Σε μια ευρύτατη επιχείρηση όχι εθνικής αλλά θρησκευτικής
εκκαθάρισης με στόχο τα 2 εκατομμύρια των χριστιανών της Συρίας, επιδίδονται οι
ακραίοι τζιχαντιστες της συριακής αντιπολίτευσης, ενώ την ίδια στιγμή οι
εναπομείναντες χριστιανοί του Ιράκ δοκιμάζονται και οι Κόπτες της Αιγύπτου
στοχοποιουνται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους σε ένα συνολικό σχέδιο βιαίου
διωγμού των χριστιανών από την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική.
Ο στόχος δεν είναι άλλος από το να εξαλειφθεί η χριστιανική
παρουσία από ολόκληρη την περιοχή στην οποία γεννήθηκε ο Χριστιανισμός αρκετούς
αιώνες πριν εμφανιστεί το Ισλάμ και να διευκολυνθεί έτσι η εγκαθίδρυση
θρησκευτικών κρατών, όπως το «Χαλιφάτο του Ιράκ και της Συρίας» το όποιο
επαγγέλλονται οι αντάρτες της Αλ Νουσρα.
Αυτό όμως που σοκάρει είναι ο άγριος και βάρβαρος τρόπος με
τον οποίο οι τζιχαντιστές στρέφονται εναντίον των Χριστιανών της Συρίας, όπου
δεν λείπουν όχι μόνο οι καταστροφές ναών και ο βίαιος διωγμός χριστιανών από
τις πόλεις τους αλλά και οι απαγωγές, οι εκτελέσεις ακόμη και οι αποκεφαλισμοί.
Απέναντι σε αυτή την βαρβαρότητα όμως έχει υπάρξει μια
«διεθνής συνομωσία της σιωπής», όπως κατήγγειλε ο πρώην πρόεδρος του Λιβάνου
Αμιν Τζεμαγιελ μιλώντας τον Ιούλιο σε συνέδριο που όργωσε το St.Antony’s
College της Οξφόρδης και πράγματι οι ευαίσθητες στα ανθρώπινα και μειονοτικά
δικαιώματα δυνάμεις (ΗΠΑ,Ε.Ε. κλπ) αγνοούν επιδεικτικά τα βίντεο φρίκης με τους
αποκεφαλισμούς ιερέων .
Ο κ. Τζεμαγιελ επισήμανε και κάτι ακόμη: ο διωγμός των
Χριστιανών από την Μέση Ανατολή αποτελεί ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη και για
τους ίδιους τους μουσουλμάνους πολίτες που δεν είναι φανατικοί, καθώς έτσι
υπονομεύεται η πολυπολιτισμικοτητα των κοινωνιών και ανατρέπεται μια συμβίωση
αιώνων ανθρώπων με διαφορετική θρησκεία και κουλτούρα. Και όλο αυτό το κλίμα
απομακρύνει φυσικά και την επιβίωση δημοκρατικών καθεστώτων στην περιοχή.
Οι τζιχαντιστες που έχουν επιβάλλει στις περιοχές που
ελέγχουν, τον νόμο της Σαρίας δεν είναι τυχαίο που προσπαθούν να γίνουν γνωστοί
ακόμη και με αναρτήσεις βίντεο στο διαδίκτυο, οι εκτελέσεις αθώων ανθρώπων ,και
ιερέων.
Όπως παρατηρούσε μια πολύ καλά ενημερωμένη πηγή, οι
τζιχαντιστές με τον τρόπο αυτό στέλνουν «αποδείξεις» σε εκείνους που τους
χρηματοδοτούν από το Κατάρ και μέχρι πρόσφατα και από την Σαουδική Αραβία που
φαίνεται να έχουν επιλέξει να στηρίξουν τις ακραίες σουνιτικές οργανώσεις για
την πλήρη επιβολή του σουνιτικου δόγματος στην περιοχή, εκπαραθυρώνοντας με
βίαιο τρόπο τους χριστιανούς και περιορίζοντας τους σιιτες και αλεβιτες (μαζί
και την επιρροή του Ιράν στον αραβικό κόσμο).
Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που έχουν συμβεί στην Συρία,
αν και η δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι χριστιανοί έγινε
γνωστή με την απαγωγή τον Απρίλιο, παραμονές του Πάσχα, των δυο μητροπολιτών
από το Χαλέπι. Του ελληνορθόδοξου Παύλου και του Συροορθοδοξου Γιοχανα Ιμπραήμ.
Παρά τις προσπάθειες που καταβληθήκαν οι δυο μητροπολίτες δεν έδωσαν κανένα
σημείο ζωής και είναι μάλλον μηδαμινές οι πιθανότητες να ξαναβρεθούν ζωντανοί.
