Διυλιστήριο: 09/17/13
ροη αναρτησεων

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Nομική βιομηχανία υιών Σιούφα - Εισπρακτική εταιρεία

Οι γιοι του πρώην υπουργού και πρώην προέδρου της Βουλής με 500 δικηγόρους-συνεργάτες είναι πρωταθλητές στους πλειστηριασμούς, την είσπραξη απαιτήσεων, τις διαταγές πληρωμής και τις διαδικασίες προσωποκράτησης
Νομική βιομηχανία σε κτίριο 8.000 τ.μ. με 500 εργαζομένους, ζωντανά… πιράνχας σε ενυδρείο και μαρμάρινα λιοντάρια, όπου για να μπεις και μόνο μέσα καλείσαι να πληρώσεις «εισιτήριο» 130 ευρώ, δημιούργησε η οικογένεια Σιούφα κερδίζοντας εκατομμύρια ευρώ ετησίως. 

Η «κληρονομιά» που άφησε στα δύο του παιδιά, Γιώργο και Μάριο, ο πρώην υπουργός και πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας, πριν αποχωρήσει από τη Βουλή, ήταν μια... βιομηχανία. Και πιο συγκεκριμένα, μια νομική βιομηχανία, η οποία σήμερα διεκπεραιώνει όλη τη «βρόμικη» δουλειά των τραπεζών και των διαφόρων οργανισμών, δημόσιων και ιδιωτικών, που έχουν φεσωθεί από τους πελάτες τους. Δηλαδή εισπράττουν κάποιο μέρος από τα χρωστούμενα με πιέσεις ή, αν δεν πιάσουν τόπο οι πιέσεις, προχωρούν σε διαταγές πληρωμής, υποθηκεύσεις και στο τέλος πλειστηριασμούς.
Ο υιός Γιώργος Σιούφας την ημέρα του γάμου του με την Εύη Πανέρη. Μαζί με τον αδελφό του Μάριο και τη βοήθεια του πατέρα τους, μέσα σε λίγα χρόνια, σάρωσαν την αγορά των κόκκινων δανείων πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων

Και επειδή καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, οι γιοι του βετεράνου πολιτικού, αξιοποιώντας την «κληρονομιά» του πατρός τους και υπό τη διεύθυνση της μητρός τους, κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να σαρώσουν σχεδόν το 90% όλης αυτής της αγοράς των κόκκινων δανείων, πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων, αλλά και ετήσια κέρδη επίσης εκατομμυρίων.

Αυτή η νομική βιομηχανία, λοιπόν, στεγάζεται πλέον σε κτίριο 8.000 τ.μ. στον Ταύρο, που εξωτερικά μοιάζει με φρούριο από άποψης security, και απασχολεί πάνω από 500 άτομα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών. Και ευτυχώς η περίπτωση των νομικών εργασιών δεν εμπίπτει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού κι έτσι ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τη νομική εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες για δεσπόζουσα θέση. Ετσι, ο ανταγωνισμός, ήτοι άλλα 10-15 δικηγορικά γραφεία που μπήκαν εκ των υστέρων στη συγκεκριμένη δουλειά, απλώς τρώνε τη σκόνη των Σιουφαίων. Ολα ξεκίνησαν μόλις πριν από μερικά χρόνια, όταν ο κ. Σιούφας ανέλαβε στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή υπουργός Ανάπτυξης, έχοντας στην εποπτεία του κομμάτι της λειτουργίας των τραπεζών που είχε να κάνει με τα δικαιώματα πελάτη - καταναλωτή. Ο πρωτότοκος γιος του Γιώργος μόλις μερικούς μήνες πριν είχε πάρει την άδεια άσκησης δικηγόρου και είχε τη φαεινή ιδέα να ασχοληθεί με τους μπαταχτσήδες των τραπεζών (τότε δεν είχαμε κρίση και τους δανειολήπτες που δεν πλήρωναν τους αποκαλούσαν έτσι), αναλαμβάνοντας να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Το πώς όλες οι τράπεζες μυρίστηκαν ότι υπάρχει τέτοιο γραφείο κι άρχισαν να ξεφορτώνουν με φορτηγά τους φακέλους με τα ληξιπρόθεσμα δάνεια στο επί της οδού Ακαδημίας γραφείο του νεαρού Σιούφα είναι απορίας άξιον… Σημασία έχει ότι έπειτα από 6 μήνες λειτουργίας του γραφείου του ο νεαρός Σιούφας εμφανίζεται στα κιτάπια του Δικηγορικού Συλλόγου να έχει αμοιβές που δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί ούτε το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο δικηγορικό γραφείο της Αθήνας.

Εκτοτε οι δουλειές αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο, όπως άλλλωστε και τα ακριβά ακίνητα της οικογένειας Σιούφα στο Κολωνάκι και αλλαχού, καθώς τα κέρδη πρέπει να επενδύονται. Στο μεταξύ τελείωσε τη Νομική Σχολή και  ο έτερος υιός Σιούφας, Μάριος, και εντάχθηκε πάραυτα στην οικογενειακή επιχείρηση, το διοικητικό μάνατζμεντ της οποίας μέχρι σήμερα κρατάει η μητέρα τους.
Πώς λειτουργεί η νομική βιομηχανία Σιούφα
Με έναν ανεξήγητο και συμπτωματικό τρόπο, οι νομικές υπηρεσίες όλων ανεξαιρέτως των τραπεζών αναθέτουν καθημερινά χιλιάδες υποθέσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών στο γραφείο Σιούφα για τα περαιτέρω και κάποιες εκατοντάδες σε άλλα δικηγορικά γραφεία.

Τα δάνεια αυτά μπορεί να είναι καταναλωτικά, τα οποία δεν έχουν και επαρκείς εξασφαλίσεις, στεγαστικά, αλλά και επιχειρηματικά. Σε πρώτο στάδιο τους φακέλους αναλαμβάνει το εσωτερικό τμήμα call center που αναλαμβάνει να ενημερώσει τον δανειολήπτη ότι ο φάκελός του έχει περιέλθει στην αρμοδιότητα  του δικηγορικού γραφείου και στην αρχή ευγενικά προσπαθεί να τον πείσει για  κάποια ρύθμιση. Σε αυτές τις λίγες περιπτώσεις ρυθμίσεων, το γραφείο εισπράττει ποσοστό επί του ρυθμιζόμενου ποσού. Οταν εξαντληθεί η ευγένεια (δεν είναι δα και σε αφθονία) καταργείται ο πληθυντικός και αρχίζουν οι πιέσεις.

Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του γραφείου αυτό το κομμάτι της δουλειάς δινόταν φασόν σε μια εισπρακτική με έδρα την Ηλεία, για τον τρόπο λειτουργίας της οποίας, με κοινό χαρακτηριστικό τους τραμπουκισμούς, είχαμε γράψει προ πενταετίας στο «ΘΕΜΑ».

Σήμερα έχει διακοπεί αυτή η συνεργασία για να μη δυσφημίζεται η φίρμα Σιούφα και έχει δημιουργηθεί ένα πολυπρόσωπο τμήμα που κάνει αυτή τη δουλειά. Μάλιστα οι τηλεφωνήτριες όταν τηλεφωνούν δεν λένε από το γραφείο Σιούφα, αλλά δίνουν το όνομα κάποιου από τους εκατοντάδες συνεργαζόμενους νεαρούς δικηγόρους που λόγω κρίσης έχουν αποδεχθεί για έναν μνημονιακό μισθό ανειδίκευτου εργάτη να δανείζουν και να εκθέτουν το όνομά τους στα μάτια των δανειοληπτών και της κοινωνίας.

Οταν περατωθεί το πρώτο στάδιο από το call center, οι δικηγόροι της εταιρείας αναλαμβάνουν να διερευνήσουν αν υπάρχουν άλλα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, εφόσον πρόκειται για καταναλωτικό δάνειο, για να εγγράψουν προσημείωση και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε εκποίηση μέσω πλειστηριασμού. Για τα στεγαστικά δάνεια ακολουθείται επίσης η ίδια διαδικασία και οι δικηγόροι  της εταιρείας καταθέτουν διαταγές πληρωμής σε πρώτο στάδιο στα πρωτοδικεία. Αν το ακίνητο προστατεύεται από τον νόμο για την πρώτη κατοικία, σταματούν εκεί. Αν δεν εμπίπτει στον νόμο, προχωρούν σε πλειστηριασμούς.

 Για κάθε νομική ενέργεια, είτε πρόκειται για ελέγχους σε υποθηκοφυλακεία, κτηματολόγια, εγγραφή προσημείωσης, κατάθεση διαταγής πληρωμής ή πλειστηριασμούς, το δικηγορικό γραφείο πληρώνεται από την τράπεζα ή την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ή διάφορους άλλους οργανισμούς που έχουν μαζικές απαιτήσεις, με το ελάχιστο που προβλέπει ο Δικηγορικός Σύλλογος για τις συγκεκριμένες νομικές εργασίες. Και μπορεί αυτά τα ελάχιστα να μοιάζουν ψίχουλα για να τα αναλάβει μεμονωμένα ένας δικηγόρος, ωστόσο στη συγκεκριμένη δουλειά ο όγκος είναι που κάνει τη διαφορά και μετατρέπει μια νομική εργασία για αρχάριους δικηγόρους σε πραγματικό χρυσωρυχείο. Το οποίο μάλιστα πρώτοι ανακάλυψαν οι Σιουφαίοι και έλαβαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης με τρόπο ευφυή και διαφανή!

