Toυ Ελευθέριου Ανευλαβή.
«Αφού εξήτασα λεπτομερώς όλα τα πρόσωπα με τη μεγαλύτερη φήμη, ανακάλυψα πως αποδίδονται τα λαμπρότερα κατορθώματα σε δειλούς, οι συνετότερες συμβουλές σε ηλιθίους, η ειλικρίνεια σε αυλοκόλακες, η αρετή σε προδότες, η ευσέβεια σε ασεβείς, η αγνότητα σε σοδομίτες, η φιλαλήθεια σε καταδότες. Έβλεπα να αναρριχώνται στα υψηλότερα αξιώματα της πολιτείας κακούργοι, αποκτώντας τίτλους και περιουσίες… τα συμβούλια και τα κοινοβούλια διεκδικούσαν οι πουτάνες, οι νταβατζήδες, οι τσατσάδες, οι τζουτζέδες και τα παράσιτα της κοινωνίας… ανακάλυψα πώς μια πόρνη μπορεί να κυβερνάει, στα παρασκήνια, ένα συμβούλιο και το συμβούλιο να κυβερνάει ένα κοινοβούλιο. (Από «Τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Ιωνάθαν Σουίφτ.)
Ιδού, λοιπόν, το αποκρουστικό πρόσωπο, το δυσειδές μούτρο των νταβατζήδων του λαού. Το πονηρό προσωπείο των αρχόντων.
Στην πρωτεύουσα της Λαπούτας, Λαγάδο, οι πολιτικοί αναμορφωτές, οι νεαροί σύμβουλοι, ο επί του στρατηγικού σχεδιασμού σύμβουλος του Ηγεμόνα: «Αδιόριστος εκπαιδευτικός-σερβιτόρος. σχολείο πήγα, γράμματα έμαθα, (σ.σ. ανορθόγραφα) και επίσης, ότι η καριέρα είναι σαν την χολέρα, αρνητής στράτευσης και μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης», (δημοσιευμένο από τον ίδιο βιογραφικό του) θέλουν να αναδομήσουν, να γκρεμίσουν τα πάντα: παιδεία, υγεία, ασφάλιση, δημόσια περιουσία, και να τα ξαναφτιάξουν με βάση τα δικά τους πρωταριστερά, αλλοπρόσαλλα προγράμματα. Μόνο που τα σχέδια τους συνεχώς μεταβάλλονται και ποτέ δεν ολοκληρώνονται. Και στο μεταξύ όλη η χώρα έχει βυθιστεί στο χάος και την ανυποληψία. Κι αυτοί θεωρούν υπευθύνους και τα βάζουν με όλους τους άλλους.
Σήμερα βιώνουμε στο πετσί μας,μιαν ατέλειωτη, απάνθρωπη κρίση, που την ονομάζουν κρίση οικονομική, κρίση του αδηφάγου καπιταλισμού. Και είναι.Η οικονομική κρίση, που έχει ξεσπάσει πάνω στους μη προνομιούχους της ζωής, είναι δημιούργημα του αδηφάγου και βουλιμικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των χρυσοκωλόπαιδων (golden boys) του. Μαζί τους και σε αγαστή σύμπνοια και οι διαπλεκόμενοι με αυτούς, κυβερνήτες και πολιτικατζήδες.
Και οι κυβερνήτες μας, κύριοι υπεύθυνοι της κρίσης, τα βάζουν με όλους τους άλλους, εκτός από τους εαυτούς των και τους σφουγγοκωλαρίους των, τους οποίους αυτοί διόρισαν για να διαχειρίζονται τα κοινά και τα δισεκατομμύρια που βρέχει, δέκα δις, κατά τον ανεξάρτητο Έλληνα, Παπαχριστόπουλο, τον οραματιστή. Κι αυτοί, σφυρίζουν κλέφτικα. Των οικιών ΗΜΩΝ (των δικών μας) εμπιμπραμένων ΥΜΕΙΣ (εσείς) άδεται, ως άδοντα αιδοία, τοις των τοκογλύφων οργάνοις κωλοπροβάλλοντες, χωρίς αιδώ αχρείοι.
