Διυλιστήριο: 05/20/14
ροη αναρτησεων

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Κεφάλαιο 7ο-Πριν ψηφίσω μην ξεχάσω: Αν δεν πας... μη μιλάς

Ευρωεκλογές 2014 - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο: Αν δεν πας... μη μιλάς - Ως πότε θα μένουμε παρατηρητές στις επιταγές των άλλων; - Ανατροπές με 40% αποχή δεν γίνονται.

Ένας λαός που διαμαρτύρεται για το επίπεδο ζωής του, που φωνάζει διαρκώς για την φτώχεια, την πείνα, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας, την έλλειψη πρόσβασης σε αξιοπρεπείς συνθήκες περίθαλψης και την βαριά φορολογική πολιτική, αλλά ταυτόχρονα δεν μετέχει στις διαδικασίες του δημοκρατικού πολιτεύματος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «θύμα».

Ένας λαός που ξέρει, αλλά δεν αντιδρά, δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από την θυματοποίησή του.

Η εκλογική διαδικασία της περασμένης Κυριακής κατέδειξε μεταξύ άλλων πως παρά τα χιλιάδες προβλήματα, παρά τις φωνές, παρά τις διαμαρτυρίες, ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού που αγγίζει το 40% δεν πήγε να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα.

Άραγε αυτό πως μπορεί να ερμηνευτεί πολιτικά;

Γύρισε τις πλάτες του στα πολιτικά δρώμενα; Απαξίωσε με τον τρόπο αυτό το πολιτικό προσωπικό της χώρας; Εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του μέσω της σιωπής;

Όχι, μέσω της σιωπής δεν στέλνονται μηνύματα... Με «ασκήσεις θάρρους» δεν γίνονται ανατροπές, ούτε βεβαίως με 40% αποχή απο τις κάλπες.

Η πεμπτουσία της δημοκρατίας είναι η συμμετοχή στα κοινά. Οτιδήποτε άλλο λέγεται «ένοχη σιωπή».

Ο κορυφαίος Έλληνας ρήτορας, ο Δημοσθένης έλεγε ότι «είναι επιβεβλημένο οι ελεύθεροι να έχουν συναίσθηση ευθύνης για τα πολιτικά πράγματα»

Είναι πράγματι απορίας άξιον ένας λαός που υποφέρει πραγματικά, που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει ούτε στις βασικές ανάγκες της καθημερινότητας να αρνείται να καταθέσει την βούλησή του για αυτούς που θα διοικήσουν το δήμο ή την περιφέρεια μέσα στην οποία θα μεγαλώσουν τα παιδιά του.

Είναι πράγματι απορίας άξιον οι πάντες να θέτουν ζητήματα ευρωσκεπτικισμού, ζητήματα κακής λειτουργίας του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και της κοινοτικής αλληλεγγύης, αλλά ταυτόχρονα να μιλούν για χαλαρή ψήφο στις ευρωεκλογές.

Η συμμετοχή στις ευρωεκλογές αποτελεί θέμα ύψιστης σημασίας για όλες τις χώρες-μέλη και ιδιαίτερα για χώρες που υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, καλούνται να αξιολογήσουν αιτίες και να μελετήσουν λύσεις με βάση την ευρωπαϊκή εμπειρία.

Άραγε πότε θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός ποια Ευρώπη θέλει;

Ως πότε θα παραμένουμε παρατηρητές στα κελεύσματα και στις επιταγές των άλλων;

Διότι παρατηρητές ήμασταν και όταν οι μεγάλοι της Ευρώπης ήταν υπερήφανοι για το «ισχυρό» νόμισμα, τον φθηνό δανεισμό και την επίπλαστη ευημερία.

Όταν ήρθε η κρίση και τα τραγικά αποτελέσματα που όλοι ζούμε και βιώνουμε σήμερα, ξυπνήσαμε απότομα από τον λήθαργο της χαλαρής ψήφου και αναζητούμε τρόπους να φρενάρουμε την κατρακύλα της χώρας μας μέσα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι ένα και κανείς μας δεν έχει δικαιολογία να το αποφύγει: «Η Ελλάδα πρέπει να ζήσει και θα ζήσει!».

Ή θα σταθούμε όρθιοι στα πόδια μας και θα κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε ή θα μείνουμε πίσω στη μιζέρια και στην υποτακτικότητα. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.

Ήρθε η ώρα «να κάνουμε εμείς κάτι για τη χώρα μας κι όχι να περιμένουμε τους άλλους να κάνουν κάτι για εμάς».

Γι' αυτό τούτες οι εκλογές είναι πιο κρίσιμες από κάθε άλλη φορά.

Σε αντίθετη περίπτωση δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε.

Απλά και σταράτα: «Αν δεν πας... μη μιλάς».

http://diulistirio.blogspot.gr/

Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Δείτε τους ''ανεξάρτητους'' υποψήφιους, που ψηφίζετε πως την επόμενη μέρα πέφτουν οι μάσκες !!!

Εσύ πίστευες ότι ψήφισες ανεξάρτητο Περιφερειάρχη και Δήμαρχο την Κυριακή που πέρασε. Αλλά η επόμενη μέρα είναι αλλιώς. Όλοι βγάζουν τις μάσκες του και εμφανίζουν το αληθινό τους πρόσωπο. Πίστεψες ότι δεν πρόκειται να εμφανιστεί ξανά με τον μανδύα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και επειδή μας τάζει αυτά που θέλουμε να ακούσουμε , ντύνεται ωραία, τον ψήφισες να σε εκπροσωπήσει. Και την επόμενη μέρα, ξαφνικά, εμφανίζεται μνημονιακός ξαναβάζει την ταμπέλα του κόμματός του, υποστηρίζει την κυβερνητική πολιτική. Έχεις μια τελευταία ευκαιρία την προσεχή Κυριακή, να αποδείξεις ότι δεν συμφωνείς με τα μνημόνια, ότι δεν σου αρέσουν τα χαράτσια, ότι δεν θέλεις να πουλήσουν την Πατρίδα σου, δεν βγαίνεις με 300 Ευρώ το μήνα, ότι δεν έχεις δουλειά, ότι είσαι εναντίον της Γερμανικής Ευρώπης. Μετά από αυτό θα έχεις πλήρη ευθύνη και συμμετοχή για το αύριο των παιδιών σου, της Πατρίδας μας.