Τα πιράνχας 
Σαρκοβόρα ψάρια τύπου πιράνχας στο λόμπι του κτιρίου. Προέρχονται από τα βάθη του Αμαζονίου, ονομάζονται Arowana και στο Φενγκ Σούι χρησιμοποιούνται «για την αντιμετώπιση ανταγωνιστικών καταστάσεων». Υποστηρίζεται πως φέρνουν στον ιδιοκτήτη τους ευημερία και πλούτο

Το χρυσωρυχείο της οικογένειας με την επωνυμία Σιούφας και Συνεργάτες στον Ταύρο θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με τα γιγαντιαία γραφεία της Eurobank που βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα. Πουθενά, όμως, δεν θα βρεις κάποια ταμπέλα, κι αυτό για λόγους ασφάλειας. Βλέπετε, μέσα από αυτό το κτίριο πραγματοποιούνται καθημερινά εκατοντάδες τηλεφωνικές κλήσεις προς πελάτες τραπεζών και οργανισμών που εμφανίζονται με «κόκκινη» σημείωση στο σύστημα. Δεν θα ήθελαν, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να δεχτούν περίεργες επισκέψεις, εξ ου και το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης που σαρώνει κάθε κίνηση μέσα και έξω από το κτίριο της εταιρείας. Οι υπολογιστές των υπαλλήλων -επί το πλείστον γυναίκες νεαρής ηλικίας- βρίσκονται συνεχώς ανοιχτοί, καθώς επεξεργάζονται χιλιάδες δεδομένα δανειοληπτών στο δευτερόλεπτο. Κανείς δεν σηκώνει κεφάλι και χρειάζεται η άδεια των προϊσταμένων προκειμένου να κατέβει κάποιος για ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα στον εξωτερικό χώρο, εκεί όπου έχει στηθεί πρόχειρα ο χώρος του καπνιστηρίου. Ωστόσο η πρώτη εντύπωση σχηματίζεται καθώς βαδίζει κανείς προς την κεντρική είσοδο. Θα πρέπει να είσαι αρκετά αφηρημένος για να μην προσέξεις τα δύο μαρμάρινα λιοντάρια, την αυτόματη πόρτα με τα γεωμετρικά σχήματα (μοιάζουν με τα ινδουιστικά σύμβολα Mandalas) αλλά και τον αριθμό 999 (το 9 στο Φενγκ Σούι συμβολίζει τον πλούτο και τη δόξα) στο πιο ψηλό σημείο, παρότι το κτίριο βρίσκεται στο νούμερο 7 επί της οδού 25ης Μαρτίου.

Απλώς Φενγκ Σούι ή και κάτι παραπάνω με μυστικιστές προεκτάσεις; Ουδείς φαίνεται να γνωρίζει, ούτε καν το προσωπικό. «Μέρος της διαρρύθμισης και της διακόσμησης του κτιρίου έχει επιμεληθεί προσωπικά η κυρία Σιούφα», θα πει κάποιος από τους υπαλλήλους, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να γνωρίζει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τις εξωτερικές εικαστικές παρεμβάσεις. Αλλά και στο εσωτερικό του συναντάς εκπλήξεις, όπως το μεγάλο ενυδρείο με τα σαρκοβόρα ψάρια τύπου πιράνχας που βρίσκεται στα αριστερά σου καθώς μπαίνεις στο λόμπι. Ο ρεσεψιονίστ θα χαρεί να σου εξηγήσει πως τα περίεργα αυτά θαλάσσια όντα προέρχονται από τα βάθη του Αμαζονίου, ονομάζονται Arowana και αν το ψάξεις λίγο στο Ιντερνετ, θα διαβάσεις πως στο Φενγκ Σούι χρησιμοποιούνται «για την αντιμετώπιση ανταγωνιστικών καταστάσεων», καθώς λέγεται πως φέρνουν στον ιδιοκτήτη τους ευημερία και πλούτο. Τώρα ποια ανταγωνιστική κατάσταση έχει να αντιμετωπίσει η οικογένεια Σιούφα που εδώ και χρόνια μονοπωλεί το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς εισπράττοντας εκατομμύρια, αυτό μόνο οι ίδιοι είναι σε θέση να το γνωρίζουν.


Για να συναντήσεις και μόνο κάποιον από τους δικηγόρους που συνεργάζονται με την εταιρεία της οικογένειας Σιούφα και να πεις την υπόθεσή σου πρέπει να πληρώσεις ένα είδος «εισιτηρίου» κόστους 130 ευρώ
 «Εισιτήριο» 130 ευρώ
Ανεβαίνοντας στους πάνω ορόφους οι επόμενες εικόνες που αντικρίζεις είναι εξίσου εντυπωσιακές. Ενδεχομένως να μην υπάρχει άλλη δικηγορική εταιρεία στην Ελλάδα που να απασχολεί τόσο πολύ προσωπικό, έστω και αν η πλειονότητα αμείβεται με τον κατώτατο βασικό μισθό. Αξίζει να σημειωθεί ότι για να συναντήσεις και μόνο κάποιον από τους δικηγόρους που συνεργάζονται με την εταιρεία της οικογένειας Σιούφα πρέπει να πληρώσεις ένα είδος «εισιτηρίου» αξίας 130 ευρώ. Αυτό υπενθυμίζεται μάλιστα στον υποψήφιο πελάτη στο πρώτο τηλεφώνημα που θα κάνει στην εταιρεία ώστε να είναι προετοιμασμένος κατά την άφιξή του να διαθέτει πάνω του το παραπάνω χρηματικό ποσό. Ναι, σε αυτή τη δύσκολη οικονομικά εποχή ακόμα και για τους δικηγόρους που πασχίζουν να αναλάβουν μια υπόθεση, η εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες κόβει ταρίφα 130 ευρώ με το «καλώς ήρθατε». Η αιτιολογία, όπως αναγράφεται στη χειρόγραφη απόδειξη που εκδίδουν, επί λέξει αφορά «Κλείσιμο συνάντησης με δικηγόρους». Για τις περαιτέρω αμοιβές θα πρέπει να μιλήσεις απευθείας με κάποιο από τα μέλη της οικογένειας Σιούφα, καθώς ουδείς από τους υπόλοιπους συνεργάτες-δικηγόρους, όπως εξηγούν και οι ίδιοι, είναι εξουσιοδοτημένος να διαπραγματευτεί την αμοιβή της εταιρείας.     
Η ακίνητη περιουσία
Κόντρα στο ρεύμα της εποχής, η οικογένεια Σιούφα όχι μόνο  δεν φαίνεται να πλήττεται από την κρίση, αλλά βγαίνει και κερδισμένη από αυτή, εις βάρος πάντα των καταχρεωμένων ελληνικών νοικοκυριών. Την τελευταία δεκαετία η οικογένεια του πρώην προέδρου της Βουλής, όπως είχε αποκαλύψει και παλαιότερα το «ΘΕΜΑ», αγοράζει το ένα ακίνητο μετά το άλλο. Διαμέρισμα με πισίνα δίπλα στον Λυκαβηττό, άλλα διαμερίσματα σε κεντρικούς δρόμους του Κολωνακίου, πάρκινγκ στην ίδια περιοχή, αλλά και πολλές αποθήκες, καταφέρνοντας -κυρίως μέσα στα χρόνια της «γαλάζιας» διακυβέρνησης- να αποκτήσει ακίνητα συνολικής εμπορικής αξίας 1,5 εκατ. ευρώ. Ολη η ακίνητη περιουσία εμφανίζεται στο όνομα του ενός εκ των δύο γιων, του κ. Γιώργου Σιούφα. Πιο συγκεκριμένα, το 1988 ο πατήρ Σιούφας αγοράζει μαζί με τη σύζυγό του ένα διαμέρισμα 135 τ.μ. στην Πατριάρχου Ιωακείμ με αντικειμενική αξία, τότε, 15 εκατ. δραχμές, ενώ η πραγματική του αξία εκτιμάται στα 60 εκατ. δραχμές. Ο Γιώργος Σιούφας τον Νοέμβριο του 2003 και σε ηλικία 28 ετών εμφανίζεται ως αγοραστής ενός πάρκινγκ 11 τ.μ στην οδό Αριστίππου 30, στο τρίτο υπόγειο μιας πολυκατοικίας, αντί 4.680,27 ευρώ, τη στιγμή που, σύμφωνα με τους μεσίτες της περιοχής, η εμπορική του αξία υπολογιζόταν στα 25.000 ευρώ. Τον Απρίλιο του 2005, ο ίδιος αγοράζει ένα διαμέρισμα 180 τ.μ. στην οδό Πλουτάρχου, με την αντικειμενική του αξία να ανέρχεται στα 467.809,32 ευρώ. Ωστόσο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των μεσιτών της περιοχής, η πραγματική αξία του ακινήτου για το συγκεκριμένο έτος υπολογιζόταν στις 900.000 ευρώ. Στις 7 Νοεμβρίου 2005 ο υιός Σιούφα αποκτά και δεύτερο σπίτι επί της οδού Αριστίππου. Πιο μικρό, αλλά με πισίνα και θέα στον Λυκαβηττό.

