παραδόθηκε ποτέ, αλλά εν συνεχεία λόγω ηθελημένων ή μη (αυτό
θα το κρίνει η δικαιοσύνη) αβλεψιών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας στο
διαιτητικό δικαστήριο "έβγαλε" ένα ποσό 3 εκατ. ευρώ υπέρ της SONAK.
Οι υπουργοί αυτοί ήταν οι πολιτικοί προϊστάμενοι των Γ.Κολύρα και Ε.Βασιλάκου, την εποχή που χειρίζονταν οι εν λόγω ΓΔΕ και ΓΔΑΕΕ αντίστοιχα την υπόθεση που άφησε τον Ελληνικό Στρατό χωρίς σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου και στοίχισε στο δημόσιο κατ'ελάχιστον 35 εκατ. ευρώ.
Ειδικά για τον Ε.Βενιζέλο να πούμε ότι θα πρέπει να εξεταστούν οι ενέργειες του Ε.Βασιλάκου επί της υπουργίας του σε ότι αφορά την διαιτησία για να δούμε το εύρος (και αν υπάρχουν, βέβαια) των ποινικών ευθυνών του, οι οποίες (επαναλαμβάνουμε: "Αν υπάρχουν"...) δεν είναι βέβαιο ότι έχουν παραγραφεί αφού από το 2011 που ήταν υπουργός εθνικής Άμυνας έχουν μεσολαβήσει μεν δύο εκλογές, αλλά είναι ζητούμενο αν η περίοδος μεταξύ της 6ς Μαΐου και της 17ης Ιουνίου 2012, λόγιζεται ως κανονική σύνοδος.
Η επίμαχη σύμβαση 027Α/01 ύψους €85 εκατ. υπεγράφη με ύποπτα συνοπτικές διαδικασίες στις 19 Οκτωβρίου 2001 και είχε αποφασιστεί από τον Α.Τσοχατζόπουλο λίγες ώρες πριν παραδώσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στον Γιαννο Παπαντωνίου καιαναχωρήσει για το υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης.
Η σύμβαση αναφερόταν στην προμήθεια:
-18 Συγκροτημάτων Παρεμβολής τύπου ERIS, περιοχής συχνοτήτων HF/VHF/UHF (1,5MHz-3GHz) τοποθετημένων σε Μ113.
-11 Κέντρων Ακρόασης τύπου ESTIA, περιοχής συχνοτήτων HF/VHF/UHF (1MHz-3GHz) σε κλωβό S-280 επί οχήματος Steyr 680M3, με ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος (H/Z) τοποθετημένο σε ειδικό ρυμουλκούμενο.
Τα M113, τα οχήματα και τα ρυμουλκούμενα θα παρέχονταν από το ΓΕΣ. Οι παραδόσεις τοποθετούνται μεταξύ Μαρτίου 2004 και Απριλίου 2005. Πριν την οριστική παραλαβή του πρώτου Παρεμβολέα και του πρώτου Κέντρου Ακρόασης προβλέπονταν δοκιμές πεδίου, για να επιβεβαιωθούν οι δυνατότητες και τα χαρακτηριστικά τους.
Όταν η SONAK ανέλαβε την προαναφερόμενη σύμβαση, ή εκτελούσε την αναβάθμιση έντεκα Παρεμβολέων VHF/UHF και τεσσάρων Κέντρων Ακρόασης VHF/UHF του συστήματος OCTAGON της GTE των ΗΠΑ, τα οποία διέθετε ο ΕΣ από το 1992. Τα συστήματα αυτά μετατρέπονταν από αναλογικά σε ψηφιακά, ενώ διευρυνόταν το φάσμα κάλυψης συχνοτήτων.
Ωστόσο, αδυνατούσαν να αντιμετωπίσουν Σταθμούς Ασυρμάτου (Σ/Α) Αναπήδησης Συχνοτήτων (ΑΣ, Frequency Hopping: FH).
Με την τότε διαθέσιμη τεχνολογία θεωρούνταν αδύνατη η υποκλοπή επικοινωνιών FH, επομένως οι δέκτες ειδικής έρευνας – υποκλοπής αναφέρονταν σε συστήματα σταθερής συχνότητας, ενώ οι δέκτες γενικής έρευνας στον έλεγχο του φάσματος με υψηλή ταχύτητα και απεικόνιση των αποτελεσμάτων σε οθόνη υπολογιστή.
