Της Όλγας και Τάνυας Γεριτσίδου .
Παρακολουθούμε την υπόθεση του θέματος Ρωμανού από την ώρα που προέκυψε(δηλαδή πήρε εκτενή δημοσιότητα). Επειδή μας ζητήθηκε από συμΠολίτες να τοποθετηθούμε ανοιχτά, το κάνουμε τώρα αντί μετά την ολοκλήρωση της κατάστασης.
Υπάρχει τεράστια προπαγάνδα, ακόμα περισσότερος θόρυβος και πολύ θολό τοπίο γύρω από τον ίδιο τον Ρωμανό και κυριότερα από το Αίτημα του.
Με την παρούσα λοιπόν τοποθέτηση σας προτείνουμε να χρησιμοποιήσετε ως πυξίδα τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα, κανόνες και αρχές στα οποία σε κάθε περίπτωση δεν θέλουν οι γκεμπελιστές της καμαρίλας να εστιάσετε γιατί τότε και το θέμα του Ρωμανού όπως και κάθε θέμα-κομμάτι της θυματοποίησης του Ελληνικού Λαού θα χρησιμοποιηθεί για να ενδυναμώσει τον Αγώνα μας κατά των επιγόνων των δωσιλόγων και των ναζί και όχι για να μας αποσπάσει από τα υπόλοιπα εγκλήματα που διαπράττουν αυτή την στιγμή.
Ας ξεκινήσουμε με ορισμένες βασικές αρχές που ισχύουν Ιστορικά :
1. η απεργία πείνας Ιστορικά γίνεται για να ανατραπεί ένας κακός νόμος ή ένα κακό καθεστώς, όχι για να ακολουθηθεί ο νόμος ή το είθισται που ήδη υπάρχει. Για αυτό και θα δούμε ότι απεργία πείνας έκαναν άτομα όπως οι σουφραζέτες των αρχών του 20ου αιώνα, εργαζόμενοι της εποχής Θάτσερ, Ινδοί της εποχής της αποικιοκρατίας, κλπ. Δηλαδή, άτομα τα οποία θέλησαν να εξαναγκάσουν ένα καθεστώς ολοκληρωτικό να σεβαστεί τα Ανθρώπινα τους Δικαιώματα, ανατρέποντας εαν χρειαζόταν νόμους ή διατάξεις νόμων ή την κακή εφαρμογή τους.
2. Τρομοκρατία ορίζεται η τυφλή βία ενάντια σε μάζες πληθυσμού από έναν ή περισσότερους επιτιθέμενους. Παραδείγματα τρομοκρατίας είναι από τα πιο πρόσφατα οι επιθέσεις αυτοκτονίας διαφόρων ειδών τζιχαντιστών.
3. Ένας υπόδικος προστατεύεται από την αρχή του ότι θεωρείται αυστηρά αθώος μέχρι την απόδειξη της ενοχής του στο τέλος της δίκης. Η προσωρινή κράτηση δεν προεξοφλεί ενοχή σε καμμία περίπτωση και άρα η στέρηση /περιστολή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενός προφυλακισμένου ατόμου που δεν έχει ακόμα δικαστεί δεν μπορεί παραδεκτά να είναι μεγαλύτερη από την στέρηση /περιστολή των κρατουμένων που εκτίουν ποινή.
4. Προληπτικές ποινές (δηλαδή ο περιορισμός ενός ατόμου διότι θεωρείται ύποπτος να επαναλάβει έγκλημα για το οποίο δεν έχει καταδικαστεί) θεωρούνται γνώρισμα δικτατορικού καθεστώτος βαρίας μορφής και δεν εφαρμόζονται στα Δημοκρατικά καθεστώτα. Αντιθέτως, μετά την καταδίκη έρχεται η ευθύνη της Πολιτείας να προστατεύσει την κοινωνία από ένα άτομο που έχει εξακριβωθεί όχι ότι έχει απλά τελέσει ένα έγκλημα με συγκεκριμένο κίνητρο αλλά ότι πρόκειται για δημόσιο κίνδυνο (π.χ. ένοχοι σεξουαλικών εγκλημάτων, δολοφονίας κατά συρροή, τρομοκράτες, κλπ).
