«Ενιωσα όλη τη σκληρότητα του κράτους. Αλλά πιο πολύ με νοιάζει για τα παιδιά μου και για τη δική τους ταλαιπωρία».
Η 43χρονη Ζωή Κλάδη, η γυναίκα που ταλαιπωρήθηκε για ένα δεκαήμερο στα κρατητήρια, άνεργη, χωρισμένη, μητέρα δύο παιδιών το ένα με ειδικές ανάγκες είναι όπως ακριβώς μας την περιέγραψαν φίλοι και γνωστοί της όταν ξεκινήσαμε ως “Χ.Ν.” να ψάχνουμε την υπόθεσή της και να κάνουμε τις πρώτες δημοσιεύσεις.
Αξιοπρεπέστατη, σοβαρή και μετρημένη, μια αληθινή αγωνίστρια της ζωής. Η περιπέτειά της αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς μπορεί ένας απλός άνθρωπος να βρεθεί -έστω και για λίγο- πίσω από τα σίδερα χωρίς να φταίει, με όλη την αυστηρότητα της δικαστικής εξουσίας να εξαντλείται πάνω του. Με τα σημάδια της κούρασης εμφανή στο πρόσωπό της από την ταλαιπωρία της μας ανοίγει την καρδιά της μιλώντας για το πρωτόγνωρο για την ίδια και την οικογένειά της δεκαήμερο…
ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ… ΜΗ ΠΡΟΣΤΙΜΟ
• Πώς βρεθήκατε καταδικασμένη για μία κλήση του Κ.Ο.Κ.;
Εργαζόμουν ως εμπορικός αντιπρόσωπος και ταξίδευα οδικώς σ’ όλη την Ελλάδα. Το 2006 στη Ζαχάρω Ηλείας μου δόθηκε μία κλήση για ανασφάλιστο όχημα. Σημειώνω ότι το όχημά μου ήταν ασφαλισμένο και έχω όλα τα αποδεικτικά στοιχεία. Απλά δεν είχα μαζί μου την ασφάλεια. Οπως οι περισσότεροι άνθρωποι προτίμησα να μην πληρώσω το πρόστιμο, να πάω στο δικαστήριο όταν με καλέσουν και να δείξω όλα τα χαρτιά που αποδείκνυαν ότι ήμουν ασφαλισμένη και να αθωωθώ. Το 2008 μετακομίζω στα Χανιά. Δεν έλαβα ποτέ όμως κάποιο χαρτί για δικαστήριο. Κάνω φορολογική δήλωση, έχω Α.Φ.Μ. και όλα τα στοιχεία μου ήταν στη διάθεσή τους αν έψαχναν να με βρουν.
• Την Τετάρτη λοιπόν 20 Νοεμβρίου ξεκινά η περιπέτειά σας…
Ναι πήγαινα με την κόρη μου σ’ ένα βιβλιοπωλείο στον Μακρύ Τοίχο. Προσπέρασα ένα αυτοκίνητο της Ασφάλειας στο ύψος του “Μοντέρνο”, πήγα στο βιβλιοπωλείο και όταν βγήκα έξω με περίμενε το αυτοκίνητο της αστυνομίας. Μου λένε ότι εξέτασαν τις πινακίδες του Ι.Χ., κάτι εκκρεμεί σε βάρος μου και ότι πρέπει να τους ακολουθήσω στο τμήμα. Με πήγαν λοιπόν στο Α.Τ. Νέας Κυδωνίας και εκεί μετά από 2 ώρες ήρθε ενημέρωση ότι εκκρεμεί μία απόφαση για ανασφάλιστο όχημα με καταδίκη μου από το 2010. Εγώ ειλικρινά δεν το θυμόμουν καν. Επρεπε να πληρώσω είτε μετρητά, είτε να το βάλω στο Α.Φ.