Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου
Το «Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου» έδωσε στη δημοσιότητα μελέτη για ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης, η οποία αποτελεί κόλαφο στην αξιοπιστία όχι μόνο του ίδιου του Ταμείου, αλλά όλων των θεσμών που συμμετείχαν στην τρόικα.
Τα συμπεράσματα ήταν σε γενικές γραμμές αναμενόμενα, καθώς πολλοί οικονομολόγοι και ανεξάρτητοι παρατηρητές τα είχαν διατυπώσει τα τελευταία χρόνια, ενώ και η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ είχε παραδεχθεί ότι υπήρξαν «λάθη».
Η λέξη «λάθος» είναι ασφαλώς παρελκυστική, διότι παραπέμπει σε αστοχία ή αβλεψία, ενώ στην πραγματικότητα, έγιναν σκόπιμες παραβιάσεις κανόνων και θεσμικών διαδικασιών, με σκοπό το όφελος ορισμένων σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Η συστηματική διερεύνηση και παρουσίαση των ολισθημάτων, των πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων και των παρεκβάσεων από τους θεσμικούς και οικονομικούς κανόνες, αλλά και από την κοινή λογική είναι σοκαριστική.
Το πρόβλημα είναι ότι παρά την τεκμηριωμένη απόδειξη των σφαλμάτων και της παραβίασης των κανόνων του ίδιου του ΔΝΤ για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, δεν φαίνεται να «ιδρώνει το αυτί» ουδενός.
Παρότι αποδεικνύεται περίτρανα ότι ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων που συνεχίζει να αντιμετωπίζει η Ελλάδα οφείλονται αφενός σε πολιτικές σκοπιμότητες της ευρωζώνης, στις οποίες υπέκυψε το ΔΝΤ αλλά και σε καθαρά λάθη εκτιμήσεων και χειρισμών -ήτοι σε τεχνοκρατική ανεπάρκεια- ουδείς αναλαμβάνει ευθύνη και, το κυριότερο, ουδείς συζητά για την αποκατάσταση των ζημιών.
Εάν όλα όσα διαπιστώνει το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης είχαν συμβεί σε μια ιδιωτική εταιρεία, θα υπήρχαν παραιτήσεις, ποινικές ευθύνες και αποζημιώσεις των παθόντων.
Εν προκειμένω, όμως, παρότι μια ολόκληρη χώρα καταστράφηκε, ουδείς συζητά ή θέτει το θέμα της αποζημίωσης.
Η επισήμανση των «λαθών» πρέπει να γίνει θέμα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όχι μόνο για να αλλάξουν οι πρακτικές του ΔΝΤ και της ευρωζώνης, αλλά, κυρίως, για να αποκατασταθεί η ζημιά που έχει γίνει στην Ελλάδα.
Το ΔΝΤ και η ευρωζώνη προκάλεσαν ζημία ανάλογη με εκείνη μιας πολεμικής καταστροφής στην Ελλάδα, ζημία την οποία οφείλουν να αποκαταστήσουν, με μια γενναία αναδιάρθρωση του χρέους και οικονομική ενίσχυση.
Η ανεξάρτητη αξιολόγηση του ΔΝΤ είναι ένα εργαλείο, το οποίο η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει σε όλα τα πεδία, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τη Σύνοδο Κορυφής μέχρι ενδεχομένως το Ευρωπαϊκό ή άλλο διεθνές Δικαστήριο.
Χρειάζεται μάχη, διότι οι υπεύθυνοι για την ελληνική τραγωδία ήδη σπεύδουν να καλύψουν τις ευθύνες τους.
Το θράσος των αρμοδίων, όπως κατ’ εξοχή της Κριστίν Λαγκάρντ είναι απύθμενο, διότι αντί να ζητήσει συγγνώμη και να παραιτηθεί, δήλωσε ότι… δεν αναγνωρίζει το πρώτο σκέλος των συμπερασμάτων της έρευνας, εκείνο δηλαδή που λέει ότι έγιναν πολιτικές παρεμβάσεις προς το ΔΝΤ και εκείνο υπέκυψε, παρότι παραδέχεται ότι υπάρχουν διάφορες αδυναμίες.
Σημειωτέον ότι η κυρία Λαγκάρντ το 2010 ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και ήταν από εκείνους που πίεζαν το ΔΝΤ να μην απαιτήσει κούρεμα, γιατί θα «έγραφαν» τεράστιες ζημιές οι γαλλικές τράπεζες.
Η κυρία Λαγκάρντ, δηλαδή, ήταν ένα από τα πρόσωπα που ασκούσαν τις πολιτικές πιέσεις για τις οποίες κάνει λόγο σήμερα το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης.
(Σχετικές αποκαλύψεις έχει κάνει ο τότε αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΔΝΤ κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης, μιλώντας σε ειδική εκπομπή της ΕΡΤ την οποία
μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ).
Από τις ευθύνες δεν πρέπει να εξαιρεθεί και η Κομισιόν, η οποία συμμετείχε και στήριξε τις εσφαλμένες επιλογές, ενώ υποτίθεται ότι λόγω του ρόλου της θα έπρεπε να είχε διατηρήσει τεχνοκρατική ανεξαρτησία, να είχε επισημάνει τα ολισθήματα και να είχε παρέμβει διορθωτικά.
Γίνεται σαφές από την έρευνα ότι η Ελλάδα στήθηκε στη γωνία καθώς ουσιαστικά δεν της επετράπη να κάνει αναδιάρθρωση χρέους το 2010, προκειμένου να διασωθούν η ευρωζώνη και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Το γεγονός ότι το ΔΝΤ δεν απαίτησε να γίνει αναδιάρθρωση χρέους προτού δανείσει την Ελλάδα, στέρησε από τη χώρα μας την ευκαιρία να ξανασταθεί στα πόδια της και να διορθώσει τα κακώς κείμενα -τα οποία πράγματι ήταν και παραμένουν πολλά.
Ασφαλώς δεν πρόκειται για ένα «λάθος» όπως συχνά λέγεται, αλλά για ένα έγκλημα δεδομένου ότι η αναδιάρθρωση χρέους παρακάμφθηκε σκόπιμα -και όχι από λάθος υπολογισμό- για να μην πληρώσουν τα σπασμένα οι ευρωπαϊκές τράπεζες και για να μην κλονιστεί η σταθερότητα του ευρώ.
Για το λόγο αυτό το ελληνικό πρόγραμμα ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία, όπως άλλωστε θα συνεχίσει να είναι καταδικασμένο σε αποτυχία οποιοδήποτε πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει γενναία αναδιάρθρωση χρέους.
https://diulistirio.blogspot.gr