Κάτω, όμως, από την οικονομική κρίση κρύβουν οι λαομπαίχτες την ουσιαστική και πιο τρομακτική ΚΡΙΣΗ:
Την ΚΡΙΣΗ της ΠΑΙΔΕΙΑΣ, την οποία σκοπίμως και δολίως, μετατρέψανε σε εκτεχνικευμένη εκπαίδευση, με κύριο σκοπό την παροχή τεχνικών δεξιοτήτων, τις οποίες προσδιορίζει η ανταγωνιστική αγορά. Έτσι, οι άνθρωποι, και ιδίως οι νέοι άνθρωποι, εκπαιδεύονται να καλλιεργούν τον ανταγωνισμό και τον καιροσκοπισμό, διότι, έτσι λειτουργεί η νεοφιλελεύθερη αγορά των παγκοσμιοποιημένων ανερμάτιστων, βουλιμικών για κέρδος, ανεγκεφάλων.
Οι «τεχνικοί», «μορφωμένοι» του μέλλοντος, στερημένοι ανθρωπιστικής παιδείας και κριτικής σκέψης, γίνονται χειραγωγίσιμοι, αναλώσιμοι και διακυβερνήσιμοι από πονηρούς κυβερνήτες και τους παμπόνηρους εκμεταλλευτές. Τους νταβατζήδες των λαών, του λαομπαίχτες.
Κάτω από την οικονομική κρίση, κρύβουν τον ΕΚΦΥΛΙΣΜΟ και ΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, με τη διαπλοκή των πολιτικατζήδων με τα άνομα συμφέροντα της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και των ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης), που παραπλανούν τις μάζες, δίνοντας στα αποβλακωμένα μαζάτομα, να ξερογλείφουν, σαν σκυλάκια του καναπέ, το κόκκαλο της δήθεν πληροφόρησης και δήθεν ειδήσεων.
«Πειραγμένες ειδήσεις» και εκπομπές «καλόπιστης κοινωνικής κριτικής», με τα εν οικώ εν δήμω , στο αδηφάγο τηλεοπτικό πλυσταριό, για να ξεθυμαίνουν οι δουλοπάροικοι και συγχρόνως να διασκεδάζουν με τις πομπές εαυτών και αλλήλων.
Και τηλεοπτικά θεάματα (shows, τα λένε οι εξευρωπαϊσμένοι ελληναράδες) όπου νέοι, αλλά και ανήλικα παιδιά, μαζί με τους γονείς των, ωρύονται στη θέα των ειδώλων και προτύπων, που έχει κατασκευάσει η τηλεοπτική βιομηχανία και τους ταΐζει μ’ αυτά:
Διάσημοι, κενόκρανοι, κουνιστοί (κινησίες του Αριστοφάνη) κοσμημένοι με ιδιωτεία και τσαλίμια, τσαχπινιά και συναφή μοντέρνα προτερήματα, ταΐζουν τους νέους με βαλανίδια, στο γουρουνοστάσι της σύγχρονης Κίρκης, τη γυάλινης τηλεπαραμύθας.
« Όχι στα ναρκωτικά. Ναι στην τηλεόραση. Μαστουρώνεις καλύτερα.», γράφει ο θυμόσοφος τοίχος
Κάτω από την οικονομική κρίση κρύβουν την ΕΚΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΑΞΙΩΝ που αυτός ορίζει. Ο λόγος των νεοφιλελεύθερων πρωταριστερών πολιτικατζήδων, αποπνευματοποιημένος, έχει εκφυλιστεί σε λογικότητα και (υπό)λογιστική χρησιμοθηρία, ενώ το πνεύμα τους, εκλογικευμένο, έχει καταντήσει ρηχή εξυπνάδα και κουτοπονηριά.
Η έκπτωση του λόγου και του πνεύματος έχει δημιουργήσει τα άκριτα, ΜΑΖΑΤΟΜΑ διαποτισμένα μέχρι μυελού οστέων, με φιλοτομαρισμό και σταρχιδισμό.
Συνακόλουθο η ΜΑΖΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΥΡΕΛΟΥ, όπου τα πάντα συνδυάζονται και ταιριάζουν με τα πάντα και στην οποία το καταναλώνω άρα υπάρχω (consume cogito ergo sum) αποτελεί λόγο ύπαρξής και κανόνα ζωής. Το σκέπτομαι άρα υπάρχω (cogito ergo sum), εξοβελισμένο στο περιθώριο μιας μικρής μειοψηφίας ανθρώπων.