5. Επειδή το σημείο 4 ισχύει, όταν ένας άνθρωπος κατηγορείται για εγκλήματα που θα τον κατηγοριοποιήσουν ως δημόσιο κίνδυνο και ως εκ τούτου θα περιορίζεται ως καταδικασμένος πολύ περισσότερο από άλλους κρατουμένους που εκτίουν ποινή, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΔΙΚΗ ΝΑ ΧΡΟΝΙΣΕΙ. Δηλαδή, δεν μπορεί η προφυλάκιση να διαρκέσει για παραπάνω το πολύ δύο εβδομάδων πριν γίνει η δίκη για να αποδειχθεί η αλήθεια και είτε να αθωωθεί από τις κατηγορίες είτε να καταδικαστεί με όλες τις συνέπειες του νόμου ώστε να μην ισχύουν τα πειροριστικά μέτρα προληπτικά αλλά συνεπεία καταδίκης. Το Δικαίωμα σε γρήγορη δίκη είναι και αυτό Ανθρώπινο Δικαίωμα που προστατεύεται από την ΕΣΔΑ.
Βάσει λοιπόν των ανωτέρω αρχών και μετα δεδομένα που υπάρχουν αυτή την στιγμή οδηγούμαστε στα εξής συμπεράσματα :
1. σχετικά με τις πράξεις του Ρωμανού : κρίθηκε ένοχος ληστείας τραπέζης όπου αν και ένοπλη δεν χρησιμοποίησε τα όπλα για να παράγει ανθρώπινα θύματα. Επίσης ήδη υπάρχει μια τοποθέτηση εισαγγελέα (και μάλιστα ο εισαγγελέας Πεπόνης) ότι το άτομο αυτό δεν έκανε τρομοκρατική ενέργεια μέσω της ληστείας τραπέζης. Άρα, σε αυτή την χρονική στιγμή ο Ρωμανός δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί νομίμως τρομοκράτης και ούτε του καταλογίζεται ανθρώπινη ζωή / θύμα.
2. Στην ιδιότητα του ως υπόδικος, βασικό του Δικαίωμα είναι να θεωρείται αθώωος των κατηγοριών μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Εφ' όσον κατηγορείται για τρομοκρατία, κάτι που εαν αποδειχθεί θα τον περιορίσει θεωρητικά περισσότερο από άλλους καταδικασμένους (ασχέτως εαν έχει αποδειχθεί από περιπτώσεις όπως του Ξηρού ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει μέχρι σήμερα ως αντιμετώπιση τρομοκρατών), είναι απαραίτητο και επιβλητέο να δικαστεί ΑΜΕΣΑ και να μην υπόκειται τιμωρία και μεταχείριση τρομοκράτη ως υπόδικος /προφυλακισμένος, και συγκεκριμένα να μην του χορηγούνται οι όποιες άδειες ζητεί και απολαμβάνουν άλλοι κρατούμενοι.
3. Συνεπώς, από τυπική άποψη και από θέμα τηρήσεως Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Ρωμανός έχει δίκιο να ζητά την άδεια με τον τρόπο που την ζητάει.
Προσωπική μας γνώμη είναι ότι θα έπρεπε μαζί με το Αίτημα της εκπαιδευτικής αδείας να ζητά να δικαστεί ακόμα και μέσα στο 2014, και σε κάθε περίπτωση ΑΜΕΣΑ.
Ας δούμε τώρα την ίδια υπόθεση από ιδεολογικό και όχι απλά νομικό πρίσμα :
Ο Ρωμανός δηλώνει Αναρχικός, και δήλωσε επίσης ότι ο λόγος που επιτέθηκε στην τράπεζα ήταν συμβολικός λόγω του τί αντιπροσωπεύει η κάθε τράπεζα.