Το αστείο είναι ότι ακόμα και αυτά τα υποτιθέμενα συγκεντρωτικά αποτελέσματα είναι κατασκευασμένα από τις τις καθοδηγούμενες υποταγμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων. Συγκεκριμένα δείχνουν τους Ανεξάρτητους Έλληνες με ποσοστό μόλις 3,2 % ενώ οι υποψήφιοι του, που κάποιοι από αυτούς ανήκουν στην βουλευτική τους ομάδα, συγκεντρώνουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό, όπως ο κύριος Κουίκ στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης το ποσοστό των 8,17% και ο κύριος Χαικάλης στην Αττική το ποσοστό των 7,17 %. Δεν θέλουμε να αναφέρουμε άλλους υποψήφιους περιφερειάρχες υποστηριζόμενοι από το ίδιο κόμμα όπως ο κύριος Καρυπίδης και ο κύριος Τζιτζικώστας που έχει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά.
Έχουμε ευθύνη με την ψήφο μας για το μέλλον της Πατρίδας μας. Η αποχή ευνοεί τους υποτακτικούς κομματικούς υπαλλήλους όπου θα πάνε να ψηφίσουν για να διατηρήσουν την θεσούλα τους και τις πόρτες του συστήματος, του οποίου είναι, πάντα ανοιχτές.
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ. ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ !!!

http://diulistirio.blogspot.gr/
      
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Πολιτικός σάλος: Μια εβδομάδα πριν τις εκλογές πουλάνε 13 παραλίες!!! Δείτε ποιες είναι ;


Τις δύο -και μοναδικές- παραλίες της Ελαφονήσου, Σίμο και Σαρακίνικο, θέλει να... αξιοποιήσει το ΤΑΙΠΕΔ, γι' αυτό και τις βγάζει «στο σφυρί». Ο πολλάκις βραβευμένος «επίγειος παράδεισος» από ουκ ολίγα διεθνή τουριστικά γραφεία, ετοιμάζεται να περάσει σε ιδιωτικά χέρια.

Ειδικότερα, το ΤΑΙΠΕΔ προσφέρει τα 175 στρέμματα ολόλευκης αμμουδιάς προς πώληση, μετά την εισφορά τους ως κρατικών ακινήτων (με Property Code ΑΒΚ 382).

Το παραπάνω, σε συνδυασμό με το άρθρο 14 του Ν. 3986/2011 (Εφαρμοστικός Νόμος του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου ΦΕΚ 152 Α) με τη πώληση παραλίου ακινήτου, μπορεί να αποκτηθεί από ιδιώτη το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας για 50 χρόνια.

Αν βρεθεί αγοραστής για την παράκτια αυτή έκταση, μπορεί και να διεκδικήσει και να αποκτήσει την αποκλειστική χρήση της παραλίας μπροστά του, χωρίς δικαίωμα χρήσης από κάποιον άλλο για 50 ολόκληρα χρόνια!

Σε αυτά τα παραπάνω, ο νόμος δεν απαγορεύει τη δυνατότητα να βλέπει όποιος θέλει την παραλία από μακριά και μόνο, καθώς η πρόσβαση δεν θα είναι επιτρεπτή παρά μόνο στους πελάτες τους «επενδυτή»...

Αν σε συνέχεια αυτών δημιουργηθεί και «ιδιωτικό θαλάσσιο πάρκο», αντί για δημόσιο θαλάσσιο πάρκο, που να το διαχειρίζεται ο ίδιος ο Δήμος Ελαφονήσου, οι επισκέπτες δεν θα έχουν το δικαίωμα ούτε από τη θάλασσα να πλησιάσουν τις εν λόγω παραλίες.

Μεγάλες είναι οι αντιδράσεις από πλευράς των κατοίκων που δεν θέλουν να δουν κάποιον επενδυτή να καρπώνεται τη δημόσια γη, ενώ ήδη περιβαλλοντικές οργανώσεις μιλούν για οικολογική καταστροφή (η περιοχή έχει χαρακτηριστεί Natura).

Εκτός από τις δύο παραλίες της Ελαφονήσου στο ίδιο «πωλητήριο» που ανήρτησε το ΤΑΙΠΕΔ περιλαμβάνονται μεγάλες εκτάσεις, μεταξύ άλλων, στην Κορωνησία, στο Καλαμίτσι στη Χαλκιδική, στη Νέα Προποντίδα και τη Νέα Φώκαια, στη Γιάλοβα και την Καβάλα.

Στον κατάλογο αυτό περιλαμβάνονται και δεκάδες ακίνητα στην Πλάκα, τριόροφα και πενταόροφα κτίρια σε διάφορα σημεία της Αθήνας, οικόπεδα στο Ναύπλιο και το Μεσολόγγι αλλά και ξενοδοχεία Ξενία.
http://diulistirio.blogspot.gr/
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Προσοχή στο τυράκι!..

    Το τυράκι το προεκλογικό έχει πολλές όψεις.
Μπορεί να έχει την όψη της υπόσχεσης.
Ή της απειλής.
Ακόμη και την γνώριμη όψη του εκφοβισμού: ''μπουουου!..αποσταθεροποίηση!''
Αυτές όλες όμως είναι όψεις γνωστές και ορατές πιά από μεγάλη μερίδα του λαού, που έτσι αποφεύγει την φάκα!

Μιά πολύ πιό ύπουλη μορφή και άρα και πιό επικίνδυνη είναι το τυράκι-απογοήτευση.
Είναι αυτό το τυράκι που σου βάζουν για να πιστέψεις ότι όσο κι αν παλέψεις, ό,τι και να κάνεις δεν αλλάζει τίποτα!
Πως τάχα δηλαδή είσαι ανίσχυρος!
Και άρα καλά θα κάνεις να σταματήσεις την προσπάθεια και τον αγώνα, και να συνταχθείς με το μέρος της ''καθεστηκυίας'' τάξης πραγμάτων!