Το διαμέρισμα με πισίνα δίπλα στον Λυκαβηττό είναι  ένα από τα πολλά ακίνητα της οικογένειας Σιούφα

Η εμπορική αξία του ακινήτου, όπως εκτιμάται από τους ειδικούς, ανερχόταν στις 450.000 ευρώ, καθώς διαθέτει και θέση για πάρκινγκ στο δεύτερο υπόγειο. Η επόμενη επενδυτική κίνηση στην αγορά ακινήτων γίνεται και πάλι από τον ίδιο υιό Σιούφα δεκατέσσερις ημέρες αργότερα, όταν στις 21 Νοεμβρίου του αυτού έτους προχωράει σε αγορά όχι μίας, ούτε δύο, αλλά επτά υπόγειων αποθηκών, επίσης στον ίδιο δρόμο. Οι επτά αποθήκες του κ. Σιούφα είχαν ως αντικειμενική αξία τις 3.403,20 ευρώ, ενώ, σύμφωνα πάντα με μεσιτικές πληροφορίες, η εμπορική τους αξία εκτιμούνταν γύρω στις 50.000 ευρώ. Στις 25 Μαΐου του 2006 ο Γιώργος Σιούφας αγοράζει ακόμα ένα υπόγειο πάρκινγκ 11,05 τ.μ. στην οδό Αριστίππου, του οποίου η αντικειμενική αξία ήταν 5.692,50 ευρώ. Ο ίδιος δήλωσε 5.700 ευρώ, ενώ οι εκτιμήσεις των ειδικών κάνουν λόγο για εμπορική αξία 28.000 ευρώ. Ο κύκλος των αγορών φαίνεται πως κλείνει τον Δεκέμβριο του 2007, μόλις δύο ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, όταν αγοράζει ακόμα μία υπόγεια αποθήκη στην οδό Αριστίππου, αρ. 32, έκτασης μόλις 6,29 τ.μ. Η αντικειμενική αξία του υπογείου ήταν 2.372,21 ευρώ, με τον ίδιο να έχει δηλώσει 2.380 ευρώ, ενώ η πραγματική αξία του υπολογιζόταν στις 10.000 ευρώ…
Η συνεργασία με μεγάλη εισπρακτική
Οι κύριοι Γιώργος και Μάριος Σιούφας στο ξεκίνημα της χρυσοφόρου βιομηχανίας της οικογένειας είχαν συνεργαστεί με μεγάλη εισπρακτική εταιρεία (Pano Finance) διεκπεραιώνοντας τις νομικές ενέργειες για λογαριασμό μεγάλων τραπεζών. Η δικηγορική εταιρεία των νεαρών δικηγόρων-υιών Σιούφα γνώρισε πλήρη άνθηση και τεράστιο τζίρο κατά τη διάρκεια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, εξασφαλίζοντας μεγάλα πακέτα συνεργασίας με όλες τις τράπεζες. Μέσω της οικογενειακής δικηγορικής εταιρείας οι Γιώργος και Μάριος Σιούφας δημιούργησαν βιομηχανία κατασχέσεων και πλειστηριασμών ακινήτων σε συνεργασία με τις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες (Alpha Bank, Εμπορική, Eurobank, Aspis κ.λπ.), από τις οποίες παίρνουν πακέτα προσημειώσεων ακινήτων, διαταγών πληρωμής, κατασχέσεων και πλειστηριασμών εισπράττοντας ως αμοιβή εκατομμύρια ευρώ.

Μάλιστα το 2007 είχαν δηλώσει στην Εφορία καθαρά κέρδη 639.336 ευρώ και όπως ήταν επόμενο έγιναν αντικείμενο συζητήσεων σε όλο το δικηγορικό σώμα. Σε επίσημη ανακοίνωση που είχε εκδώσει ο τότε Συνήγορος του Kαταναλωτή κ. Γιάννης Αδαμόπουλος  και σημερινός πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, είχε επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η είσπραξη απαιτή­σεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών». Κυβερνητικές πηγές, πάντως, είχαν κάνει  τότε λόγο για μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα που δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από τα προφανή συνήθη επιχειρήματα. Αντιθέτως, σε μια εποχή που η δράση των εταιρειών αυτών έχει προκαλέσει τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, το ηθικό ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί άραγε όλες οι μεγάλες τράπεζες επέλεξαν τους υιούς Σιούφα, 28 και 33 ετών έκαστος, για όλες αυτές τις δουλειές;
 Πάνω από 500 άτομα, συνεργάτες και υπάλληλοι, εργάζονται στη νομική βιομηχανία Σιούφα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών
Αυστηρά τα μέτρα ασφαλείας στην είσοδο, ενώ οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να χτυπάνε κάρτα


Πάνω από την κύρια είσοδο με τα ινδουιστικά σχήματα βρίσκεται ο αριθμός 999: το νούμερο 9 στο Φενγκ Σούι συμβολίζει τον πλούτο και τη δόξα. Είναι όμως απλώς Φενγκ Σούι ή κάτι παραπάνω;

Στην είσοδο του κτιρίου τους επισκέπτες υποδέχονται δύο μαρμάρινα λιοντάρια
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Μα ποιος είναι τελικά αυτός ο ''κύριος'' Πάχτας .....



ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ.

Γεννήθηκε στην Αρναία Χαλκιδικής το 1951. Σπούδασε Χημεία στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Το 1986 τοποθετήθηκε νομάρχης Χίου, ενώ το 1988 νομάρχης Έβρου. Εξελέγη Βουλευτής Χαλκιδικής με το ΠΑΣΟΚ το 1989 και επανεξελέγη το 1990, 1993, 1996 και 2000. Διετέλεσε Υφυπουργός Βιομηχανίας στο διάστημα 1993-1994 και Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας στο διάστημα 1996-2004.

Τον Δεκέμβριο του 2003 ενεπλάκη στο σκάνδαλο αγοράς και μεταπώλησης των Μεταλλείων Κασσάνδρας. Στις 23 Ιανουαρίου 2004 παραιτήθηκε από το αξίωμα του Υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας εξαιτίας της εισαγωγής τροπολογίας σε αναπτυξιακό νομοσχέδιο που επέτρεπε στο ξενοδοχειακό συγκρότημα Πόρτο Καρράς να κατασκευάσει τουριστικές εγκαταστάσεις σε παρακείμενη δασική έκταση.

Εκείνο το διάστημα έγινε στόχος έντονης κριτικής από τα ΜΜΕ, αλλά διατήρησε και διατηρεί σημαντικό ποσοστό δημοφιλίας στη Χαλκιδική. Στις δημοτικές εκλογές του 2010 εξελέγη δήμαρχος στον δήμο Αριστοτέλη Χαλκιδικής, θέση την οποία κατέχει μέχρι σήμερα

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
 

1. 24 01 2004 : Απόλυση Πάχτα από Σημίτη για την τροπολογία – σκάνδαλο


Στην απόλυση του μέχρι χθες υφυπουργού Οικονομίας Χρήστου Πάχτα προχώρησε χθες βράδυ ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, μετά την κατάθεση της σκανδαλώδους τροπολογίας με την οποία θα δινόταν η δυνατότητα επέκτασης του ξενοδοχείου «Πόρτο Καράς», σε δασική έκταση, στη Σιδωνία Χαλκιδικής!

Παράλληλα ο υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου έχει αποφασίσει να επανεξετάσει τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια όχι μόνο του κ Πάχτα αλλά και των άλλων 9 βουλευτών που συνυπέγραψαν την τροπολογία.

Ο κ Πάχτας, σύμφωνα με πληροφορίες, αρχικά αρνήθηκε να παραιτηθεί, αλλά χθες βράδυ, κάτω από την πίεση των γεγονότων και τις δηλώσεις βουλευτών ότι εμφανίστηκαν να υπογράφουν το κείμενο χωρίς πραγματικά να έχουν υπογράψει, παραιτήθηκε, μετά και την αξίωση του πρωθυπουργού, αλλά και του κ Παπανδρέου, την οποία μετέφερε στον πρώην υφυπουργό ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

Ο κ Πάχτας κατέθεσε την τροπολογία στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο, εν αγνοία της κυβέρνησης και του υπουργού Οικονομίας Νίκου Χριστοδουλάκη.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ


Τα γεγονότα, τα οποία εξελίχθηκαν στην ουσία σε πολιτικό σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον κ Πάχτα, ξεκίνησαν το βράδυ της Τετάρτης, όταν η Βουλή ψήφισε το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, στο οποίο συμπεριλαμβανόταν η επίμαχη τροπολογία για την κατασκευή τουριστικών εγκαταστάσεων από την εταιρεία Πόρτο Καρράς.

Η ψήφιση της τροπολογίας προκάλεσε την αντίδραση της υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Βάσως Παπανδρέου και του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Νίκου Χριστοδουλάκη, ο οποίος δήλωσε την Πέμπτη ότι θα καταργηθεί η επίμαχη τροπολογία με νέο νομοσχέδιο που θα έρθει σύντομα στη Βουλή.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, που βρίσκεται στο εξωτερικό, ενημερώθηκε για την εξέλιξη και εξέφρασε την ενόχλησή του, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με το γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

Ο κ. Παπανδρέου ζήτησε να μάθει λεπτομέρειες για το θέμα που δημιουργήθηκε από την πρωτοβουλία οκτώ βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του Χρήστου Πάχτα να προωθηθεί η τροπολογία στη Βουλή. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξέφρασε την ενόχλησή του και ζήτησε να του εξηγηθούν οι λόγοι που υπαγόρευσαν στον κ. Πάχτα την προώθησή της.