Για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τί εννοεί ο Ρωμανός με την "αναρχία" και σε τί ακριβώς κοινωνία στόχευε ή ονειρεύεται να υπάρχει ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΟΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ. Δεν είναι ορθολογιστικό να υποθέσουμε ο,τιδήποτε καθ' ότι θεωρίες αναρχίας και αναρχισμού υπάρχουν πάρα πολλές, από τις πλέον ειρηνικές μέχρι τις πλέον βίαιες και σε καμμία περίπτωση δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε τους ισχυρισμούς και τα λεγόμενα ενός τόσο αναξιόπιστου και λασπολογικού καθεστώτος που ήδη κατηγορείται από την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού ως το ίδιο να είναι τρομοκρατική εγκληματική οργάνωση που παρανόμως, αντισυνταγματικώς, αντιανθρωπιστικώς και αντεθνικώς λυμαίνεται τους θεσμούς.
Όσο για την χρήση των όπλων ενάντια σε τράπεζα θα πρέπει να αναλογισθούμε και να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας εαν θεωρούμε έγκλημα την επίθεση σε τράπεζα με όπλα σε μια εποχή που η τράπεζα ενσαρκώνει την πλέον φασιστική και ολοκληρωτική επίθεση κατά ζωής και περιουσίας επί της Ελληνικής κοινωνίας και της ίδιας της Ελλάδος.
Θα πρέπει να απαντήσουμε στον εαυτό μας : ο Πολίτης που θα πάει να χτυπήσει την τράπεζα που του παίρνει το σπίτι με τους νέους εγκληματικούς νόμους των κυβερνητικών που θα απαγορεύουν την Δίκαια Δίκη και δεν θα μπορεί να προστατευθεί με κανένα ένδικο μέσο, θα είναι εγκληματίας ή τρομοκράτης ; Και κυρίως θα είναι τρομοκράτης της ίδιας της Ελληνικής κοινωνίας ή της σπείρας των τραπεζών - κυβερνητικών ;
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι ένα άτομο που προχώρησε στην πράξη της ληστείας τράπεζας ως συμβολική ενάντια σε ένα καθεστώς που ομολογουμένως είναι και απάνθρωπο και παράνομο και αντισυνταγματικό σε κάθε περίπτωση, δηλαδή έκανε μία πράξη αντίστασης όπως το ίδιο την καταλάβαινε, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί όχι όπως συμφέρει την εγκληματική καμαρίλα αλλά όπως αντικειμενικά υποδεινύουν τα γεγονότα.
Ας μη ξεχνάμε ότι κάθε αντιστασιακός που με οποιονδήποτε τρόπο πήρε τα όπλα για να καταφέρει πλήγμα ενάντια του καθεστώτος στο οποίο υπήρχε χαρακτηρίσθηκε από αυτό το καθεστώς ως στυγνός και επικίνδυνος εγκληματίας που τρομοκρατεί την κοινωνία. Ας θυμηθούμε τα εξώφυλλα μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη. Από λιποτάκτη μέχρι στυγνό εγκληματία κατά της ειρήνης χαρακτηρίσθηκε αυτός που μετά την πτώση του καθεστώτος χαρακτηρίσθηκε ήρωας.
Συνεπώς, δεν έχουμε λόγο ακόμα για να μην θεωρήσουμε ότι ο Ρωμανός, δεδομένου της προϊστορίας της εξαιρετικά τραυματικής συνειδητοποίησης ότι δεν προστατεύεται (ακόμα και ως παιδί των βορείων προαστίων) από τα ΟΠΛΑ της αστυνομίας που τα κατευθύνει το τωρινό ολοκληρωτικό καθεστώς κατά βούληση /ανεξέλεγκτα και χωρίς καμμία για αυτό συνέπεια, δεν αισθάνθηκε ότι έπρεπε να πάρει ΟΠΛΑ για να αντεπιτεθεί /προκαλέσει συνέπειες στο καθεστώς αυτό.
Δεν έχουμε κανένα δείγμα ότι επιθυμεί να τρομοκρατήσει την κοινωνία. Αντιθέτως το γεγονός ότι θέλει να σπουδάσει μέσα από τις υπάρχουσες κοινωνικές δομές δείχνει ότι θέλει να ενταχθεί σε αυτήν.
