To φιτίλι άναψε στην Αθήνα και θα εκραγεί στη Γαλλία: Η Ε.Ε. δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια…

Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΡΙΒΑΣ* 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά το «ΌΧΙ» και των Ιταλών, δε θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Σαφώς και είναι κλισέ η παραπάνω φράση. Δύο όμως είναι οι λόγοι για τους οποίους επικρατούν τα κλισέ που οδήγησαν στην παρακάτω-περιγραφόμενη κατάσταση: 

1. Η προπαγάνδα της φαινομενικής πολιτικής ορθότητας και 

2. Η έλλειψη λέξεων ικανών να περιγράψει τη κάθε νόσο –από τις αμέτρητες- από τις οποίες πάσχει η Ευρώπη. Ο υπόλοιπος κόσμος, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ανασυγκροτείται και μετασχηματίζεται προκειμένου να πάρει μια καλύτερη θέση στην «αρένα» ενός πολυπολικού κόσμου με πολλές δυνάμεις (όχι μόνο κρατικές) που όλο και πιο πολύ αποκρυσταλλώνεται. Σε αυτήν την αναδόμηση δεν μπορεί να πάρει μέρος η Ευρώπη καθώς βρίσκεται στο προηγούμενο στάδιο, της αποδόμησης. Η Ιστορία, όπως και η Γη, δεν είναι επίπεδη και δεν κυλά χρονικά με τον ίδιο τρόπο για όλους. 

Τι εννοείτε, «τι νόημα είχε το ελληνικό δημοψήφισμα» ; 

 Ερώτηση των ημερών της κακότεχνης και απάνθρωπης προπαγάνδας που έλαβε χώρα από τους ανθρώπους που δημιούργησαν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για να έχει η Ελλάδα τη σημερινή, την προηγούμενη, την προ-προηγούμενη κυβέρνηση. Ναι, λέτε και δεν ξέραμε οτι ο μέσος Έλληνας δεν ξέρει να διαβάσει το Μνημόνιο. Λέτε και ξέρουν ακόμη και σήμερα βουλευτές ή/και ειδικοί. Γι’ αυτό ψηφίζει ο Έλληνας, για να τα κάνουν αυτά άλλοι, ειδικότεροι. Το νόημα του δημοψηφίσματος ήταν να δημιουργηθεί μετά το 2004-2005 ένα νέο «θεσμικό δεδικασμένο» στην Ε.Ε. Στην Ευρώπη του Βερολίνου-Φρανκφούρτης-Βρυξελλών, που μοιάζει σε λειτουργία διοικητική με μια εξελιγμένη ΕΣΣΔ (ελέγξτε τον τρόπο λειτουργίας και δια της τεκμηριωμένης συγκρίσεως, προβείτε στα συμπεράσματά σας) τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο από την απόρριψη του Ευρωσυντάγματος από τους λαούς της Γαλλίας και της Ολλανδίας και μετά. Είναι 11ος χρόνος επιδείνωσης, αποδόμησης, φθοράς μιας Ένωσης μόνο κατ’ όνομα. 

Το ελληνικό δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, ήταν η νέα μορφή παράκαμψης του «θεσμικού φαντομά» (Eurogroup) αυτού του αναποτελεσματικού (διοικητικά) και ελλιπούς (δημοκρατικά) γραφειοκρατικού τερατουργήματος, της Ε.Ε. Από εκεί και μετά, το ένα δημοψήφισμα μετά το άλλο, δίνουν και παίρνουν. Όλοι θέλουν να κάνουν και από ένα! Λαϊκισμός; Είναι κάτι που μπορούμε να το συζητήσουμε! Ενώ λαϊκισμός, δεν είναι η Κυρία Μέρκελ και ο Δρ. Σόϊμπλε να «ξεσηκώνουν» γερμανικές πένες του γερμανικού Τύπου να μιλούν για «μεσογειακά γουρούνια» που τρώνε από το «γερμανικό πιάτο». 

Το τρενάκι του τρόμου και επόμενη στάση …Παρίσι. 

 Από τη φιλόξενη σελίδα του liberal.gr, έχουμε πει επανειλλημένως, πως η ΕΖ είναι πολιτικό όργανο και όχι οικονομικό. Οτι όλος ο Νότος πιάστηκε στον ύπνο από δική του ανοργανωσιά, είναι μια μεγάλη αλήθεια. Απλά, όπως λέει η «πιάτσα», «φταίει και το κορόϊδο αλλά φταίει και ο πορτοφολάς όταν φύγει ένα πορτοφόλι». Αυτοί που πιάστηκαν στον ύπνο περισσότερο από όλους, ήταν οι Βρετανοί και οι Γάλλοι. Οι πρώτοι λόγω πρωτόγνωρης και αδικαιολόγητης –μπλαζέ- αδιαφορίας με τα Κοινοτικά ζητήματα και οι δεύτεροι, πίστεψαν οτι η ΕΖ θα είναι «δεύτερες και αναίμακτες Βερσαλλίες για τους Γερμανούς». 