Για τον Παρεμβολέα τέθηκαν εξαιρετικά υψηλές απαιτήσεις ισχύος εξόδου, οι οποίες αποτελούσαν σοβαρή τεχνολογική πρόκληση σε συνάρτηση με την απαίτηση εγκατάστασης στα "αρχαία" ΤΟΜΠ M113A2.
Στις πρώτες δοκιμές πεδίου τον Ιούλιο του 2004, τα ERIS και ESTIA δεν ανταποκρίθηκαν στις προβλέψεις της σύμβασης. Δηλαδή δεν λειτουργούσε το σύστημα, κάτι που το αποδέχθηκε και η εταιρεία Ακολούθησε το Νοέμβριο του 2004 επαναδιαπραγμάτευση της κύριας σύμβασης 027A/01 και της σύμβασης ΑΩ 017Α/01, για να βελτιωθούν οι όροι τους και να προστατευθούν τα συμφέροντα του Δημοσίου.
Οι βελτιώσεις περιέλαβαν την προσθήκη ενός ακόμη Κέντρου Ακρόασης, του δωδέκατου, καθώς και της ικανότητας ταυτόχρονης παρακολούθησης 30 διαύλων TDM, χωρίς επιβάρυνση του τιμήματος.
Ακολούθησε δεύτερη δοκιμή στην περιοχή της Λάρισας τον Ιανουάριο του 2005, για τα αποτελέσματα της οποίας υπήρξε διάσταση απόψεων μεταξύ της Επιτροπής Δοκιμών Πεδίου και της εταιρείας. Δηλαδή η εταιρεία έλεγε ότι λειτουργούσε, αλλά ο πελάτης, δηλαδή ο Στρατός έλεγε ότι δεν λειτουργούσε.
Για να εξετασθούν οι αιτιάσεις της τελευταίας, συγκροτήθηκε Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η οποία δικαίωσε την εταιρεία σε ορισμένα ζητήματα. Κατόπιν η ΓΓΟΣΑΕ ζήτησε από το ΓΕΣ την αντικατάσταση όλων των μελών της Επιτροπής Δοκιμών Πεδίου προτού διενεργηθεί η τρίτη, συμβατικά προβλεπόμενη δοκιμή μεταξύ 28 Σεπτεμβρίου και 5 Οκτωβρίου 2005, στο Λιτόχωρο Πιερίας.
Το ΓΕΣ αρνήθηκε, οπότε μία ημέρα μετά την έναρξη των δοκιμών, στις 29 Σεπτεμβρίου 2005, η εταιρεία αιτήθηκε την εφαρμογή της παραγράφου 1 του άρθρου 21 της σύμβασης περί Επίλυσης Διαφορών, επικαλούμενη μεροληπτική στάση της Επιτροπής Δοκιμών Πεδίου.
Μετά από ενημέρωση της ιεραρχίας του ΥΠΕΘΑ, οι δοκιμές ανεστάλησαν για να καταγραφούν οι διαφορές μεταξύ των αντισυμβαλλομένων, στο πλαίσιο του άρθρου 21, παράγραφος 1.
Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του ΓΕΣ περιέργως δεν προσήλθαν στην υπογραφή των σχετικών Πρακτικών για να λήξει η υπόθεση
Μετά τις αρχές του 2006, οπότε και ανέλαβε ο Ε.Μεϊμαράκης και ΓΔΑΕΕ ο Ε.Βασιλάκος υιοθέτησαν στάση φαινομενικά «σκληρή» και «ανυποχώρητη» έναντι της εταιρείας, η οποία, όμως, βάσει των πρωτοκόλλων που είχαν υπογραφεί μέχρι εκείνη την στιγμή και των αποτελεσμάτων που είχε στα χέρια της ήταν μια στάση που αντικειμενικά απέβη προς το συμφέρον της SONAK, η οποία φαίνεται νότι εν τέλει, απλά δεν είχε καμία δυνατότητα να υλοποιήσει την σύμβαση.