Παράλληλα είχε επικοινωνία με τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, που βρισκόταν στη Θεσσαλία και ο τελευταίος τον ενημέρωσε ότι ζήτησε την παραίτηση του υφυπουργού. Σε διαφορετική περίπτωση θα προχωρούσε στην απόλυσή του.

Ακόμη, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Π.Κουρουμπλής, του οποίου το όνομα συγκαταλέγεται στους εννέα που υπέγραψαν την τροπολογία, ισχυρίστηκε χθες βράδυ στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha ότι δεν υπέγραψε την τροπολογία ενώ δεν ήταν καν παρών στο Κοινοβούλιο κατά την ψήφισή της. Επίσης ο βουλευτής κ Διαμαντής υποστήριξε ότι δεν υπέγραψε την τροπολογία, αν και το δικό του όνομα επίσης υπήρχε κάτω από το κείμενο. Ο Σπύρος Βούγιας, ο οποίος υπέγραψε την τροπολογία, ζήτησε «συγγνώμη» για την πράξη του αυτή και μίλησε για προσωπικό του «λάθος». Την τροπολογία είχαν υπογράψει οι Γ. Κίρκος, Κ. Διαμαντής, Σπ. Βούγιας (Θεσσαλονίκης), Ι. Ανθόπουλος (Σερρών), Ν. Στρατηλάτης, (Καβάλας) Π. Κουρουμπλής (Αιτωλοακαρνανίας), Π. Φλώρος (Λάρισας), Θ. Κατσανέβας (Β' Αθηνών) και Αλ. Χρυσανθακόπουλος (Αχαϊας)

Η ΝΔ

Στο θέμα της επίμαχης τροπολογίας για το “Πόρτο Καρράς” είχε άλλωστε επανέλθει χθες και η ΝΔ, αξιώνοντας την παραίτηση του υφυπουργού Οικονομίας.

«Οι κ. Σημίτης και Παπανδρέου οφείλουν να ζητήσουν την παραίτηση του υφυπουργού Χρήστου Πάχτα και να αποβάλουν από τα ψηφοδέλτια τους εννέα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που για δεύτερη φορά συνυπέγραψαν την αμαρτωλή τροπολογία» αξίωνε η Ρηγίλλης, με ανακοίνωση που εκδόθηκε χθες από τον εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ Θοδωρή Ρουσόπουλο.

«Πέρασαν 24 ώρες από τότε που ο Κώστας Καραμανλής κάλεσε τον Γιώργο Παπανδρέου να πάρει θέση για τη βιομηχανία νομοσχεδίων και τις σκανδαλώδεις τροπολογίες που πέφτουν βροχηδόν στη Βουλή» είπε ο κ. Ρουσόπουλος, μιλώντας παράλληλα για «τροπολογία - σκάνδαλο» που κατατέθηκε από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, «προκαλώντας την κοινή γνώμη».

«Η τροπολογία επιτρέπει σε έναν συγκεκριμένο επιχειρηματία να χτίσει μέσα σε δάσος πάνω από 5.000 σπίτια» ανέφερε επίσης ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, ζητώντας την παραίτηση του Χρήστου Πάχτα.

2. 10 9 2009: O “εντιμότατος” Χρήστος Πάχτας ξαναχτυπά!


“Παρέμβαση” στα ΜΜΕ Χαλκιδικής έκανε στις 3 Ιουλίου ο τέως Υφυπουργός και τέως “Χαλκιδικάρχης” Χρήστος Πάχτας, με την οποία καταγγέλει τον βουλευτή Χαλκιδικής του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Δριβελέγκα ως “συκοφάντη, λασπολόγο, υπονομευτή της αναπτυξιακής πορείας της Χαλκιδικής, στρεφόμενο κατά των εργαζομένων και της τοπικής κοινωνίας”.

Τον χαρακτήρισε, ούτε λίγο ούτε πολύ, “χασάπη που βάζει στην κρεατομηχανή και τα ιερά συμφέροντα μιας περιοχής”!

Τα “ιερά συμφέροντα” της Χαλκιδικής, στην παρέμβαση του κ. Πάχτα είναι η μετατροπή 17.000 στρεμμάτων του δάσους του PORTO CARRAS σε απέραντο “τοπίο” πολυτελών κατοικιών προς πώληση και ενοικίαση, από τον επιχειρηματία και γνωστό για τις χρηματιστηριακές και άλλες επιδόσεις του κ. Στέγγο.

Τα συμφέροντα αυτά είχε επιχειρήσει ο πρώην Υφυπουργός να νομιμοποιήσει με τη γνωστή “τροπολογία Πάχτα” του Ιανουαρίου 2004, που οδήγησε στη βίαια ανατροπή του από τα υψηλά αξιώματα που κατείχε από τον Οκτώβριο 1993.
Αφορμή της τωρινής διένεξης ήταν το PORTO CARRAS, αλλά στην ουσία φαίνεται ότι ο τέως βουλευτής  κ. Πάχτας επιχειρεί να πλήξει τον νυν βουλευτή κ. Δριβελέγκα, για να επανέλθει ο ίδιος ως υποψήφιος βουλευτής Χαλκιδικής στις προσεχείς εκλογές.

Στην ανακοίνωση του, ο κ. Πάχτας προτρέπει τον κ. Δριβελέγκα και “την όποια παρέα του” να “πούνε ανοιχτά ότι ο επενδυτής πρέπει να φύγει από τη Χαλκιδική, γιατί δεν θέλουμε τέτοιου είδους επενδύσεις στον τόπο μας, ούτε Μεταλλεία, ούτε Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης…”.

Το “Παρατηρητήριο” δεν έχει κανένα λόγο να αναμιχθεί στις εσωτερικές διαμάχες κανενός κόμματος. Όμως το θράσος του κ. Πάχτα να μιλά για τα μεταλλεία, τη στιγμή που οι δικές του ενέργειες έχουν οδηγήσει την περιοχή στο μαρασμό και τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο.

Υπενθυμίζουμε ότι τον Ιανουάριο 2004 υποβλήθηκαν από τον κ. Πάχτα δυο “τροπολογίες”: η γνωστή στο πανελλήνιο “Τροπολογία PORTO CARRAS” για τον κ. Στέγκο και η άγνωστη “Τροπολογία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ” για τη μεταβίβαση των Μεταλλείων Κασσάνδρας στους κυρίους Μπόμπολα και Κούτρα.

Καταγγείλαμε δημόσια τον κ. Χρήστο Πάχτα  ότι είπε ασύστολα ψεύδη και εξαπάτησε το Κοινοβούλιο . Ότι οργάνωσε και εξετέλεσε την καταλήστευση δημόσιου μεταλλευτικού πλούτου αξίας 20 δις ευρώ και ακίνητης και κινητής περιουσίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Τον καταγγείλαμε ότι με τους δικής του έμπνευσης και προώθησης νόμους 2436/1996 και 3220/2004 αμνήστευσε όλους τους υπεύθυνους για “βεβαιωθέντα ή μη” περιβαλλοντικά εγκλήματα σε βάρος του τόπου του, της Β.Χαλκιδικής, και ΧΑΡΙΣΕ στην TVX τις αποζημιώσεις που ΟΦΕΙΛΕ να απαιτήσει το Ελληνικό Δημόσιο. Όλα όσα κατήγγειλε το “Παρατηρητήριο” για τη δράση του τότε Υφυπουργού  οδήγησαν στην παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (υπόθεση C48/08, πρώην ΝΝ61/08) με την κατηγορία της πώλησης των μεταλλείων με αδιαφανείς διαδικασίες και εξευτελιστικό τίμημα.

Το χειρότερο από όλα είναι ότι ο Χρήστος Πάχτας, ως απόλυτος χειριστής της υπόθεσης των μεταλλείων της Χαλκιδικής επί δέκα ολόκληρα έτη, είχε τη δυνατότητα να βοηθήσει τον τόπο του, τη Β. Χαλκιδική, να απεξαρτηθεί από το βρόγχο των μεταλλείων και να την οδηγήσει σε μια διαφορετική αναπτυξιακή πορεία. Μπορούσε, αλλά δεν το έκανε. Αντί να απαιτήσει να επουλωθούν οι ζημιές, ο κ. Πάχτας μοίραζε συγχωροχάρτια. Αντί να πρωτοστατήσει στην προστασία και την ανάδειξη του μοναδικού φυσικού και πολιτιστικού πλούτου του τόπου του και τη δημιουργία θέσεων εργασίας στο φως του ήλιου, οδήγησε τα νιάτα των χωριών στα υπόγεια των μεταλλείων.

Ο κ. Πάχτας αγκάλιασε και προώθησε τη ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ των μεταλλείων και των μεταλλουργιών ως τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ αναπτυξιακή δυνατότητα για τη Β.Χαλκιδική καταδικάζοντας την σε περιβαλλοντική καταστροφή και οικονομική υπανάπτυξη.
Για όλα αυτά  ο κ. Πάχτας εξακολουθεί να τηρεί απόλυτη σιωπή.

