«Η ιστορία επαναλαμβάνεται, πρώτα ως τραγωδία, μετά ως φάρσα, και εν τέλει ως τρολάρισμα»
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται, πρώτα ως τραγωδία, μετά ως φάρσα, και εν τέλει ως τρολάρισμα» σχολιάζει ο Matt O' Brien σε άρθρο γνώμης στη Washington Post. «Αυτό φαίνεται τουλάχιστον να συμβαίνει στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου οι δανειστές της ζητούν να μειώσει τις συντάξεις, αντί να αυξήσει τους φόρους των επιχειρήσεων, επειδή φοβούνται πως αυτές οι αυξήσεις, όπως λέει ο δημοσιογράφος των Financial Times Peter Spiegel, θα τσακίσουν την οικονομική ανάπτυξη», συνεχίζει το άρθρο.
«Υπάρχει μια ειρωνεία στο γεγονός ότι η Ευρώπη αρχίζει να ανησυχεί ότι η λιτότητα βλάπτει την οικονομία στην Ελλάδα. Για χρόνια, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επέμεναν στον περιορισμό των ελλειμμάτων σε αντάλλαγμα παραχωρήσεων. Η ελληνική οικονομία έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 25%, και αντιμετωπίζει πρόβλημα στον να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, εν μέρει επειδή εφάρμοσε τόσο μεγάλη λιτότητα».
«Τώρα, το τελευταίο ελληνικό δράμα δεν έχει τελειώσει, αλλά είναι στην τελευταία πράξη του», αναφέρει ο αρθρογράφος, προσθέτοντας ότι μια συμφωνία πρέπει να είναι επικείμενη. Σημειώνει όμως πως το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι τα τελευταία 5 χρόνια Ευρώπη και Ελλάδα δεν συμφώνησαν στο είδος της λιτότητα που πρέπει να εφαρμόσει η Αθήνα προκειμένου να λάβει ρευστότητα.
«Αυτή τη φορά, η Ευρώπη ήθελε η Ελλάδα να μειώσει τις συντάξεις πάνω από 40% από όσο τις έχει ήδη μειώσει, αλλά η Ελλάδα δεν το έκανε. Και αυτό ήταν. Και οι δύο πλευρές θεωρούσαν πως η άλλη θα υποχωρούσε όσο πλησιάζαμε στη λήξη της προθεσμίας, οπότε υπήρξαν πολλές συζητήσεις περί "κόκκινων γραμμών" και " τελικών προσφορών" αλλά όχι πραγματική διαπραγμάτευση», αναφέρει.
«Αυτό όμως τώρα έχει αλλάξει. Γιατί; Λοιπόν, η Ελλάδα ανακάλυψε ότι έχει πολύ μικρότερη επιρροή από όσο νόμιζε. Για αυτό ευθύνεται εν μέρει το γεγονός ότι ο πανικός για την Ελλάδα παρέμεινε στη χώρα καθώς η ΕΚΤ ξεκίνησε να αγοράζει ομόλογα άλλων χωρών και υποσχέθηκε να αγοράσει όσα χρειαστεί προκειμένου να διατηρήσει χαμηλά το κόστος δανεισμού. Και το άλλο, είναι πως οι ελληνικές τράπεζες δέχονται σχετικά εύκολα πιέσεις. Όχι μόνο χρειάζονται δάνεια έκτακτης ανάγκης από την ΕΚΤ για να επιβιώσουν αλλά έχουν επίσης ένα σωρό ομόλογα δημοσίου και αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις που θα είχαν μικρότερη αξία αν δεν υπάρξει συμφωνία και η Αθήνα χρεοκοπήσει».
Σύμφωνα με το άρθρο, το μόνο που χρειάζεται να κάνει η Ευρώπη είναι να πει πως δεν είναι σίγουρη ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν αρκετή ρευστότητα για να παραμείνουν ανοιχτές και ο κόσμος βγάζει τις καταθέσεις του πιο γρήγορα από ποτέ.