Αυτό ακριβώς επιχείρησε η συγκυβέρνηση δωσιλόγων, ορίζοντας τις ευρωεκλογές να συμπέσουν με την δεύτερη, επαναληπτική Κυριακή των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών.

Γνωρίζοντας την ιδιομορφία των αυτοδιοικητικών εκλογών και το αμφίσημο αποτέλεσμα που πάντα αυτές βγάζουν, σου λέει: ''Να! Θα θολώσουμε τα νερά! Θα ισχυριστούμε ότι δεν χάσαμε κι ότι αντέχουμε ακόμη, κι ότι μας θέλει ακόμη ο λαός, αφού αν δεν μας ήθελε δεν θα έστελνε τόσους ''δικούς'' μας υποψήφιους στον δεύτερο γύρο!''
Θέλουν να δημιουργήσουν μ' αυτόν τον τρόπο ένα κλίμα ηττοπάθειας στους ''αντιφρονούντες'', που είναι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών,
..και να τους οδηγήσουν σκυφτούς και άνευρους από απογοήτευση στην κάλπη των ευρωεκλογών όπου και θα κριθεί ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ το μέλλον της χώρας και όλων μας!

Προσοχή λοιπόν!
Είμαστε ήδη και θα είμαστε και επίσημα ως λαός νικητές την επόμενη Κυριακή,
..και θα μπορέσουμε να διώξουμε την διαπλεκόμενη συμμορία που κυβερνάει τον τόπο, λέγοντας απλώς μέσα από τις κάλπες ένα βροντερό ΟΧΙ σε όλα τα κόμματα του ''μνημονιακού τόξου'' !

Η απογοήτευση δεν ταιριάζει σ' έναν λαό που τον χρησιμοποιούν σαν πειραματόζωο,
..σ' έναν λαό που χειμάζεται, που αυτοκτονεί, που είναι άνεργος, που φτωχαίνει συνεχώς για να μην πληρώσουν και να μην ''την πληρώσουν'' όσοι και όποιοι πρέπει!

Ταιριάζει μόνον ο θυμός, η απόφαση, ο αγώνας!
Μέχρι το τέλος!
Μέχρι την νίκη!..

Αναρτήθηκε από Κώστας Μαντατοφόρος
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Αποκάλυψη: Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την γενοκτονία των Ποντίων!

Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την γενοκτονία των Ποντίων. Στο «άδυτα» της γερμανικής πολιτικής των αρχών του 20ου αιώνα, που κατέληξε στην εθνική τραγωδία!

Σπάνια παρασκήνια από την εποχή της γενοκτονίας των Ποντίων και ό,τι προηγήθηκε ιστορικά φέρνουν σήμερα στο φως τα "Παραπολιτικά". Τα τέλη του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου, ήταν μια περίοδος όπου Γερμανία και Τουρκία , είχαν έρθει πολύ κοντά, με τους Γερμανούς και τον τότε «Κάιζερ» Γουλιέλμο τον Β' , να επιδιώκει και τελικά να πετυχαίνει την διείσδυση στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας.

Οι συγκρίσεις με το σήμερα είναι αναπόφευκτες καθώς το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις των δύο χωρών γνωρίζουν ξανά άνθιση , με την Μέρκελ να δείχνει πως θέλει να αντιγράψει το στρατηγικό μοντέλο του προκατόχου της, με το οποίο η Γερμανία βρήκε πάτημα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε έναν ζωτικό γεωστρατηγικό χώρο, όπως είναι αυτός της Μεσογείου, αλλάζοντας άρδην τις ισορροπίες στην περιοχή.

Μια πρώτη γεύση των γερμανικών προθέσεων φάνηκε με την επίσκεψη της Μέρκελ τον Μάρτιο που μας πέρασε στην Άγκυρα, όπου η γερμανίδα πολιτικός «έκλεισε» το μάτι στην Τουρκία, κάνοντας λόγο για την ευρωπαική προοτπική της χώρας.
Η προσέγγιση Γερμανίας-Τουρκίας

Η επίσκεψη αυτή δεν ήταν το μόνο δείγμα , που προδίδει τα γερμανικά σχέδια. Λίγο νωρίτερα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε σε συνάντηση που είχε με τον τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωνε με νόημα : «Η Τουρκία μπορεί κάλλιστα να αναλάβει έναν ρόλο που θα αποτελεί γέφυρα για την Ανατολή και τη Δύση", αδειάζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα, ενώ την ίδια περίοδο ο γερμανικός τύπος χαρακτήριζε τον Ερντογάν χαρισματικό ηγέτη» και την Τουρκία «ανερχόμενη δύναμη του Βοσπόρου».

Η έρευνα από ιστορικές πηγές της εποχής είναι αποκαλυπτική και δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αναπόφευκτες συγκρίσεις. Τον περασμένο Απρίλιο εξάλλου, μετά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία, οι δύο χώρες, έκαναν συμφωνία συμπαραγωγής τεθωρακισμένων Leopard με τη συμμετοχή τούρκων μηχανικών. Είχαν προηγηθεί μεγάλες γερμανικές επενδύσεις στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, κάτι που είχε αποκαλύψει και ο Ρέσλερ στα πλαίσια του γερμανοτουρκικού φόρουμ για την ένεργεια τον Απρίλιο που μας πέρασε. «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τεράστιες προοπτικές στην Τουρκία, ειδικά στον ενεργειακό τομέα».
Οι Βαθιές ρίζες της γερμανοτουρκικής φιλίας

Η προσπάθεια διείσδυσης της Γερμανίας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1867, όταν ιδρύεται στην Τουρκία σχολή διδασκαλίας της γερμανικής γλώσσας. Αργότερα κυκλοφορεί στη Γερμανία βιβλίο - οδηγός «Η Μικρά Ασία πεδίο γερμανικού εποικισμού». Ο τότε «Κάιζερ», όπως έμεινε στην ιστορία, επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη και έχει θερμή συνάντηση με τον Σουλτάνο τον οποίο χαρακτηρίζει ως «φίλο», ενώ μοιράζει εκατοντάδες παράσημα στους τούρκους αξιωματούχου. Η στρατηγική της Γερμανίας αρχίζει και ξεδιπλώνεται σε οικονομικό επίπεδο, αρχής γενομένης από την μεγάλη δύναμη της εποχής, τους σιδηρόδρομους. Τα μεγάλα deal αρχίζουν, με την Τουρκία να αρχίζει να μεταβάλλεται σε γερμανικό προτεκτοράτο.