Ζούμε στην εποχή της ΜΑΖΟΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, όπου οι ΛΕΓΩΝΕΣ των ΒΛΑΚΩΝ, έχουν κατακυριεύσει τη χώρα και τον κόσμο ολόκληρο. Θωρείτε ευφυή όντα, προικισμένα με σωφροσύνη και ανθρώπινο Λόγο, Τον ΓΑΠ; τον μικρό. Τον Κωστάκη; τον αφασικό.Τον Καμμένο; που ψηφίζει αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, και ύστερα καταγγέλλει εγκληματική ενέργεια και αντισυνταγματικότητα. Τον Τσίπρα; Γι’ αυτόν, δεν αναφέρω άλλα προσόντα που του λείπουν, και είναι πασίγνωστα, γιατί θα ήταν σαν να έψαχνα να βρω, τι άλλο λείπει από χωλό, που θέλει να γίνει χορευτής.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δεν πρόκειται περί ατόμων, ασκούντων την σώφρονα χειράντλησιν, έστωκαι λόγω σεξοφοβίας. Πρόκειται περί αυτοϊκανοποιουμένων, ξελιγωμένων στη θέα της ξεγυμνωμένης τους εξουσίας. Γι αυτούς, η μαλακία είναι αυτοσκοπός. Μαλακιζόμενοι εξουσιαλάγνοι.Κυβερνήτες,ανίκανοι να γονιμοποιήσουν την Χώρα, μιμούνται τον βιβλικό Αυνάνα, ο οποίος «όταν εισήρχετο προς την γυναίκα…, εξέχεεν επί της γης…»
Και αδολεσχούν, μπαρουφολογούν οι δημοπίθηκοι, ότι σώζουν τη Χώρα, φορτώνοντας το λαό με νέα μνημόνια 100 χρόνων,με τη μορφή του«κόφτη» Και εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα στο ΔΝΤ και στους άλλους «εταίρους», τοκογλύφους.
Και το Τσακάλι, ο Υπουργός των Οικονομικών, σε υποφερτά ελληνικά αυτή τη φορά δηλώνει : «… μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι αυτή είναι η αρχή αντιστροφής του φαύλου κύκλου στον οποίο είχε περιέλθει η Ελλάδα, με ύφεση και μέτρα, και ότι η χώρα με την επιστροφή των επενδυτών θα μπει σε έναν ενάρετο κύκλο»
Όντως, η αηδία προς τους λαομπαίχτες πολιτικούς, δεν είναι πολιτική στάση. Και δεν οδηγεί σε δράση. Επιτρέπει, όμως, αντικρίζοντας και μυρίζοντας τα σκατά της «πολιτικής» των, να καταλάβουμε, πού μας οδήγησαν οι επιλογές των μικρόνοων, τυφλών, ανίκανων Κυβερνητών και οι απάτες τους, που αδιάντροπα τις βαφτίζουν οι νεοαριστεροί κυβερνώντες, αυταπάτες. Η αηδία, μας επιτρέπει, επίσης, να δούμε, πού οδήγησαν οι εκλογικές συναινέσεις των «εξαπατημένων» ψηφοφόρων-οπαδών.
Εδώ οδήγησαν. Στα σκατά.
Μας έρχεται κάθε σκατάς,
θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε
πως αποσκατωθήκαμε.
(Σουρής ο αφορισμένος)
Αυτοί οι «ηγέτες», ενεργούμενα της ασύδοτης αγοράς και των, με αυτούς διαπλεκομένων ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης), έχουν μετατρέψει τους ανθρώπους σε ΜΑΖΑΤΟΜΑ. Γουρούνια, στο χοιροστάσι της μαζοκοινωνίας και της μαζοδημοκρατίας, όπου τα χοιροβόσκουν, οι χοιροβοσκοί άρχοντές τους.
Εθελόδουλες μάζες κατήντησαν τους πολίτες, που ανίδεοι και καταναλωτικά χορτάτοι, δέχονται να τους μεταχειρίζονται, οι άρχοντές τους, ως βλάκες ψηφοφόρους, που ψηφίζουν αυτούς, που τους αποβλακώνουν.
