρχιας, η οποια αποτελει θεμελιωδη αρχη του πολιτευματος.
Ετσι το δημοσιο χρεος εκτοξευτηκε και κατεστη τεραστιο και μη βιωσιμο (ηδη ανω του 180% του ΑΕΠ εως τωρα), η οικονομια με την λιτοτητα και τις περικοπες δαπανων στραγγαλιστηκε, εκατομμυρια ανεργοι ιδιως απο τον ιδιωτικο τομεα, πολυ μεγαλο ποσοστο των στεγαστικων και καταναλωτικων δανειων στο κοκκινο (63 δισ. συνολικα εως τωρα, εκ των οποιων τα μισα ειναι προστιμα και προσαυξησεις), η κοινωνια διαλυθηκε, η χωρα διεσυρει διεθνως και 4 ατομα αυτοκτονουν καθε μερα.
Ηδη η Βουλη και οι βουλευτες εχουν απαλλαξει απο καθε αστικη ευθυνη οσους (υπουργους, υφυπουργους και τραπεζικα στελεχη) υπεγραψαν μνημονια και δανεια, κατα καιρους εξαιρουν απο τις μειωσεις μισθων καποιες κοινωνικες ομαδες δημοσιων υπαλληλων, και στον Ν3691/08 για τα δρακοντια μετρα κατα του ξεπλυματος μαυρου χρηματος, εξαιρουνται οι...αιρετοι, δηλαδη εξαιρουν τους εαυτους τους.
Ομως προσφατα η ολομελεια του Ευρωπαϊκου Κοινοβουλιου ηρε την ασυλια εναντι αστικων και ποινικων ευθυνων των εκπροσωπων της Τροικας σε ολες τις χωρες που εχουν επιβαλλει μνημονια. Σε αυτην την ψηφοφορια απειχαν τα κομματα της Ελληνικης συγκυβερνησης.
Οι κυβερνησεις ακολουθησαν αυτην την οικ. πολιτικη, για να προστατεψουν τις εκλογικες και κομματικες στρατιες τους στο δημοσιο, καθως και τους τραπεζιτες, ενω αυτο που επρεπε να ειχε γινει εξ αρχης ηταν οι αμεσες διαρθρωτικες αλλαγες στο δημοσιο, ωστε ετσι γρηγορα να περασουμε σε πρωτογενες πλεονασμα. Ακομα καλυτερα θα επρεπε να ειχε γινει ηδη απο τις προηγουμενες κυβερνησεις Καραμανλη, ο οποιος δυστυχως δεν τολμησε να υλοποιησει το προγραμμά του περι "επανιδρυσης" του κρατους.
Δεν ειναι λοιπον περιεργο που εκλεγονται ξανα και ξανα τα ιδια κομματα της μεταπολιτευσης,, εστω πλεον με μικρά ποσοστα.
Θα επρεπε να ΜΗΝ ειχε φαρμοστει η αγρια λιτοτητα, αρχης γενομενης το 2010 απο τον ΓΑΠ, ο οποιος μαλιστα ειχε προσλαβει συμβουλό του τον πατριωτη του, τον περιβοητο νομπελιστα οικονομολογο Joseph Stiglitz. Και θα ενδιεφερε εδω να γνωριζαμε τις εισηγησεις του στον ΓΑΠ οσον αφορα την οικονομικη πολιτικη που θα επρεπε να ακολουθησει: Αγρια λιτοτητα ή μη λιτοτητα?
Προσφατα εκανε την εξης δηλωση:
Nobel prize winning economist Joseph Stiglitz, professor at Columbia univercity: "There is no instance of a large economy getting to growth thru austerity. Austerity leads the economy to perform more poorly. It leads το more unemployment, lower wages, more "unequality".
Επισης:
Nobel prize-winning economist Paul Krugman calls AUSTERITY:"an unethical experimentation on human beings".
Επισης ο John Maynard Keynes καποτε υποστηριξε οτι
“The boom, not the slump, is the right time for austerity”.
Επισης ο διοικητης της ΤτΕ. Γ. Προβόπουλος την 7η Φεβρ. 2014, στην διαλεξή του στο Forum OMFIF στο Λονδινο, εγκαλεί ευθέως τις κυβερνήσεις για λάθος οικονομική πολιτική που δημιούργησε πρωτοφανή ύφεση, δηλωνοντας οτι:
[*Οι προειδοποιησεις μου παραβλεφθηκαν.
* Ζητούσα δημοσιονομική προσαρμογή που θα αποτελείται από δυο τρίτα περικοπές δαπανών και ένα τρίτο αύξηση εσόδων –που θα προέρχεται κυρίως από την διεύρυνση της φορολογικής βάσης- από την σύλληψη του προγράμματος. Κατά τα αρχικά στάδια του προγράμματος, ωστόσο, τα μέτρα προσαρμογής αποτελούνταν από ένα μείγμα 60% αυξήσεων των εσόδων –κυρίως φορολογικών- και 40% μείωσης των δαπανών. Οι αυξήσεις στους φόρους μείωσαν τα έσοδα μετά φόρων, περιορίζοντας την ιδιωτική κατανάλωση, και μείωσαν τις μετά φόρων αποδόσεις των επενδύσεων, μειώνοντας τα κίνητρα για επενδύσεις. Ως εκ τούτου είχαν αρνητική επίπτωση στην καταναλωτική και επενδυτική ψυχολογία, συμβάλλοντας σε έναν κύκλο απαισιοδοξίας που «έπνιξε» την οικονομία.