Οι Γερμανοί πολύ σύντομα θα ελέγχουν πλέον όλο σχεδόν το σιδηροδρομικό δίκτυο.Σε βιβλίο της εποχής, γερμανού περιηγητή διατυπώνεται με σαφήνεια η άποψη πως «Η Τουρκία θα ζήσει διά της Γερμανίας».

Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά από τον Μιχαήλ Ροδά, διευθυντή τότε του γραφείου τύπου της Ύπατης Αρμοστείας της Σμύρνης,στο βιβλίο "πως η Γερμανία κάτέστρεψε τον ελληνισμό της Τουρκίας". Ο Ροδάς έζησε όλα τα γεγονότα από πολύ κοντά και γράφει χαρακτηριστικά για την συνάντηση του Κάιζερ με τον Σουλτάνο και σημειώνει με νόημα πως «κολακεύτηκε υπερβολικά από την φιλία του Γερμανού».

Το τραπεζικό deal και η ίδρυση της Deutsche Bank

Οι Γερμανοί δεν σταμάτησαν στους σιδηρόδρομους. Θέλοντας να «μπουν» στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα της περιοχής κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις.Το 1904 φτάνει στην Ελλάδα εκπρόσωπος της Εθνικής Τράπεζας της Γερμανίας και πείθει τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Στέφανο Στρέιτ να ιδρύσουν από κοινού, την Τράπεζα της Ανατολής. Βασικός όρος της συμφωνίας, η πλειοψηφία στο Συμβούλιο θα ήταν ελληνική. Η συμφωνία υλοποιήθηκε και η πρωτοφανής ανάπτυξη της τράπεζας , αφού το ελληνικό εμπόριο ήκμαζε, οδηγεί σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Εκεί οι Γερμανοί φαίνεται πως βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία και αθέτησαν την αρχική συμφωνία ζητώντας την πλειοψηφία στο συμβούλιο.

Η ρήξη ήλθε , κάτι που δεν φαίνεται να πείραξε ιδιαίτερα τον «μεγάλο» Κάιζερ , που ήδη είχε μπει στο παιχνίδι της περιοχής και ήλεγχε το τραπεζικό σύστημα της Αιγύπτου και όλης της Τουρκίας. Η ίδρυση της «νέας» τράπεζας ήταν γεγονός, αφού τότε γεννήθηκε η περίφημη Deutsche Bank, με τα αρχικά ελληνικά αρχικά κεφάλαια, η οποία ανοίγει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα 200 (!) υποκαταστήματα και αρχίζει να προσφέρει άφθονο χρήμα για επενδύσεις στην Τουρκία. Παράλληλα σε όλη την Τουρκία γίνεται μποικατάζ στα ελληνικά προίόντα και το ελληνικό εμπόριο που γνώριζε άνθιση διώκεται.
Την γενοκτονία των Ποντίων την χρηματοδότησε η Deutsche Bank

Η πολιτική αυτή που εφαρμόστηκε από την συνεργασία Γερμανίας και Τουρκίας, κατέληξε σε μια εθνική τραγωδία, Την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από το κίνημα των νεοτούρκων. Η βοήθεια της Γερμανίας στους νεότουρκους ήταν σε όλα τα επίπεδα, όπως αποκαλύπτουν οι πηγές της εποχής.Χαρακτηριστικό είναι πως οι γερμανικές ακτοπλοικές εταιρείες είχαν βγάλει ανακοίνωση πως τα μέλη των νεοτούρκων μπορούν να ταξιδεύουν δωρεάν με την γερμανική σημαία.

Οι ιστορικές πήγες γράφουν χαρακητριστικά «η Deutsche Bank παρέχει άφθονα κεφάλαια στο κίνημα των Νεοτούρκων. Ο Γερμανισμός τους παρέχει όλα τα μέσα , αφού η Πανισλαμική πολιιτκή είναι τέκνο της Παγγερμανικής» . Ο Μιχαήλ Ροδάς, αναφέρει γλαφυρά πως όσα έγιναν και κατέληξαν σε αυτή την τραγωδία του ελληνισμού «γίνονταν χωρίς θόρυβο, με πρόγραμμα, με σύστημα και αφάνταστη υπομονή», τα διαχρονικά δηλαδή χαρακτηριστικά της πολιτικής των Γερμανών.
Σταύρος Παπαντωνίου (pontos-news.gr)
http://diulistirio.blogspot.gr/
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Πανηγυρίζει ο Άδωνις για τα αποτελέσματα στις Σκουριές .... αλλά τελικά λένε άλλα (VIDEO)

Bγαίνει ο Άδωνις Γεωργιάδης στον Σκάι μετά τα μεσάνυχτα της Κυριακής των εκλογών και πανηγυρίζει μες την τρελή χαρά για τη νίκη του Πάχτα στη Χαλκιδική και την επανεκλογή του. Μας πληροφορεί μάλιστα ότι το ποσοστό του ήταν συντριπτικό και το λαμβάνει ως μήνυμα ότι οι πολίτες του Δήμου Αριστοτέλη στην πλειοψηφία τους θέλουν τον Πάχτα για δήμαρχο και κατά συνέπεια και τις εξορύξεις της Eldorado των Καναδών και της Ελληνικός Χρυσός του Μπόμπολα.

Θέτει ερώτηση στον Σύριζα αν μετά το αποτέλεσμα αυτό της κάλπης θα σεβαστεί την απόφαση του λαού του Αριστοτέλη και θα σταματήσει να πολεμά τις εξορύξεις. Τα πράγματα όμως εξελίσσονται...

