Η βιομηχανία κατασκευής τροφών για κατοικίδια ζώα, μια επιχείρηση με τζίρο ένα δισεκατομμύριο δολάρια, μια βιομηχανία χωρίς κανονισμούς, συντηρείται από τα σκουπίδια που θα κατέληγαν στις χωματερές ή θα μετατρέπονταν σε λιπάσματα. Τα κρυμμένα συστατικά που είναι μέσα σε μια κονσέρβα ζωοτροφής, μπορεί να περιλαμβάνουν τα απομεινάρια γάτων και σκύλων που έχουν σκοτωθεί από αυτοκίνητα. Η βιομηχανία των τροφών αυτών, ισχυρίζεται ότι τα προϊόντα τους αποτελούν ένα “ολοκληρωμένο και ισορροπημένο διαιτολόγιο” αλλά στην πραγματικότητα η τροφή ζώων που πωλείται στα καταστήματα είναι ακατάλληλη και για τα ζώα και για τους ανθρώπους.
Η “Φυτική πρωτεΐνη” το κύριο συστατικό της ξηράς τροφής για σκύλους, περιέχειτριμμένο κίτρινο καλαμπόκι, σιτάρι, και υποπροϊόντα άλεσης, σογιάλευρο, φλούδες ρυζιού, πλιγούρι και τσόφλια από φιστίκια (αναφέρεται σαν “κυτταρίνη” στις ετικέτες συσκευασίας των ζωοτροφών). Όλα αυτά τα συστατικά δεν είναι καλύτερα από τα σκουπίδια που μαζεύονται στα πατώματα των αλευρόμυλων. Χωρίς το λάδι, τα ένζυμα και το πίτουρο τους, αυτές οι “πρωτεΐνες” είναι ανεπαρκείς σε βασικά λιπαρά οξέα, λιποδιαλυτές βιταμίνες και αντιοξειδωτικές ουσίες.
Η “Ζωική πρωτεΐνη” που υπάρχει στις ζωοτροφές του εμπορίου μπορεί να περιέχεισάπια κρέατα, πτώματα ζώων που έχουν σκοτωθεί στο δρόμο, μολυσμένα κρέατα από σφαγεία, κοπριά, λιωμένες γάτες και σκύλους, και φτερά πουλιών. Η κύρια πηγή της ζωικής πρωτεΐνης προέρχεται από τις επιχειρήσεις αφαίρεσης των άχρηστων υλικών που προμηθεύουν με τα επονομαζόμενα “ΠΑΕΑ” ζώα, (δηλαδή τα Πεθαμένα, Αρρωστα, Ετοιμοθάνατα ή Ανίκανα ζώα), τα “εργοστάσια υποδοχής” για την αφαίρεση του δέρματος, του λίπους και του κρέατος. Το κρέας τότε (αφού διαποτιστεί με κάρβουνο και σημαδευτεί με την ένδειξη “ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση”) μπορεί να πουληθεί για να γίνει τροφή ζώων.
Τα εργοστάσια μετατροπής διαφόρων υλών σε λίπασμα επεξεργάζονται σαπισμένα πτώματα ζώων, μεγάλους σκύλους και γάτες που έχουν σκοτωθεί ή τους έχει γίνει ευθανασία, και τα μετατρέπουν σε ένα είδος ξηράς πρωτεΐνης που πουλιέται στην βιομηχανία κατασκευής τροφών για κατοικίδια ζώα. Ένα μικρό εργοστάσιο στο Κεμπέκ του Καναδά, μετατρέπει σε λίπασμα 10 τόνους από σκύλους και γάτες κάθε εβδομάδα.
Το Υπουργείο Γεωργίας του Κεμπέκ αναφέρει ότι “η γούνα δεν αποβάλλεται από τους σκύλους και τις γάτες” και ότι “τα πτώματα των ζώων μαγειρεύονται μαζί με τα εντόσθια, τα κόκαλα και το λίπος τους, στους 115 βαθμούς Κελσίου για 20 λεπτά”.
Το Κτηνιατρικό Κέντρο Διοίκησης Τροφών και Φαρμάκων (CVM) των Η.Π.Α. γνωρίζει ότι χρησιμοποιούνται λιωμένοι σκύλοι και γάτες για τροφές οικιακών ζώων, αλλά ανέφερε ότι:”το CVM δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια για την απαγόρευση της μετατροπής των οικιακών ζώων σε λίπασμα . Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι το CVM ενθαρρύνει την τακτική της χρησιμοποίησης αυτής της ύλης”.
Στις Η.Π.Α. αλλά και στον Καναδά, η βιομηχανία κατασκευής τροφών για οικιακά ζώα λειτουργεί με εσωτερικό κανονισμό. Στις ΗΠΑ, ο Αμερικάνικος Οργανισμός των Υπαλλήλων
Ελέγχου των Τροφών (AAFCO) υπαγορεύει οδηγίες και κανονισμούς που αφορούν στις τροφές των ζώων, συμπεριλαμβανομένης και αυτής των οικιακών ζώων. Στον Καναδά ο πιο σημαντικός έλεγχος είναι ο “Νόμος της Ετικέτας” (Labeling Act), που απλώς επιβάλλει να αναγράφεται στις ετικέτες των προϊόντων το όνομα και η διεύθυνση του κατασκευαστή, το βάρος του προϊόντος και εάν πρόκειται για την τροφή σκύλου ή γάτας.
Ο Καναδικός Κτηνιατρικός Οργανισμός (CVMA) και ο Οργανισμός Τροφών Οικιακών Ζώων του Καναδά (PFAC) είναι εθελοντικοί οργανισμοί που, κατά κύριο λόγο, βασίζονται στην τιμιότητα των επιχειρήσεων που εγγυώνται ότι τα συστατικά των προϊόντων τους δεν είναι κάτω από τα επιτρεπόμενα στάνταρντ. Το μεγαλύτερο μέρος των τροφών, ένα ποσοστό 85- 90%, που πωλούνται στον Καναδά κατασκευάζεται από πολυεθνικές εταιρίες που εδρεύουν στις ΗΠΑ. Με τους κανονισμούς που καταρτί¬ζουν την Συμφωνία Ελεύθερης Μεταφοράς Αγαθών μεταξύ των ΗΠΑ και του Καναδά, ο CVMA και ο PFAC δεν έχουν την δύναμη να επιβάλλουν κανένα έλεγχο στα συστατικά που περιέχονται στις τροφές των οικιακών ζώων ττου εισάγονται από τις ΗΠΑ.
Τα διαφημιστικά της βιομηχανίας κατασκευής τροφών για τα οικιακά ζώα προωθούν την ιδέα ότι, για να είναι υγιή τα οικιακά ζώα, πρέπει να τα τρέφουμε με βιομηχανικά επεξεργασμένες τροφές. Αυτή όμως η διατροφή συμβάλλει στην εμφάνιση καρκίνου, δερματοπαθειών, αλλεργιών, υπέρτασης, νεφρικής και ηπατικής ανεπάρκειας, προβλημάτων στα δόντια ακόμα και καρδιοπαθειών. Αλλο ένα σχέδιο που θα έπρεπε να προστεθεί στις ετικέτες των τροφών των οικιακών ζώων είναι το έμβλημα της νεκροκεφαλής.(Η Ανν Μάρτιν είναι μια ακτιβίστρια που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ζώων και επικρίνει την εμπορική βιομηχανία κατασκευής τροφών για οικιακά ζώα. Κατοικεί στο Λονδίνο του Οντάριο, στον Καναδά).
Το Κτηνιατρικό Κέντρο Διοίκησης Τροφών και Φαρμάκων (CVM) των Η.Π.Α. γνωρίζει ότι χρησιμοποιούνται λιωμένοι σκύλοι και γάτες για τροφές οικιακών ζώων, αλλά ανέφερε ότι:”το CVM δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια για την απαγόρευση της μετατροπής των οικιακών ζώων σε λίπασμα . Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι το CVM ενθαρρύνει την τακτική της χρησιμοποίησης αυτής της ύλης”.
Στις Η.Π.Α. αλλά και στον Καναδά, η βιομηχανία κατασκευής τροφών για οικιακά ζώα λειτουργεί με εσωτερικό κανονισμό. Στις ΗΠΑ, ο Αμερικάνικος Οργανισμός των Υπαλλήλων
Ελέγχου των Τροφών (AAFCO) υπαγορεύει οδηγίες και κανονισμούς που αφορούν στις τροφές των ζώων, συμπεριλαμβανομένης και αυτής των οικιακών ζώων. Στον Καναδά ο πιο σημαντικός έλεγχος είναι ο “Νόμος της Ετικέτας” (Labeling Act), που απλώς επιβάλλει να αναγράφεται στις ετικέτες των προϊόντων το όνομα και η διεύθυνση του κατασκευαστή, το βάρος του προϊόντος και εάν πρόκειται για την τροφή σκύλου ή γάτας.
Ο Καναδικός Κτηνιατρικός Οργανισμός (CVMA) και ο Οργανισμός Τροφών Οικιακών Ζώων του Καναδά (PFAC) είναι εθελοντικοί οργανισμοί που, κατά κύριο λόγο, βασίζονται στην τιμιότητα των επιχειρήσεων που εγγυώνται ότι τα συστατικά των προϊόντων τους δεν είναι κάτω από τα επιτρεπόμενα στάνταρντ. Το μεγαλύτερο μέρος των τροφών, ένα ποσοστό 85- 90%, που πωλούνται στον Καναδά κατασκευάζεται από πολυεθνικές εταιρίες που εδρεύουν στις ΗΠΑ. Με τους κανονισμούς που καταρτί¬ζουν την Συμφωνία Ελεύθερης Μεταφοράς Αγαθών μεταξύ των ΗΠΑ και του Καναδά, ο CVMA και ο PFAC δεν έχουν την δύναμη να επιβάλλουν κανένα έλεγχο στα συστατικά που περιέχονται στις τροφές των οικιακών ζώων ττου εισάγονται από τις ΗΠΑ.