Μ. μου και να το πληρώνω με δόσεις στην Εφορία. Είπα να κάνω το δεύτερο, αφού τα μετρητά δεν τα είχα. Επειδή δεν είχαν κρατητήρια με πήγαν στο Αστυνομικό Μέγαρο. Εκεί ήταν αργά για να πάω στον εισαγγελέα, την επομένη ήταν αργία δεν με πήγαν και με άφησαν για την Παρασκευή. Πάω την Παρασκευή έχοντας στο μυαλό ότι θα διευθετήσω την υπόθεση πληρώνοντας το πρόστιμο με δόσεις. Η εισαγγελέας δεν το δέχθηκε ως αναρμόδια. Η απόφαση ήταν για μεταγωγή στην Αθήνα. Στις φυλακές Κορυδαλού. Μετά από παράκληση στην αστυνομία δεν έγινε η μεταγωγή μου και κρατήθηκα στα κρατητήρια της Αστυν. διεύθυνσης Χανίων. Εβαλα δικηγόρο και στην Αθήνα κατέθεσε έφεση στην ποινή μου που θα εκδικαστεί τον Φεβρουάριο και αίτηση αναστολής της ποινής λόγω καθαρού ποινικού μητρώου. Η εισαγγελία στην Αθήνα -όπως μου είπαν- δεν δέχθηκε το αίτημα αναστολής, γιατί δεν πίστευαν ότι δεν υπήρχε άνθρωπος που να μπορεί να δώσει μερικές χιλιάδες ευρώ για να αποφυλακιστεί! Μα σε άλλον κόσμο ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Είναι δυνατόν;
ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ
• Στα 43 σας είχατε ποτέ εμπλακεί σε υποθέσεις με δικαστήρια, εισαγγελίες, αστυνομίες;
Ποτέ και ήταν μεγάλο το σοκ. Το μεγαλύτερο για μένα ήταν ότι τρεις φορές στα κρατητήρια με ξεγύμνωσαν για έλεγχο. Ενιωσα μεγάλη ντροπή! Και αυτό έγινε τρεις φορές στα Χανιά, στα κρατητήρια Ηρακλείου και στις φυλακές της Νεάπολης απ’ όπου αποφυλακίστηκα. Αυτό ήταν εξευτελιστικό, αφού φεύγω από το ένα κρατητήριο ελεγμένη, πρέπει να υποστώ τον έλεγχο και στ’ άλλο κρατητήριο και στη φυλακή; Από γυναίκες ευτυχώς φύλακες.
• Και όλα αυτά για μία… μη παράβαση;
Ναι βέβαια, αφού είχα και το αυτοκίνητο ασφαλισμένο και τα πάντα.
ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ
• Στο πρόσωπό σας φαίνεται να εξαντλήθηκε όλη η αυστηρότητα του δικονομικού μας συστήματος. Γυναίκα, άνεργη, χωρισμένη, με δύο παιδιά, το ένα με ειδικές ανάγκες…
Πιο πολύ με νοιάζει για τα παιδια μου. Το ένα είναι με ειδικές ανάγκες και με επιληψία. Αν του συνέβαινε τ’ οτιδήποτε ποιός θα ήταν κοντά του; Η αδελφή μου έκανε ότι μπορούσε, αλλά μπορεί να ζήσει ένα τέτοιο παιδί χωρίς τη μητέρα του δίπλα του;
• Τελικά πως και αποφυλακιστήκατε μετά από 10 ημέρες;
Ηταν ένας νέος νόμος που έλεγε ότι θα μπορούσε να εκτίσω το 1/10 της ποινής και στη συνέχεια να φύγω. Αφού δεν έγιναν δεκτές οι αιτήσεις μου για αναστολή και είχα ήδη μείνει 5 μέρες υπό κράτηση αποφάσισα να μείνω και τις υπόλοιπες και να μην πληρώσω ούτε ένα ευρώ στο κράτος για να αποφυλακιστώ.