3. 15 11 2010: Από σήμερα ο Χρήστος Πάχτας είναι δήμαρχος.. (ναι ο γνωστός)


Στον Δήμο λοιπόν Αριστοτέλη στην Χαλκιδική (συνένωση Αρναίας, Παναγίας και Σταγείρων), αυτή η χώρα και 6670 πολίτες της, εξέλεξαν δήμαρχο τον Χρήστο Πάχτα. Ναι τον γνωστό Χρήστο Πάχτα με τις τροπολογίες υπέρ Στέγκου, πρώην υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας και συμμέτοχο στο σκάνδαλο του Πόρτο Καρράς. Αποπέμφθηκε τότε από τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου και επιστρέφει δριμύτερος και θεσμικός. Είναι Δήμαρχος

4.  20 12 2012. Το France 2, σε ρεπορτάζ του αποκαλύπτει τον βρώμικο ρόλο του Πάχτα στην πώληση των μεταλλείων Χαλκιδικης.


Στο γαλλικό κανάλι France 2 σε ρεπορτάζ του για το ξεπούλημα της Ελλάδας, στα 25 περίπου λεπτά της εκπομπής γίνεται εκτενής αναφορά για τα περιουσιακά στοιχεία και την κληρονομιά που έβγαλε η χώρα στο σφυρί (νησιά, λιμάνια, παλάτια, ακόμα και μεταλλεία), καθώς και για τις κακοδαιμονίες της χώρας. Ωστόσο, στο επεισόδιο, αυτό που προκάλεσε τη μεγαλύτερη αίσθηση είναι το τελευταίο 10λεπτο με το ρεπορτάζ για τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική και την Καναδική εταιρεία Ελντοράντο.

Παράλληλα, το ρεπορτάζ αναφέρεται στον ρόλο Πάχτα στην υπόθεση, ενώ η δημοσιογράφος τον συναντά για να μάθει και τη δική του άποψη για τις κατηγορίες που τον θέλουν να έχει αποκομίσει προσωπικά οφέλη από την εξαγορά των μεταλλείων από την Ελντοράντο. Μάλιστα, η δημοσιογράφος δεν διστάζει να τον ρωτήσει κατάμουτρα! Ο κ. Πάχτας πετά το μικρόφωνο και αποχωρεί θιγμένος. Η δημοσιογράφος προχωρεί ένα βήμα παρακάτω και συνομιλεί στο τηλέφωνο με έναν εκπρόσωπο της εταιρείας ο οποίος ομολογεί απροκάλυπτα πως ο Χρ. Πάχτας τους στήριζε πάντα αναφορικά με την μεταλλευτική εκμετάλλευση, με αντάλλαγμα να προσληφθούν «οι δικοί του».

«Στην Ελλάδα», λοιπόν, «όλα πωλούνται» αναφέρει στην κατακλείδα της η δημοσιογράφος, «σε αυτή τη χώρα που βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας, είναι επείγον να γεμίσουν τα ταμεία με ό,τι πωλείται, που περιλαμβάνει εκτός από την κληρονομία της κι ένα κομμάτι από την ψυχή της».  


5. 31 Αυγούστου 2013: Χαλκιδική . Ο Χρηστος Πάχτας ανακοίνωσε ότι το νερό στο Νεοχώρι είναι ακατάλληλο για πόση

Συγκέντρωση κατοίκων πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Νεοχώρι Χαλκιδικής καθώς οι κάτοικοι κλήθηκαν από το τοπικό συμβούλιο προκειμένου ο δήμαρχος Αριστοτέλη Χρ. Πάχτας να τους ανακοινώσει ότι το νερό που πίνουν είναι ακατάλληλο και ότι πρέπει να αρχίσουν να πίνουν εμφιαλωμένο. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του δημάρχου στο νερό εντοπίστηκε μεγάλη συγκέντρωση αρσενικού. Εδώ και δεκαπέντε μέρες οι κάτοικοι είχαν αντιληφθεί το πρόβλημα στο νερό διαμαρτυρόμενοι για την μυρωδιά του. Να σημειωθεί ότι αναπάντητα έμειναν τα ερωτήματα των κατοίκων σχετικά με το αν η ακαταλληλότητα του νερού λόγω της συγκέντρωσης αρσενικού συνδέεται με τις γεωτρήσεις που έκανε και συνεχίζει να κάνει η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός στις πηγές του χωριού οι οποίες βρίσκονται σε απόσταση 100 μέτρων από το χωριό.
Σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες, ο Χρήστος Πάχτας δέχτηκε καταιγισμό ερωτήσεων από τους κατοίκους, αλλά αρνήθηκε να απαντήσει κι αποχώρησε.


Οργάνωση, επιμέλεια:http://diulistirio.blogspot.gr
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Δυσπιστία για το ευρώ

Ο ευρωσκεπτικισμός εντείνεται στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία, ενώ, ταυτόχρονα, αυξάνεται και η δυσπιστία απέναντι στο ευρώ, το ενιαίο νόμισμα, σύμφωνα με μία δημοσκόπηση που διενεργήθηκε στις χώρες αυτές και πρόκειται να δημοσιευθεί αύριο Τρίτη στη γαλλική εφημερίδα Λα Κρουά.
Πέντε χρόνια μετά την κατάρρευση της τράπεζας Lehman Brothers που αποτέλεσε την αρχή της οικονομικής κρίσης, η πλειονότητα των Ευρωπαίων θεωρεί ακόμη ότι η συμμετοχή της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θετικό αντίκτυπο, όμως, παντού αυξάνονται τα ποσοστά των ευρωσκεπτικιστών που θεωρούν ότι είναι κάτι "κακό": Στην Ισπανία έφτασε στο 37% (από 26% τον Ιούνιο του 2012), στη Γαλλία στο 43% (από 38% πέρσι), στη Γερμανία είναι 44% (από 36%) και στην Ιταλία 45% (από 39%).
Μειοψηφία παραμένουν και αυτοί που επιθυμούν την επιστροφή της χώρας τους στο εθνικό της νόμισμα και την εγκατάλειψη του ευρώ, όμως στις τρεις από τις τέσσερις χώρες έχει αυξηθεί ο αριθμός τους: Στη Γερμανία (43% σήμερα από 39%, τον Ιούνιο του 2012), την Ισπανία (38% από 25% πέρσι) και την Ιταλία (35% από 28%). Μόνο οι Γάλλοι φαίνεται να δείχνουν περισσότερη εμπιστοσύνη στο ευρώ, αφού φέτος αυτοί που ζητούν να επιστρέψει η χώρα στο φράγκο ανέρχονται στο 33% ενώ πέρσι ήταν στο 35%.
Σχεδόν όλοι και στις τέσσερις χώρες ανησυχούν σοβαρά για τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος: 85% στη Γερμανία, 91% στη Γαλλία, 92% στην Ισπανία και 95% στην Ιταλία. Οι Γερμανοί, πάντως, εμφανίζονται πιο αισιόδοξοι, σε σύγκριση με τους νότιους γείτονές τους: Μόνο το 31% πιστεύει ότι η χώρα θα μπορούσε να βιώσει μία κατάσταση ανάλογη με αυτήν της Ελλάδας έναντι του 54% των Γάλλων, του 56% των Ισπανών και του 58% των Ιταλών.
Μόνο το 37% των Γερμανών θεωρεί ότι η Ευρώπη "βρίσκεται ακόμη εν μέσω κρίσης" έναντι 66% των Ισπανών, 68% των Ιταλών και 69% των Γάλλων.
Επίσης, σχεδόν τέσσερις στους δέκα Γερμανούς (ποσοστό 39%) θεωρεί ότι η κρίση επηρεάζει "πολύ ή αρκετά την προσωπική ζωή τους". Το ποσοστό αυτό εκτινάσσεται στο 79% για τους Γάλλους, στο 84% για τους Ισπανούς και στο 89% για τους Ιταλούς.
Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε από το ινστιτούτο Ifop για λογαριασμό της εφημερίδας σε δείγμα 4.006 προσώπων, μοιρασμένων σχεδόν ισομερώς στις τέσσερις χώρες.
Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν, μέσω διαδικτύου, στο διάστημα από τις 29 Αυγούστου μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου.
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Στο μικροσκόπιο των δικαστικών και φαρμακευτικών αρχών βρίσκεται γερμανική πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία

Στο μικροσκόπιο των δικαστικών και φαρμακευτικών αρχών βρίσκεται η γερμανική πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία Boehringer Ingelheim, η οποία παρουσιάζεται από κάποιους σαν «μοντέλο» για τη φαρμακευτική παραγωγή και στη χώρα μας.
Το τελευταίο διάστημα ο γερμανικός κολοσσός βρίσκεται σε δίνη προβλημάτων, που περιλαμβάνουν από κλείσιμο παραγωγικών μονάδων σε ΗΠΑ και Ευρώπη, αφήνοντας εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο, αναστολή λειτουργίας εργοστασίου, επειδή δεν τηρούνταν τα στάνταρντ ποιότητας, ακόμα και αθέτηση συμφωνίας που έχει ως αποτέλεσμα να μην καλύπτεται η ζήτηση ενός σημαντικού φαρμάκου για τον καρκίνο στην αμερικανική αγορά.
Η πιο πρόσφατη εξέλιξη είναι η προσφυγή της αμερικανικής Johnson & Johnson κατά της Boehringer Ingelheim, επειδή η γερμανική πολυεθνική αδυνατεί να τηρήσει τη συμφωνία των δύο για την παραγωγή του φαρμάκου Doxil, που χρησιμοποιείται σε αγωγές ενάντια στον καρκίνο των ωοθηκών, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg. Αποτέλεσμα είναι να μην καλύπτονται οι ανάγκες των Αμερικανών ασθενών και να τίθεται σε κίνδυνο η πορεία της θεραπείας τους, ακόμα και η ίδια η ζωή τους. Σύμφωνα με σύμβαση μεταξύ των δύο εταιρειών του 2009, η γερμανική φαρμακοβιομηχανία είχε αναλάβει την παραγωγή του εν λόγω φαρμάκου, το οποίο στην αγορά διαθέτει η Johnson & Johnson. Σήμερα, η Johnson & Johnson εμφανίζεται εκτεθειμένη στη ζήτηση του φαρμάκου, επειδή η Boehringer Ingelheim αδυνατεί να καλύψει τον όγκο της παραγωγής.
Τα προβλήματα στην παραγωγή του εν λόγω φαρμάκου ξεκίνησαν το 2011, όταν οι αμερικανικές αρχές ανέστειλαν τη λειτουργία ενός εργοστασίου της Boehringer Ingelheim στο Οχάιο. Έλεγχος του αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) στο εργοστάσιο του Μπέλφορντ εντόπισε πλημμελή τήρηση των κανόνων συντήρησης και αδυναμία στο να εντοπιστεί πηγή μικροβιακών μολύνσεων μέσα στη μονάδα. Τέθηκε επομένως ζήτημα της ποιότητας των παραγόμενων φαρμάκων, μεταξύ των οποίων και του Doxil, και οι αρχές του Οχάιο ανέστειλαν τη λειτουργία της μονάδας, τονίζει το Bloomberg.
Τώρα, η Boehringer Ingelheim αποφάσισε το κλείσιμο μίας ακόμα μονάδας στις ΗΠΑ, στην πόλη Πίτερσμπουργκ της Βιρτζίνια. Η διαδικασία κλεισίματος του εργοστασίου αναμένεται να ξεκινήσει τον Δεκέμβριο του 2013 και να ολοκληρωθεί στο τέλος του 2014, αναφέρει το ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press. Οι περίπου 100 εργαζόμενοι μένουν στο δρόμο.
Η γερμανική πολυεθνική, όμως, συνεχίζει να κλείνει εργοστάσια και στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Γαλλία. Πρόσφατα ανακοινώθηκε το κλείσιμο μιας μονάδας στο Blanquefort κοντά στο Μπορντό, όπου παράγονταν δραστικές ουσίες για τα φάρμακα της εταιρείας. Εκεί 53 εργαζόμενοι θα βρεθούν χωρίς δουλειά. Επίσης, μειώνει θέσεις εργασίας σε άλλες μονάδες της στο Παρίσι και τη Ρενς. Συνολικά, αναμένεται να χαθούν 178 θέσεις εργασίας στη Γαλλία, σύμφωνα με στοιχεία των συνδικάτων FO και CFE-CGC που επικαλείται το Γαλλικό Πρακτορείο, ενώ άλλοι 64 εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να μπουν σε καθεστώς «κινητικότητας» στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης της εταιρείας.
Ως δικαιολογία έχει προταθεί από την Boehringer Ingelheim η αναπροσαρμογή των εργασιών της στο οικονομικό περιβάλλον της Ευρώπης, για το οποίο δεν αναμένει βελτίωση τα επόμενα χρόνια. Δηλαδή, προχωρά σε απολύσεις και μείωση της παραγωγής, για να διατηρήσει τα κέρδη της, κατηγορούμενη πως αδιαφορεί για το γεγονός ότι το φάρμακο έχει χαρακτήρα κοινωνικού αγαθού.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η γερμανική πολυεθνική δεν «τρομάζει» από το δυσχερές οικονομικό περιβάλλον στη χώρα μας και εμφανίζεται σαν «μοντέλο» επιχείρησης που θέλει να ανταποκριθεί στο πλαίσιο που διαμορφώνουν οι απαιτήσεις της Τρόικας στον τομέα του φαρμάκου. Προσπαθεί, δηλαδή, σύμφωνα με πληροφορίες να αποσπάσει από την ελληνική κυβέρνηση τις απαιτούμενες εγγυήσεις, για να παράγει πολύ φθηνά φάρμακα στην Ελλάδα, όπως υποστηρίζει. Τα διεθνή τεκταινόμενα της εταιρείας, όμως, κάθε άλλο παρά αξιοπιστία φέρονται να εμπνέουν, τόσο σε λόγους όσο και σε έργα, που στην εν λόγω περίπτωση τα έργα αφορούν εν τέλει στην υγεία των πολιτών, με την οποία κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει.
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Έχουν βάλει νησιά στο Νatura 2000 για να μην έχουν οικονομική ζωή και ΑΟΖ !!!

Ένα πρόβλημα που έχει ένας που γράφει σε ένα ιστολόγιο είναι πώς γίνονται τόσα σκάνδαλα πλέον στην Ελλάδα κάθε μέρα που δεν υπάρχει χρόνος για να αναλύσει πλήρως το κάθε ένα απο αυτά. Όσο ψάχνει τόσo βρίσκει νέες λουμπίνες. Άκουσα πρόσφατα τον αγαπημένο σε όλους πρώην Πρωθυπουργό Μητσοτάκη στο Skai των Αλαφούζων, που έλεγε ότι “δεν θεωρεί σωστό οι Έλληνες πολίτες να ονομάζουν τους πολιτικούς κλέφτες αφού οι ίδιοι τους ψηφίζουν”. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια (άρα είναι ψεύτης) γιατί αφενός οι Έλληνες ψηφίζουν κόμματα αντί για βουλευτές και αφετέρου οι πολιτικοί αφού ανέλαβαν θώκους κατηγορήθηκαν ως κλέφτες, μιζαδόροι, λαμόγια, λουμπίνες και προδότες. Κανένας πολίτης δεν μπορεί να γνωρίζει τι κουμάσι ψηφίζει. Στην πορεία και μετά απο χρόνια το ανακαλύπτει.

Το Natura είναι ένα Ευρωπαικό δίκτυο (δηλαδή δεν αφορά την Τουρκία) που δημιουργήθηκε τη περίοδο 1992-1993 με σκοπό την προστασία των πουλιών και της φύσης σε διάφορα μέρη του Ευρωπαικού χώρου. Αντιλαμβάνεστε ότι η προσχώρηση νησιών του Αιγαίου αλλά και περιοχών της χερσαίας Ελλάδας σε αυτό το δίκτυο έπρεπε να γίνει με πολύ μεγάλη προσοχή, αφενός διότι το δίκτυο αυτό περιορίζει την οικονομική ζωή πάρα πολύ και αφετέρου γιατί περιορίζει την εμετάλλευση του ορυκτού πλούτου όσων περιοχών χαρακτηριστούν προστατευόμενες, με δικαιολογία την προστασία.

Έχει ενδιαφέρον να δείτε στον χάρτη που ακολουθεί (λεπτομέρειες εδώ), ποιές περιοχές έχουν χαρακτηρισθεί Ναtura όσον αφορά τον καθορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ στο Αιγαίο αλλά και στην περιοχή του Καστελλόριζου (για τη σημασία του χάρτη στην εκεμτάλλευση του ορυκτού πλούτου θα σας μιλήσω σέ μελλοντικό άρθρο, υπάρχει και σε αυτό πρόβλημα).

Κανένας πολιτικός δεν θα έπρεπε να σπεύσει να χαρακτηρίσει Natura περιοχές του κεντρικού Αιγαίου ή περιοχές στο Καστελόριζο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη το έκανε, διότι αυτή ήταν στα πράγματα τη συγκεκριμένη περίοδο.

Νησί είναι κάθε μόρφωμα του εδάφους που κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας εξέχει απο τη  θάλασσα. Η διαφορά μεταξύ νησίδας (μικρού νησιού) και βραχονησίδας είναι ότι η δεύτερη δεν μπορεί να διατηρήσει επάνω της αυτόνομη οικονομική ζωή, οπότε δεν μπορεί να συνεισφέρει σε ΑΟΖ.

Τα Ίμια, όπως και τα νησιά του συμπλέγματος του Καστελλόριζου ανάμεσα στα οποία και η Στρογγύλη είναι μέλη του δικτύου Natura. Σας υπενθυμίζω ότι την περίοδο αυτή στο υπ. Εξωτερικών ήταν οι Σαμαράς. Μητσοτάκης και Παπακωνσταντίνου ενώ στο υπ.Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ήταν ο Στ. Μάνος και ο Αχ. Καραμανλής!

Εκεί που υπάρχει το πρόβλημα είναι ότι λόγω του μικρού μεγέθους τους, τα “νησιά” αυτά μπορεί να χαρακτηρισθούν και σαν “βραχονησίδες” ή σαν μεγάλοι “βράχοι” άν δεν έχουν οικονομική ζωή.

