Απόγνωση...

Του Χάρη Καφετζόπουλου.

Παλιά....δεν ήμουν οικονομικά άσχημα…

Είχα δουλειά… αυτοκίνητο… τα 'φερνα βόλτα…
Δόξα το θεό…
Κάποια στιγμή ήθελα κι ένα δικό μου σπίτι…
… «όχι για μένα… για τη φουκαριάρα τη μάνα μου που λέει και το "ρητό"...»…
Δε μπορώ να πω …με δάνεισες…
Όλα καλά…
Αλλά και γω.... ήμουν συνεπέστατος!…
Πέρασε καιρός…
Κάτι άκουγα για κρίση…
Άρχισα να ψιλοδυσκολεύομαι …
Μια μέρα το αφεντικό με κάλεσε στο γραφείο…
… «μείωση!…κρίση …» μου λέει
… «μείωση;;;;… μείωση, μείωση…» του λέω…
Δυσκολευόμουν αρκετά πια…
Ήρθα και σε βρήκα…
… «θέλω τράτο για τις δόσεις... » σου είπα…
… «χέστηκα.... θέλω κι άλλο τόκο»… μου είπες…
Το βούλωσα κι υπέγραψα…
Δεν άλλαξε τίποτα… ξανά-δυσκολευόμουν…
Ήμουν πια τακτικός σου "πελάτης"... καλύτερος κι από βάζελος…
Άρχισες να μη μου μιλάς καλά…
Με έβριζες κάθε που ερχόμουν…
Πλήρωνα συνέχεια τόκους …
Απέκτησα κόμπο στο λαιμό… μετά στο στομάχι… πρόσφατα λίγο καρκίνο…
Πολύ δύσκολα… πολύ!...
Ήρθα και σε ξανά-ματαβρήκα…
… «θέλω βοήθεια!...» σου είπα…
… «θέλω επιτόκιο!...» μου είπες…
Τι να κάνω;… δέχτηκα…ξανα-υπέγραψα…
Δεν πρόλαβα να χαρώ… η μάνα μου αρρώστησε!…
Ξαναήρθα σε σένα … «βοήθα» σου είπα… «θα τη χάσω!...»
… «στ’ αρχίδια μου!… φέρε τα χαρτιά του σπιτιού και θα δω τι θα κάνω…» μου είπες…
Τα έφερα σε 5 λεπτά… καιγόμουν!… η μάνα πέθαινε!…
Τα πήρες και μου έδωσες 50…
… «μα το σπίτι κάνει 100!!!…»... σου είπα…
… «άμα δεν τα θες άστα ρε μαλάκα»... μου είπες…
Τα πήρα… τι να κάνω;… έτρεξα στο νοσοκομείο…
Τα έδωσα στους γιατρούς …
Την άλλη μέρα η μάνα πέθανε… έλειωσα στο κλάμα…
Το αφεντικό με ξαναφώναξε στο γραφείο…
… «sorry …περικοπές… πρέπει να φύγεις!...» μου λέει…
Τρελάθηκα… και τώρα;;;;… όχι ρε πούστη μου!…


Πέρασε καιρός … εγώ σπίτι… ούτε ευρώ για πετρέλαιο…
Πείναααααα…
Χτυπάει η πόρτα… ανοίγω … ένας τύπος…
«κατάσχεση!» … μου λέει…
Έμεινα…
Του έκλεισα τη πόρτα στη μούρη…
… «θα ξαναρθώ!...κι όχι μόνος !...» μου λέει φεύγοντας…
Τρελάθηκα ακόμα πιο πολύ…
Παίρνω το λεωφορείο και ντουγρού στον κολλητό μου…
… « ρε είμαστε φίλοι;…» του λέω…
… «φυσικά ρε!...» μου λέει…
… «τότε δάνεισε με 1000€…» του λέω…
… «1000 δεν έχω ρε… 700 έχω πάρτα και χαλάλι σου…» μου λέει…
Τα πήρα… τον αγκάλιασα χωρίς μιλιά κι έφυγα…
Τα ‘χωσα όλα κι αγόρασα μια καραμπίνα…
Και είμαι εδώ…
Ο θεός να βάλει το χέρι του...................................

Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα

στη σελίδα μας.

Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.