• Και η αποφυλάκιση όμως ήταν περιπετειώδης…
Ναι πήγαμε πρώτα στις φυλακές της Αγιάς, μετά στις φυλακές στην Αλικαρνασσό, μετά στην Α.Δ. Ηρακλείου για λίγο και μετά στις φυλακές της Νεάπολης στο Λασίθι απ’ όπου και αποφυλακίστηκα. Το κράτος απ’όλη αυτήν την υπόθεση δεν είχε και κανένα έσοδο, θα μπορούσε με τον διακανονισμό να δώσω τα χρήματα, αλλά προτίμησε να με φυλακίσει και να γυρίσει σχεδόν όλη την Κρήτη με μια αστυνομική κλούβα.
• Επιστρέψατε λοιπόν σπίτι σας την περασμένη Παρασκευή. Συγκίνηση, ανακούφιση, τι;
Οταν γύρισα σπίτι και με είδε το παιδί το πήραν τα κλάματα. Δεν ξέρω αν κατάλαβε τους λόγους της απουσίας μου. Ομως του έλειψα…
• Είναι θετικό πάντως, ότι πολύ κόσμος ευαισθητοποιήθηκε από την υπόθεσή σας και ζήτησε να μάθει πώς θα βοηθήσει…
Να ναι καλά ο κόσμος. Με συγκίνησε πολύ η προσφορά του. Ειλικρινά δεν πίστευα ότι υπήρχε τόση ευαισθησία στις μέρες μας. Μαζεύτηκαν χρήματα και ήταν πρόθυμοι να πληρώσουν το πρόστιμο, ώστε να μην μείνω στα κρατητήρια. Ομως από τη στιγμή που είχα εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ποινής αποφάσισα να μείνω μέσα. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ το ΚΗΦΑΑΜΕΑ για ότι έκανε, τη δικηγόρο μου στα Χανιά Αννα Βαρδουλάκη και τον δικηγόρο στην Αθήνα Νικόλα Πουλή που έτρεχαν όλη μέρα για να με βοηθήσουν. Εχασαν τον ύπνο τους ειδικά η Αννα το πάλεψε όπως μπορούσε. Ευχαριστώ και τα “Χανιώτικα Νέα” που δημοσιοποίησαν την υπόθεσή μου.
«Σκεφτόμουν να μετακομίσω…»
• Ακόμα και τώρα πολύ κόσμος αδυνατεί να πιστέψει πως ταλαιπωρηθήκατε τόσο πολύ..
Δεν ξέρω πραγματικά αν το θέμα μου δεν έπαιρνε δημοσιότητα τι θα έκανα, πως θα κυκλοφορούσα στην πόλη, δεν θα είχα πρόσωπο να βγω στα Χανιά. Σκεφτόμουν να μετακομίσω, να φύγω! Η κόρη μου μέχρι τη Δευτέρα δεν ήθελε να βγει από το σπίτι, γιατί η μάνα της ήταν στην φυλακή. Κανείς δεν θα πίστευε ότι βρέθηκα σ’ αυτήν την κατάσταση για ένα πρόστιμο του Κ.Ο.Κ.! Ακόμα και τώρα δεν μπορούν να το πιστέψουν οι φίλοι, οι συγγενείς ότι έγιναν όλα αυτά τα πράγματα για μια κλήση. Ισως να είχε και ένα καλό αυτή η περιπέτεια ότι μας έκανε πιο δυνατούς ως οικογένεια.
• Και ένας τελευταίος λόγος από σας;
Λυπάμαι πάρα πολύ που μεγαλώνω παιδιά σε ένα τέτοιο κράτος. Είδα όλη την αναλγησία του κράτους και ένιωσα την ταπείνωση. Αναζητώ εργασία εδώ και καιρό, τώρα κάνω κάποια μεροκάματα, αλλά δεν με καλύπτουν. Τα έβγαζα δύσκολα όπως και πάρα πολύ κόσμος και δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα είχα τέτοια αντιμετώπιση.
Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα στη σελίδα μας.
Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.
Αφήστε το μήνυμά σας
Δημοσίευση σχολίου