Αυτός που τρομοκρατείται από τον Ρωμανό είναι το ίδιο το ολοκληρωτικό καθεστώς διότι ό,τι γίνεται γύρω από τον Ρωμανό θα αποτελεί παράδειγμα : είτε για να φοβηθεί ο κόσμος και να μην πάρει ποτέ όπλα για να αμυνθεί από τις επιθέσεις του ίδιου του καθεστώτος είτε για να το κάνει. Η δημοσιότητα λοιπόν που δίνεται είναι η προσπάθεια της καμαρίλας να τον χρησιμοποιήσει για να 'σκίσει την γάτα' και ταυτόχρονα να εξαναγκάσει την ίδια την κοινωνία να ταυτισθεί με τις τράπεζες και με αυτούς και να πάρει το μέρος τους.
Επί πλέον, κλείνοντας, από την εντελώς απαράδεκτη κίνηση των γονέων του να αποταθούν στον Σαμαρά καθ' υπόδειξη και αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που τινάζει στον αέρα όλο τον Αγώνα (με σωστή ή όχι μεθοδολογία) του ίδιου του Ρωμανού, θα προσπαθήσει η καμαρίλα να τον χρησιμοποιήσει για να αναδείξει τον Σαμαρά είτε ως δήθεν ελεήμονα 'ανθρωπιστή' είτε ως αυστηρό παντοδύναμο δήθεν 'άρχοντα', όλα προς επιβολή του στην κοινωνία.
Εμείς οι Γεριτσίδου προσωπικά διαφωνούμε κάθετα με την μέθοδο της απεργίας πείνας για οποιοδήποτε αγώνα όπως επίσης διαφωνούμε κάθετα με την χρήση των όπλων όπως την έκανε ο Ρωμανός. Η χρήση των όπλων για ανατροπή καθεστώτος και χτύπημα αποτελεσματικό δεν μπορεί να γίνει από λίγους σε κάτι τόσο εύκολα διαχειρίσιμο από το καθεστώς όσο η ληστεία ενός επαρχιακού υποκαταστήματος τραπέζης. Κάτι τέτοιο είναι μάλλον ανόητο ή ανώριμο ή κατευθυνόμενο από εκμεταλλευτές παιδικού πόνου, φόβου, θυμού και τραύματος.
Η χρήση των όπλων πρέπει, αν γίνει, να γίνει μαζικά από την αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού στοχευμένα ενάντια στα πρακτικά άνδρα εξουσίας που αυτή την στιγμή καταστρέφουν την Ελλάδα και τους Έλληνες, όχι απλά σαν συμβολική επίθεση (για την οποία δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια) αλλά για να τα θέσει εκτός λειτουργίας μια και καλή/ μια και έξω. Υπάρχουν και τέτοιες ιστορικές στιγμές και στην δική μας και στην παγκόσμια Ιστορία, και όλα τα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια δείχνουν ότι εκεί οδεύουμε.
Συνεπώς, για να κλείσουμε, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι και μόνο η ύπαρξη της περίπτωσης του Ρωμανού είναι αδιαμφισβήτητο δείγμα- απόδειξη ότι η σημερινή νέα γενιά καταστρέφεται από αυτό το εγκληματικό καθεστώς, όπως και η περίπτωση του επίσης δολοφονημένου από το παράνομο κράτος πεντάχρονου που πέθανε από ιάσιμη λοίμωξη γιατί δεν υπήρχε εντατική λόγω της πολιτικής που ακολουθεί το κράτος - ηθικός αυτουργός.
Ο Ρωμανός έχει δίκιο σε αυτά που ζητά. Θα έπρεπε να ζητήσει και την γρήγορη δίκη του, και εμείς ως κοινωνία οφείλουμε να το απαιτήσουμε για αυτόν, και να προσθέσουμε την περίπτωση του στην λίστα των κρουσμάτων ανθρωποφαγίας των κυβερνητικών που αριθμεί δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους /συμΠολίτες μας από την εποχή του Χριστούλα και όχι μόνο.
Δεν πρέπει να συμμετάσχουμε στο επικοινωνιακό πάρτυ των κυβερνητικών και δεν πρέπει να τους στηρίξουμε στην προστασία από τον Ρωμανό που ζητούν, μια περίπτωση που παρήγαγαν αποκλειστικά και μόνο αυτοί.
Στο δια ταύτα, για κάθε θύμα των κυβερνητικών από τον Χριστούλα μέχρι τον Ρωμανό μέχρι το 5χρονο και όλα τα παιδιά που αργοπεθαίνουν από πείνα, λοιμώξεις, κακουχίες και φόβο, όλους τους ενηλίκους που δεν μπορούν να τα προστατεύσουν από αυτό, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.