λίγο διαφορετικά και τα ερωτήματα που έθεσε του γυρίζουν μπούμερανγκ. Τώρα πως σώζεται αυτό βρε Μπουμπούκο;



Πηγή
http://diulistirio.blogspot.gr/
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Το πλοίο των ηλιθίων

Μια φορά και έναν καιρό, ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί ενός πλοίου έγιναν τόσο ματαιόδοξοι από την ικανότητά τους στην ναυτική τέχνη, τόσο ανόητα ασεβείς και τόσο εντυπωσιασμένοι με τους εαυτούς τους που οδηγήθηκαν στην τρέλα.

Έστρεψαν το πλοίο βόρεια και προχώρησαν μέχρι που συνάντησαν παγόβουνα και επικίνδυνους ογκόπαγους. Συνέχισαν να πηγαίνουν βόρεια σε όλο και περισσότερο επικίνδυνα νερά με μόνο σκοπό να δώσουν στους εαυτούς τους ευκαιρίες να πραγματοποιήσουν ακόμα περισσότερα λαμπρά κατορθώματα στην ναυσιπλοΐα.

Καθώς το πλοίο έφτανε σε όλο και υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη, οι επιβάτες και το πλήρωμα γίνονταν όλο και περισσότερο δυσαρεστημένοι. Άρχισαν καυγάδες μεταξύ τους και παράπονα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν.

«Τρέμω από το κρύο», είπε ένας ρωμαλέος ναυτικός. «Αυτό είναι το χειρότερο ταξίδι που έχω βρεθεί. Το κατάστρωμα είναι γλιστερό από τον πάγο. Όταν είμαι στο παρατηρητήριο ο αέρας περνά το πανωφόρι μου σαν μαχαίρι. Κάθε φορά που δένω το πανί της πλώρης τα δάχτυλά μου πάνε να παγώσουν. Και γι’ όλα αυτά παίρνω μόνο πέντε πενιχρά σελίνια το μήνα».

«Νομίζεις ότι εσύ μόνον την έχεις άσχημα;», είπε μια γυναίκα επιβάτης. «Εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ από το κρύο. Οι κυρίες σε αυτό το πλοίο δεν παίρνουν όσες κουβέρτες παίρνουν οι άντρες. Αυτό δεν είναι δίκαιο».

Ένας μεξικανός ναύτης παρεμβαίνει στην συζήτηση. «Εγώ παίρνω μόνο τον μισό μισθό από ότι παίρνουν οι άγγλοι ναύτες. Χρειαζόμαστε αρκετή ποσότητα φαγητού για να είμαστε ζεστοί σε αυτό το κλίμα και δεν παίρνω το μερίδιό μου. Οι Άγγλοι παίρνουν περισσότερο. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι οι αξιωματικοί μου δίνουν διαταγές στα αγγλικά αντί στα ισπανικά».

«Εγώ έχω περισσότερους λόγους να διαμαρτύρομαι από οποιονδήποτε άλλο», είπε ένας Ινδιάνος ναύτης. «Αν τα χλωμά πρόσωπα δεν μου είχαν κλέψει την προγονική μου γη, δε θα ήμουν καν σε αυτό το πλοίο μέσα στα παγόβουνα και τους αρκτικούς ανέμους. Θα ήμουν σε ένα κανό και θα κωπηλατούσα σε μια ωραία γαλήνια λίμνη. Μου αξίζει αποζημίωση. Τουλάχιστον ο καπετάνιος πρέπει να με αφήσει να παίζω ζάρια για να βγάζω μερικά λεφτά».

Ο λοστρόμος τότε φώναξε: «Χτες ο πρώτος αξιωματικός με αποκάλεσε «πούστη» μόνο και μόνο επειδή παίρνω πίπες. Έχω το δικαίωμα να παίρνω πίπες χωρίς να μου αποδίδουν τέτοιους χαρακτηρισμούς».

«Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που έχουν κακή μεταχείριση σ’ αυτό το πλοίο…», παρενέβη μια φιλόζωη από τους επιβάτες, με φωνή τρεμάμενη από αγανάκτηση, «…γιατί την τελευταία εβδομάδα είδα τον δεύτερο αξιωματικό να κλοτσά τον σκύλο του πλοίου δύο φορές».

Ένας από τους επιβάτες ήταν καθηγητής κολεγίου. Σηκώνει τα χέρια και κραυγάζει: «Ρατσισμός, σεξισμός, ειδισμός, ομοφοβία και εκμετάλλευση της εργατικής τάξης! Είναι διακρίσεις! Πρέπει να έχουμε κοινωνική δικαιοσύνη: ίσους μισθούς για τους μεξικανούς ναύτες, υψηλότερους μισθούς για όλους τους ναύτες, αποζημίωση για τον Ινδιάνο, ίσο αριθμό κουβερτών για τις κυρίες, εγγυημένο δικαίωμα το να παίρνει πίπες κανείς και όχι άλλες κλωτσιές στον σκύλο».

«ΝΑΙ-ΝΑΙ», φωνάζουν οι επιβάτες. «ΝΑΙ-ΝΑΙ», φωνάζει και το πλήρωμα. «Είναι διακρίσεις πρέπει να απαιτήσουμε τα δικαιώματά μας».

Ο μικρός καμαρότος καθάρισε το λαιμό του :

«Χμ. Χμ. Όλοι έχετε καλούς λόγους για να παραπονιέστε. Αλλά εμένα μου φαίνεται ότι αυτό που πρέπει πραγματικά να κάνουμε είναι να γυρίσουμε αυτό το πλοίο προς τα πίσω και να πάμε νότια. Γιατί αν συνεχίσουμε να πηγαίνουμε βόρεια σίγουρα θα ναυαγήσουμε αργά ή γρήγορα και τότε οι μισθοί σας, οι κουβέρτες σας και το δικαίωμα να παίρνεται πίπες δε θα προσφέρουν τίποτα γιατί θα έχουμε πνιγεί όλοι».

Αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία γιατί ήταν ένας μικρός καμαρότος.

Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί από την βάση τους στο πρυμναίο κατάστρωμα, έβλεπαν και άκουγαν. Τώρα αυτοί χαμογελούν και κλείνουν το μάτι ο ένας στον άλλο. Με ένα νεύμα του καπετάνιου ο τρίτος αξιωματικός κατέβηκε από το πρυμναίο κατάστρωμα, σουλατσάρισε μέχρι εκεί που είχαν συγκεντρωθεί οι επιβάτες και το πλήρωμα και σπρώχνοντας με τον ώμο του μπήκε ανάμεσά τους. Πήρε μια πολύ σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό του και μίλησε έτσι: «Εμείς οι αξιωματικοί πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάποια πραγματικά ασυγχώρητα πράγματα συμβαίνουν σε αυτό το πλοίο. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα μέχρι που ακούσαμε τα παράπονά σας. Εμείς είμαστε άντρες με καλή θέληση και θέλουμε να είμαστε σωστοί μαζί σας. Αλλά όμως ο καπετάνιος είναι σχετικά συντηρητικός και επιβάλει τους δικές του θέσεις, Μάλλον χρειάζεται ένα μικρό σκούντημα πριν κάνει οποιαδήποτε απτή αλλαγή. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αν διαμαρτύρεστε έντονα –αλλά πάντα ειρηνικά και χωρίς να παραβιάζετε τους κανόνες του πλοίου– θα ταρακουνήσετε τον καπετάνιο που αδρανεί και θα τον αναγκάσετε να καταπιαστεί με τα προβλήματα για τα οποία τόσο δίκαια διαμαρτύρεστε».

Αφού είπε αυτά ο τρίτος αξιωματικός γύρισε πίσω στο πρυμναίο κατάστρωμα. Καθώς πήγαινε, το πλήρωμα και οι επιβάτες του φώναζαν: «Μετριοπαθή! Ρεφορμιστή! Ψευτοπροοδευτικέ! Τσιράκι του καπετάνιου!»

Όμως, παρ’ όλα αυτά, έκαναν όπως αυτός τους είπε. Μαζεύτηκαν μπροστά από το πρυμναίο κατάστρωμα φωνάζοντας βρισιές προς τους αξιωματικούς και ζητώντας τα δικαιώματά τους. «Θέλω υψηλότερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας», φώναξε ο ρωμαλέος θαλασσοπόρος. «Ίσες κουβέρτες για τις γυναίκες», φώναξε η γυναίκα επιβάτης. «Θέλω να λαμβάνω τις διαταγές μου στα ισπανικά», κραύγασε ο μεξικάνος ναύτης. «Θέλω το δικαίωμα να παίζω ζάρια», φώναξε ο ινδιάνος ναύτης. «Δεν θέλω να με λένε πούστη», φώναξε ο λοστρόμος. «Όχι άλλες κλοτσιές στον σκύλο», φώναξε η φιλόζωη. «Επανάσταση τώρα», φώναξε ο καθηγητής.

Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί μαζεύονται και συσκέπτονται για μερικά λεπτά, κλείνοντας το μάτι ο ένας στον άλλο, γνέφοντας καταφατικά και γελώντας. Τότε ο καπετάνιος στάθηκε μπροστά στο πρυμναίο κατάστρωμα και με μια σπουδαία προσποίηση καλοσύνης, ανακοίνωσε ότι:

– Ο μισθός του ρωμαλέου ναυτικού θα ανέβει στα έξι σελίνια το μήνα.

– Ο μισθός του μεξικανού ναυτικού θα ανέλθει στα δύο τρίτα του μισθού των άγγλων.

– Η διαταγή για δέσιμο του πανιού της πλώρης θα δίνεται στα ισπανικά.

– Οι γυναίκες επιβάτες θα πάρουν άλλη μια κουβέρτα.

– Ο ινδιάνος ναύτης θα έχει το δικαίωμα να στήνει ένα παιχνίδι ζάρια τα σαββατόβραδα.

– Ο λοστρόμος δε θα αποκαλείται πούστης όσο κρατά την πεολειχία αυστηρά ιδιωτική.

– Και το σκυλί δεν θα τρώει κλωτσιές εκτός αν κάνει κάποια αταξία, όπως το να κλέψει φαγητό από το μαγειρείο.

Οι επιβάτες και το πλήρωμα γιόρτασαν αυτές τις παραχωρήσεις σαν μεγάλη νίκη, αλλά το επόμενο πρωί αισθάνονταν πάλι δυσαρεστημένοι.

«Έξι σελίνια το μήνα είναι πενταροδεκάρες και ακόμα παγώνουν τα δάκτυλά μου όταν δένω το πανί της πλώρης», γκρίνιαξε ο ρωμαλέος ναυτικός.

«Ακόμα δεν παίρνω τον ίδιο μισθό με τους άγγλους ή αρκετά τρόφιμα γι’ αυτό το κλίμα», είπε ο μεξικανός ναύτης.

«Εμείς οι γυναίκες δεν έχουμε ακόμα αρκετές κουβέρτες, που να μας κρατάν ζεστές», είπε η γυναίκα επιβάτης. Οι υπόλοιποι εξέφρασαν παρόμοια παράπονα και ο καθηγητής τους παρότρυνε.

Όταν τελείωσαν, ο μικρός καμαρότος μίλησε αυτή τη φορά αρκετά δυνατά ώστε οι υπόλοιποι να μην μπορούν εύκολα να τον αγνοήσουν: «Είναι πραγματικά τρομερό που το σκυλί τρώει κλωτσιές επειδή κλέβει ένα κομμάτι ψωμί από το μαγειρείο, και ότι η γυναίκες δεν έχουν ίσο αριθμό κουβερτών και ότι παγώνουν τα δάχτυλα του ναύτη και δεν βλέπω τον λόγο ο λοστρόμος να μη παίρνει πίπες αν το θέλει. Αλλά κοιτάτε πόσο χοντρά έχουν γίνει τα παγόβουνα και πόσο ο άνεμος φυσάει όλο και πιο άγρια. Πρέπει να γυρίσουμε το πλοίο προς τον νότο γιατί αν συνεχίσουμε να πηγαίνουμε βόρεια θα ναυαγήσουμε και θα πνιγούμε».