Τα διαφημιστικά της βιομηχανίας κατασκευής τροφών για τα οικιακά ζώα προωθούν την ιδέα ότι, για να είναι υγιή τα οικιακά ζώα, πρέπει να τα τρέφουμε με βιομηχανικά επεξεργασμένες τροφές. Αυτή όμως η διατροφή συμβάλλει στην εμφάνιση καρκίνου, δερματοπαθειών, αλλεργιών, υπέρτασης, νεφρικής και ηπατικής ανεπάρκειας, προβλημάτων στα δόντια ακόμα και καρδιοπαθειών. Αλλο ένα σχέδιο που θα έπρεπε να προστεθεί στις ετικέτες των τροφών των οικιακών ζώων είναι το έμβλημα της νεκροκεφαλής.(Η Ανν Μάρτιν είναι μια ακτιβίστρια που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ζώων και επικρίνει την εμπορική βιομηχανία κατασκευής τροφών για οικιακά ζώα. Κατοικεί στο Λονδίνο του Οντάριο, στον Καναδά).
ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΠΑ ΤΑ ΟΙΚΙΑΚΑ ΖΩΑ
Από τον Δρα. Βέντελλ Ο. Μπέλφιλντ (Dr. Wendell O. Bel field, D.V.M).
Η πιο συχνή ερώτηση στο επάγγελμα μου είναι,
“Ποια εμπορική τροφή προτείνετε για τα οικιακά ζώα;” Η συνήθης απάντηση μου είναι
“Καμιά”.
Είμαι σίγουρος ότι οι ιδιοκτήτες οικιακών ζώων έχουν αντιληφθεί αλλαγές στα ζώα τους μετά την χρήση διαφορετικών παρτίδων από την ίδια μάρκα τροφής για οικιακά ζώα. Τα οικιακά ζώα μπορεί να εμφανίσουν διάρροια, πρήξιμο (αέρια του στομάχου), θαμπή τρίχα, εμετό, ή παρατεταμένο κνησμό. Αυτά είναι συνηθισμένα συμπτώματα που σχετίζονται με τις εμπορικές τροφές των οικιακών ζώων.
Το 1981, όταν ο Μάρτιν Ζοόκερ (Martin Zucker) και εγώ γράψαμε το βιβλίο “Πως Να Έχεις Ένα Υγιέστερο Σκύλο”, ανακαλύψαμε σε όλη τους την έκταση τις αρνητικές συνέπειες που δημιουργούνται από την χρήση των εμπορικών τροφών των οικιακών ζώων. Τον Φεβρουάριο του 1990 ο αρθρογράφος Τζον Έκχαουζ (John Eckhouse) της εφημερίδας “San Francisco Chronicle” προχώρησε ακόμη περισσότερο σε ένα ένθετο που έγραψε με τον τίτλο “Πως οι Σκύλοι και οι Γάτες Ανακυκλώνονται σε Τροφές για Οικιακά Ζώα”.
Ο Έκχαουζ έγραφε: “Κάθε χρόνο, εκατομμύρια νεκρών σκύλων και γατών από την Αμερική επεξεργάζονται μαζί με δισεκατομμύρια κιλών άλλων ζωικών υλών από εταιρίες γνωστές σαν μετατροπείς υλών σε λίπασμα. Το τελικό προϊόν …ζωικό λίπος και πλιγουρι από κρέας… χρησιμεύει σαν πρώτη ύλη σε χιλιάδες είδη προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των καλλυντικών και των τροφών για οικιακά ζώα.
Διοικητικοί υπάλληλοι των εταιριών κατασκευής τροφών για οικιακά ζώα έκαναν τις συνηθισμένες διαψεύσεις.
Όμως, ομοσπονδιακές και πολιτειακές αντιπροσωπείες – μεταξύ αυτών και ο Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων- και ιατρικές ομάδες, όπως ο Αμερικανικός Κτηνιατρικός Σύνδεσμος (American Veterinary Medical Association) και ο Κτηνιατρικός Σύνδεσμος της Καλιφόρνια (California Veterinary Medical Association – CVMA), επιβεβαιώνουν ότι τα οικιακά ζώα, μετατρέπονται σε λίπασμα αφού πεθάνουν στα καταφύγια ζώων ή τα ξεκάνουν οι υγειονομικές αρχές, και το τελικό προϊόν συχνά καταλήγει στις τροφές για οικιακά ζώα.
Κρατικοί υγειονομικοί υπάλληλοι, επιστήμονες και διοικητικοί υπάλληλοι των εταιριών κατασκευής τροφών για τα οικιακά ζώα διαφωνούν λέγοντας ότι τέτοια ανοικτή κριτική για την εμπορική τροφή των οικιακών ζώων είναι αβάσιμη. Ο Τζέϊμς Μόρρις (James ΜοπΊς), καθηγητής της Κτηνιατρικής Σχολής στο Ντέίβις (Οβνΐς) της Καλιφόρνια, είχε πει: “Οποιοδήποτε από τα προϊόντα δεν κρίνεται κατάλληλο για την ανθρώπινη κατανάλωση αποστειρώνεται καλά, επομένως καμία ασθένεια δεν μεταβιβάζεται στο ζώο”. Τα άτομα που κάνουν τέτοιες δηλώσεις δεν γνωρίζουν τίποτα από τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων επεξεργασίας κρέατος και μετατροπής υλών σε λίπασμα.
Για επτά χρόνια ήμουν κτηνιατρικός επιθεωρητής για το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ και της Πολιτείας της Καλιφόρνια. Τσαλαβούτησα μέσα σε αίμα, νερό, πύον και κοπριά, εισέπνευσα την απαίσια βρώμα του σφαγείου και άκουσα τον επιθανάτιο ρόγχο πολλών ζώων.Πριν από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, τα περισσότερα σφαγεία ήταν αυτάρκη σε ολα, δηλαδή, τα ζώα της φόρμας σφάζονταν και επεξεργάζονταν στο ίδιο μέρος. Υπήρχε ένα τμήμα για τα καπνιστά κρέατα, ένα τμήμα για την επεξεργασία των κρεάτων σε λουκάνικα, και ένα τμήμα για την μετατροπή υλών σε λίπασμα.
Μετά τον Β παγκόσμιο Πόλεμο, η βιομηχανία κρέατος εξειδικεύτηκε. Ένα σφαγείο ανέλαβε τα πτώματα, ενώ ένα άλλο κτίριο ανέλαβε την κατασκευή των λουκάνικων. Το λιώσιμο των υπολειμμάτων των σφαγείων έγινε ξεχωριστή ειδικότητα, όχι πια μέσα στην δικαιοδοσία των ομοσπονδιακών επιθεωρητών κρέατος και μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης.
Για να αποτρέψουν την ανακύκλωση μη καταναλώσιμου κρέατος και την χρησιμοποίηση του για την ανθρώπινη κατανάλωση, οι κρατικοί κανονισμοί απαιτούσαν την “μετουσίωση” του κρέατος πριν την απομάκρυνση του από το σφαγείο και την αποστολή του σε μονάδες μετατροπής του σε λίπασμα. Την περίοδο που διετέλεσα κτηνιατρικός ελεγκτής κρεάτων, η μετουσίωση γινόταν με τη χρήση φαινικού οξέως (ένα δυνατό διαβρωτικό απολυμαντικό) και/ή σωσίκρεας (κριεζότο) (χρησιμοποιείται για την συντήρηση του ξύλου ή σαν απολυμαντικό). Και οι δύο ουσίες είναι πολύ τοξικές. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της ομοσπονδιακής επιθεώρησης κρεάτων, το πετρέλαιο καύσης, η κηροζίνη, το ακατέργαστο φαινικό οξύ και η κιτρονέλλα (citronella – ένα έντομοαπωθητικό από το βότανο cymbopogon nardus), είναι όλα εγκεκριμένα είδη μετουσίωσης.
Ακατάλληλα πτώματα ζώων φάρμας επεξεργασμένα με αυτά τα χημικά μπορεί να γίνουν κρέας και πλιγουρι από κόκκαλα και να χρησιμοποιηθούν στην βιομηχανία κατασκευής τροφών για τα οικιακά ζώα. Επειδή οι μονάδες μετατροπής ζωικών αποβλήτων σε λίπασμα δεν ελέγχονται από το κράτος, οποιοδήποτε πτώμα ζώου μπορεί να μετατραπεί σε λίπασμα, ακόμα σκύλοι και γάτες.
Όπως ανέφερε η Αϊλίν Λέίν (Eileen Layne) του CVMA στο Chronicle, “Όταν διαβάζεις τις ετικέτες των τροφών για τα οικιακά ζώα ττου γράφουν: πλιγούρι από κρέας και κόκκαλα, πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτά είναι μαγειρεμένα και επεξεργασμένα ζώα, μεταξύ αυτών σκύλοι και γάτες”.
Μερικά από αυτά τα πεθαμένα οικιακά ζώα, είναι αυτά που τους έχει γίνει ευθανασία από τους κτηνίατρους και περιέχουν ήδη πεντοβερονάλη (pentobarbital) πριν καν επεξεργαστούν με την μέθοδο της μετουσίωσης. Κατά την άποψη των ερευνητών του Πανεπιστημίου της Μιννεσότα, το πεντοβεροναλικό νάτριο (Sodium Pentobarbital) που χρησιμοποιείται για την ευθανασία των οικιακών ζώων “επιζεί της μεθόδου μετατροπής χωρίς να υποβάλλεται σε χημική αποικοδόμηση”. Λιπώδεις σταθεροποιητές εισάγονται στο τελικό προϊόν για να αποφευχθεί η δυσοσμία. Κοινοί χημικοί σταθεροποιητές περιλαμβάνουν το ΒΗΤ (buxylated hydroxytoluene) και το ΒΗΑ (butylated hydroxyanisole) -και τα δύο γνωστά ότι προξενούν δυσλειτουργίες στο ήπαρ και τα νεφρά- και το ethoxyquin, ένα ύποπτο καρκινογόνο.