Υπάρχει τεράστια προπαγάνδα, ακόμα περισσότερος θόρυβος και πολύ θολό τοπίο γύρω από τον ίδιο τον Ρωμανό και κυριότερα από το Αίτημα του.
Με την παρούσα λοιπόν τοποθέτηση σας προτείνουμε να χρησιμοποιήσετε ως πυξίδα τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα, κανόνες και αρχές στα οποία σε κάθε περίπτωση δεν θέλουν οι γκεμπελιστές της καμαρίλας να εστιάσετε γιατί τότε και το θέμα του Ρωμανού όπως και κάθε θέμα-κομμάτι της θυματοποίησης του Ελληνικού Λαού θα χρησιμοποιηθεί για να ενδυναμώσει τον Αγώνα μας κατά των επιγόνων των δωσιλόγων και των ναζί και όχι για να μας αποσπάσει από τα υπόλοιπα εγκλήματα που διαπράττουν αυτή την στιγμή.
Ας ξεκινήσουμε με ορισμένες βασικές αρχές που ισχύουν Ιστορικά :
1. η απεργία πείνας Ιστορικά γίνεται για να ανατραπεί ένας κακός νόμος ή ένα κακό καθεστώς, όχι για να ακολουθηθεί ο νόμος ή το είθισται που ήδη υπάρχει. Για αυτό και θα δούμε ότι απεργία πείνας έκαναν άτομα όπως οι σουφραζέτες των αρχών του 20ου αιώνα, εργαζόμενοι της εποχής Θάτσερ, Ινδοί της εποχής της αποικιοκρατίας, κλπ. Δηλαδή, άτομα τα οποία θέλησαν να εξαναγκάσουν ένα καθεστώς ολοκληρωτικό να σεβαστεί τα Ανθρώπινα τους Δικαιώματα, ανατρέποντας εαν χρειαζόταν νόμους ή διατάξεις νόμων ή την κακή εφαρμογή τους.
2. Τρομοκρατία ορίζεται η τυφλή βία ενάντια σε μάζες πληθυσμού από έναν ή περισσότερους επιτιθέμενους. Παραδείγματα τρομοκρατίας είναι από τα πιο πρόσφατα οι επιθέσεις αυτοκτονίας διαφόρων ειδών τζιχαντιστών.
3. Ένας υπόδικος προστατεύεται από την αρχή του ότι θεωρείται αυστηρά αθώος μέχρι την απόδειξη της ενοχής του στο τέλος της δίκης. Η προσωρινή κράτηση δεν προεξοφλεί ενοχή σε καμμία περίπτωση και άρα η στέρηση /περιστολή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενός προφυλακισμένου ατόμου που δεν έχει ακόμα δικαστεί δεν μπορεί παραδεκτά να είναι μεγαλύτερη από την στέρηση /περιστολή των κρατουμένων που εκτίουν ποινή.
4. Προληπτικές ποινές (δηλαδή ο περιορισμός ενός ατόμου διότι θεωρείται ύποπτος να επαναλάβει έγκλημα για το οποίο δεν έχει καταδικαστεί) θεωρούνται γνώρισμα δικτατορικού καθεστώτος βαρίας μορφής και δεν εφαρμόζονται στα Δημοκρατικά καθεστώτα. Αντιθέτως, μετά την καταδίκη έρχεται η ευθύνη της Πολιτείας να προστατεύσει την κοινωνία από ένα άτομο που έχει εξακριβωθεί όχι ότι έχει απλά τελέσει ένα έγκλημα με συγκεκριμένο κίνητρο αλλά ότι πρόκειται για δημόσιο κίνδυνο (π.χ. ένοχοι σεξουαλικών εγκλημάτων, δολοφονίας κατά συρροή, τρομοκράτες, κλπ).