«Ω!, ναι», είπε ο λοστρόμος. «Είναι τόσο απαίσιο να συνεχίζουμε να πηγαίνουμε βόρεια, αλλά γιατί πρέπει εγώ να παίρνω πίπες κρυφά; Γιατί πρέπει να αποκαλούμαι πούστης; Δεν είμαι εγώ καλός όπως οι άλλοι;»

«Το να πλέουμε βόρεια είναι τρομερό», είπε η γυναίκα επιβάτης. «Αλλά δεν βλέπεις; Γι’ αυτό ακριβώς οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερες κουβέρτες για να μένουν ζεστές. Απαιτώ ίσες κουβέρτες για τις γυναίκες τώρα».

«Είναι αλήθεια», είπε ο καθηγητής, «ότι το να πλέουμε προς τα βόρεια επιφέρει μεγάλες κακουχίες σε όλους μας. Αλλά το να αλλάξουμε πορεία προς το νότο είναι ουτοπικό. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω το ρολόι. Πρέπει να βρούμε έναν ώριμο τρόπο για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση».

«Κοιτάτε» είπε ο μικρός καμαρότος. «Αν αφήσουμε αυτούς τους τέσσερις παράφρονες στο κατάστρωμα την πρύμνης να έχουν τη δική τους πορεία θα πνιγούμε όλοι. Αν καταφέρουμε κάποια στιγμή να απομακρύνουμε το πλοίο από τον κίνδυνο, τότε μπορούμε να ανησυχούμε για τις εργατικές συνθήκες, της κουβέρτες για τις γυναίκες, και το δικαίωμα στην πεολειξία. Αλλά πρώτα πρέπει να στρίψουμε προς τα πίσω το σκάφος. Αν κάποιοι από εμάς μαζευτούν, φτιάξουν ένα σχέδιο και δείξουν λίγο θάρρος, μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας. Δεν χρειάζονται πολλοί από εμάς, έξι με οχτώ φτάνουν. Μπορούμε να καταλάβουμε την πρύμνη, να πετάξουμε αυτούς τους τρελούς έξω από το πλοίο, και να πάμε προς το νότο».

Ο καθηγητής σήκωσε τη μύτη του και είπε αυστηρά: «Δεν πιστεύω στην βία. Είναι ανήθικο».

«Είναι αήθης η χρήση βίας πάντα», είπε ο λοστρόμος.

«Με τρομάζει η βία», είπε η γυναίκα επιβάτης.

Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί έβλεπαν και άκουγαν όλη αυτή την ώρα. Με ένα σήμα από τον καπετάνιο ο τρίτος αξιωματικός κατέβηκε κάτω στο κυρίως κατάστρωμα. Μπήκε ανάμεσα στους επιβάτες και στο πλήρωμα, λέγοντάς τους ότι ακόμα υπάρχουν πολλά προβλήματα στο πλοίο.

«Έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο», είπε. «Αλλά, απομένουν ακόμα πολλά για να γίνουν. Οι συνθήκες εργασίας για τον ναύτη είναι ακόμα σκληρές, ο μεξικάνος δεν παίρνει ακόμα τα ίδια λεφτά με τον άγγλο, οι γυναίκες δεν έχουν ακόμα τις ίδιες κουβέρτες με τους άντρες, το παιχνίδι με ζάρια του ινδιάνου τα σαββατόβραδα είναι πενιχρή αποζημίωση για την χαμένη γη του, είναι άδικο για τον λοστρόμο να παίρνει πίπες στα κρυφά και ο σκύλος ακόμα να τρώει κλωτσιές πότε -πότε. Νομίζω ότι ο καπετάνιος χρειάζεται ακόμα ένα σκούντημα. Θα βοηθούσε αν όλοι εσείς πραγματοποιούσατε ακόμα μια διαμαρτυρία εφ’ όσον αυτή παραμένει μη βίαιη».

Καθώς ο τρίτος αξιωματικός πήγαινε πίσω στην πρύμνη, οι επιβάτες και το πλήρωμα του πλοίου τον έβριζαν αλλά μολαταύτα έκαναν αυτό που τους είπε και μαζεύτηκαν μπροστά στο πρυμναίο κατάστρωμα για ακόμα μια διαμαρτυρία. Φώναζαν με στόμφο και ενθουσιασμό κραδαίνοντας τη γροθιά τους και ακόμα πέταξαν ένα κλούβιο αυγό στον καπετάνιο (ο οποίος το απέφυγε με έναν επιδέξιο ελιγμό).

Αφού ακούσαν τα παράπονά τους, ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί, μαζεύτηκαν για μια κουβέντα κατά την οποία έκλειναν το μάτι ο ένας στον άλλο και γελούσαν πονηρά. Μετά ο καπετάνιος στάθηκε μπροστά στο πρυμναίο κατάστρωμα και ανακοίνωσε ότι:

– Ο ρωμαλέος ναύτης θα πάρει γάντια για να κρατά τα δάκτυλά του ζεστά.

– Ο μεξικάνος ναύτης θα παίρνει μισθό ίσο με τα τρία τέταρτα του άγγλου ναυτικού.

– Οι γυναίκες θα πάρουν μια ακόμα κουβέρτα.

– Ο ινδιάνος ναύτης θα μπορεί να στήνει το παιχνίδι του και το Σάββατο και την Κυριακή το βράδυ.

– Ο λοστρόμος θα μπορεί να παίρνει πίπες δημοσίως αφού νυχτώσει

– Και κανείς δε θα κλωτσά τον σκύλο χωρίς ειδική εντολή από τον καπετάνιο.

Οι επιβάτες και το πλήρωμα έμειναν εκστασιασμένοι από αυτή τη μεγάλη επαναστατική νίκη, αλλά το επόμενο πρωί πάλι αισθάνονταν δυσαρεστημένοι και άρχισαν να γκρινιάζουν για τις ίδιες παλιές κακουχίες.