Πολλές ημίρρευστες τροφές σκύλων περιέχουν Propelene Glycol (προπυλένιο γλυκόλης) πρώτος ξάδελφος του αντιπηκτικού παράγοντα αιθένιον γλυκόλης (ethylene glycol), ττου καταστρέφει τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Ο μόλυβδος συχνά εμφανίζεται στις τροφές των οικιακών ζώων, ακόμα και σε αυτές που κατασκευάζονται από πλιγούρι οστών και κρέατος που προέρχονται από ζώα φάρμας. Μια μελέτη του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασσαχουσέτης (ΜΙΤ), με τον τίτλο “Η Μόλυβδος στις Ζωικές Τροφές”, αναφέρει ότι μια γάτα 9 λιβρών ή οποία είχε τραφεί με εμπορικές τροφές ζώων αφομοίωσε παραπάνω μόλυβδο από την ποσότητα που είναι επιτρεπτή για τα παιδιά.
Εξασκώ το επάγγελμα του κτηνίατρου περισσότερο από 25 χρόνια. Κάθε ημέρα έρχομαι αντιμέτωπος με τα θύματα της προπαγάνδας των εργοστασίων κατασκευής τροφών για μικρά ζώα. Σε γενικές γραμμές όμως, οι καθηγητές των ιδρυμάτων που διδάσκεται η κτηνιατρική, υποστηρίζουν μια βιομηχανία που τρέφει πολύ λίγο σεβασμό για την υγεία των ζώων μας.
Μια τελευταία λέξη: πλιγούρι από κρέας και κόκαλα που προέρχεται από πηγές ακατάλληλες για ανθρώπινη κατανάλωση έχει πάρει τον δρόμο του για την βιομηχανία κατασκευής τροφών για πουλερικά. Αυτό σημαίνει ότι ζωικά παρασκευάσματα που έχουν παρασκευαστεί με την μέθοδο της μετατροπής κάτω από αμφίβολες συνθήκες δίνονται σαν τροφή στα πουλερικά που καταλήγουν στο τραπέζι μας.
Θυμηθείτε όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω όταν θα είστε έτοιμοι να φάτε το επόμενο κομμάτι κοτόπουλου ή γαλοπούλας.
(Ο Δρ. Μπέλφιλντ είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Κτηνιατρικής της πόλης Tuskegee και τώρα εξασκεί το επάγγελμα του στο Σαν Χοσέ (San Jose), στην Καλιφόρνια. Ο Δρ. Μπέλφιλντ ίδρυσε το πρώτο Ορθομοριακό Κτηνιατρικό Νοσοκομείο στις ΗΠΑ είναι συν-συγγραφέας του “Βιβλίο της Υγιέστατης Γάτας” και του βιβλίου “Πως να Έχουμε Ένα Υγιέστερο Σκύλο”. Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο πψιοδικό ” Let’s Live” τον Μάϊο του 1992).
Από τον Γκαρ Σμιθ (Gar Smith).Η Επεξεργασία Κρέατος έχει χαρακτηριστεί ως η “σιωπηλή βιομηχανία“. Κάθε χρόνο στις Η.Π.Α., 286 εργοστάσια ξεφορτώνονται πάνω από 12,5 εκατομμύρια τόνους πεθαμένων ζώων, άχρηστα κρέατα και λίπη. ‘Οπως παρατηρεί ο υπεύθυνος των δημοσίων σχέσεων στις εξειδικευμένες περιοδικές εκδόσεις της PR Watch, “οι βιομήχανοι της Μετατροπής αισθάνονται ευγνωμοσύνη που ο πολύς κόσμος μακαρίως αγνοεί την ύπαρξη τους”.
Όταν πέρσι το καλοκαίρι ο δημοσιογράφος Βαν Σμιθ (Van Smith) της εφημερίδας City Paper επισκέφθηκε το εργοστάσιο Επεξεργασίας Baltimore’s Valley Protein, ανακάλυψε ότι οι “γουρούνες” (τα μεγάλα βαρέλια – δεξαμενές που χρησιμοποιούνται για να αλέθουν και να φιλτράρουν ζωικούς ιστούς πριν το τηγάνισμα τους με λίπος) περιέχουν ένα εκλεκτό μείγμα από μέλη ζώων στο οποίο υπάρχουν από “ψόφιοι σκύλοι και γάτες, ρακούν, ελάφια, αλεπούδες (και) φίδια” έως και ένα “μωρό ελέφαντα από ένα τσίρκο” και τα απομεινάρια ενός αλόγου του Αστυνομικού Τμήματος που “πέθανε εκτελώντας το καθήκον του”.
Σε ένα φυσιολογικό μήνα, η μάντρα της Βαλτιμόρης παραδίδει στο Valley 1824 ψόφια ζώα. Πέρσι, το εργοστάσιο αυτό μετάτρεψε 150 εκατομμύρια λίβρες σαπισμένο κρέας και λίπος κουζίνας σε 80 εκατομμύρια λίβρες εμπορικό πλιγούρι από κρέας και κόκκαλα, ζωικό λίπος και γράσσο. Πριν από τριάντα χρόνια τα άχρηστα κομμάτια από τους ταράνδους έρχονταν από μικρές αγορές και σφαγεία.
Σήμερα , με την εξάπλωση των φαστφουντάδικων, σχεδόν το μισό της πρώτης ύλης είναι λίπος κουζίνας και λάδι τηγανίσματος. Η ανακύκλωση πεθαμένων οικιακών ζώων και ζώων φάρμας σε τροφές ζώων είναι “ένα πολύ μικρό μέρος της εργασίας που δεν μας αρέσει ιδιαίτερα να διαφημίζουμε”, είπε στην City Paper ο πρόεδρος της Valley, J.J. Smith. To εργοστάσιο επεξεργάζεται αυτά τα ζώα σαν ”κοινωνική προσφορά και όχι για κέρδος”, είπε ο Σμιθ, αφού “δεν υπάρχουν αρκετές πρωτεΐνες και λίπος (στα οικιακά ζώα)…. παρά μόνον πολύ τρίχωμα που… κάτι πρέπει να γίνει και για αυτό”.
Κατά την City Paper, η Valley “πουλάει ακατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση ζωικά τεμάχια και ύλες στις εταιρίες Alpo, Heinz, και την Ralston-Purina”. H Valley επιμένει ότι δεν πουλάει “υποπροϊόντα πεθαμένων οικιακών ζώων” σε εταιρίες που κατασκευάζουν τροφές μικρών οικιακών ζώων διότι “όλες τους είναι πολύ ευαίσθητες στο θέμα της ανακύκλωσης των οικιακών ζώων”. Η Valley συντηρεί δύο μονάδες παραγωγής: Μία για καθαρά κρέατα και κόκκαλα και μια δεύτερη για -πεθαμένα οικιακά ζώα και ζώα φόρμας. Παρ’όλα αυτά, ο Βαν Σμιθ ανέφερε ότι, “η ουσία της πρωτεΐνης είναι ένα μείγμα που προέρχεται και από τις δύο μονάδες. Το πλιγούρι από κρέας και από κόκκαλα που παρασκευάζεται στη μονάδα περιέχει ουσίες που προέρχονται από οικιακά ζώα και ζώα φόρμας, και περίπου πέντε τις εκατό αυτού του προϊόντος διοχετεύεται οτις μονάδες κατασκευής ξηράς τροφής για οικιακά ζώα…”
Το 1991 σε μια αναφορά του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ (U.S.D.A.) αναφέρεται ότι:“περίπου 7.9 δισεκατομμύρια λίβρες πλιγούρι από κόκκαλα, κρέας, αίμα, και πούπουλα παρήχθησαν το 1983′′. Από αυτή την ποσότητα, 34% χρησιμοποιήθηκε οτις τροφές μικρών οικιακών ζώων, 34% σε τροφή πουλερικών, 20% σε τροφή για χοίρους και ένα 10% για τροφή βοδιών.
Η μεταδοτική σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια (TSE) που προκαλείται από την κατανάλωση ζωοτροφών μπορεί στο μέλλον να κάνει την απειλή της “ασθένειας της τρελής αγελάδας” να φαντάζει ασήμαντη. Το ενδεχόμενο να εκτεθούν τα οικιακά ζώα στην TSE από μολυσμένη τροφή μικρών ζώων είναι περισσότερο από τρεις φορές μεγαλύτερο από τον κίνδυνο που διατρέχουν οι άνθρωποι τρώγοντας χάμπουργκερ.(Ο Car Smith είναι εκδότης της εφημερίδας Earth Island).
Τον Φεβρουάριο του 1990, η εφημερίδα San Francisco Chronicle έγραψε μια μακάβρια ιστορία που δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες, που ανέφεραν με λεπτομέρεια πως τα αδέσποτα σκυλιά, οι γάτες και τα αζήτητα ζώα μαζεύονταν από αυτούς που επεξεργάζονται κρέας και που το άλεθαν σε τροφή μικρών οικιακών ζώων. Κατά τα λεγόμενα του ερευνητή που έφερε την ιστορία στην Chronicle, η εφημερίδα έθαψε την ιστορία και έσβησε πολλές από τις κατηγορίες για τις οποίες είχε αποδείξεις. Μια αναφορά που είχε ετοιμάσει για την εκπομπή της τηλεόρασης ABC “20-20′′ την πήρε και αυτήν το ποτάμι.