Αν προσπαθήσετε, θα θυμηθείτε ότι επι χρόνια τα Ελληνικά ΜΜΕ αναφέρονται στα μικρά αυτά “νησιά” με τον όρο “βραχονησίδες” (βράχοι) κάτι που δεν μου αρέσει. Στις περιπτώσεις αυτές είναι απαραίτητο να αποδειχθεί ότι αυτά έχουν οικονομική ζωή. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα του άρθρου 121 του Νόμου της Θάλασσας. Δυστυχώς πολλοί “δημοσιογράφοι” και “νομικοί” αγνοούν ή “θέλουν” να αγνοούν αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια και πυκνά-συχνά κάνουν “θόρυβο” μέχρι κάποιος να τους επαναφέρει στη τάξη…

Το κρίσιμο λοιπόν σημείο στην ανακήρυξη της ΑΟΖ μιας χώρας είναι η ύπαρξη αυτόνομης οικονομικής ζωής σε όσο το δυνατό περισσότερα νησιά, κάτι που τα μεγάλα νησιά δεν το χρειάζονται…

Ένα άλλο κρίσιμο σημείο είναι, πόσο αλλάζει με τη συνεισφορά του ένα νησάκι στην έκταση τη συνολικής ΑΟΖ της χώρας. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να ενισχύεται η οικονομική του ζωή και να μη εξαφανίζεται έντεχνα όπως έγινε στη Στρογγύλη.
¨Οταν ένα δικαστήριο προσπαθήσει να επιβεβαιώσει αν ένα “νησί” έχει οικονομική ζωή ώστε να του επιτρέψει να διεκδικήσει στο μέγιστο την συνεισφορά του στην ΑΟΖ (200 ναυτικά μίλια), κοιτάει να διερευνήσει ότι το αφορά π.χ. άν έχει αεροδρόμιο, άν έχει δρόμους, άν είναι κατοικημένο, άν έχει μεγάλο λιμάνι, αν παράγει κάτι, την χρήση του. Αποκλειστικές χρήσεις όπως “αρχαιολογικός χώρος”,  “προφυλαγμένος χώρος”, “μη παραγωγικός χώρος”, “μη κατοικήσιμος χώρος” είναι φυσικά χαρακτηρισμοί που μετρούν στα αρνητικά σημεία της υπόθεσης. Η Στρογγύλη όπως περιέγραψα σε προηγούμενο άρθρο  εδώ αυτή τη στιγμή δεν έχει οικονομική ζωή με αποτέλεσμα να μειώνεται η συνεισφορά της στην Ελληνική ΑΟΖ και να μην ακουμπάει πλέον η Ελληνική με τη Κυπριακή ΑΟΖ.

Αυτό που προσθέτουμε σήμερα είνα ότι η διαδικασία μείωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας έχει ξεκινήσει απο παλαιότερα και δεν αφορά μόνο ένα κόμμα. Υπήρχε κατά τη γνώμη μας σχέδιο που ακόμη είναι σε εξέλιξη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι συνέβη στα Ίμια, όπως και η μείωση των θαλασσίων συνόρων απο υπάρχουσες συνθήκες με διάφορα μνημόνια (βλέπετε εδώ). Αυτό αφορά βέβαια μόνο όσα μνημόνια ξέρουμε. Το τί υπέγραψε ο Σαμαράς την τελευταία φορά στην Τουρκία ούτε κανείς γνωρίζει αλλά ούτε και κανένας στην Ελληνική Βουλή ενδιαφέρεται να το μάθει. Το τελευταίο σημαίνει συνενοχή και διαπλοκή.

Ενδιαφέρον έχει να διαβάσετε το κείμενο του ΥΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη που ακολουθεί.


Παρατηρείστε:

1> ότι αναφέρει πως σαν μέθοδο διαχωρισμού των ΑΟΖ αλλά της θάλασσας με τη μέθοδο της υφαλοκρηπίδας η Ελληνική πολιτεία θεωρεί την αρχή της μέση γραμμής, αυτή δηλαδή που χρησιμοποίησα για τη παραγωγή του χάρτη της Ελληνικής ΑΟΖ (βλέπετε εδώ), θεωρώντας ότι όλα τα νησιά έχουν 100% οικονομική ζωή και όχι 10%, 40%, 70% κλπ και σύμφωνα με τον οποίο η Ελληνική και η Κυπριακή ΑΟΖ εφάπτονται.

2> ότι αναφέρει ότι η Ελληνική υφαλοκρηπίδα είναι σύμφωνα με το νομικό ορισμό (και όχι τον γεωγραφικό) 200 ναυτικά μίλια άρα ταυτίζεται με την Ελληνική ΑΟΖ.

Σε άλλο του άρθρο του στο διαδίκτυο (βλέπετε εδώ) με ενημέρωσαν ότι αναφέρει ότι αν στο καθορισμό της υφαλοκρηπίδας με κάποια άλλη χώρα δεν υπάρξει συμφωνία τότε και πάλι θα χτησιμοποιηθεί η μέθοδος της μέσης γραμμής. Ακολουθεί απόσπασμα.
Σημειώστε ότι η Ελληνική εκδοχή του Νόμου της Θάλασσας εμφανίζει μερικές φορές κάποια μεταφραστικά σφάλματα, κάτι που παρατηρήθηκε και στη μετάφραση των μνημονιακών συμβάσεων. Στην διασύνδεση εδώ έχω την Αγγλική εκδοχή του Νόμου της Θάλασσας.

Η υφαλοκρηπίδα περιορίζει τα δικαιώματα της Ελλάδας μόνο σε ότι υπάρχει στο βυθό και όχι σε ότι υπάρχει υπεράνω αυτού όπως η ΑΟΖ. Το καλό με αυτή είναι ότι σε περιοχές που δεν υπάρχει διαφορά με άλλο κράτος μπορεί να υπάρξει εκμετάλλευση κοιτασμάτων (υδρογονάνθρακες και ορυχεία βυθού) χωρίς να χρειάζεται ανακήρυξη, όπως πρέπει να γίνει με την ΑΟΖ.

Τα μνημόνια που έχει υπογράψει η Ελλάδα και για τα οποία ήδη σας μίλησα (βλέπετε εδώ) όπως και τα δίκτυα Natura και ότι άλλο προκύψει στο μέλλον (θεωρώ ότι έχουν υπογραφεία πολλά κρυφά μνημόνια τη ερήμει του Ελληνικού λαού) είχαν και έχουν σκοπό να απεμπωλήσουν ΠΡΙΝ ανακηρυχθεί μέρη της Ελληνικής ΑΟΖ.
¨Ομως και στα αναγραφόμενα απο τον Μανιάτη θέματα που αφορούν την υφαλοκρηπίδα υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία. Ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας δεν είναι 200 ναυτικά μίλια αλλά κάτι άλλο...

Σας παραθέτω τον Αγγλικό ορισμό απο τη Wikipedia, γιατί αυτός ανταποκρίνεται και στο Αγγλικό κείμενο του Νόμου της Θάλασσας. Τον Ελληνικό ορισμό, όπως αυτός αναφέρεται στην Ελληνική Wikipedia τον θεωρώ πλήρως παραπειστικό.

Αγγλικό κείμενο


The continental shelf is defined as the natural prolongation of the land territory to the continental margin’s outer edge, or 200 nautical miles (370 km) from the coastal state's baseline, whichever is greater. A state's continental shelf may exceed 200 nautical miles (370 km) until the natural prolongation ends. However, it may never exceed 350 nautical miles (650 kilometres; 400 miles) from the baseline; or it may never exceed 100 nautical miles (190 kilometres; 120 miles) beyond the 2,500 meter isobath (the line connecting the depth of 2,500 meters). Coastal states have the right to harvest mineral and non-living material in the subsoil of its continental shelf, to the exclusion of others. Coastal states also have exclusive control over living resources "attached" to the continental shelf, but not to creatures living in the water column beyond the exclusive economic zone.

Ελληνικό κείμενο (απόδειξη παραπληροφόρησης)

Η υφαλοκρηπίδα και το καθεστώς της σήμερα ορίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και παραχωρείται στο παράκτιο κράτος, για λόγους πρακτικούς και πολιτικούς όμως ο νομικός ορισμός της διαφέρει από τον γεωλογικό. Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από τη γεωλογική μορφή του βυθού. Σε περίπτωση όμως που το υφαλοπλαίσιο εκτείνεται και πέρα των 200 μιλίων από την ακτή, τότε η υφαλοκρηπίδα κατά το Διεθνές Δίκαιο προεκτείνεται είτε ως τα 350 ν.μ. είτε ως τα 100 ν.μ. πέραν της ισοβαθούς των 2.500μ. είτε ως τα 60 ν.μ. από τη βάση του ηπειρωτικού ανυψώματος!!!

Σύνφωνα με τον Ελληνκό ορισμό, η υφαλοκρηπίδα μπορεί να είναι μεγαλύτερη, ίση ή μικρότερη απο την ΑΟΖ. Οι “ασάφειες” σε έναν νόμο στον  οποίο υπεισέρχεται και το υποκειμενικό στοιχείο στο καθορισμό των γεωλογικών παραμέτρων που καθορίζουν την υφαλοκρηπίδα, δεν ευνοούν την ταχεία λύση ενός προβλήματος αλλά ούτε και την Ελλάδα.

Σύμφωνα με τον Αγγλικό ορισμό, τον οποίο θεωρώ εντάξει, η υφαλοκρηπίδα μπορεί να είναι το ελάχιστο 200 μίλια ή στα όρια του εξωτερικού ορίου του “Continental Shelf”, όποιο τύχει να είναι μεγαλύτερο. Αυτό σημαίνει πως άν το continental shelf είναι πχ. 300 ναυτικά μίλια, τότε η υφαλοκρηπίδα θα φτάσει τα 300 ναυτικά μίλια. Υπάρχει και η δυνατότητα η υφαλοκρηπίδα να φτάσει ακόμη και τα 350 ναυτικά μίλια υπο ωρισμένες προυποθέσεις. Αυτά δεν τα ξέρει ο Μανιάτης; Ααααα. Ντροπήηη!!!

