Διυλιστήριο: 07/07/13
ροη αναρτησεων

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Σε ποδοσφαιρικό αγώνα αποκεφάλισαν διαιτητή αφου πρώτα εκείνος μαχαίρωσε ποδοσφαιριστή

Έγινε και αυτό... Σοκαρισμένοι θεατές σε ένα ερασιτεχνικό παιχνίδι ποδοσφαίρου στο Maranhao της Βραζιλίας. έγιναν μάρτυρες ενός αποτρόπαιου γεγονότος. Ο διαιτητής του αγώνα Otavio Jordao da Silva (20 χρονών) έδωσε κόκκινη κάρτα στον ποδοσφαιριστή Josenir dos Santos Abreu (30 χρονών).
.

Otavio Jordao da Silva

 Josenir dos Santos Abreu     

Του ποδοσφαιριστή δεν άρεσε καθόλου η απόφαση του διαιτητή και του επιτέθηκε αρνόυμενος να αποχωρήσει από το γήπεδο. Τότε ο διαιτητής έβγαλε μαχαίρι και τον κάρφωσε. Εξαγριωμένο πλήθος τότε μπήκε μέσα στο γήπεδο έδεσε τον διαιτητή, τον λιθοβόλισε και μέτα του ε΄κοψε το κεφάλι και το έβαλε σε ένα παλούκι. Ο παίκτης πήγε στο νοσοκομείο όπου μετά από λίγες ώρες υπέκυψε στα τράυματά του.
Μέχρι στιγμης ένα άτομο έχει συλληφθεί και η αστυνομία αναξητάει ακόμα αρκετούς.


Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Agenda 21: Ηνέα τάξη παρέχει δωρεάν στειρώσεις στις ΗΠΑ....

Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς.

Σίγουρα το όνομα Τζων Χόλτριν δεν λέει τίποτα σε κανέναν. Κακώς, αφού θά έπρεπε να λέει, διότι ο συγκεκριμένος κύριος είναι από τους Μέντορες της Νέας Τάξης και έχει επηρεάσει καταστάσεις και αποφάσεις που αφορούν την παγκοσμιοποίηση και την Νέα Τάξη όσο λίγοι.
Ο Τζών Χόλτριν είναι σύμβουλος του προέδρου Ομπάμα και παλιότερα του προέδρου Κλίντον.
Είναι ο συγγραφέας του πολυσέλιδου βιβλίου Εccosience. Το βιβλίο Eccosience πραγματεύεται την με κάθε μέσο ανάγκη μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού, ώστε να σωθεί η φύση! Το βιβλίο προέρχεται και αυτό από την δεκαετία του 70, από την ίδια δεκαετία που γέννησε και τα κινήματα «απελευθέρωσης», καθώς και τις new age θεωρίες της κλιματικής αλλαγής κ.λ.π.

Στο βιβλίο Eccosience ο Χόλτριν μιλάει για την ανάγκη μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού ως και τα πεντακόσια εκκατομύρια!!! Στην Αμερική τα τελευταία χρόνια μια σειρά από σημαντικούς ανθρώπους που σχετίζονται με την Νέα Εποχή -όπως ο Μπίλ Γκέιτς- έχουν εκφραστεί υπέρ της απομείωσης του παγκόσμιου πλυθησμού ως μέσον σωτηρίας της φύσης.
Υπάρχει και το γνωστό μνημείο αγνώστου προελεύσεως στην Γεωργία των ΗΠΑ όπου αναγράφονται όλες οι «εντολές» των ταγών της Νέας Τάξης με πρώτη: Κράτα τον πληθυσμό στα 500.000.000.

Πως θα επιτευχθεί όμως ο συγκεκριμένος στόχος;
Ο ο Χόλντριν στο βιβλίο Eccosience μιλάει για μαζικούς εμβολιασμούς και μαζικές στειρώσεις του πληθυσμού.
Ήδη στην Ινδία εφαρμόζουν την στείρωση παρέχοντας δώρα και ελαφρύνσεις σε όσους προσέλθουν οικειοθελώς να στειρωθούν. Ανάλογες πρακτικές εφαρμόζουν και στην Κίνα.
Αλλά η συζήτηση έχει ανοίξει και στην πολιτισμένη Δύση, μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ. Με τον νόμο Οbamacare θα παρέχεται δωρεάν από το Αμερικανικό ασφαλιστικό σύστημα η δυνατότητα στείρωσης σε κορίτσια από 15 χρονών…! Τα κορίτσια θα μπορούν δωρεάν και χωρίς την συγκατάθεση των γονέων τους να παίρνουν μια πολύ σημαντική και μη αναστρέψιμη απόφαση για την ζωή τους.