5. Επειδή το σημείο 4 ισχύει, όταν ένας άνθρωπος κατηγορείται για εγκλήματα που θα τον κατηγοριοποιήσουν ως δημόσιο κίνδυνο και ως εκ τούτου θα περιορίζεται ως καταδικασμένος πολύ περισσότερο από άλλους κρατουμένους που εκτίουν ποινή, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΔΙΚΗ ΝΑ ΧΡΟΝΙΣΕΙ. Δηλαδή, δεν μπορεί η προφυλάκιση να διαρκέσει για παραπάνω το πολύ δύο εβδομάδων πριν γίνει η δίκη για να αποδειχθεί η αλήθεια και είτε να αθωωθεί από τις κατηγορίες είτε να καταδικαστεί με όλες τις συνέπειες του νόμου ώστε να μην ισχύουν τα πειροριστικά μέτρα προληπτικά αλλά συνεπεία καταδίκης. Το Δικαίωμα σε γρήγορη δίκη είναι και αυτό Ανθρώπινο Δικαίωμα που προστατεύεται από την ΕΣΔΑ.
Βάσει λοιπόν των ανωτέρω αρχών και μετα δεδομένα που υπάρχουν αυτή την στιγμή οδηγούμαστε στα εξής συμπεράσματα :
1. σχετικά με τις πράξεις του Ρωμανού : κρίθηκε ένοχος ληστείας τραπέζης όπου αν και ένοπλη δεν χρησιμοποίησε τα όπλα για να παράγει ανθρώπινα θύματα. Επίσης ήδη υπάρχει μια τοποθέτηση εισαγγελέα (και μάλιστα ο εισαγγελέας Πεπόνης) ότι το άτομο αυτό δεν έκανε τρομοκρατική ενέργεια μέσω της ληστείας τραπέζης. Άρα, σε αυτή την χρονική στιγμή ο Ρωμανός δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί νομίμως τρομοκράτης και ούτε του καταλογίζεται ανθρώπινη ζωή / θύμα.
2. Στην ιδιότητα του ως υπόδικος, βασικό του Δικαίωμα είναι να θεωρείται αθώωος των κατηγοριών μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Εφ' όσον κατηγορείται για τρομοκρατία, κάτι που εαν αποδειχθεί θα τον περιορίσει θεωρητικά περισσότερο από άλλους καταδικασμένους (ασχέτως εαν έχει αποδειχθεί από περιπτώσεις όπως του Ξηρού ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει μέχρι σήμερα ως αντιμετώπιση τρομοκρατών), είναι απαραίτητο και επιβλητέο να δικαστεί ΑΜΕΣΑ και να μην υπόκειται τιμωρία και μεταχείριση τρομοκράτη ως υπόδικος /προφυλακισμένος, και συγκεκριμένα να μην του χορηγούνται οι όποιες άδειες ζητεί και απολαμβάνουν άλλοι κρατούμενοι.
3. Συνεπώς, από τυπική άποψη και από θέμα τηρήσεως Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Ρωμανός έχει δίκιο να ζητά την άδεια με τον τρόπο που την ζητάει.
Προσωπική μας γνώμη είναι ότι θα έπρεπε μαζί με το Αίτημα της εκπαιδευτικής αδείας να ζητά να δικαστεί ακόμα και μέσα στο 2014, και σε κάθε περίπτωση ΑΜΕΣΑ.
Ας δούμε τώρα την ίδια υπόθεση από ιδεολογικό και όχι απλά νομικό πρίσμα :
Ο Ρωμανός δηλώνει Αναρχικός, και δήλωσε επίσης ότι ο λόγος που επιτέθηκε στην τράπεζα ήταν συμβολικός λόγω του τί αντιπροσωπεύει η κάθε τράπεζα.
Για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τί εννοεί ο Ρωμανός με την "αναρχία" και σε τί ακριβώς κοινωνία στόχευε ή ονειρεύεται να υπάρχει ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΟΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ. Δεν είναι ορθολογιστικό να υποθέσουμε ο,τιδήποτε καθ' ότι θεωρίες αναρχίας και αναρχισμού υπάρχουν πάρα πολλές, από τις πλέον ειρηνικές μέχρι τις πλέον βίαιες και σε καμμία περίπτωση δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε τους ισχυρισμούς και τα λεγόμενα ενός τόσο αναξιόπιστου και λασπολογικού καθεστώτος που ήδη κατηγορείται από την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού ως το ίδιο να είναι τρομοκρατική εγκληματική οργάνωση που παρανόμως, αντισυνταγματικώς, αντιανθρωπιστικώς και αντεθνικώς λυμαίνεται τους θεσμούς.