*Ο τρίτος λόγος που η οικονομική ύφεση έφτασε σε άνευ προηγουμένου επίπεδα, αφορά την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ιδιωτικοποιήσεων και μέτρων για τη βελτίωση της είσπραξης φόρων. Για να είναι αποτελεσματικό ένα πρόγραμμα προσαρμογής, πρέπει να υπάρχουν όλα τα διασυνδεδεμένα στοιχεία, κάτι που δεν συνέβαινε στην αρχή του προγράμματος.]
Θα επρεπε να ειχε ενισχυθει κυριως η παραγωγη και λιγωτερο οι τραπεζιτες, οι οποιοι με τον πακτωλο που ελαβαν με σκοπο να εξασφαλισουν την απαιτουμενη ρευστοτητα στο συστημα, αλλα και για να καλυφθουνε απο τις επισφαλειες των "κοκκινων" δανειων (~80 δισ.) <και των θαλασσοδανειων>, παρεκλιναν απο αυτον τον θεσμικο τους ρολο που ειναι η χρηματοδοτηση της οικονομιας, εμπλεκομενες σε μη αμιγως τραπεζικες εργασιες και ηδη καταγραφουν αξιολογα κερδη.
Καθαρά κέρδη € 344 εκ. παρουσίασε η Εθνική Τράπεζα το 2ο εξάμηνο του 2013. Αντίστοιχα η Alpha Bank (€ 126,7 εκ.) και η Euro Bank (€ 45εκ.) ενώ η Τράπεζα Πειραιώς μετά την απόκτηση της Αγροτικής και μιας σειράς ακόμα τραπεζικών ιδρυμάτων σημείωσε κερδοφορία € 3,5 δισ.!
Προσφατα μαλιστα εγινε γνωστο η προθεση (ακουσον ακουσον) να ιδρυθει μια νεα τραπεζα με εδρα το Λουξεμβουργο και με την συμμετοχη της Γερμανικης KfW να στηριξει τις ελλ. μμ. επιχειρησεις.
Προς τι λοιπον ο πακτωλος που λαβανε οι Τραπεζες (εμεση και αμεση στηριξη και "ανακεφαλαιοποιηση"), για να αποζημειωθουνε απο τις ζημιες τους λογω του PSI, την ελλειψη ρευστοτητας λογω της ελλειψης καταθεσεων, και λογω των μη εξυπηρετουμενων δανειων, την στιγμη που θα αναλαβουν αλλοι την χρηματοδοτηση των επιχειρησεων και την στιγμη που κυνηγανε τους "κοκκινους" δανειοληπτες και τους απειλουν με τις εισπρακτικες και με κατασχεσεις?
Προσφατη αποφαση του δικαστηριου της Ευρωπαϊκης Ζωνης Ελευθερων Συναλλαγων (ΕΖΕΣ) καθιστά σαφές ότι ΔΕΝ είναι ευθύνη της χώρας στην οποία μια τραπεζική εταιρεία έχει την έδρα της, να καλύπτει τα έξοδα των εγγυήσεων του τραπεζικού της συστήματος, καθώς και ότι ο μηχανισμός του δίχτυ ασφαλείας πρέπει να χρηματοδοτείται από τις ίδιες τις τράπεζες.
Είναι το αντίθετο από αυτό που έχει καθιερωθεί, από το 2007 και την αρχή των επαναλαμβανόμενων χρηματοπιστωτικών κρίσεων, για να σωθούν οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών με τις πλάτες της κοινότητας. Οι κυβερνήσεις των βιομηχανικών χωρών έδωσαν την εγγύηση τους προς τις τράπεζες στο χείλος της χρεοκοπίας των χωρών τους, χωρίς αιτιολόγηση, χρησιμοποιώντας δημόσια κονδύλια για τη διευκόλυνση των ταμειακών ροών των τραπεζών. Την ίδια στιγμή, οι κυβερνώντες άρχισαν να σφυρηλατήσουν την ιδέα ότι το φταίξιμο άνηκε στο πληθυσμό. Αυτή η εκστρατεία είχε και έχει ως στόχο να πείσει τους πολίτες ότι πρέπει να αποδέχονται τις μειώσεις στους μισθούς τους, την υποβάθμιση της κοινωνικής κάλυψης, την αύξηση της ανασφάλειας και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας.