Στην Ε.Ε, γίνεται πραγματικά το απίστευτο. Όσα όργανα θεσμοθετημένα έχει, εκρόσωπός τους, είναι η Καγκελάριος Μέρκελ. Σε θεσμό που έχει δημιουργηθεί με πολυμερείς Συνθήκες (από το 1952) περιμένουμε πάντα το «βουλοκέρι» της Κυρίας Μέρκελ. Έχουμε να κάνουμε με ηγεμονισμό. Τι θα πει η Κυρία Μέρκελ για το προσφυγικό, για το χρέος, για τις τράπεζες, για πάσαν νόσον…Αυτή η Ε.Ε, από ανεξήγητους θιασώτες της «περισσότερης Ευρώπης», έχει γίνει ένας θίασος με τον οποίον αναρωτιούνται όλοι σε διεθνή φόρα όπως το G 20 και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου. 

Αυτό που έγινε λίγες μέρες πριν στην Ιταλία, είναι άλλο ένα συνηθισμένο σοκ για την Ε.Ε η οποία διαλύεται με ταχύτερους ρυθμούς και από αυτούς που θα ήθελε ένας Farage. Το μίσος έχει υποκαταστήσει τον ευρωσκεπτικισμό και μετά το πρώτο επίσημο «ξήλωμα» της Ε.Ε (Brexit) έχουμε και ένα ηχηρό ΟΧΙ των Ιταλών πάνω στη μη εναρμόνιση (ουσιαστικά) του Συντάγματός τους με κάποιο «ευρωπαϊκό» το οποίο ως Δίκαιο, έχει γίνει ανέκδοτο, τόσο στο προσφυγικό ζήτημα όσο και στην οικονομική κρίση, στο εξειδικευμένο Δίκαιο του Ανταγωνισμού (ανόθευτου και ελεύθερου). Η Ε.Ε ακολουθεί την πορεία ενός τρένου του τρόμου με διαδρομές που ευτυχώς, είναι τουλάχιστον προκαθορισμένες.

 Γαλλία και Ιταλία, Μεσόγειος και γερμανική βιασύνη. 

Γαλλία: Η χώρα που έφτιαξε με την Επανάσταση τη Γαλλική το έθνος-κράτος. Η δεύτερη οικονομία της Ε.Ε. Χώρα αρχιτέκτονας του ευρωπαϊκού οράματος. Ποσοστό ευρωσκεπτικισμού του γαλλικού λαού: Κοντά στο 65%. Χώρα στην οποία από πέρυσι, οι πολιτικές Σοϊμπλε, της υπαγόρευαν ένα «διακριτικό μνημόνιο» το οποίο θα αναγκάσει τη Γαλλία (όπως και την Ιταλία) να πάψει να παράγει ο,τι έχει σε πλεόνασμα, ήτοι, να κοπεί το συγκριτικό της πλεονέκτημα. Η ιστορία των γαλλο-ιταλικών αυτοκινητοβιομηχανιών, θα σας πείσει για το ποιός τελικά «επιτρέπεται» στην «Ελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση», να παράγει και ποιός απαγορεύεται, ή αν θέλετε, ποιός πρέπει να παράγει ΤΙ. 

Αποτέλεσμα της λυσσαλέας λογιστικής προσπάθειας του επικίνδυνου για όλην την Ευρώπη ανθρώπου, του Κυρίου Σοϊμπλε, είναι η Γαλλία να έχει πλέον ένα πολιτικό μέλλον που κυμαίνεται από τον Φιγιόν μέχρι την Λεπέν. Γερμανική εφημερίδα το καλοκαίρι του 2016, δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «από τότε που μας μίσησαν οι Έλληνες, μας μισούν όλοι». Άλλος ένας τίτλος που οξύνει πνεύματα και που είναι συνηθισμένος για τη συνολική γερμανική εικόνα του Τύπου, από το 2009 και μετά. Η πραγματικότητα είναι πως οι διαδικασίες με τις οποίες «συνταγογραφήθηκε» και «χορηγήθηκε» το τρίτο ελληνικό «φάρμακο» (δε μιλούμε για τα λάθη όλων των κυβερνήσεων που ήταν πάμπολλα) έδειξαν το αληθινό πρόσωπο της «Ευρώπης του I <3 Juncker». Κανείς πλέον λαός στην Ευρώπη κατά πλειοψηφία,δε θέλει ούτε να λέγεται, ούτε να είναι (σημαντικότερο αυτό) Ευρωπαίος! 