Τι σημαίνει όμως αυτό;

Aυτό σημαίνει ότι,

1> τα 200 ναυτικά μίλια είναι το ελάχιστο που μπορεί ένα κράτος να διεκδικήσει νομικά ως υφαλοκρηπίδα και

2> ότι η Τουρκία μπορεί να διεκδικήσει στο Αιγαίο ή στο Καστελόριζο ακόμη και 350 ναυτικά μίλια.

3> ότι η Ελλάδα σύμφωνα με τις δηλώσεις Μανιάτη δεν επιθυμεί να διεκδικήσει κάπου 350 ναυτικά μίλια. Λέτε να μη το έχουν αντιληφθεί;

4> ότι σύμφωνα με νόμο (φοβερρρρό), το Ν. 4001/2011 η Ελλάδα σε περίπτωση διαφωνίας για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας της με άλλη χώρα θα χρησιμοποιήσει την σρχή της μέσης απόστασης για τον καθορισμό των συνόρων των δύο υφαλοκρηπίδων.

Ας υποθέσουμε, ότι στο Αιγαίο η Τουρκία διεκδικεί υφαλοκρηπίδα 350 ναυτικών μιλίων ενώ στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζει τη ύπαρξη υφαλοκρηπίδας σε όλα ή κάποια απο τα νησιά, τότε η γραμμή διαχωρισμού των θαλασσών Ελλάδας-Τουρκίας στη προσέγγιση των υφαλοκρηπίδων θα είναι στη Μέση Του Αιγαίου! Για το τι συμβαίνει στη περιοχή του Καστελόριζου ας μή μιλήσω.

Τί άλλο να εξηγήσει κανείς;  Όποιος θέλει βλέπει…

Αυτοί ήταν κάποιοι απο τους λόγους για τους οποίους υποστήριζα από χρόνια τον διαχωρισμό της θάλασσας με τους γείτονες βάσει της ΑΟΖ που δίνει σύνορα σταθερά στα 200 ναυτικά μίλια για κάθε χώρα με την προυπόθεση της ύπαρξης οικονομικής ζωής σε όλα τα Ελληνικά νησιά του Αγαίου ακόμη και στα μικρά, τα οποία κάποιοι που έχουν λόγους τα ονομάζουν ακόμη και μετά τόσα που έχουν διαπράξει κατά της Ελλάδας μας βραχονησίδες επιδεικτικά.

Στο ερώτημα, “άν διορθώνεται η κατάσταση ακόμη και τώρα”, η απάντηση είναι “ναί”. Αλλά δεν θα σας αποκαλύψω “πως”. Αυτό περιμένουν για να περάσουν νόμο ώστε καμμία πιθανή λύση που θα ευνοεί τα συμφέροντα της Ελλάδας να μην υπάρχει ως δυνατότητα, ως σκέψη ή ως προοπτική.

Με ρωτάτε πολλοί, “γιατί δεν αναφέρετε το όνομα σας στο ιστολόγιο”. H απάντηση μου είναι “γιατί δεν θέλω να υπάρχει σύγκρισή μου με προδότες”. “Γιατί τους συχαίνομαι”.  
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Ανέλκυσαν 37 πλοία από το βυζαντινό λιμάνι της Πόλης

 Εκτελούνται μεταφορές βυζαντινών ευρημάτων όχι μόνο για το Μετρό Θεσσαλονίκης, αλλά και για το Μετρό της Κωνσταντινούπολης. Μεταφέρθηκαν από το Γενί Καπί, όπου έχουν βρεθεί εδώ και οκτώ χρόνια, τα 37 βυθισμένα πλοία στο πάλαι ποτέ λιμάνι του Θεοδοσίου, απ' όπου περνάει η νέα σιδηροδρομική γραμμή.

«Το σκάφος αυτό είναι ένα είδος χρονοκάψουλας. Το βρήκαμε με όλο του το φορτίο μέσα» λέει η αν. καθηγήτρια Ισίλ Οσαϊζάτ«Το παλαιότερο βυθισμένο πλοίο που βρέθηκε είναι περίπου 1.500 ετών, ενώ όλα έχουν υποστεί φθορές από τις δυνάμεις της φύσης» είπε ο επικεφαλής του Τμήματος Ναυτικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης και του σχετικού περί βυθισμένων πλοίων προγράμματος του Γενί Καπί, Ουφούκ Κοτζαμπάς, ανακοινώνοντας την ολοκλήρωση των ερευνών στη θέση αυτή, προκειμένου να συνεχιστεί η εργολαβία.

Για την αποκατάσταση των βυζαντινών πλοίων, που είναι πλέον και το ζητούμενο, γιατί δεν έχουν βρεθεί πουθενά τόσα πολλά μαζί, ανέφερε πως «θα είναι μια ευαίσθητη και μακροχρόνια διαδικασία. Τα πλοία θα ενισχυθούν, με χημικές ουσίες, και θα μπορούν να φιλοξενούν τους επισκέπτες τους». Εξέφρασε επίσης την πεποίθηση ότι «η ανεκτίμητη αυτή συλλογή που τράβηξε την προσοχή τόσο της κοινής γνώμης όσο και του επιστημονικού κόσμου κατά την ανασκαφή αναμένεται να ενισχύσει πολύ τον πολιτιστικό τουρισμό της Τουρκίας».

Σε αυτή την ανασκαφή, που ήταν μία από τις μεγαλύτερες που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία, έχουν βρεθεί εκτός των πλοίων 10.000 αντικείμενα, καθώς ήταν ένα από τα σπουδαιότερα λιμάνια της πρωτεύουσας του Βυζαντίου. Το αρχαιολογικό αυτό σύνολο συνιστά τη μεγαλύτερη συλλογή μεσαιωνικής ναυσιπλοΐας στον κόσμο.

Οι μελέτες για το πολύτιμο αυτό ανασκαφικό υλικό βρίσκονται σε εξέλιξη είπε ο κ. Κοτζαμπάς, επισημαίνοντας ότι τα ευρήματα στο Γενί Καπί έχουν εμπνεύσει άλλα συναφή προγράμματα, όπως το «LIMEN: πολιτιστικά λιμάνια από το Αιγαίο στη Μαύρη Θάλασσα», το οποίο στοχεύει να δημιουργήσει έναν κατάλογο αντικειμένων πολιτισμού σε πολλές παράκτιες πόλεις του Αιγαίου και της Μαύρης Θάλασσας. Το κέντρο των επιστημονικών εργασιών που παρήχθησαν ήταν φυσικά η Κωνσταντινούπολη, ενώ ξεκίνησαν ήδη κάποια πιλοτικά έργα στην Πόλη για να προωθήσουν ένα δίκτυο πολιτιστικού τουρισμού που δημιουργείται. Το πρόγραμμα έχει χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση με 1,2 εκατ. ευρώ και θα διαρκέσει δύο χρόνια. Ενα από τα έργα του προγράμματος θα είναι και η κατασκευή ενός πιστού αντιγράφου βυθισμένου πλοίου από αυτά που βρέθηκαν σε αυτή την ανασκαφή. Εχει επιλεγεί το σκάφος υπ. αριθμόν 12, γιατί είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα, σύμφωνα με την υπεύθυνη της ανακασκευής του πλοίου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ισίλ Οσαϊζάτ. «Το σκάφος αυτό είναι ένα είδος χρονοκάψουλας όπως το βρήκαμε, με όλο το φορτίο που μετέφερε. Αυτό το δεκάμετρο σκαρί θα ξανα
νοίξει πανιά στον Μαρμαρά ύστερα από περίπου 1.000 χρόνια».

Η κατασκευή του υπολογίζεται να έχει ολοκληρωθεί σε ένα εξάμηνο. Εχουν άλλωστε αναπτύξει εμπειρία στην κατασκευή αντιγράφων αρχαίων πλοίων μετά το πρώτο που κατασκεύασαν, το οποίο παρουσιάστηκε μαζί με το σχετικό βίντεο στην έκθεση που οργάνωσε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης της Ντόλλης Γουλανδρή στο Μουσείο Σακίπ Σαπαντζί στον Βόσπορο με τίτλο «Κυκλάδες - δυτική Μικρά Ασία».

Στην εκπληκτική αυτή έκθεση είχαμε δει το ακριβές αντίγραφο ενός προϊστορικού πλοίου όπως αυτό απεικονίζεται σε ένα τηγανόσχημο ελληνικό αγγείο. Το ξύλινο προϊστορικό σκαρί, με τα κατάλληλα φωτιστικά εφέ έμοιαζε να πλέει στα νερά του Αιγαίου. Είχε μήκος 14 μέτρων, και κατασκευάστηκε από το Ερευνητικό Κέντρο Ενάλιας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Αγκυρας στο πλαίσιο του «Προγράμματος επανεκκίνησης των κυκλαδικών πλοίων». Το «χτίσιμό» του έδειχνε ότι τα κυκλαδικά πλοία κατασκευάζονταν όπως και τα ιστιοπλοϊκά σήμερα, χωρίς συνδετικά υλικά και καρφιά. Εκμεταλλεύονταν την ιδιότητα του ξύλου να φουσκώνει όταν έρχεται σε επαφή με το νερό.

www.diulistirio.blogspot.gr



Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Όμορφο timelapse δείχνει μια γυναίκα να μεγαλώνει.

Ο  Anthony Cerniello, έχει φτιάξει αυτό το φίλμ, παίρνοντας φωτοφραφίες από μέλη οικογενειών για σειρά πολλών ετών.



www.diulistirio.gr
Διαβάστε περισσότερα.... »
....