Όσο για την χρήση των όπλων ενάντια σε τράπεζα θα πρέπει να αναλογισθούμε και να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας εαν θεωρούμε έγκλημα την επίθεση σε τράπεζα με όπλα σε μια εποχή που η τράπεζα ενσαρκώνει την πλέον φασιστική και ολοκληρωτική επίθεση κατά ζωής και περιουσίας επί της Ελληνικής κοινωνίας και της ίδιας της Ελλάδος.
Θα πρέπει να απαντήσουμε στον εαυτό μας : ο Πολίτης που θα πάει να χτυπήσει την τράπεζα που του παίρνει το σπίτι με τους νέους εγκληματικούς νόμους των κυβερνητικών που θα απαγορεύουν την Δίκαια Δίκη και δεν θα μπορεί να προστατευθεί με κανένα ένδικο μέσο, θα είναι εγκληματίας ή τρομοκράτης ; Και κυρίως θα είναι τρομοκράτης της ίδιας της Ελληνικής κοινωνίας ή της σπείρας των τραπεζών - κυβερνητικών ;
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι ένα άτομο που προχώρησε στην πράξη της ληστείας τράπεζας ως συμβολική ενάντια σε ένα καθεστώς που ομολογουμένως είναι και απάνθρωπο και παράνομο και αντισυνταγματικό σε κάθε περίπτωση, δηλαδή έκανε μία πράξη αντίστασης όπως το ίδιο την καταλάβαινε, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί όχι όπως συμφέρει την εγκληματική καμαρίλα αλλά όπως αντικειμενικά υποδεινύουν τα γεγονότα.
Ας μη ξεχνάμε ότι κάθε αντιστασιακός που με οποιονδήποτε τρόπο πήρε τα όπλα για να καταφέρει πλήγμα ενάντια του καθεστώτος στο οποίο υπήρχε χαρακτηρίσθηκε από αυτό το καθεστώς ως στυγνός και επικίνδυνος εγκληματίας που τρομοκρατεί την κοινωνία. Ας θυμηθούμε τα εξώφυλλα μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη. Από λιποτάκτη μέχρι στυγνό εγκληματία κατά της ειρήνης χαρακτηρίσθηκε αυτός που μετά την πτώση του καθεστώτος χαρακτηρίσθηκε ήρωας.
Συνεπώς, δεν έχουμε λόγο ακόμα για να μην θεωρήσουμε ότι ο Ρωμανός, δεδομένου της προϊστορίας της εξαιρετικά τραυματικής συνειδητοποίησης ότι δεν προστατεύεται (ακόμα και ως παιδί των βορείων προαστίων) από τα ΟΠΛΑ της αστυνομίας που τα κατευθύνει το τωρινό ολοκληρωτικό καθεστώς κατά βούληση /ανεξέλεγκτα και χωρίς καμμία για αυτό συνέπεια, δεν αισθάνθηκε ότι έπρεπε να πάρει ΟΠΛΑ για να αντεπιτεθεί /προκαλέσει συνέπειες στο καθεστώς αυτό.
Δεν έχουμε κανένα δείγμα ότι επιθυμεί να τρομοκρατήσει την κοινωνία. Αντιθέτως το γεγονός ότι θέλει να σπουδάσει μέσα από τις υπάρχουσες κοινωνικές δομές δείχνει ότι θέλει να ενταχθεί σε αυτήν.
Αυτός που τρομοκρατείται από τον Ρωμανό είναι το ίδιο το ολοκληρωτικό καθεστώς διότι ό,τι γίνεται γύρω από τον Ρωμανό θα αποτελεί παράδειγμα : είτε για να φοβηθεί ο κόσμος και να μην πάρει ποτέ όπλα για να αμυνθεί από τις επιθέσεις του ίδιου του καθεστώτος είτε για να το κάνει. Η δημοσιότητα λοιπόν που δίνεται είναι η προσπάθεια της καμαρίλας να τον χρησιμοποιήσει για να 'σκίσει την γάτα' και ταυτόχρονα να εξαναγκάσει την ίδια την κοινωνία να ταυτισθεί με τις τράπεζες και με αυτούς και να πάρει το μέρος τους.