Οργισμένος έστειλε το άρθρο του στην Earth Island Journal. Από το Nexus ζητήθηκε, να μην αποκαλύψει το όνομα του συγγραφέα/ερευνητή, που αναγκάστηκε να φύγει από το San Francisco μαζί με την γυναίκα του, εξ αιτίας των απειλών που δεχόταν κατά της ζωής του.
Το πάτωμα στο εργοστάσιο μετατροπής υλών σε λίπασμα είναι γεμάτο από “πρώτη ύλη”: “χιλιάδες πτώματα από σκύλους και γάτες, κεφάλια και οπλές βοδιών, προβάτων, χοιρινών και αλόγων, ολόκληρα κουνάβια, ποντίκια και ρακούν. Όλα ήταν έτοιμα για την επεξεργασία τους. Στους 90 βαθμούς οι σωροί των ψόφιων ζώων φαίνεται να έχουν την δική τους ζωή, καθώς εκατομμύρια σκουλήκια και μύγες σκαρφαλώνουν στα πτώματα.
Δύο άνδρες με μάσκες αρχίζουν να βάζουν σε λειτουργία τις μικρές μπουλντόζες και να γεμίζουν με την “πρώτη ύλη” ένα ατσαλένιο λάκκο βάθους 3 μέτρων. Αυτοί είναι παράνομοι εργάτες από το Μεξικό, που κάνουν μια βρώμικη δουλειά. Ένας γιγάντιος τρυπάνι-τρι’φτης στον πυθμένα του λάκκου αρχίζει να γυρίζει. Κόκκαλα που αναπηδούν και σάρκες που στίβονται είναι οι θόρυβοι ενός εφιάλτη που δεν θα ξεχάσετε ποτέ.
Η μετατροπή της ύλης σε λίπασμα είναι η μέθοδος επεξεργασίας ζωικής πρώτης ύλης που αφαιρεί την υγρασία και το λίπος. Το εργοστάσιο αυτό λειτουργεί σαν μια γιγάντια κουζίνα. Ο μάγειρας, ή “σεφ”, ανακατεύει την πρώτη ύλη ώστε να διατηρήσει μια αναλογία μεταξύ των πτωμάτων των μικρών οικιακών ζώων, των βοδιών, των άχρηστων μερών των πουλερικών, και των απορριμμάτων των σούπερ μάρκετ.
Όταν πια η μάζα έχει χωριστεί σε μικρά κομμάτια, μεταφέρεται σε ένα άλλο τρυπάνι – τρίφτη για τεμαχισμό σε μικρότερα κομμάτια. Εκεί ψήνεται στους 280 βαθμούς για μια ώρα. Το μαγείρεμα γίνεται ακατάπαυστα, 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα, καθώς το κρέας λιώνοντας ξεχωρίζει από τα κόκκαλα μέσα στην ζεστή “σούπα”. Κατά την διάρκεια αυτού του μαγειρέματος, η “σούπα” παράγει ένα πάχος από κίτρινο λίπος ή ξίγκι που έρχεται στην επιφάνεια και αφαιρείται. Το παρασκεύασμα από κρέας και κόκκαλα στέλνεται μετά σε μια πρέσα όπου αφαιρείται η υπόλοιπη υγρασία και το προϊόν κονιορτοποιείται. Αναδευτήρες κοσκινίζουν το επιπλέον τρίχωμα και τα μεγάλα κομμάτια από τα κόκκαλα. Όταν η φουρνιά είναι έτοιμη αυτό που έχει απομείνει είναι κίτρινο λίπος και πλιγούρι από κρέας και κόκκαλα.
Όπως εξηγεί το Αμερικανικό Περιοδικό Κτηνιατρικής Έρευνας (American Journal of Veterinary Research), το ανακυκλωμένο πλιγούρι από κόκκαλα και κρέας χρησιμοποιείται σαν μια “πηγή πρωτεΐνης και άλλων θρεπτικών ουσιών στο διαιτολόγιο των πουλερικών και χοιρινών καθώς και στην παραγωγή τροφών για οικιακά ζώα, με μικρότερες ποσότητες να χρησιμοποιούνται στην τροφή των βοδιών και των προβάτων.
Το ζωικό λίπος χρησιμοποιείται επίσης και στις ζωικές τροφές σαν πηγή ενέργειας”. Κάθε ημέρα, εκατοντάδες μονάδες μετατροπής υλών σε λίπασμα μεταφέρουν κατά μήκος των ΗΠΑ τόνους αυτού του “συμπληρώματος διατροφής” σε αγροκτήματα πουλερικών, βοδιών, σε γαλακτοκομεία, χοιροστάσια, σε ιχθυοκαλλιέργειες και εργοστάσια κατασκευής τροφών για οικιακά μικρά ζώα, όπου αναμειγνύεται με άλλα συστατικά για να τραφούν τα δισεκατομμύρια ζώα από τα οποία με την σειρά του θα τραφεί και ο ανθρώπινος οργανισμός.
Τα εργοστάσια μετατροπής έχουν ποικιλία “σπεσιαλιτέ”. Ο προσδιορισμός στις ετικέτες του προϊόντος καθορίζεται από την υπεροχή της ποσότητας του κρέατος ενός συγκεκριμένου ζώου. Μερικά από τα ονόματα οτις ετικέτες των προϊόντων είναι: πλιγούρι από κρέας, παράγωγο κρέατος, πλιγούρι από πουλερικά, παράγωγα πουλερικών, πλιγούρι ψαριών, λάδι ψαριών, κίτρινο λίπος, ξίγκι, μοσχαρίσιο λίπος και λίπος πουλερικών.
Τα εργοστάσια μετατροπής της ύλης επιτελούν μια από τις πιο χρήσιμες ενέργειες στην Γη:ανακυκλώνουν χρησιμοποιημένα ζώα. Χωρίς αυτές τις μονάδες οι πόλεις μας θα είχαν τον κίνδυνο να γεμίσουν με ψόφια ζώα και σαπισμένα κουφάρια. Οι θανατηφόροι ιοί και τα βακτήρια θα εξαπλώνονταν ανεξέλεγκτα στον πληθυσμό.
Ο θάνατος είναι η νούμερο ένα χρήσιμη λύση σε μια επιχείρηση όπου η ζήτηση συστατικών τροφής είναι μεγαλύτερη από την προμήθεια πρώτων υλών. Αυτό όμως το περίτεχνο σύστημα παραγωγής τροφών από τα σκουπίδια έχει καταλήξει σε ένα εφιάλτη της ανακύκλωσης. Τα εργοστάσια μετατροπής υλών χειρίζονται -αναπόφευκτα- τοξικά απόβλητα. Τα πεθαμένα ζώα (η πρώτη ύλη) συνοδεύονται από ένα ολόκληρο κατάλογο ανεπιθύμητων συστατικών. Τα φυτοφάρμακα εισχωρούν στο πρόγραμμα της μετατροπής των υλών μέσω των δηλητηριασμένων ζώων, και από το λάδι του ψαριού, που είναι ψεκασμένο με το απαγορευμένο DDT και άλλα οργανοφωσφο-ρικά άλατα. Όλα αυτά έχουν συσσωρευτεί στο σώμα των τόνων και των σκουμπρί των Δυτικών Ακτών των Η.Π.Α.
Επειδή συχνά τα ζώα ρίχνονται στον λάκκο με τα περιλαίμια κατά των ψύλλων ακόμα επάνω τους, τα εντομοκτόνα που περιέχουν οργανοφωσφορικά άλατα συμπεριλαμβάνονται στο παραγόμενο μείγμα. Στα βοοειδή υπάρχει το αυτοκόλλητο εντομοκτόνο Dursban. Φαρμακευτικές ουσίες διαρρέουν από τα αντιβιωτικά στα ζώα, συμπεριλαμβανόμενων επίσης και των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ευθανασία των μικρών οικιακών ζώων. Βαριά μέταλλα συσσωρεύονται από διάφορες πηγές: ταυτότητες (μεταλλικές) των ζώων, χειρουργικές βελόνες και καρφίτσες. Ακόμα και πλαστικά καταλήγουν στον λάκκο.
Τα απούλητα κρέατα, κοτόπουλα και ψάρια των σούπερ μάρκετ καταφτάνουν σε δίσκους από αφρολέξ και τυλιγμένα σε πλαστικές μεμβράνες. Κανένας, όμως, δεν έχει τον χρόνο να κάνει την ανιαρή δουλειά να ξετυλίγει χιλιάδες πακέτα από ακατάλληλα κρέατα. Περισσότερο πλαστικό προστίθεται στον λάκκο με την άφιξη των ταυτοτήτων (I.D.) των βοοειδών, αυτοκόλλητα πλαστικά εντομοκτόνα ως και οι πράσινες πλαστικές σακούλες από τους κτηνιάτρους που περιέχουν τα πτώματα των μικρών οικιακών ζώων.
Μερικές φορές αυτό που ωθεί τους συνασπισμένους γυρολόγους του κρέατος να μην τηρούν τους κανονισμούς, είναι το πολύ υψηλό κόστος εργασίας. Είναι πάρα πολύ δαπανηρό να αφαιρούν τα κολάρα για τους ψύλλους ή το περιτύλιγμα από τις χαλασμένες μπριζόλες. Κάθε εβδομάδα, εκατομμύρια δέματα από κρέατα περιτυλιγμένα με πλαστικές μεμβράνες παραδίνονται στην επεξεργασία. Όλα αυτά αποτελούν τα πιο ανεπιθύμητα συστατικά των ζωικών τροφών.