Με απλά λόγια η εμπλοκή Ε.Βασιλάκου εντοπίζεται στις ενέργειες και παραλείψεις του
triklopodia
Οι υπουργοί αυτοί ήταν οι πολιτικοί προϊστάμενοι των Γ.Κολύρα και Ε.Βασιλάκου, την εποχή που χειρίζονταν οι εν λόγω ΓΔΕ και ΓΔΑΕΕ αντίστοιχα την υπόθεση που άφησε τον Ελληνικό Στρατό χωρίς σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου και στοίχισε στο δημόσιο κατ'ελάχιστον 35 εκατ. ευρώ.
Ειδικά για τον Ε.Βενιζέλο να πούμε ότι θα πρέπει να εξεταστούν οι ενέργειες του Ε.Βασιλάκου επί της υπουργίας του σε ότι αφορά την διαιτησία για να δούμε το εύρος (και αν υπάρχουν, βέβαια) των ποινικών ευθυνών του, οι οποίες (επαναλαμβάνουμε: "Αν υπάρχουν"...) δεν είναι βέβαιο ότι έχουν παραγραφεί αφού από το 2011 που ήταν υπουργός εθνικής Άμυνας έχουν μεσολαβήσει μεν δύο εκλογές, αλλά είναι ζητούμενο αν η περίοδος μεταξύ της 6ς Μαΐου και της 17ης Ιουνίου 2012, λόγιζεται ως κανονική σύνοδος.
Η επίμαχη σύμβαση 027Α/01 ύψους €85 εκατ. υπεγράφη με ύποπτα συνοπτικές διαδικασίες στις 19 Οκτωβρίου 2001 και είχε αποφασιστεί από τον Α.Τσοχατζόπουλο λίγες ώρες πριν παραδώσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στον Γιαννο Παπαντωνίου καιαναχωρήσει για το υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης.
Η σύμβαση αναφερόταν στην προμήθεια:
-18 Συγκροτημάτων Παρεμβολής τύπου ERIS, περιοχής συχνοτήτων HF/VHF/UHF (1,5MHz-3GHz) τοποθετημένων σε Μ113.
-11 Κέντρων Ακρόασης τύπου ESTIA, περιοχής συχνοτήτων HF/VHF/UHF (1MHz-3GHz) σε κλωβό S-280 επί οχήματος Steyr 680M3, με ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος (H/Z) τοποθετημένο σε ειδικό ρυμουλκούμενο.
Τα M113, τα οχήματα και τα ρυμουλκούμενα θα παρέχονταν από το ΓΕΣ. Οι παραδόσεις τοποθετούνται μεταξύ Μαρτίου 2004 και Απριλίου 2005. Πριν την οριστική παραλαβή του πρώτου Παρεμβολέα και του πρώτου Κέντρου Ακρόασης προβλέπονταν δοκιμές πεδίου, για να επιβεβαιωθούν οι δυνατότητες και τα χαρακτηριστικά τους.
Όταν η SONAK ανέλαβε την προαναφερόμενη σύμβαση, ή εκτελούσε την αναβάθμιση έντεκα Παρεμβολέων VHF/UHF και τεσσάρων Κέντρων Ακρόασης VHF/UHF του συστήματος OCTAGON της GTE των ΗΠΑ, τα οποία διέθετε ο ΕΣ από το 1992. Τα συστήματα αυτά μετατρέπονταν από αναλογικά σε ψηφιακά, ενώ διευρυνόταν το φάσμα κάλυψης συχνοτήτων.
Ωστόσο, αδυνατούσαν να αντιμετωπίσουν Σταθμούς Ασυρμάτου (Σ/Α) Αναπήδησης Συχνοτήτων (ΑΣ, Frequency Hopping: FH).
Με την τότε διαθέσιμη τεχνολογία θεωρούνταν αδύνατη η υποκλοπή επικοινωνιών FH, επομένως οι δέκτες ειδικής έρευνας – υποκλοπής αναφέρονταν σε συστήματα σταθερής συχνότητας, ενώ οι δέκτες γενικής έρευνας στον έλεγχο του φάσματος με υψηλή ταχύτητα και απεικόνιση των αποτελεσμάτων σε οθόνη υπολογιστή.