Αν αυτό δεν αποτελεί στην πράξη εφαρμογή του νεοταξικού δόγματος της απομείωσης του πληθυσμού, τότε τί ακριβώς είναι;
Το καθεστώς Ομπάμα -το έχουμε πει- διολισθαίνει όλο και περισσότερο προς μια νεοταξική δικτατορία.
Το γεγονός αυτό πιστοποιείται με μια σειρά νόμων και αποφάσεων που καταδεικνύουν τις προθέσεις του καθεστώτος.
Πρώτα ο νόμος S 510 για τους οικιακούς λαχανόκηπους , νόμος που απαγορεύει την οικιακή καλλιέργεια και σαφώς ευνοεί τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων και σπόρων.
Μετά ο νόμος Ομπάμα που επιβάλει αναγκαστικά το μικροτσίπ σε όποιον θέλει να έχει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Ύστερα η συζήτηση για την οπλοκατοχή που υποκρύπτει την πρόθεση της κυβέρνησης Ομπάμα να καταργήσει το Άρθρο 2 του Αμερικανικού συντάγματος για την ελεύθερη κατοχή όπλων.
Και τώρα η στείρωση που παρέχεται δωρεάν από το Αμερικάνικο δημόσιο.

Η κυβέρνηση Ομπάμα εφαρμόζει όλη την νεοταξική ατζέντα. Μεταλλαγμένα τρόφιμα, τσιπάκια στους πολίτες , απαγόρευση όπλων ώστε να είναι ακίνδυνος ο πληθυσμός, αυξημένες αρμοδιότητες στην υπηρεσία διαχείρισης κρίσεων (fema) και όλα αυτά μαζί με το κλασικό πακέτο αριστερής ελευθεριότητας το οποίο παραδοσιακά υποστηρίζουν οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ.

Τα εντάλματα της Νέας Τάξης εφαρμόζονται πρώτα πιλοτικά στις ΗΠΑ και ύστερα στον υπόλοιπο κόσμο.
Στην πατρίδα μας πρώτα μαντρώσανε τον πολίτη με το ΑΜΚΑ -απαραίτητο για κάθε συναλλαγή με το σύστημα υγείας- και μετά ξεκίνησαν την συζήτηση για την «Κάρτα του Πολίτη».
Τώρα, μετά από τρία χρόνια διεθνούς κατοχής της χώρας, συζητάνε και για την επιβολή του codex alimentarius στα τρόφιμα και για φορολόγηση αγροτεμαχίων και για πρόσθετες δυσκολίες στην αγορά και κατοχή όπλου.
Όλες αυτές οι φαινομενικά άσχετες κινήσεις είναι μέρος της περίφημης Ατζέντας 21 που έχει υιοθετηθεί επισήμως από τον Ο.Η.Ε. και αποτελεί ουσιαστικά τον πρόγραμμα μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης...


Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Η μεγάλη δικαίωση: Ο συνεργάτης του ' Ανδρίκου' Παπανδρέου έκανε πλιάτσικο στο ταχυδρομινο ταμιευτήριο

Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποτε, θα σπάσουν και τα σίδερα!”*


ΤΡΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ, ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΜΕ. ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΔΩΜΕΝΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ. ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ. ΤΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ. ΤΩΝ ΕΛΕΕΙΝΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΟΥΝ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ “ΤΡΟΜΑΞΟΥΝ” ΜΕ ΤΑ ΑΘΛΙΑ ΜΠΡΑΒΙΛΙΚΙΑ ΤΟΥΣ. ΤΟΥΣ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΑΠΟ ΤΟ “ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ”, ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΕΝΑΣ – ΕΝΑΣ, ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΙΣ ΦΑΤΣΕΣ ΤΟΥΣ, ΤΑ ΜΠΑΝΕΡ ΤΟΥΣ, ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.


ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ



Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Νίκος Ξυλούρης, ο αρχάγγελος της Κρήτης

Σαν Σήμερα, το 1936, ήρθε στη ζωή ο Νίκος Ξυλούρης, ένας Κρητικός μουσικός και τραγουδιστής που έμελλε να σφραγίσει την ελληνική παραδοσιακή μουσική με το έργο του. Του Αρίστου Αναγνώστου. 

Γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγεια της Κρήτης. Είναι 5 χρονών όταν οι κατακτητές Γερμανοί καίνε το χωριό του και μεταφέρουν τους κατοίκους του, πρόσφυγες στο Μυλοπόταμο. Επιστρέφουν στ΄ Ανώγεια μετά την απελευθέρωση. Από πολύ μικρός δείχνει την κλίση του στο τραγούδι και στη λύρα. Στα δώδεκα ο πατέρας του τού αγοράζει την πρώτη του λύρα για να εξελιχθεί πολύ γρήγορα σ΄ έναν από τους πλέον περιζήτητους σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της περιοχής του.
Σε ηλικία 17 χρόνων κατεβαίνει για πρώτη φορά να δουλέψει στο Ηράκλειο, στο κέντρο " Κάστρο". Όπως λέει αργότερα σε αφηγήσεις του, «εκεί αρχικά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.... Εις τα ορεινά χωριά της Κρήτης δεν ημπορούσε να εισχωρήσει αυτό που εισχώρησε στις πόλεις. Εκεί χόρευαν ταγκά, βαλς, ρούμπες, σάμπες και είμαστε υποχρεωμένοι εμείς να τα μαθαίνουμε αυτά τα τραγούδια, να τα παίζουμε στα πανηγύρια και στους γάμους, για να μπορούμε να ζήσουμε και ΄μεις, να βγάλουμε τα έξοδα μας και να τους κάνουμε σιγά-σιγά ν΄ αλλάξουνε και να αγαπήσουνε την κρητική μουσική». Στα τέλη του 1958 πραγματοποιεί την πρώτη του ηχογράφηση για δίσκο. Είναι το τραγούδι " Κρητικοπούλα μου" ("μια μαυροφόρα όταν περνά").
Λίγους μήνες, πριν, είχε παντρευτεί την Ουρανία Μελαμπιανάκη, κόρη ευκατάστατης οικογένειας του Ηρακλείου. Εγκαθίστανται στο Ηράκλειο οι οικονομικές δυσκολίες είναι στην αρχή μεγάλες. Το 1960 γεννιέται το πρώτο τους παιδί, ο Γιώργος, και 6 χρόνια μετά το δεύτερο, η Ρηνιώ. Την επιτυχία του πρώτου εκείνου τραγουδιού ακολουθούν αρκετές ακόμα ηχογραφήσεις σε μικρά δισκάκια. Ακριβώς το 1966 βγαίνοντας για πρώτη φορά από την Ελλάδα, συμμετέχει σ΄ ένα φολκλορικό φεστιβάλ στο Σαν-Ρέμο και να παίρνει το πρώτο βραβείο. Το 1967 ανοίγει στο Ηράκλειο το πρώτο κρητικό κέντρο τον "Ερωτόκριτο". Τα πράγματα έχουν γίνει αισθητικά καλύτερα γι΄ αυτόν. Τον Φεβρουάριο του 1969 ηχογραφεί την ανοιχτή "Ανυφαντού", ένα τραγούδι που "σπάει τα ταμεία" μέσα στην παραδοσιακή δισκογραφία της εποχής. Τον Απρίλη εκείνης της χρονιάς έρχεται για πρώτη φορά για εμφανίσεις στην Αθήνα, στο κέντρο "Κονάκι" και το Σεπτέμβριο εγκαθιστάτε μόνιμα στην πρωτεύουσα. Ο σκηνοθέτης Ερρίκος Θαλασσινός ,με τον οποίο γνωρίζονται στο "Κονάκι", μιλάει γι΄ αυτόν στον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο,
Ήδη όμως από το 1965 οι δυνατότητες του αλλά και ο χαρακτήρας του έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του διευθυντή -τότε- της δισκογραφικής εταιρείας COLUMBIA, του Τάκη Λαμπρόπουλου. Μετά και την επιτυχία της "Ανυφαντούς", το καλοκαίρι του 1970 ο Λαμπρόπουλος κατεβαίνει μαζί του στ΄ Ανώγεια, γίνονται κουμπάροι και ξεκινούν μια συνεργασία σε νέα πλαίσια. Πέρα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης η φωνή του Ξυλούρη θα περάσει στη σύγχρονη "έντεχνη" δημιουργία επώνυμων συνθετών. Μέσω απ' αυτές τις επιλογές, μέλλεται η γνήσια κρητική έκφραση και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης να αποκτήσουν μια πανελλήνια εμβέλεια, μια δυναμική που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν, όσο μεγάλοι κι αν ήταν οι καλλιτέχνες, τραγουδιστές κι οργανοπαίχτες που την υπηρέτησαν. Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο "Χρονικό", μια ενότητα τραγουδιών που θέτει σε νέα βάση τη σχέση της παράδοσης με το παρόν. Έξι μήνες μετά κυκλοφορεί ο δίσκος-αναφορά στα "Ριζίτικα" της Κρήτης.