«Μικράν, μικράν κατάπτυστον ψυχήν έχουν αι μάζαι - ιδιοτελή καρδίαν - και παρειάν αναίσθητον εις τους κολάφους» (Κ. Καρυωτάκης)
«Τι νου και τι φρόνηση έχουν; Πείθονται σε αυτούς που κολακεύουν τον λαό και έχουν ως δάσκαλό τους τον όχλο: Τις γαρ αυτών νόος ή φρην; Δήμων αοιδοίσι πείθονται και διδασκάλω χρείωνται ομίλω.» μη γνωρίζοντας «ουκ ειδότες ότι «οι πολλοί κακοί ολίγοι δε οι αγαθοί» (Ηράκλειτος)
Κι όλο αυτό το συνονθύλευμα κέρδους, απανθρωπιάς, προπαγάνδας, εξαπάτησης, στρέβλωσης και αλλοτρίωσης της ανθρώπινης ουσίας, το ονομάζουν πρόοδο. Μια λέξη που μαζί με το «προοδευτικό», φοριέται πολύ, στην ΠΡΩΤΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ των ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ των μνημονίων, ΓΑΠ, Σαμαροβενιζέλων και Τσιπροκαμμένων.
Όμως, μοιάζει με ξένο ρούχο κακοφορεμένο, σε σακάτικα σώματα. Μια ψευδώνυμη πρόοδος της παρακμής του Λόγου και του Πνεύματος, μέσα στα λόγια και τις εξυπνακίστικές σαχλαμάρες.
Θεωρούν πρόοδο και πολιτισμό ό,τι παράγει η τεχνολογία και η βιομηχανία, και ό,τι έμαθαν τις μάζες να καταναλώνουν. Η πρόοδος έγινε πολιτικό σύνθημα στα χείλη αντιδραστικών πολιτικών-πολιτικατζήδων, που καταδημαγωγούν τον λαό και τον αποβλακώνουν, με κούφιες λέξεις, και παραπλανητικό περιτύλιγμα λόγου.
Η, χωρίς όριο, γιγάντωση της τεχνολογίας και η απερίσκεπτη κατάχρησή της, εν ονόματι του κέρδους και της ευμάρειας των επιτηδείων, μολύνει αέρα, γη και θάλασσα, επειδή οι βουλιμικοί κερδοσκόποι και οι με αυτούς διαπλεκόμενοι πολιτικατζήδες, δεν λαμβάνουν καμιά πρόνοια να περιορίσουν τα δυσώδη, καταστροφικά, ανθρωποκτόνα απόβλητά τους.
Υπερπληθυσμός και ανεργία απειλούν τις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες, οι οποίες, εναποθέτουν τη λύση του προβλήματος στον λοιμό, λιμό και καταποντισμό του τρίτου κόσμου και του παρία του «πολιτισμένου» κόσμου, που ζει στο περιθώριο, ξεχασμένος, από τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας.
«Όταν και η πιο απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη έχει κατακτηθεί από την τεχνολογία και έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από την οικονομία. Όταν οποιοδήποτε συμβάν, ανεξάρτητα από του πού και πότε έχει συμβεί, μπορεί να κοινοποιηθεί στον υπόλοιπο κόσμο με οποιαδήποτε επιθυμητή ταχύτητα. … Όταν ο χρόνος δεν είναι άλλο από ταχύτητα, … Όταν ένας μποξέρ θεωρείται ο μεγάλος άνδρας του έθνους. Τότε, ναι, τότε, μέσα σε όλη αυτή την αναστάτωση ένα ερώτημα βασανίζει εμάς ως θεατές: Προς τι; Πού. Και μετά τι;» (Χάιντεγκερ)
Μετά…, με ταχύτητα ιλιγγιώδη και με σπασμένα τα φρένα και τις φρένες, ολοταχώς, προς τον γκρεμό της απανθρωπιάς. Την έκλειψη του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Κι έτσι, μιας κι’ άλλο τίποτα δεν μας αφήσαν, το μόνο που μας μένει, είναι να λοιδορούμε τους πονηρούς Αρχοντομαλάκες, μαζί με τον Πατρίκιο (τον ποιητή)
«Τί λέτε ρε ΜΑΛΑΚΕΣ!»
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