Το μήνυμα που ήθελαν οι απαγωγείς και πιθανόν δολοφόνοι τους
ήταν ένα και μόνο ένα: «οι Χριστιανοί είναι ανεπιθύμητοι στην Συρία».
Οι πληροφορίες τότε ανέφεραν ότι οι δυο μητροπολίτες είχαν
απαχθει από ομάδα τσετσενων τζιχαντιστων . Πριν τρεις εβδομάδες κάποια παράξενα
δημοσιεύματα εμφανίστηκαν στον τουρκικό Τύπο και έκαναν λόγο για την σύλληψη τριών
ανταρτών που προέρχονταν από την Συρία (Ρώσοι και Τσετσενοι στην καταγωγή) οι
οποίοι παραδέχθηκαν στις τουρκικές αρχές ότι είχαν συμμετάσχει στην απαγωγή και
εκτέλεση των δυο μητροπολιτών. Κι όμως στα μουλωχτά οι δολοφόνοι αυτοί
απελάθηκαν στις …χώρες τους.
Είχαν προηγηθεί όμως κι αλλά δραματικά περιστατικά με
κορυφαίο εκείνο της άγριας εκτέλεσης δια αποκεφαλισμού και μάλιστα μπροστά σε
κοινό που ζητωκραύγαζε «Al AKhbar» τριών χριστιανών. Ο ένας ήταν ο καθολικός
ιερέας Φρανσουά Μουραντ που υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο περιμένοντας τον
αποκεφαλισμό του έχοντας παρακολουθήσει πριν τον αποκεφαλισμό των δυο άλλων
ανθρωπων που είχαν απαχθεί μαζί. Κι όμως δεν υπήρξε κανένα κύμα κατακραυγής και
αποδοκιμασίας αυτής της βαρβαρότητας, που ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά από
παρόμοια βίντεο που είχαν αναρτηθεί και κατέγραφαν τις ομαδικές εκτελέσεις
πολιτών με βολή στο κεφάλι , ή την ομολογία της εκτέλεσης ενός δεκαπεντάχρονου
με πυροβολισμό στο στόμα μπροστά στην οικογένεια του επειδή προσέβαλλε, όπως
θεώρησαν οι εκτελεστές του , το Ισλάμ.
Από τον Φεβρουάριο έχουν απαχθεί χωρίς να δώσουν από τότε
κανένα σημείο ζωής ο αρμένιος καθολικός ιερέας Μιχαήλ Καγιαλ στο Χαλέπι, ο
ελληνορθόδοξος ιερέας Μαχερ Μαχφουζ, ο συροορθοδοξος ιερέας Φαντι Χαντατ, που
απηχθη τον Δεκέμβριο και μερικές εβδομάδες αργότερα πετάχτηκε στον δρόμο το
διαμελισμένο πτώμα του. Ένας καταλογος πολύ μακρύς για τον οποίο όμως έχει
επιβληθεί η απολυτή σιωπή.
Πριν μερικές ημερες μια ακόμη απαγωγή συγκλόνισε την
χριστιανική κοινότητα της Συρίας καθώς η επιλογή του στόχου είχε βαθύ
συμβολισμό. Ο πολύ γνωστός ιταλός ιησουίτης ιερέας Paolo Dall’Oglio ο οποίος
είχε ασκήσει έντονη κριτική στο καθεστώς Ασαντ και είχε αφιερώσει τα τελευταία
20 χρόνια της ζωής του στην αναστήλωση ενός μοναστηριού κοντά στην Δαμάσκο,
αποτελούσε το σύμβολο του «ανοικτού διαλόγου» με το Ισλάμ. Είχε απελαθεί από
την Συρία και είχε επιστρέψει μέσω των περιοχών που ελέγχονται από την
αντιπολίτευση και τους αντάρτες. Δεν αρκούσε όμως αυτό .Οι τζιχαντιστές των
οργανώσεων που ελέγχονται από την Αλ Καιντα τον απήγαγαν και δεν υπάρχει κανένα
νέο για την τύχη του.
Από την Συρία υπολογίζεται ότι έχουν ήδη φύγει 500 χιλιάδες
χριστιανοί αναζητώντας καταφύγιο στον Λίβανο, στην Ανατολική Ευρώπη και στις
Σκανδιναβικές χώρες. Στο Ιράκ έχουν ήδη εκδιωχτεί τα 2/3 των χριστιανών. Και
συνολικά στην Μέση Ανατολή, οι Χριστιανοί που αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού
πριν σχεδόν έναν αιώνα ,έχουν πια συρρικνωθεί στο 5%…
Στην Αίγυπτο η ανατροπή του πρόεδρου Μορσι από τον Στρατό
έδωσε την αφορμή για να στοχοποιηθουν και πάλι οι χριστιανοί Κόπτες της
Αιγύπτου, καθώς οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και άλλες ακραίες ισλαμικές οργανώσεις
θεωρούν ότι οι κόπτες είναι σύμμαχοι των Στρατιωτικών και συνέβαλαν στην
ανατροπή του εκλεγμένου πρόεδρου.
