Άρθρο του Μιχάλη Ιγνατίου
Η συζήτηση για τη ψήφο των ομογενών δεν έπρεπε καν να γίνεται. Διότι έπρεπε να είχε λυθεί το θέμα αυτό πριν από χρόνια πολλά. Δημοσιογραφώ 40 σχεδόν χρόνια και μπορώ να επιβεβαιώσω και να πιστοποιήσω ότι όποτε αρχίζει η συζήτηση για τις εκλογές στην Ελλάδα, ξεκινά και η κουβέντα για τη ψήφο των ομογενών.
Μετά τις εκλογές το θέμα ξεχνιέται μέχρι τις επόμενες…
Η υπόθεση αυτή αποτελεί ντροπή για όλο τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας. Και προκαλεί οργή και απογοήτευση η ξαφνική αγάπη τους για τους όπου γης ομογενείς, διότι ούτε τους σκέφθηκαν ποτέ, και πάντα τους απομυζούσαν.
Η τωρινή συζήτηση, λοιπόν, για τη ψήφο των ομογενών, γίνεται εκ του πονηρού, και επειδή όπου αναμειγνύονται οι πολιτικοί, πρόβλημα μυρίζει, τείνω να πιστέψω ότι πίσω από τη ξαφνική πρεμούρα τους να δώσουν …«μάχες» για τους ομογενείς κρύβονται αλλότρια συμφέροντα. Βέβαια, ούτε η στάση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ορθή.
Είναι φανερό πως φοβήθηκαν ότι η πλειοψηφία των ομογενών δεν θα τους ψηφίσει…
Δεν νομίζω ότι αρνείται κανείς το δικαίωμα των ομογενών να ψηφίζουν, και μάλιστα στον τόπο κατοικίας τους, αλλά πριν αυτό (το δικαίωμα) γίνει νόμος, πρέπει να απαντηθούν σοβαρά ερωτήματα και απορίες.
Διότι όταν μιλάμε για Ομογένεια σε όλο τον κόσμο, αναφερόμαστε σε μερικά εκατομμύρια ανθρώπους. Παλαιότερα μιλούσαν για «μία άλλη Ελλάδα» στο εξωτερικό και συγκεκριμένα «για την Ελλάδα των 15 εκατομμυρίων»!
Ποιοι είναι, λοιπόν, οι ομογενείς μας; Αρκετοί έχουν μόνο ελληνικά ονόματα και γι’ αυτούς η Ελλάδα είναι μόνο το καλοκαίρι και το γαλάζιο νερό της θάλασσας!
Άλλοι αγαπούν την Πατρίδα, αλλά δεν έχουν καμία επαφή μαζί της, πέραν κάποιας δραστηριότητας σε συλλόγους και ομοσπονδίες.
Μερικοί γνωρίζουν μόνο την Ελλάδα των …καναλιών. Ως γνωστόν, σχεδόν σε κάθε ομογενειακό σπίτι έχουν αγοράσει συνδρομές για να παρακολουθούν ελληνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.
Και είναι και οι λεγόμενοι «νέο-μετανάστες», οι οποίοι έφυγαν από την Ελλάδα λίγο πριν και στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, και οι οποίοι στο θέμα της ψήφου είναι και οι πλέον αδικημένοι. Αναγκάστηκαν να φύγουν λόγω της καταστροφής που έφεραν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και τα Μνημόνια, έχουν συνεχή και έντονη σχέση με την Ελλάδα, αλλά τους απαγορεύεται να ψηφίσουν, εάν δεν επιστρέψουν στην Πατρίδα.
Κοντά σ’ αυτούς είναι οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι για το ελληνικό κράτος στο εξωτερικό.
Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι ποιοι ομογενείς θα ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές και θα αποφασίζουν από μακριά, και χωρίς να πληρώνουν καν φόρους, όπως οι Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα, για το μέλλον της χώρας;
Θα ψηφίζουν όσοι γεννήθηκαν στην Ελλάδα και έχουν μόνο ελληνικό διαβατήριο;
Θα ψηφίζουν και οι Έλληνες με ξένη υπηκοότητα;
Θα ψηφίζουν και τα παιδιά των ομογενών, που γεννήθηκαν στο εξωτερικό;
Θα μπορούσα να γράψω δεκάδες ερωτήματα, που δεν έχω μόνο εγώ, αλλά και αρκετοί άλλοι άνθρωποι, που είμαστε υποψιασμένοι από το ξαφνικό ενδιαφέρον του ελληνικού πολιτικού κόσμου για τους ομογενείς.