Ο μικρός καμαρότος αυτή τη φορά άρχισε να οργίζεται:

«Βρε ηλίθιοι», φώναξε, «δεν βλέπετε τι κάνουν ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί; Σας κρατούν απασχολημένους με τα ασήμαντα παράπονά σας για κουβέρτες, μισθούς, και κλωτσιές στο σκύλο ώστε να μη σκέφτεστε τι πραγματικά πάει στραβά σε αυτό το πλοίο, το ότι δηλαδή πάει όλο και περισσότερο προς τα βόρεια και όλοι θα πνιγούμε. Αν κάποιοι από εσάς έρθετε στα συγκαλά σας, μαζευτούμε και καταλάβουμε το πρυμναίο κατάστρωμα, θα μπορούσαμε να στρέψουμε αυτό το πλοίο και να σώσουμε τις ζωές μας. Αλλά το μόνο που κάνετε είναι να κλαψουρίζετε για τόσο μικρά θέματα όπως οι συνθήκες εργασίας, παιχνίδια με ζάρια και το δικαίωμα να παίρνει κανείς πίπες».

Οι επιβάτες και το πλήρωμα εξαγριώθηκαν.

«Μικρό!!» φώναξε ο Μεξικανός. «Θεωρείς λογικό το να παίρνω μόνο τα τρία τέταρτα του μισθού του άγγλου; Είναι αυτό μικρό πράγμα;»

«Πώς μπορείς να λες το παράπονό μου ασήμαντο!!» φώναξε ο λοστρόμος. «Δεν ξέρεις πόσο υποτιμητικό είναι να σε φωνάζουν πούστη;»

«Το να κλωτσάς ένα σκύλο δεν είναι μικρό θέμα», φώναξε η φιλόζωη. «Είναι άκαρδο, αισχρό και κτηνώδες».

«Εντάξει τότε», απάντησε ο μικρός καμαρότος, «τα θέματα αυτά δεν είναι μικρά και ασήμαντα. το να κλωτσάς είναι αισχρό και κτηνώδες και υποτιμητικό να σε αποκαλούν πούστη. Αλλά σε σχέση με το πραγματικό μας πρόβλημα, σε σχέση με το ότι το πλοίο πηγαίνει ακόμα βόρεια, τα παράπονά σας είναι μικρά και επουσιώδη. Επειδή, αν δεν γυρίσουμε αυτό το πλοίο σύντομα, θα πνιγούμε όλοι».

«Φασίστα», είπε ο καθηγητής.

«Αντεπαναστάτη», είπε η γυναίκα επιβάτης.

Κι όλοι οι επιβάτες και το πλήρωμα μπαίνουν στην κουβέντα ο ένας μετά τον άλλο αποκαλώντας τον μικρό καμαρότο φασίστα και αντεπαναστάτη. Τον έσπρωξαν μακριά και συνέχισαν να γκρινιάζουν για μισθούς, κουβέρτες για τις γυναίκες, για το δικαίωμα στην πεολειχία και για τη συμπεριφορά στο σκύλο.

Το πλοίο συνέχισε να πλέει βόρεια και μετά από λίγο συντρίφτηκε ανάμεσα σε δύο παγόβουνα και πνίγηκαν όλοι.

(To κείμενο αυτό γράφτηκε το 1999 μέσα στην φυλακή από τον Ted Kaczynski γνωστότερο ως UNABOMBER και δημοσιεύτηκε στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φύλλο 9, Δεκέμβριος 2002)

RAMNOUSIA
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

ΣΟΚ !!! ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΤΥΧΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΠΟΤ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΙΟΥ ΜΕ ΣΕΞ ΚΑΙ .....

Το νέο διαφημιστικό σποτ του Ποταμιού που παίζεται σε όλα τα social media είναι βίντεο με τον τίτλο "Πρώτη φορά" και το οποίο ο Σταύρος Θεοδωράκης τον εμπνεύστηκε από το αντίστοιχο διαφημιστικό σποτ του Μπάρακ Ομπάμα.Στο βίντεο του Σταύρου Θεοδωράκη "Πρώτη φορά" υπάρχει μία γυναίκα που κάνει διάφορες αναφορές για την πρώτη φορά, δίνοντας την εντύπωση πως μιλά για την πρώτη της σεξουαλική φορά.

Ωστόσο, στο τέλος η γυναίκα αποκαλύπτει πως όλες αυτές οι αναφορές για την πρώτη φορά αναφέρονται στην πρώτη φορά που ψήφισε το Ποτάμι.

Το βίντεο όμως αυτό είναι αντιγραφή από ένα αντίστοιχο βιντεάκι του Μπάρακ Ομπάμα για τη δική του προεκλογική του καμπάνια.

Τα δύο βίντεο παρουσιάζουν δύο γυναίκες να εξομολογούνται για την πρώτη φορά που… ψήφισαν, βίντεο που εξόργισαν τον υποψήφιο ευρωβουλευτή, Περικλή Βαλλιάνo. Με ανάρτησή του στο facebook υποστηρίζει ότι οι «διαφημίσεις» αυτές προσβάλλουν κάθε γυναίκα με ένα διεστραμμένο χιούμορ, αλλά και κάθε αξία για την οποία υποτίθεται συγκροτήθηκε το Ποτάμι.

«Ζητώ να αποσυρθεί αμέσως το αισχρό και απαράδεκτο διαφημιστικό με τίτλο «πρώτη φορά», καθώς και το άλλο αχαρακτήριστο που το συνοδεύει» επισημαίνει ο καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάνοντας λόγο για ανοσιουργήματα, για τα οποία, ζητά, μάλιστα, συγγνώμη.

«Καλώ τον Σταύρο Θεοδωράκη να αποκηρύξει χωρίς περιστροφές το αίσχος των «διαφημίσεων» αυτών, και να ζητήσει συγγνώμη από κάθε γυναίκα, και θα έλεγα κάθε άνθρωπο γενικά, που θίγουν με βάναυσο τρόπο» καταλήγει ο κ. Βαλλιάνος.Δείτε τα και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Οι παρατηρήσεις σας και τα σχόλια σας αποδεκτά ....
 







http://diulistirio.blogspot.gr/
Διαβάστε περισσότερα.... »
....