Τον Μάιο του 1971 ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στην μπουάτ "Λήδρα" στην Πλάκα. Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης. "Πότε θα κάνει ξαστεριά" ,"Αγρίμια κι αγριμάκια μου"...Ακολουθούν δυο ακόμα κύκλοι τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου, η "Ιθαγένεια" και ο "Στρατής ο θαλασσινός" αλλά και συνεργασίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο ("Διόνυσε καλοκαίρι μας", "Συλλογή"), τον Χριστόδουλο Χάλαρη ("Τροπικός της παρθένου", "Ακολουθία") και τον Χρήστο Λεοντή ("Καπνισμένο τσουκάλι"). Το καλοκαίρι του 1973 κρατά τον καθοριστικό ρόλο τραγουδιστή σε μια παράσταση που ανεβάζουν η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος στο θέατρο "Αθήναιον" με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Είναι "Το μεγάλο μας τσίρκο" .
Μέσα από τις αναφορές και τα τραγούδια του βρίσκει τρόπο έκφρασης το τεταμένο πολιτικό κλίμα που οδηγεί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι από τις ελάχιστες επώνυμες παρουσίες στο χώρο που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις εφημερίδες εκείνων των ημερών."Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν χτες στο Πολυτεχνείο" ενημερωνουν, μετατρέποντας τον ήδη φορτισμένο πολιτικά τραγουδιστή σε "Κόκκινο πανι" της μεταλλαγμένης δικτατορικής κυβέρνησης που ακολουθεί. Από τη "Λύδρα" στην "Αρχόντισσα", μετά στην "Αποσπερίδα". Ξανά στη "Ληδρα", μετά στο "Κύτταρο" και στο "Θεμέλιο". Είναι οι έξι σταθμοί του στις μπουάτ μέχρι το 1979. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου. Παράλληλα ηχογραφεί τα "Αντιπολεμικά" τραγούδια του Λίνου Κόκοτου και του Δημήτρη Χριστοδούλου και κάποια μελοποιημένα από τον Ηλία Ανδριόπουλο ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Επανέρχεται όμως και στα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, ενώ λέει και κάποια λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη. Με τον "Αργαλειό", το "Φιλεντέμ", τον "Πραματευτή" αλλά και το "Μεσοπέλαγα αρμενίζω" ακούγεται ξανά έντονα η φωνή του. Τώρα λέει και πάλι "τραγούδια ζωής". Είναι όμως η τελευταία φορά που ακούγεται. Ύστερα από ταλαιπωρία ενός χρόνου με την επάρατη νόσο, φεύγει για πάντα στις 8 Φεβρουαρίου του 1980.
Θυμάμαι τη μέρα που πέθανε ο Νίκος Ξυλούρης.
Ήμουν 7 χρονών, αλλά η φωνή του είχε προλάβει να ζυμωθεί με τα υπόλοιπα αριστερά ακούσματα που είχα μέσα στο σπίτι. Ατμόσφαιρα Μεταπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε έρθει στην εξουσία, αν και το σύνθημα για την Αλλαγή είχε αρχίσει να ωριμάζει. Η καμπάνα παντελόνι, το εφαρμοστό πουκάμισο και η φαβορίτα «φοριόντουσαν» ακόμη. Θυμάμαι τη μέρα που πέθανε ο Ξυλούρης, το είχε πει και στην τηλεόραση που ήταν ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ και που όσο ο «Ψαρονίκος» ήταν εν ζωή, τον απέφευγαν. Το «Πότε θα κάμει ξαστεριά» ήταν από τα πρώτα τραγούδια που μας έμαθε η δασκάλα, όταν άλλαξε η χρονιά και η κυβέρνηση. Το ’μαθα με την πρώτη. Φαίνεται τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Ξυλούρης το είχε κάνει σημαία της αντίστασης, μεσούσης της Χούντας, και οι φοιτητές ύμνο τους την μέρα της εξέγερσης της Νομικής, στις 21 Φεβρουαρίου του 1973, που ήταν και η μέρα που γεννήθηκα… Όταν πέρασε ένας χρόνος από το θάνατό του, η τηλεόρασης της Αλλαγής είχε φροντίσει να του κάνει ένα αφιέρωμα. Θυμάμαι και εκείνο το βράδυ. Έχω την εικόνα του Ξυλούρη με την καμπάνα, την φαβορίτα και το στενό εφαρμοστό πουκάμισο, να τραγουδά το «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί». Ήταν από τα «Τραγούδια της Φωτιάς» το 1975.


Υ.Γ. Η αναζήτηση στο YouTube με οδήγησε στην ανακάλυψη ενός μοναδικού βίντεο. Ο Νίκος Ξυλούρης, παλικαράκι με κοστούμι και κοντά μαλλιά παίζει λίρα σε ταβέρνα του Ηρακλείου, το 1961.

Διαβάστε περισσότερα.... »
....