Επί πλέον, κλείνοντας, από την εντελώς απαράδεκτη κίνηση των γονέων του να αποταθούν στον Σαμαρά καθ' υπόδειξη και αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που τινάζει στον αέρα όλο τον Αγώνα (με σωστή ή όχι μεθοδολογία) του ίδιου του Ρωμανού, θα προσπαθήσει η καμαρίλα να τον χρησιμοποιήσει για να αναδείξει τον Σαμαρά είτε ως δήθεν ελεήμονα 'ανθρωπιστή' είτε ως αυστηρό παντοδύναμο δήθεν 'άρχοντα', όλα προς επιβολή του στην κοινωνία.
Εμείς οι Γεριτσίδου προσωπικά διαφωνούμε κάθετα με την μέθοδο της απεργίας πείνας για οποιοδήποτε αγώνα όπως επίσης διαφωνούμε κάθετα με την χρήση των όπλων όπως την έκανε ο Ρωμανός. Η χρήση των όπλων για ανατροπή καθεστώτος και χτύπημα αποτελεσματικό δεν μπορεί να γίνει από λίγους σε κάτι τόσο εύκολα διαχειρίσιμο από το καθεστώς όσο η ληστεία ενός επαρχιακού υποκαταστήματος τραπέζης. Κάτι τέτοιο είναι μάλλον ανόητο ή ανώριμο ή κατευθυνόμενο από εκμεταλλευτές παιδικού πόνου, φόβου, θυμού και τραύματος.
Η χρήση των όπλων πρέπει, αν γίνει, να γίνει μαζικά από την αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού στοχευμένα ενάντια στα πρακτικά άνδρα εξουσίας που αυτή την στιγμή καταστρέφουν την Ελλάδα και τους Έλληνες, όχι απλά σαν συμβολική επίθεση (για την οποία δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια) αλλά για να τα θέσει εκτός λειτουργίας μια και καλή/ μια και έξω. Υπάρχουν και τέτοιες ιστορικές στιγμές και στην δική μας και στην παγκόσμια Ιστορία, και όλα τα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια δείχνουν ότι εκεί οδεύουμε.
Συνεπώς, για να κλείσουμε, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι και μόνο η ύπαρξη της περίπτωσης του Ρωμανού είναι αδιαμφισβήτητο δείγμα- απόδειξη ότι η σημερινή νέα γενιά καταστρέφεται από αυτό το εγκληματικό καθεστώς, όπως και η περίπτωση του επίσης δολοφονημένου από το παράνομο κράτος πεντάχρονου που πέθανε από ιάσιμη λοίμωξη γιατί δεν υπήρχε εντατική λόγω της πολιτικής που ακολουθεί το κράτος - ηθικός αυτουργός.
Ο Ρωμανός έχει δίκιο σε αυτά που ζητά. Θα έπρεπε να ζητήσει και την γρήγορη δίκη του, και εμείς ως κοινωνία οφείλουμε να το απαιτήσουμε για αυτόν, και να προσθέσουμε την περίπτωση του στην λίστα των κρουσμάτων ανθρωποφαγίας των κυβερνητικών που αριθμεί δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους /συμΠολίτες μας από την εποχή του Χριστούλα και όχι μόνο.
Δεν πρέπει να συμμετάσχουμε στο επικοινωνιακό πάρτυ των κυβερνητικών και δεν πρέπει να τους στηρίξουμε στην προστασία από τον Ρωμανό που ζητούν, μια περίπτωση που παρήγαγαν αποκλειστικά και μόνο αυτοί.
Στο δια ταύτα, για κάθε θύμα των κυβερνητικών από τον Χριστούλα μέχρι τον Ρωμανό μέχρι το 5χρονο και όλα τα παιδιά που αργοπεθαίνουν από πείνα, λοιμώξεις, κακουχίες και φόβο, όλους τους ενηλίκους που δεν μπορούν να τα προστατεύσουν από αυτό, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.
Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα στη σελίδα μας.
Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.
Αφήστε το μήνυμά σας
Δημοσίευση σχολίου