Οι λαοί ΔΕΝ ευθύνονται και ΔΕΝ συμφωνούν με τα μέτρα λιτότητας που τους επιβάλλονται. Η απόφαση αυτή του δικαστηριου της Ευρωπαϊκης Ζωνης Ελευθερων Συναλλαγων αποδεικνύει τη νομιμότητα της γνώμης των λαών και ως εκ τούτου αποδείχνει τον μη νομιμοποιημένο χαρακτήρα αυτών των μέτρων λιτότητας.
Ηδη η σύνοδος κορυφής της ευρώζωνης που πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουνίου 2012 αναγνώρισε ότι είναι "επιτακτικά" αναγκαίο να "σπάσει ο φαύλος κύκλος μεταξύ τραπεζών και κρατών" που αποδυναμώνει τα οικονομικά των χωρών της ζώνης του ευρώ σε σημείο που απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ΟΝΕ.
Στελέχη του ΔΝΤ κατηγορούν ευθέως το δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε πως η στρατηγική τους για το ελληνικό χρέος όχι μόνο εμπόδισε την ανάκαμψη, αλλά γονάτισε τους φορολογούμενους.
Πηγή:
http://www.eglimatikotita.gr/2013/12/blog-post_4890.html#ixzz2nAdSRi8V
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄
----------------
ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΥΡΙΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
1ο συμπερασμα:
-------------------
Εγιναν τα εξης δυο βασικα λαθη στην οικονομικη πολιτικη της τελευταιας πενταετιας:
α/ Επιβαρυναν το δημοσιο χρεος αντι να το ελαφρυνουν.
(Κυριως στηριζοντας τις Τραπεζες αντι να στηριξουν κυριως την παραγωγη).
β/ Εγιναν περικοπες και λιτοτητα σε λαθος κατευθυνση.
δηλ. με αυτον τον τροπο στραγγαλισαν την οικονομια αντι να περικοψουν τον δημοσιο πυρηνα, ο οποιος εμεινε σχεδον ανεπαφος.
2ο συμπερασμα:
--------------------
Ειναι διερευνητεο κατα ποσον οι Τράπεζες νομιμοποιουνται (έχουν έννομο συμφέρον) να απαιτούν τα ληξιπρόθεσμα δάνεια διότι για όλο το απαιτητό κεφάλαιο και τους τόκους έχουν εξοφληθεί πλήρως από το Ελληνικό Δημόσιο, στο οποίο, κατά τους υφιστάμενους ακόμα κανόνες Δικαίου, περιήλθε η πλήρης κυριότητα των τραπεζων. Εχουν εξοφληθει πληρως μεσω της "ανακεφαλαιοποιησης" του ετους 2012 αλλα και της προηγουμενης εμμεσης και αμεσης "στηριξης", αρχης γενομενης τον Οκτ. 08 με τον νομο "Αλογοσκουφη".
3ο συμπερασμα:
--------------------
Στην περιπτωση που:
α/ θα ειχαν αφεθει οι Τραπεζες στην "τυχη" τους, ειτε εστω θα ειχαν "στηριχτει" ελαφρα,
β/ παραλληλα γινοτανε οι διαρθρωτικες αλλαγες οπως περιγραφεται παραπανω,
γ/ δεν θα χειραγωγουσαν το 2009 και 2010 τα στοιχεια της ΕΛΣΤΑΤ.
τοτε:
δεν θα ειχε εκτοξευτει το δημοσιο χρεος και συνεπως δεν θα χρειαζοτανε να επιβληθει αγρια λιτοτητα (που κατα γενικη παραδοχη δημιουργει υφεση και οχι αναπτυξη), και δεν θα καταστρεφοταν και διασυροτανε διεθνως ενα ολοκληρο εθνος.
Τι θα γινοτανε σε αυτην την περιπτωση?
Το πολυ πολυ να εκλεινε 'ή να εξαγοραζοτανε καποια Τραπεζα, την στιγμη μαλιστα που στην αρχη της κρισης το 2007, η κριση ηταν κριση χρεους του Δημοσιου (budget deficit crisis) και ΔΕΝ ηταν Τραπεζικη. Αλλωστε σε αυτην την περιπτωση δεν θα ειχε στραγγαλιστει η οικονομια, και συνεπως οι Τραπεζες θα δουλευαν καλυτερα, δηλαδη δεν θα χρεοκοπουσαν τοσο ευκολα.
4ο συμπερασμα:
------------------
Οσο μεγαλυτερη λιτοτητα επιβαλλεται, τοσο μεγαλυτερη υφεση δημιουργειται στην οικονομια.
Το παρακατω σχεδιαγραμμα αποδειχνει την αναλογικη σχεση μεταξυ λιτοτητας και υφεσης:
 |
The horizontal axis shows austerity measures—spending cuts and tax increases—as a share of GDP, as estimated by the International Monetary Fund. The vertical axis shows the actual percentage change in real GDP. As you can see, the countries forced into severe austerity experienced very severe downturns, and the downturns were more or less proportional to the degree of austerity.
|
www.diulistirio.blogspot.gr
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
