Το πρώτο πολιτικό και καίρια ανατρεπτικό κήρυγμα του Χριστού το έκαμε η Παναγία, ευθύς μετά τον Ευαγγελισμό, όταν επισκέφτηκε την εξαδέλφη της την Ελισάβετ:
«Αυτός που θα γεννηθεί από μένα, είπε, θα γκρεμίσει τους τυράννους από τους θρόνους και θ’ ανυψώσει τους ταπεινωμένους και καταφρονεμένους. Θα πάρει τα πλούτη απ’ τους πλουσίους και θα χορτάσει τους πεινασμένους».
Και Ασφαλώς πάμπολλα παρόμοια κηρύγματα, πριν εκατοντάδες χρόνια, είχαν κάνει οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.
Παρόμοιο πολιτικό κήρυγμα, όπως είχαμε πει την προηγούμενη Κυριακή, έκαμαν και οι άγγελοι, για λογαριασμό του ανήμπορου να μιλήσει Χριστού, κατά τη γέννησή του. Με το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ…». Όπου τόνισαν ότι σκοπός του ερχομού του Χριστού στη Γη, ήταν η δόξα του Θεού, αλλά και η «επί γης ειρήνη». Που, για να επικρατήσουν, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η «εν ανθρώποις ευδοκία». Η αγάπη, δηλαδή, η δικαιοσύνη και η αλληλοκατανόηση μεταξύ των ανθρώπων και των λαών.
Αλλά το πρώτο του πολιτικό κήρυγμα ο ίδιος ο Χριστός το έκαμε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναζαρέτ. Όπου διάβασε και ανέλυσε τη σχετική με το πρόσωπό του προφητεία του Ησαΐα: «Το Άγιο Πνεύμα, τους είπε, με έχρισε μεσσία. Και ήρθα να σας φέρω την καινούργια εποχή, που θα είναι αρεστή και αποδεκτή από το Θεό, αλλά και από τους ανθρώπους. Γιατί θα απαλλάξω τους φτωχούς από τη φτώχεια, τους αρρώστους απ’ την αρρώστια, τους αιχμάλωτους απ’ την αιχμαλωσία τους και όλους γενικά τους ανθρώπους απ’ την αμαρτία, που είναι η πηγή και η ρίζα όλων των ανθρώπινων προβλημάτων.
Και μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια κινήθηκε ο Χριστός σε όλη τη μετέπειτα δράση του και διδασκαλία. Αφού και τυφλούς και χωλούς και παράλυτους και πάσης φύσεως αρρώστους θεράπευσε! Ακόμη και νεκρούς ανέστησε. Και τους πεινασμένους στην έρημο χόρτασε! Και όλους αυτούς, που ανατρέπουν τη δικαιοσύνη και πρόνοια του Θεού, και καταπιέζουν και καταληστεύουν τους λαούς σφυροκόπησε και καταδίκασε ποικιλοτρόπως!
Αλλά και οι πρώτοι χριστιανοί, ακολουθώντας τον προσανατολισμό του Χριστού, είχαν εφαρμόσει καθεστώς κοινοκτημοσύνης! Και, όταν το καθεστώς αυτό διαταράχτηκε απ’ την ιδιοτέλεια κάποιων χριστιανών, οι απόστολοι υπέδειξαν την εκλογή των επτά διακόνων. Και μάλιστα με τα πλέον δημοκρατικά και καθαρά κριτήρια, που ήταν:
1. Να έχουν αυτοί, που θα εκλέγονταν, καλή φήμη. Έτσι ώστε να μη συμβαίνουν τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας. Όπου οι χριστιανοί, «ως πρόβατα επί σφαγήν» και ιδανικοί αυτόχειρες, ακολουθούν και εκλέγουν κλέφτες, απατεώνες και ληστάρχους…
2. Να έχουν οι εκλεγόμενοι γνώση του αντικειμένου, με το οποίο θα ασχοληθούν. Και να μην αναλαμβάνουν άσχετοι άνθρωποι αρμοδιότητες άσχετες με το γνωσιολογικό τους οπλοστάσιο. Και:
3. Οι εκλεκτοί να είναι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα. Που σημαίνει να ρυθμίζουν το βίο και την πολιτεία τη δική τους και της κοινωνίας σύμφωνα με την αλήθεια του Θεού. Και όχι να πολεμούν με όλους τους υποχθόνιους τρόπους κάθε μορφή δικαιοσύνης και κοινωνικής πρόνοιας. Όπως οι τωρινοί εκπρόσωποι της εταιρίας δολοφόνων του μισάνθρωπου σιωνισμού και του απάνθρωπου ναζισμού και των ντόπιων εντολοδόχων τους…
Αλλά και οι άγιοι της Εκκλησίας υποστήριξαν την κοινωνική δικαιοσύνη και κάποιοι μάλιστα θυσιάστηκαν για χάρη της. Όπως ο Χρυσόστομος και ο Πατροκοσμάς! Και πάμπολλοι άλλοι. Και ασφαλώς όλα αυτά και πάμπολλα άλλα, που θα μπορούσαν να ειπωθούν, δείχνουν ότι ο Χριστός δεν ήταν καθόλου απολίτικος και μονοφυσίτης. Που ασχολήθηκε, δήθεν, μόνο με τα, λεγόμενα, «πνευματικά» και «μεταφυσικά» θέματα. Λες και η κοινωνική δικαιοσύνη και πρόνοια δεν είναι θέματα πνευματικά! Αφού και στη Δευτέρα Παρουσία του θα δώσει απόλυτη, σχεδόν, προτεραιότητα στα γήινα και υλικά προβλήματα των ανθρώπων. Δεδομένου ότι έχει καθορίσει την επίλυση των επίγειων προβλημάτων ως βασικό κριτήριο, για την απώλεια ή την κατάκτηση της αιώνιας ζωής. Μια και στη Δευτέρα παρουσία του θα πει στους κρινόμενους τα-άμεσα συνδεδεμένα με τα επίγεια προβλήματα-καταλυτικά εκείνα λόγια: «Πείνασα, δίψασα, ήμουν φυλακισμένος, ξένος και άρρωστος και δεν με φροντίσατε»!…
Που σημαίνει ότι ο Χριστός ασχολήθηκε εξίσου με τα πνευματικά και με τα γήινα και υλικά προβλήματα των ανθρώπων. Απ’ τα οποία θέλησαν άρον-άρον να τον απομακρύνουν οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι της εποχής του, σταυρώνοντάς τον. Πράγμα που κάνουν και όλοι οι διαχρονικοί συνεχιστές του ολέθριου και δολοφονικού τους έργου. Σε βάρος όσων δεν κλείνουν τα μάτια τους και’ αυτιά τους και το στόμα τους μπροστά στο όργιο της καταλήστευσης και της καταδυνάστευσης των λαών.
Και, βέβαια, εκείνο, που απομένει σε όσους θέλουν, όχι μόνο να λέγονται, αλλά και να είναι πραγματικοί χριστιανοί, τώρα με την ανατολή του νέου χρόνου, είναι να επιλέξουν ανάμεσα στον δικαιοσύνη του Χριστού ή το ληστρικό καθεστώς των σιωνιστών και των ναζί και των ντόπιων εντολοδόχων τους…
παπα-Ηλίας
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