Οι κόπτες είχαν εκφράσει πολλές φορές την ανησυχία τους για
τις ολοένα και αυξανόμενες επιθέσεις που δέχονταν οι χριστιανοί στην Αίγυπτο,
που κλιμακώθηκαν μετα την εξέγερση της πλατείας Ταχριρ και την ανατροπή του
Μουμπαρακ.
Μετα την τελευταία έκρηξη της βίας και την αιματηρή καταστολή
των διαδηλώσεων οι οπαδοί του Μορσι στραφηκαν εναντίον και των κοπτών και
συμφώνα με ΜΚΟ μέχρι την Πέμπτη είχαν πυρποληθεί 25 εκκλησιές και είχαν δεχθεί
επιθέσεις του όχλου χριστιανικά σχολεία ,και χριστιανικές περιουσίες σε όλη την
χωρά.
Πριν ακόμη όμως ξεσπάσει η βία οι κόπτες ήδη ζούσαν υπό το
καθεστώς του φόβου.
Ο νέος πατριάρχης των Κοπτών ο Θεόδωρος Β΄ είχε υποχρεωθεί
να ακυρώσει μια σειρά εκδηλώσεων και λειτουργιών στον καθεδρικό ναό του Αγίου
Μάρκου στο Κάιρο καθώς είχαν διατυπωθεί απειλές για επιθέσεις ενώ όπως
καταγγέλθηκε υπήρξε περιστατικό πριν μερικές ημερες που πιστοί εγκλωβίστηκαν
μέσα στον ναό ενώ είχε υψωθεί έξω από αυτόν η σημαία της Αλ Κάιντα.
Η αρχαία Λυκοπολη, το σημερινό Ασιούτ αποτελούσε την πόλη με
τον πιο συμπαγή χριστιανικό πληθυσμό και τις τελευταίες ήμερες και εκεί οι
χριστιανοί βρεθήκαν στο στόχαστρο των ισλαμιστών. Μερικές χιλιάδες διαδηλωτές
διέσχιζαν τον δρόμο που συγκεντρώνει τα περισσότερα μαγαζιά των
χριστιανών(Youssry Ragheb St.), φωνάζοντας συνθήματα: «Ισλάμ Ισλάμ σε πείσμα
των Χριστιανών» ενώ στους τοίχους γράφονταν συνθήματα που καλούσαν σε μποϋκοτάζ
των μαγαζιών των χριστιανών και προσβλητικά για τους Κόπτες συνθήματα που
χαρακτήριζαν «σκυλί» τον θρησκευτικό ηγέτη τους. Οι διαδηλωτές φρόντισαν να
σημαδέψουν τα μαγαζιά και τα σπίτια χριστιανών, ζωγραφίζοντας μεγάλους
κόκκινους σταυρούς στους τοίχους τους, ανασύροντας τις τραγικές μνήμες από την
νύχτα των Κρυστάλλων.
Νεαροί χριστιανοί δεν έκρυβαν (σε έρευνα του Associated
Press) ότι σκέφτονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να αναζητήσουν
καταφύγιο στην Ευρώπη. Το Σχέδιο που έχει τεθεί σε εφαρμογή έχει αρχίσει να
αποδίδεi.
Εντύπωση προκαλεί όμως η ανοχή που δείχνει η διεθνής
κοινότητα και κυρίως οι χριστιανικές χώρες της Δύσης σε αυτό το πογκρόμ
εναντίον των χριστιανών στη Μ;eshΑνατολή. Ακόμη και η Ελλάδα που παραδοσιακά
έχει ισχυρούς θρησκευτικούς, εθνικούς δεσμούς με το χριστιανικό στοιχείο της
περιοχής, δείχνει να αποστρέφει το βλέμμα αντί να επιδιώξει την αφύπνιση του
διεθνούς παράγοντα, ο οποίος έχει επιρροή στην αντιπολίτευση της Συρίας. Η
ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο εξωτερικών οφείλουν να θέσουν το θέμα στην Ε.Ε.
αλλά και στο ΝΑΤΟ και στους διεθνείς οργανισμούς αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία για
την προστασία των χριστιανών της Συρίας .Ίσως μια τέτοια πρωτοβουλία να
προσφέρει στην Ελλάδα την μοναδική ευκαιρία για να ανακτήσει τον ρόλο που είχε
κάποτε στην περιοχή.
Πηγή: Έθνος