Η πιο ευαίσθητη πολιτεία των ΗΠΑ -σε περιβαλλοντικά θέματα- είναι η Καλιφόρνια, όπου ο επιτόπιος έλεγχος και οι δοκιμές στα συστατικά των ζωοτροφών γίνεται με τον ασταθή ρυθμό της μιας φοράς κάθε δυόμισι μήνες. Ο επιβλέπων κρατικός οργανισμός είναι η Διεύθυνση Τήρησης Κανονισμών του Υπουργείου Γεωργίας για τις Τροφές και τα Λιπάσματα (Department of Agriculture’s Feed and Fertilizer Division of Compliance). Ο κύριος αντικειμενικός σκοπός της είναι να ελέγχει την αλήθεια των αναγραφομένων στις ετικέτες: εάν το ποσοστό πρωτεΐνης, φωσφόρου και ασβεστίου στο περιεχόμενο ταυτίζεται με αυτό που αναφέρει η εταιρεία επεξεργασίας και αν τα ποσοστά αυτά ανταποκρίνονται στις κρατικές νόρμες. Παρ’ όλα αυτά ο έλεγχος για φυτοφάρμακα και άλλες τοξίνες στις ζωικές τροφές είναι ανεπαρκής.
Στην Καλιφόρνια οκτώ επιθεωρητές ελέγχουν την λειτουργία μιας εταιρείας μετατροπής υλών που τρέφει τα ζώα από τα οποία τρέφονται τα 30 εκατομμύρια των κατοίκων της πολιτείας. Σε ό,τι όμως αφορά στις εταιρείες επεξεργασίας υλών οι πολιτειακές και ομοσπονδιακές αρχές έχουν ακολουθήσει μια “κάτω τα χέρια” πολιτική, επιτρέποντας στην βιομηχανία να γίνει αυτοελεγχόμενη. Ένα άρθρο στην έκδοση του περιοδικού “Render” τον Φεβρουάριο του 1990 (το περιοδικό της εν λόγω βιομηχανίας που κυκλοφορεί σ’ ολόκληρη τη χώρα), αναφέρει ότι ο αυτοέλεγχος δεν έχει αποτελέσματα σε ορισμένα προβλήματα μόλυνσης.
Ένα πρόγραμμα που έχει ήδη κυκλοφορήσει είναι το Πρόγραμμα Επιμόρφωσης/Ελέγχου της Ασθένειας Σαλμονέλα (Salmonella Education/Reduction Program), που δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα του Εθνικού Οργανισμού των Εταιρειών Επεξεργασίας Υλών (National Renderers Association). To περιοδικό αναφέρει ότι “….εάν οι εταιρείες επεξεργασίας της ύλης στις ΗΠΑ και τον Καναδά δεν βγάλουν το κεφάλι τους έξω από το χώμα και δεν αποδείξουν ότι σκέπτονται σοβαρά με τι τρόπο θα ελαττώσουν την εμφάνιση της μόλυνσης από την σαλμονέλα στις πρωτεϊνούχες ζωικές τροφές θα αντιμετωπίσουν …. νέους και πάρα πολύ αυστηρούς κρατικούς κανονισμούς”.
Έως τώρα, τα αυτοελεγχόμενα προγράμματα δεν έχουν δώσει αποτέλεσμα. Κατά το περιοδικό “… μόνο ένα 20% από το σύνολο των εταιρειών που παρασκευάζουν ή αναμειγνύουν πλιγούρι που περιέχει ζωική πρωτεΐνη έχουν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα …”. Πολύ λιγότερες έχουν κάνει τον έλεγχο. Το Αμερικάνικο Περιοδικό της Κτηνιατρικής Έρευνας (American Journal of Veterinary Research) διηύθυνε μια έρευνα για την περιεκτικότητα Νιτρικής Φενοβαρβιτάλης (Sodium Phenobarbital) στα πτώματα ζώων μετά την ευθανασία σε ένα τυπικό εργοστάσιο επεξεργασίας το 1985, και ανακάλυψε ότι “…στην ουσία δεν έγινε καμία υποβάθμιση της δύναμης του φαρμάκου κατά την διάρκεια αυτής της συμβατικής μεθόδου μετατροπής της ύλης” και ότι “… η προοπτική ότι άλλα χημικά μολυσμένα κατάλοιπα (π.χ. βαριά μέταλλα, μικροβιοκτόνα και τοξικά διαλύματα, που είναι δυνατόν να προξενήσουν μαζικούς θανάτους στα ζώα φάρμας) είναι δυνατόν να υποβαθμιστούν κατά την διάρκεια μιας τυπικής μετατροπής της ύλης χρειάζεται περαιτέρω έρευνα.”
Τα εργοστάσια αυτά είναι οι σιωπηλοί εταίροι στην αλυσίδα της διατροφής μας. Αλλά άτομα εκ των έσω που ανησυχούν άρχισαν να μιλούν και μια λέξη που αναφέρεται συνεχώς κατά τη διάρκεια συζητήσεων είναι τα “μικροβιοκτόνα”. Η πιθανότητα δηλητηριάσεως των τροφών μας από πετρελαιοχημικά είναι πραγματικότητα.
Οι κρατικές υπηρεσίες και η ίδια η βιομηχανία χωρίς να το θέλουν επιτρέπουν στις τοξίνες να ανακυκλώνονται από τους δρόμους και τα ράφια των σούπερ μάρκετ στην διατροφική μας αλυσίδα. Καθώς μπαίνουμε σε μια νέα δεκαετία με αυξανόμενα περίπλοκα προβλήματα μολύνσεων, πρέπει να επανεξετάσουμε τη θέση μας στο περιβάλλον. Δεν είμαστε πλέον κυνηγοί, αλλά θύματα της αλλοίωσης -μέσω της τεχνολογίας- της διατροφικής μας αλυσίδας. Η δηλητηρίαση των τροφών μας από χημικά πετρελαίου, είναι πλέον μια ορατή πραγματικότητα.
Η πιο συχνή ερώτηση στο επάγγελμα μου είναι,
“Ποια εμπορική τροφή προτείνετε για τα οικιακά ζώα;” Η συνήθης απάντηση μου είναι
“Καμιά”.
Είμαι σίγουρος ότι οι ιδιοκτήτες οικιακών ζώων έχουν αντιληφθεί αλλαγές στα ζώα τους μετά την χρήση διαφορετικών παρτίδων από την ίδια μάρκα τροφής για οικιακά ζώα. Τα οικιακά ζώα μπορεί να εμφανίσουν διάρροια, πρήξιμο (αέρια του στομάχου), θαμπή τρίχα, εμετό, ή παρατεταμένο κνησμό. Αυτά είναι συνηθισμένα συμπτώματα που σχετίζονται με τις εμπορικές τροφές των οικιακών ζώων.
Το 1981, όταν ο Μάρτιν Ζοόκερ (Martin Zucker) και εγώ γράψαμε το βιβλίο “Πως Να Έχεις Ένα Υγιέστερο Σκύλο”, ανακαλύψαμε σε όλη τους την έκταση τις αρνητικές συνέπειες που δημιουργούνται από την χρήση των εμπορικών τροφών των οικιακών ζώων. Τον Φεβρουάριο του 1990 ο αρθρογράφος Τζον Έκχαουζ (John Eckhouse) της εφημερίδας “San Francisco Chronicle” προχώρησε ακόμη περισσότερο σε ένα ένθετο που έγραψε με τον τίτλο “Πως οι Σκύλοι και οι Γάτες Ανακυκλώνονται σε Τροφές για Οικιακά Ζώα”.
Ο Έκχαουζ έγραφε: “Κάθε χρόνο, εκατομμύρια νεκρών σκύλων και γατών από την Αμερική επεξεργάζονται μαζί με δισεκατομμύρια κιλών άλλων ζωικών υλών από εταιρίες γνωστές σαν μετατροπείς υλών σε λίπασμα. Το τελικό προϊόν …ζωικό λίπος και πλιγουρι από κρέας… χρησιμεύει σαν πρώτη ύλη σε χιλιάδες είδη προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των καλλυντικών και των τροφών για οικιακά ζώα.
Διοικητικοί υπάλληλοι των εταιριών κατασκευής τροφών για οικιακά ζώα έκαναν τις συνηθισμένες διαψεύσεις.
Όμως, ομοσπονδιακές και πολιτειακές αντιπροσωπείες – μεταξύ αυτών και ο Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων- και ιατρικές ομάδες, όπως ο Αμερικανικός Κτηνιατρικός Σύνδεσμος (American Veterinary Medical Association) και ο Κτηνιατρικός Σύνδεσμος της Καλιφόρνια (California Veterinary Medical Association – CVMA), επιβεβαιώνουν ότι τα οικιακά ζώα, μετατρέπονται σε λίπασμα αφού πεθάνουν στα καταφύγια ζώων ή τα ξεκάνουν οι υγειονομικές αρχές, και το τελικό προϊόν συχνά καταλήγει στις τροφές για οικιακά ζώα.
Κρατικοί υγειονομικοί υπάλληλοι, επιστήμονες και διοικητικοί υπάλληλοι των εταιριών κατασκευής τροφών για τα οικιακά ζώα διαφωνούν λέγοντας ότι τέτοια ανοικτή κριτική για την εμπορική τροφή των οικιακών ζώων είναι αβάσιμη. Ο Τζέϊμς Μόρρις (James ΜοπΊς), καθηγητής της Κτηνιατρικής Σχολής στο Ντέίβις (Οβνΐς) της Καλιφόρνια, είχε πει: “Οποιοδήποτε από τα προϊόντα δεν κρίνεται κατάλληλο για την ανθρώπινη κατανάλωση αποστειρώνεται καλά, επομένως καμία ασθένεια δεν μεταβιβάζεται στο ζώο”. Τα άτομα που κάνουν τέτοιες δηλώσεις δεν γνωρίζουν τίποτα από τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων επεξεργασίας κρέατος και μετατροπής υλών σε λίπασμα.