Για τον Παρεμβολέα τέθηκαν εξαιρετικά υψηλές απαιτήσεις ισχύος εξόδου, οι οποίες αποτελούσαν σοβαρή τεχνολογική πρόκληση σε συνάρτηση με την απαίτηση εγκατάστασης στα "αρχαία" ΤΟΜΠ M113A2.
Στις πρώτες δοκιμές πεδίου τον Ιούλιο του 2004, τα ERIS και ESTIA δεν ανταποκρίθηκαν στις προβλέψεις της σύμβασης. Δηλαδή δεν λειτουργούσε το σύστημα, κάτι που το αποδέχθηκε και η εταιρεία Ακολούθησε το Νοέμβριο του 2004 επαναδιαπραγμάτευση της κύριας σύμβασης 027A/01 και της σύμβασης ΑΩ 017Α/01, για να βελτιωθούν οι όροι τους και να προστατευθούν τα συμφέροντα του Δημοσίου.
Οι βελτιώσεις περιέλαβαν την προσθήκη ενός ακόμη Κέντρου Ακρόασης, του δωδέκατου, καθώς και της ικανότητας ταυτόχρονης παρακολούθησης 30 διαύλων TDM, χωρίς επιβάρυνση του τιμήματος.
Ακολούθησε δεύτερη δοκιμή στην περιοχή της Λάρισας τον Ιανουάριο του 2005, για τα αποτελέσματα της οποίας υπήρξε διάσταση απόψεων μεταξύ της Επιτροπής Δοκιμών Πεδίου και της εταιρείας. Δηλαδή η εταιρεία έλεγε ότι λειτουργούσε, αλλά ο πελάτης, δηλαδή ο Στρατός έλεγε ότι δεν λειτουργούσε.
Για να εξετασθούν οι αιτιάσεις της τελευταίας, συγκροτήθηκε Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η οποία δικαίωσε την εταιρεία σε ορισμένα ζητήματα. Κατόπιν η ΓΓΟΣΑΕ ζήτησε από το ΓΕΣ την αντικατάσταση όλων των μελών της Επιτροπής Δοκιμών Πεδίου προτού διενεργηθεί η τρίτη, συμβατικά προβλεπόμενη δοκιμή μεταξύ 28 Σεπτεμβρίου και 5 Οκτωβρίου 2005, στο Λιτόχωρο Πιερίας.
Το ΓΕΣ αρνήθηκε, οπότε μία ημέρα μετά την έναρξη των δοκιμών, στις 29 Σεπτεμβρίου 2005, η εταιρεία αιτήθηκε την εφαρμογή της παραγράφου 1 του άρθρου 21 της σύμβασης περί Επίλυσης Διαφορών, επικαλούμενη μεροληπτική στάση της Επιτροπής Δοκιμών Πεδίου.
Μετά από ενημέρωση της ιεραρχίας του ΥΠΕΘΑ, οι δοκιμές ανεστάλησαν για να καταγραφούν οι διαφορές μεταξύ των αντισυμβαλλομένων, στο πλαίσιο του άρθρου 21, παράγραφος 1.
Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του ΓΕΣ περιέργως δεν προσήλθαν στην υπογραφή των σχετικών Πρακτικών για να λήξει η υπόθεση
Μετά τις αρχές του 2006, οπότε και ανέλαβε ο Ε.Μεϊμαράκης και ΓΔΑΕΕ ο Ε.Βασιλάκος υιοθέτησαν στάση φαινομενικά «σκληρή» και «ανυποχώρητη» έναντι της εταιρείας, η οποία, όμως, βάσει των πρωτοκόλλων που είχαν υπογραφεί μέχρι εκείνη την στιγμή και των αποτελεσμάτων που είχε στα χέρια της ήταν μια στάση που αντικειμενικά απέβη προς το συμφέρον της SONAK, η οποία φαίνεται νότι εν τέλει, απλά δεν είχε καμία δυνατότητα να υλοποιήσει την σύμβαση.
Με απλά λόγια η εμπλοκή Ε.Βασιλάκου εντοπίζεται στις ενέργειες και παραλείψεις του
triklopodia
Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα στη σελίδα μας.
Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.
Αφήστε το μήνυμά σας
Δημοσίευση σχολίου