Έβλεπα στις τηλεοπτικές οθόνες πολιτικούς κυρίως της Ν.Δ. να ωρύονται ότι η παρούσα κυβέρνηση κλείνει την πόρτα και δήθεν δεν αγαπά τους ομογενείς μας, και δεν συγκρατήθηκα. Έσκασα στα γέλια…
Δεν κυβέρνησε ποτέ η Ν.Δ.;
Δεν κυβέρνησε την Ελλάδα ούτε το ΠΑΣΟΚ;
Μα δεν είχαν «κατασκευάσει» και συμμαχικές κυβερνήσεις Δεξιάς-Αριστεράς και Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ;
ΕΡΩΤΩ: Γιατί δεν πέρασαν το νόμο για τη ψήφο των ομογενών όταν είχαν μάλιστα την πλειοψηφία; Και γιατί το ζητούν τώρα, όταν έχουν τη μειοψηφία;
Είναι μια κλασσική κουτοπονηριά των Ελλήνων πολιτικών και τίποτα άλλο. Λυπάμαι που το λέω, αλλά όσοι κυβέρνησαν και τώρα ρίχνουν «κροκοδείλια δάκρυα» για τους ομογενείς είναι «πολιτικοί απατεώνες».
Όταν έπρεπε να φροντίσουν για το δικαίωμα της ψήφου, απουσίαζαν. Ήταν απλά ψεύτες.
Ανακοίνωναν στα προγράμματα τους ότι θα επιληφθούν του θέματος, τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ, και όσο διαρκούσε η διακυβέρνησή τους, δεν έκαναν ποτέ τίποτα.
Είναι πραγματικά θλιβερή η σημερινή τους προσπάθεια, και θα στοιχηματίσω ότι αν ήταν οι ίδιοι στην κυβέρνηση, θα υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ τη ψήφο των ομογενών, και αυτοί θα διαφωνούσαν. Είναι ίδιοι σε όλα…
Ο καθένας επιθυμεί (ή δεν θέλει) να ψηφίζουν οι ομογενείς ανάλογα με τα κομματικά του συμφέροντα. Τα εθνικά συμφέροντα δεν τα βλέπει κανείς;
Ο καθένας δικαιούται να εκφράσει γνώμη. Πιστεύω, λοιπόν, ότι σε πρώτη φάση πρέπει να δικαιούνται να ψηφίζουν οι λεγόμενοι «νέο-μετανάστες» και βεβαίως οι φοιτητές, οι διπλωμάτες και όσοι Έλληνες εργάζονται για το ελληνικό κράτος στο εξωτερικό.
Είναι δίκαιο το αίτημα και πρέπει να λυθεί άμεσα πριν ακόμα ασχοληθεί η Βουλή με το νόμο αυτό καθ’ αυτό. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να δικαιούνται να ψηφίζουν όσοι έχουν αποκτήσει την υπηκοότητα μίας άλλης χώρας.
Έτσι κι αλλιώς, κάνοντας αυτό δήλωσαν πίστη σε μία άλλη «πατρίδα». Δεν λέω ότι είναι λιγότερο Έλληνες, προς Θεού. Αλλά με την απόκτηση της άλλης υπηκοότητας, πρέπει να χάνουν το δικαίωμα της ψήφου στην Ελλάδα.
Είναι πιο τίμιο και σίγουρα δεν τους κάνει λιγότερο Έλληνες. Ο καθένας εξ αυτών πρέπει να καταλάβει ότι τους 11 μήνες το χρόνο ζει σε άλλη χώρα, πληρώνει φόρους σε άλλη χώρα, άρα δεν γίνεται να ψηφίζει στην Ελλάδα και με τη ψήφο του να διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα.
Το θέμα της ψήφου του ομογενών πρέπει να αντιμετωπιστεί μία δια παντός. Και να αντιμετωπιστεί με δίκαιο τρόπο και χωρίς κομματικά, αλλά με εθνικά, κριτήρια…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Υπάρχει και ένα άλλο σοβαρό ζήτημα: Πως θα εγγυηθούν τα ελληνικά κόμματα ότι δεν θα μεταφέρουν τα «μίση» και τα «πάθη» τους στους χώρους όπου ζουν και δημιουργούν οι Έλληνες του εξωτερικού; Δεν θα ξαναστήσουν ξανά τις αμαρτωλές «τοπικές οργανώσεις», οι οποίες έκλειναν εισιτήρια με την πολύπαθη Ολυμπιακή για τους οπαδούς τους και ποτέ δεν τα πλήρωναν; Πόσα εκατομμύρια άραγε χρωστούσαν (και χρωστούν) η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ στην Ο.Α.; Ο διχασμός της Ομογένειας πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Στην Κύπρο, δικαιούνται να ψηφίζουν οι απόδημοι που επέστρεψαν στο νησί, διατηρώντας τη δεύτερη υπηκοότητά τους. Μέγα λάθος. Ενώ απαγορεύουν σε Κύπριους πολίτες, οι οποίοι έχουν ΜΟΝΟ κυπριακή υπηκοότητα, να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, με την ψευτοδικαιολογία ότι δεν ζουν έξι συνεχόμενους μήνες στην Κύπρο. Πάλι λάθος. Την ίδια στιγμή διευθέτησαν ώστε οι Κύπριοι απόδημοι κυρίως στην Αγγλία, που δεν ζουν έξι συνεχόμενους μήνες στο νησί, να δικαιούνται να ψηφίζουν. Και αυτό τεράστιο λάθος. Σίγουρα, ο Κύπριος νομοθέτης πρέπει να ήταν …«μεθυσμένος» όταν σχεδίαζε τον σχετικό νόμο.. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και στην Ελλάδα…
https://diulistirio.blogspot.com