Για επτά χρόνια ήμουν κτηνιατρικός επιθεωρητής για το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ και της Πολιτείας της Καλιφόρνια. Τσαλαβούτησα μέσα σε αίμα, νερό, πύον και κοπριά, εισέπνευσα την απαίσια βρώμα του σφαγείου και άκουσα τον επιθανάτιο ρόγχο πολλών ζώων.Πριν από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, τα περισσότερα σφαγεία ήταν αυτάρκη σε ολα, δηλαδή, τα ζώα της φόρμας σφάζονταν και επεξεργάζονταν στο ίδιο μέρος. Υπήρχε ένα τμήμα για τα καπνιστά κρέατα, ένα τμήμα για την επεξεργασία των κρεάτων σε λουκάνικα, και ένα τμήμα για την μετατροπή υλών σε λίπασμα.
Μετά τον Β παγκόσμιο Πόλεμο, η βιομηχανία κρέατος εξειδικεύτηκε. Ένα σφαγείο ανέλαβε τα πτώματα, ενώ ένα άλλο κτίριο ανέλαβε την κατασκευή των λουκάνικων. Το λιώσιμο των υπολειμμάτων των σφαγείων έγινε ξεχωριστή ειδικότητα, όχι πια μέσα στην δικαιοδοσία των ομοσπονδιακών επιθεωρητών κρέατος και μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης.
Για να αποτρέψουν την ανακύκλωση μη καταναλώσιμου κρέατος και την χρησιμοποίηση του για την ανθρώπινη κατανάλωση, οι κρατικοί κανονισμοί απαιτούσαν την “μετουσίωση” του κρέατος πριν την απομάκρυνση του από το σφαγείο και την αποστολή του σε μονάδες μετατροπής του σε λίπασμα. Την περίοδο που διετέλεσα κτηνιατρικός ελεγκτής κρεάτων, η μετουσίωση γινόταν με τη χρήση φαινικού οξέως (ένα δυνατό διαβρωτικό απολυμαντικό) και/ή σωσίκρεας (κριεζότο) (χρησιμοποιείται για την συντήρηση του ξύλου ή σαν απολυμαντικό). Και οι δύο ουσίες είναι πολύ τοξικές. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της ομοσπονδιακής επιθεώρησης κρεάτων, το πετρέλαιο καύσης, η κηροζίνη, το ακατέργαστο φαινικό οξύ και η κιτρονέλλα (citronella – ένα έντομοαπωθητικό από το βότανο cymbopogon nardus), είναι όλα εγκεκριμένα είδη μετουσίωσης.
Ακατάλληλα πτώματα ζώων φάρμας επεξεργασμένα με αυτά τα χημικά μπορεί να γίνουν κρέας και πλιγουρι από κόκκαλα και να χρησιμοποιηθούν στην βιομηχανία κατασκευής τροφών για τα οικιακά ζώα. Επειδή οι μονάδες μετατροπής ζωικών αποβλήτων σε λίπασμα δεν ελέγχονται από το κράτος, οποιοδήποτε πτώμα ζώου μπορεί να μετατραπεί σε λίπασμα, ακόμα σκύλοι και γάτες.
Όπως ανέφερε η Αϊλίν Λέίν (Eileen Layne) του CVMA στο Chronicle, “Όταν διαβάζεις τις ετικέτες των τροφών για τα οικιακά ζώα ττου γράφουν: πλιγούρι από κρέας και κόκκαλα, πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτά είναι μαγειρεμένα και επεξεργασμένα ζώα, μεταξύ αυτών σκύλοι και γάτες”.
Μερικά από αυτά τα πεθαμένα οικιακά ζώα, είναι αυτά που τους έχει γίνει ευθανασία από τους κτηνίατρους και περιέχουν ήδη πεντοβερονάλη (pentobarbital) πριν καν επεξεργαστούν με την μέθοδο της μετουσίωσης. Κατά την άποψη των ερευνητών του Πανεπιστημίου της Μιννεσότα, το πεντοβεροναλικό νάτριο (Sodium Pentobarbital) που χρησιμοποιείται για την ευθανασία των οικιακών ζώων “επιζεί της μεθόδου μετατροπής χωρίς να υποβάλλεται σε χημική αποικοδόμηση”. Λιπώδεις σταθεροποιητές εισάγονται στο τελικό προϊόν για να αποφευχθεί η δυσοσμία. Κοινοί χημικοί σταθεροποιητές περιλαμβάνουν το ΒΗΤ (buxylated hydroxytoluene) και το ΒΗΑ (butylated hydroxyanisole) -και τα δύο γνωστά ότι προξενούν δυσλειτουργίες στο ήπαρ και τα νεφρά- και το ethoxyquin, ένα ύποπτο καρκινογόνο.
Πολλές ημίρρευστες τροφές σκύλων περιέχουν Propelene Glycol (προπυλένιο γλυκόλης) πρώτος ξάδελφος του αντιπηκτικού παράγοντα αιθένιον γλυκόλης (ethylene glycol), ττου καταστρέφει τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Ο μόλυβδος συχνά εμφανίζεται στις τροφές των οικιακών ζώων, ακόμα και σε αυτές που κατασκευάζονται από πλιγούρι οστών και κρέατος που προέρχονται από ζώα φάρμας. Μια μελέτη του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασσαχουσέτης (ΜΙΤ), με τον τίτλο “Η Μόλυβδος στις Ζωικές Τροφές”, αναφέρει ότι μια γάτα 9 λιβρών ή οποία είχε τραφεί με εμπορικές τροφές ζώων αφομοίωσε παραπάνω μόλυβδο από την ποσότητα που είναι επιτρεπτή για τα παιδιά.
Εξασκώ το επάγγελμα του κτηνίατρου περισσότερο από 25 χρόνια. Κάθε ημέρα έρχομαι αντιμέτωπος με τα θύματα της προπαγάνδας των εργοστασίων κατασκευής τροφών για μικρά ζώα. Σε γενικές γραμμές όμως, οι καθηγητές των ιδρυμάτων που διδάσκεται η κτηνιατρική, υποστηρίζουν μια βιομηχανία που τρέφει πολύ λίγο σεβασμό για την υγεία των ζώων μας.
Μια τελευταία λέξη: πλιγούρι από κρέας και κόκαλα που προέρχεται από πηγές ακατάλληλες για ανθρώπινη κατανάλωση έχει πάρει τον δρόμο του για την βιομηχανία κατασκευής τροφών για πουλερικά. Αυτό σημαίνει ότι ζωικά παρασκευάσματα που έχουν παρασκευαστεί με την μέθοδο της μετατροπής κάτω από αμφίβολες συνθήκες δίνονται σαν τροφή στα πουλερικά που καταλήγουν στο τραπέζι μας.
Θυμηθείτε όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω όταν θα είστε έτοιμοι να φάτε το επόμενο κομμάτι κοτόπουλου ή γαλοπούλας.
(Ο Δρ. Μπέλφιλντ είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Κτηνιατρικής της πόλης Tuskegee και τώρα εξασκεί το επάγγελμα του στο Σαν Χοσέ (San Jose), στην Καλιφόρνια. Ο Δρ. Μπέλφιλντ ίδρυσε το πρώτο Ορθομοριακό Κτηνιατρικό Νοσοκομείο στις ΗΠΑ είναι συν-συγγραφέας του “Βιβλίο της Υγιέστατης Γάτας” και του βιβλίου “Πως να Έχουμε Ένα Υγιέστερο Σκύλο”. Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο πψιοδικό ” Let’s Live” τον Μάϊο του 1992).
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΡΕΑΤΟΣ
Από τον Γκαρ Σμιθ (Gar Smith).Η Επεξεργασία Κρέατος έχει χαρακτηριστεί ως η “σιωπηλή βιομηχανία“. Κάθε χρόνο στις Η.Π.Α., 286 εργοστάσια ξεφορτώνονται πάνω από 12,5 εκατομμύρια τόνους πεθαμένων ζώων, άχρηστα κρέατα και λίπη. ‘Οπως παρατηρεί ο υπεύθυνος των δημοσίων σχέσεων στις εξειδικευμένες περιοδικές εκδόσεις της PR Watch, “οι βιομήχανοι της Μετατροπής αισθάνονται ευγνωμοσύνη που ο πολύς κόσμος μακαρίως αγνοεί την ύπαρξη τους”.
Όταν πέρσι το καλοκαίρι ο δημοσιογράφος Βαν Σμιθ (Van Smith) της εφημερίδας City Paper επισκέφθηκε το εργοστάσιο Επεξεργασίας Baltimore’s Valley Protein, ανακάλυψε ότι οι “γουρούνες” (τα μεγάλα βαρέλια – δεξαμενές που χρησιμοποιούνται για να αλέθουν και να φιλτράρουν ζωικούς ιστούς πριν το τηγάνισμα τους με λίπος) περιέχουν ένα εκλεκτό μείγμα από μέλη ζώων στο οποίο υπάρχουν από “ψόφιοι σκύλοι και γάτες, ρακούν, ελάφια, αλεπούδες (και) φίδια” έως και ένα “μωρό ελέφαντα από ένα τσίρκο” και τα απομεινάρια ενός αλόγου του Αστυνομικού Τμήματος που “πέθανε εκτελώντας το καθήκον του”.
Σε ένα φυσιολογικό μήνα, η μάντρα της Βαλτιμόρης παραδίδει στο Valley 1824 ψόφια ζώα. Πέρσι, το εργοστάσιο αυτό μετάτρεψε 150 εκατομμύρια λίβρες σαπισμένο κρέας και λίπος κουζίνας σε 80 εκατομμύρια λίβρες εμπορικό πλιγούρι από κρέας και κόκκαλα, ζωικό λίπος και γράσσο. Πριν από τριάντα χρόνια τα άχρηστα κομμάτια από τους ταράνδους έρχονταν από μικρές αγορές και σφαγεία.