«Η Ελλάδα ενέδωσε, λοιπόν, ως επί το πλείστον. Προτείνει την περικοπή των συντάξεων περίπου στο μισό από όσο ήθελε η Ευρώπη -αύξηση εισφορών και ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς και περικοπή των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων- και αυξάνει τους φόρους για να αναπληρώσει τις υπόλοιπες απαιτήσεις των δανειστών», αναφέρει το άρθρο. Συγκεκριμένα, προτείνεται ένας νέος φόρο επί των κερδών των επιχειρήσεων και αύξηση του ΦΠΑ, με 23% στα περισσότερα προϊόντα εκτός από λίγες εξαιρέσεις. Όλο αυτό θα φέρει μια «δημοσιονομική σύσφιξη» 1,5% του ΑΕΠ φέτος και 2,9% του χρόνου, προσθέτει η WP.
«Το μόνο πράγμα που κρατά πίσω την επίτευξη μιας συμφωνίας είναι ότι η Ευρώπη θεωρεί ότι αυτό είναι ένα λάθος είδος λιτότητας. Οι περικοπές των δαπανών δεν φαίνεται να είναι τόσο κακές για την οικονομία, όσο η αύξηση των φόρων, και αυτό θέλει η Ευρώπη να κάνει πράξη η Ελλάδα. Από τη μία πλευρά, αυτό είναι μια υγιής οικονομική συμβουλή. Αλλά από την άλλη, μπορεί να είναι απίστευτα δύσκολο για τους Έλληνες να το αποδεχθούν. Στα μάτια των Ελλήνων, είναι σαν η Ευρώπη να τους λέει να σκοτώσουν την οικονομία τους - και στη συνέχεια να αποδοκιμάζουν τον τρόπο που θα το κάνουν».
«Το πραγματικό ερώτημα για πολλούς οικονομολόγους είναι γιατί η Ευρώπη εξαναγκάζει την Ελλάδα σε περαιτέρω λιτότητα. Έχει κάνει ήδη τόσα πολλά που πριν την τελευταία αναμέτρηση είχε πρωτογενές πλεόνασμα. Και αυτό θα έπρεπε να επιδιώκουν, το σημείο στο οποίο η Αθήνα δεν χρειάζεται άλλα πακέτα διάσωσης από την Ευρώπη. Οτιδήποτε περισσότερο από αυτό, όμως, θα μπορούσε απλά να προκαλέσει άσκοπη βλάβη στην οικονομία» τονίζει το άρθρο.
«Στο τέλος, φαίνεται να υπάρχει μόνο ένας λόγος να θες να εφαρμόσει η Ελλάδα περισσότερη λιτότητα, και δεν έχει καθόλου νόημα: Να την κάνεις να πληρώσει όσα οφείλει. [...] Το πρόβλημα, όμως, είναι πως είναι αδιανόητο ότι η Ελλάδα θα το κάνει ποτέ αυτό».
«Όσο περισσότερο η Ευρώπη απαιτεί αυτό το νέο χρέος να αποπληρωθεί, τόσο περισσότερο η ύφεση στην Ελλάδα θα συνεχιστεί. Είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη έχει μειώσει τα επιτόκια και έχει επεκτείνει τις λήξεις του χρέους στην Ελλάδα μέχρι στιγμής και, προς το παρόν τουλάχιστον, είναι σαν πολλά από αυτά να μην υπάρχουν. Αλλά τελικά θα υπάρξουν και τότε οι πιστωτές θα πρέπει είτε να τα παρατείνουν λίγο περισσότερο ή να ελπίζουν ότι η Αθήνα θα έχει επιστρέψει στην ανάπτυξη. Μέχρι τότε, η Ελλάδα θα κολλήσει στην οικονομική ημέρα της μαρμότας. Θα συνεχίζει να προσπαθεί να αντισταθεί στις περικοπές του προϋπολογισμού που διατηρούν μια διαρκή κατάσταση υψηλής ανεργίας, αλλά στη συνέχεια θα ενδίδει την τελευταία στιγμή. Σε δεύτερη σκέψη, η ιστορία απλά επαναλαμβάνεται ως τραγωδία ξανά και ξανά», καταλήγει το άρθρο.
Πηγή
http://diulistirio.blogspot.gr/
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