Σήμερα , με την εξάπλωση των φαστφουντάδικων, σχεδόν το μισό της πρώτης ύλης είναι λίπος κουζίνας και λάδι τηγανίσματος. Η ανακύκλωση πεθαμένων οικιακών ζώων και ζώων φάρμας σε τροφές ζώων είναι “ένα πολύ μικρό μέρος της εργασίας που δεν μας αρέσει ιδιαίτερα να διαφημίζουμε”, είπε στην City Paper ο πρόεδρος της Valley, J.J. Smith. To εργοστάσιο επεξεργάζεται αυτά τα ζώα σαν ”κοινωνική προσφορά και όχι για κέρδος”, είπε ο Σμιθ, αφού “δεν υπάρχουν αρκετές πρωτεΐνες και λίπος (στα οικιακά ζώα)…. παρά μόνον πολύ τρίχωμα που… κάτι πρέπει να γίνει και για αυτό”.
Κατά την City Paper, η Valley “πουλάει ακατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση ζωικά τεμάχια και ύλες στις εταιρίες Alpo, Heinz, και την Ralston-Purina”. H Valley επιμένει ότι δεν πουλάει “υποπροϊόντα πεθαμένων οικιακών ζώων” σε εταιρίες που κατασκευάζουν τροφές μικρών οικιακών ζώων διότι “όλες τους είναι πολύ ευαίσθητες στο θέμα της ανακύκλωσης των οικιακών ζώων”. Η Valley συντηρεί δύο μονάδες παραγωγής: Μία για καθαρά κρέατα και κόκκαλα και μια δεύτερη για -πεθαμένα οικιακά ζώα και ζώα φόρμας. Παρ’όλα αυτά, ο Βαν Σμιθ ανέφερε ότι, “η ουσία της πρωτεΐνης είναι ένα μείγμα που προέρχεται και από τις δύο μονάδες. Το πλιγούρι από κρέας και από κόκκαλα που παρασκευάζεται στη μονάδα περιέχει ουσίες που προέρχονται από οικιακά ζώα και ζώα φόρμας, και περίπου πέντε τις εκατό αυτού του προϊόντος διοχετεύεται οτις μονάδες κατασκευής ξηράς τροφής για οικιακά ζώα…”
Το 1991 σε μια αναφορά του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ (U.S.D.A.) αναφέρεται ότι:“περίπου 7.9 δισεκατομμύρια λίβρες πλιγούρι από κόκκαλα, κρέας, αίμα, και πούπουλα παρήχθησαν το 1983′′. Από αυτή την ποσότητα, 34% χρησιμοποιήθηκε οτις τροφές μικρών οικιακών ζώων, 34% σε τροφή πουλερικών, 20% σε τροφή για χοίρους και ένα 10% για τροφή βοδιών.
Η μεταδοτική σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια (TSE) που προκαλείται από την κατανάλωση ζωοτροφών μπορεί στο μέλλον να κάνει την απειλή της “ασθένειας της τρελής αγελάδας” να φαντάζει ασήμαντη. Το ενδεχόμενο να εκτεθούν τα οικιακά ζώα στην TSE από μολυσμένη τροφή μικρών ζώων είναι περισσότερο από τρεις φορές μεγαλύτερο από τον κίνδυνο που διατρέχουν οι άνθρωποι τρώγοντας χάμπουργκερ.(Ο Car Smith είναι εκδότης της εφημερίδας Earth Island).
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ
Τον Φεβρουάριο του 1990, η εφημερίδα San Francisco Chronicle έγραψε μια μακάβρια ιστορία που δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες, που ανέφεραν με λεπτομέρεια πως τα αδέσποτα σκυλιά, οι γάτες και τα αζήτητα ζώα μαζεύονταν από αυτούς που επεξεργάζονται κρέας και που το άλεθαν σε τροφή μικρών οικιακών ζώων. Κατά τα λεγόμενα του ερευνητή που έφερε την ιστορία στην Chronicle, η εφημερίδα έθαψε την ιστορία και έσβησε πολλές από τις κατηγορίες για τις οποίες είχε αποδείξεις. Μια αναφορά που είχε ετοιμάσει για την εκπομπή της τηλεόρασης ABC “20-20′′ την πήρε και αυτήν το ποτάμι.Οργισμένος έστειλε το άρθρο του στην Earth Island Journal. Από το Nexus ζητήθηκε, να μην αποκαλύψει το όνομα του συγγραφέα/ερευνητή, που αναγκάστηκε να φύγει από το San Francisco μαζί με την γυναίκα του, εξ αιτίας των απειλών που δεχόταν κατά της ζωής του.
Το πάτωμα στο εργοστάσιο μετατροπής υλών σε λίπασμα είναι γεμάτο από “πρώτη ύλη”: “χιλιάδες πτώματα από σκύλους και γάτες, κεφάλια και οπλές βοδιών, προβάτων, χοιρινών και αλόγων, ολόκληρα κουνάβια, ποντίκια και ρακούν. Όλα ήταν έτοιμα για την επεξεργασία τους. Στους 90 βαθμούς οι σωροί των ψόφιων ζώων φαίνεται να έχουν την δική τους ζωή, καθώς εκατομμύρια σκουλήκια και μύγες σκαρφαλώνουν στα πτώματα.
Δύο άνδρες με μάσκες αρχίζουν να βάζουν σε λειτουργία τις μικρές μπουλντόζες και να γεμίζουν με την “πρώτη ύλη” ένα ατσαλένιο λάκκο βάθους 3 μέτρων. Αυτοί είναι παράνομοι εργάτες από το Μεξικό, που κάνουν μια βρώμικη δουλειά. Ένας γιγάντιος τρυπάνι-τρι’φτης στον πυθμένα του λάκκου αρχίζει να γυρίζει. Κόκκαλα που αναπηδούν και σάρκες που στίβονται είναι οι θόρυβοι ενός εφιάλτη που δεν θα ξεχάσετε ποτέ.
Η μετατροπή της ύλης σε λίπασμα είναι η μέθοδος επεξεργασίας ζωικής πρώτης ύλης που αφαιρεί την υγρασία και το λίπος. Το εργοστάσιο αυτό λειτουργεί σαν μια γιγάντια κουζίνα. Ο μάγειρας, ή “σεφ”, ανακατεύει την πρώτη ύλη ώστε να διατηρήσει μια αναλογία μεταξύ των πτωμάτων των μικρών οικιακών ζώων, των βοδιών, των άχρηστων μερών των πουλερικών, και των απορριμμάτων των σούπερ μάρκετ.
Όταν πια η μάζα έχει χωριστεί σε μικρά κομμάτια, μεταφέρεται σε ένα άλλο τρυπάνι – τρίφτη για τεμαχισμό σε μικρότερα κομμάτια. Εκεί ψήνεται στους 280 βαθμούς για μια ώρα. Το μαγείρεμα γίνεται ακατάπαυστα, 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα, καθώς το κρέας λιώνοντας ξεχωρίζει από τα κόκκαλα μέσα στην ζεστή “σούπα”. Κατά την διάρκεια αυτού του μαγειρέματος, η “σούπα” παράγει ένα πάχος από κίτρινο λίπος ή ξίγκι που έρχεται στην επιφάνεια και αφαιρείται. Το παρασκεύασμα από κρέας και κόκκαλα στέλνεται μετά σε μια πρέσα όπου αφαιρείται η υπόλοιπη υγρασία και το προϊόν κονιορτοποιείται. Αναδευτήρες κοσκινίζουν το επιπλέον τρίχωμα και τα μεγάλα κομμάτια από τα κόκκαλα. Όταν η φουρνιά είναι έτοιμη αυτό που έχει απομείνει είναι κίτρινο λίπος και πλιγούρι από κρέας και κόκκαλα.
ΕΝΑ ΜΕΝΟΥ ΓΕΜΑΤΟ ΚΡΕΑΣ
Όπως εξηγεί το Αμερικανικό Περιοδικό Κτηνιατρικής Έρευνας (American Journal of Veterinary Research), το ανακυκλωμένο πλιγούρι από κόκκαλα και κρέας χρησιμοποιείται σαν μια “πηγή πρωτεΐνης και άλλων θρεπτικών ουσιών στο διαιτολόγιο των πουλερικών και χοιρινών καθώς και στην παραγωγή τροφών για οικιακά ζώα, με μικρότερες ποσότητες να χρησιμοποιούνται στην τροφή των βοδιών και των προβάτων.
Το ζωικό λίπος χρησιμοποιείται επίσης και στις ζωικές τροφές σαν πηγή ενέργειας”. Κάθε ημέρα, εκατοντάδες μονάδες μετατροπής υλών σε λίπασμα μεταφέρουν κατά μήκος των ΗΠΑ τόνους αυτού του “συμπληρώματος διατροφής” σε αγροκτήματα πουλερικών, βοδιών, σε γαλακτοκομεία, χοιροστάσια, σε ιχθυοκαλλιέργειες και εργοστάσια κατασκευής τροφών για οικιακά μικρά ζώα, όπου αναμειγνύεται με άλλα συστατικά για να τραφούν τα δισεκατομμύρια ζώα από τα οποία με την σειρά του θα τραφεί και ο ανθρώπινος οργανισμός.
Τα εργοστάσια μετατροπής έχουν ποικιλία “σπεσιαλιτέ”. Ο προσδιορισμός στις ετικέτες του προϊόντος καθορίζεται από την υπεροχή της ποσότητας του κρέατος ενός συγκεκριμένου ζώου. Μερικά από τα ονόματα οτις ετικέτες των προϊόντων είναι: πλιγούρι από κρέας, παράγωγο κρέατος, πλιγούρι από πουλερικά, παράγωγα πουλερικών, πλιγούρι ψαριών, λάδι ψαριών, κίτρινο λίπος, ξίγκι, μοσχαρίσιο λίπος και λίπος πουλερικών.
Τα εργοστάσια μετατροπής της ύλης επιτελούν μια από τις πιο χρήσιμες ενέργειες στην Γη:ανακυκλώνουν χρησιμοποιημένα ζώα. Χωρίς αυτές τις μονάδες οι πόλεις μας θα είχαν τον κίνδυνο να γεμίσουν με ψόφια ζώα και σαπισμένα κουφάρια. Οι θανατηφόροι ιοί και τα βακτήρια θα εξαπλώνονταν ανεξέλεγκτα στον πληθυσμό.
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ!
Ο θάνατος είναι η νούμερο ένα χρήσιμη λύση σε μια επιχείρηση όπου η ζήτηση συστατικών τροφής είναι μεγαλύτερη από την προμήθεια πρώτων υλών. Αυτό όμως το περίτεχνο σύστημα παραγωγής τροφών από τα σκουπίδια έχει καταλήξει σε ένα εφιάλτη της ανακύκλωσης. Τα εργοστάσια μετατροπής υλών χειρίζονται -αναπόφευκτα- τοξικά απόβλητα. Τα πεθαμένα ζώα (η πρώτη ύλη) συνοδεύονται από ένα ολόκληρο κατάλογο ανεπιθύμητων συστατικών. Τα φυτοφάρμακα εισχωρούν στο πρόγραμμα της μετατροπής των υλών μέσω των δηλητηριασμένων ζώων, και από το λάδι του ψαριού, που είναι ψεκασμένο με το απαγορευμένο DDT και άλλα οργανοφωσφο-ρικά άλατα. Όλα αυτά έχουν συσσωρευτεί στο σώμα των τόνων και των σκουμπρί των Δυτικών Ακτών των Η.Π.Α.
Επειδή συχνά τα ζώα ρίχνονται στον λάκκο με τα περιλαίμια κατά των ψύλλων ακόμα επάνω τους, τα εντομοκτόνα που περιέχουν οργανοφωσφορικά άλατα συμπεριλαμβάνονται στο παραγόμενο μείγμα. Στα βοοειδή υπάρχει το αυτοκόλλητο εντομοκτόνο Dursban. Φαρμακευτικές ουσίες διαρρέουν από τα αντιβιωτικά στα ζώα, συμπεριλαμβανόμενων επίσης και των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ευθανασία των μικρών οικιακών ζώων. Βαριά μέταλλα συσσωρεύονται από διάφορες πηγές: ταυτότητες (μεταλλικές) των ζώων, χειρουργικές βελόνες και καρφίτσες. Ακόμα και πλαστικά καταλήγουν στον λάκκο.
Τα απούλητα κρέατα, κοτόπουλα και ψάρια των σούπερ μάρκετ καταφτάνουν σε δίσκους από αφρολέξ και τυλιγμένα σε πλαστικές μεμβράνες. Κανένας, όμως, δεν έχει τον χρόνο να κάνει την ανιαρή δουλειά να ξετυλίγει χιλιάδες πακέτα από ακατάλληλα κρέατα. Περισσότερο πλαστικό προστίθεται στον λάκκο με την άφιξη των ταυτοτήτων (I.D.) των βοοειδών, αυτοκόλλητα πλαστικά εντομοκτόνα ως και οι πράσινες πλαστικές σακούλες από τους κτηνιάτρους που περιέχουν τα πτώματα των μικρών οικιακών ζώων.
ΚΡΙΣΕΙΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ
Μερικές φορές αυτό που ωθεί τους συνασπισμένους γυρολόγους του κρέατος να μην τηρούν τους κανονισμούς, είναι το πολύ υψηλό κόστος εργασίας. Είναι πάρα πολύ δαπανηρό να αφαιρούν τα κολάρα για τους ψύλλους ή το περιτύλιγμα από τις χαλασμένες μπριζόλες. Κάθε εβδομάδα, εκατομμύρια δέματα από κρέατα περιτυλιγμένα με πλαστικές μεμβράνες παραδίνονται στην επεξεργασία. Όλα αυτά αποτελούν τα πιο ανεπιθύμητα συστατικά των ζωικών τροφών.
Η πιο ευαίσθητη πολιτεία των ΗΠΑ -σε περιβαλλοντικά θέματα- είναι η Καλιφόρνια, όπου ο επιτόπιος έλεγχος και οι δοκιμές στα συστατικά των ζωοτροφών γίνεται με τον ασταθή ρυθμό της μιας φοράς κάθε δυόμισι μήνες. Ο επιβλέπων κρατικός οργανισμός είναι η Διεύθυνση Τήρησης Κανονισμών του Υπουργείου Γεωργίας για τις Τροφές και τα Λιπάσματα (Department of Agriculture’s Feed and Fertilizer Division of Compliance). Ο κύριος αντικειμενικός σκοπός της είναι να ελέγχει την αλήθεια των αναγραφομένων στις ετικέτες: εάν το ποσοστό πρωτεΐνης, φωσφόρου και ασβεστίου στο περιεχόμενο ταυτίζεται με αυτό που αναφέρει η εταιρεία επεξεργασίας και αν τα ποσοστά αυτά ανταποκρίνονται στις κρατικές νόρμες. Παρ’ όλα αυτά ο έλεγχος για φυτοφάρμακα και άλλες τοξίνες στις ζωικές τροφές είναι ανεπαρκής.
Στην Καλιφόρνια οκτώ επιθεωρητές ελέγχουν την λειτουργία μιας εταιρείας μετατροπής υλών που τρέφει τα ζώα από τα οποία τρέφονται τα 30 εκατομμύρια των κατοίκων της πολιτείας. Σε ό,τι όμως αφορά στις εταιρείες επεξεργασίας υλών οι πολιτειακές και ομοσπονδιακές αρχές έχουν ακολουθήσει μια “κάτω τα χέρια” πολιτική, επιτρέποντας στην βιομηχανία να γίνει αυτοελεγχόμενη. Ένα άρθρο στην έκδοση του περιοδικού “Render” τον Φεβρουάριο του 1990 (το περιοδικό της εν λόγω βιομηχανίας που κυκλοφορεί σ’ ολόκληρη τη χώρα), αναφέρει ότι ο αυτοέλεγχος δεν έχει αποτελέσματα σε ορισμένα προβλήματα μόλυνσης.
Ένα πρόγραμμα που έχει ήδη κυκλοφορήσει είναι το Πρόγραμμα Επιμόρφωσης/Ελέγχου της Ασθένειας Σαλμονέλα (Salmonella Education/Reduction Program), που δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα του Εθνικού Οργανισμού των Εταιρειών Επεξεργασίας Υλών (National Renderers Association). To περιοδικό αναφέρει ότι “….εάν οι εταιρείες επεξεργασίας της ύλης στις ΗΠΑ και τον Καναδά δεν βγάλουν το κεφάλι τους έξω από το χώμα και δεν αποδείξουν ότι σκέπτονται σοβαρά με τι τρόπο θα ελαττώσουν την εμφάνιση της μόλυνσης από την σαλμονέλα στις πρωτεϊνούχες ζωικές τροφές θα αντιμετωπίσουν …. νέους και πάρα πολύ αυστηρούς κρατικούς κανονισμούς”.
Έως τώρα, τα αυτοελεγχόμενα προγράμματα δεν έχουν δώσει αποτέλεσμα. Κατά το περιοδικό “… μόνο ένα 20% από το σύνολο των εταιρειών που παρασκευάζουν ή αναμειγνύουν πλιγούρι που περιέχει ζωική πρωτεΐνη έχουν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα …”. Πολύ λιγότερες έχουν κάνει τον έλεγχο. Το Αμερικάνικο Περιοδικό της Κτηνιατρικής Έρευνας (American Journal of Veterinary Research) διηύθυνε μια έρευνα για την περιεκτικότητα Νιτρικής Φενοβαρβιτάλης (Sodium Phenobarbital) στα πτώματα ζώων μετά την ευθανασία σε ένα τυπικό εργοστάσιο επεξεργασίας το 1985, και ανακάλυψε ότι “…στην ουσία δεν έγινε καμία υποβάθμιση της δύναμης του φαρμάκου κατά την διάρκεια αυτής της συμβατικής μεθόδου μετατροπής της ύλης” και ότι “… η προοπτική ότι άλλα χημικά μολυσμένα κατάλοιπα (π.χ. βαριά μέταλλα, μικροβιοκτόνα και τοξικά διαλύματα, που είναι δυνατόν να προξενήσουν μαζικούς θανάτους στα ζώα φάρμας) είναι δυνατόν να υποβαθμιστούν κατά την διάρκεια μιας τυπικής μετατροπής της ύλης χρειάζεται περαιτέρω έρευνα.”
Τα εργοστάσια αυτά είναι οι σιωπηλοί εταίροι στην αλυσίδα της διατροφής μας. Αλλά άτομα εκ των έσω που ανησυχούν άρχισαν να μιλούν και μια λέξη που αναφέρεται συνεχώς κατά τη διάρκεια συζητήσεων είναι τα “μικροβιοκτόνα”. Η πιθανότητα δηλητηριάσεως των τροφών μας από πετρελαιοχημικά είναι πραγματικότητα.
Οι κρατικές υπηρεσίες και η ίδια η βιομηχανία χωρίς να το θέλουν επιτρέπουν στις τοξίνες να ανακυκλώνονται από τους δρόμους και τα ράφια των σούπερ μάρκετ στην διατροφική μας αλυσίδα. Καθώς μπαίνουμε σε μια νέα δεκαετία με αυξανόμενα περίπλοκα προβλήματα μολύνσεων, πρέπει να επανεξετάσουμε τη θέση μας στο περιβάλλον. Δεν είμαστε πλέον κυνηγοί, αλλά θύματα της αλλοίωσης -μέσω της τεχνολογίας- της διατροφικής μας αλυσίδας. Η δηλητηρίαση των τροφών μας από χημικά πετρελαίου, είναι πλέον μια ορατή πραγματικότητα.
To είδαμε εδώ
πηγή: taskylonea.com/?p=1709
πηγή: taskylonea.com/?p=1709