Αν διαλεγόμασταν με ανθρώπους «επινοητές» τίτλων τύπου-Bild, θα λέγαμε πως δεν υπάρχει αντι-γερμανισμός, εκτός αν η επίσημη γραμμή είναι του Κύριου Σοϊμπλε, πως τα κράτη έχουν συνέχεια. Υπάρχει στοχευμένη κριτική σε μια κυβέρνηση η οποία έχει ενώσει τη φθορά της με τη φθορά όλης της Ευρώπης. Η Γερμανία επιμένει στην εξάλειψη πληθωρισμού, όταν η ακριδεξία έχει αγγίξει τα υψηλά επίπεδα του πληθωρισμού! Η Γερμανία, θέλει να βάλει ένα Σύνταγμα-Μνημόνιο σε όλη την Ε.Ε, να αντικαταστήσει τις Συνθήκες για να μπορεί να κάνει ελεύθερα το δικό της shopping therapy σε αγορές που θα τις «αυτορρυθμίζει» μόνη της. Ελεύθερο Εμπόριο, γαρ! 

Η Γερμανία επιθυμεί να συνεχίσει τις «καλές δουλειές» της DB, και τώρα αν και ένα σκάνδαλο γίνει κάποιων δις, αυτά γίνονται και στις καλύτερες οικογένειες! Η ουσία είναι οτι το ιταλικό δημοψήφισμα έβαλε ένα τέλος στην τοξική πολιτική του Κυρίου Σοϊμπλε η οποία φιλοδοξούσε να δημιουργήσει ένα χρηματο-πιστωτικό κράτος εν κράτει εντός της Ευρώπης, μέσα από το οποίο θα υπαρχει ένας «Ενωτικός-Ενωσιακός και Φιλ-Ευρωπαϊκός»Κόφτης ο οποίος θα αποφασίζει τιμωρίες, περιορισμούς, προσαυξήσεις, πρόστιμα κτλ. Κριτής της Ε.Ε, θα ήταν μόνο η Γερμανία! 

Η παράσταση τελειώνει στη Γαλλία και Θεέ μου, τι έρχεται.. 

Πανηγυρίζει κόσμος παντού που βλέπει τη «Σοϊμπλειάδα» να καταρρέει όμως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο! Ο ξενοδόχος κάθε συλλογικής οντότητας, είναι η Ιστορία. Ειδικά στη Γηραιά Ήπειρο, όσο και να προσπαθεί η Γερμανία να την «αποπληθωρίσει» δεν τα καταφέρνει… 

Έχετε δει τις εναλλακτικές που προκάλεσε η -διαχρονική- γερμανική αδιαλλαξία; Μπράβο στη Γερμανία που υπερασπίζει τα συμφέροντά της, θα λέγαμε στους συντάκτες του παραπάνω άρθρου που δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι και μιλούσε για «μίση». Ευτυχώς που υπάρχουν φωνές σαν του Gabriel στη Γερμανία και δεν υιοθετούν τέτοια κείμενα γιατί αν είναι να κάνουμε λόγο για μίση και «κακίες» σε αυτήν την Ήπειρο, δε θα καλούσαμε σε διαλέξεις για να καταπραϋνουμε ιστορικά πάθη και μίση ανθρώπους σαν τον Κύριο Σόϊμπλε, που βρίσκει όποτε μπορεί την ευκαιρία να παίξει και με τον πόνο του ελληνικού λαού λέγοντας, «καλύτερα να φευγαν οι Έλληνες από το ευρώ, εγώ το λεγα, δε θα τα καταφέρουν». Λομπίστας της Δραχμής με μπλόφα ο Κύριος Σοϊμπλε, με Σχέδιο Σόϊμπλε , που δεν υπάρχει και δεν υπήρξε αλλά αυτό θα το αποδείξουμε σε άλλη φιλοξενία του liberal.gr. 

Η εναλλακτική λύση, που θα μας σώσει από τη Σκύλλα, είναι η Χάρυβδη! Η ακροδεξιά στην Ευρώπη (στην Αυστρία πανηγυρίζουμε που για 4% δεν έχουμε φασίστα αρχηγό κράτους-μέλους της Ε.Ε) γιγαντώνεται και καπηλεύεται την εκλογή Trump! Από εξαίρεση, η ακροδεξιά στην Ευρώπη τείνει να γίνει mainstream την ώρα που οι Τούρκοι εκβιάζουν να την ανεβάσουν παραπάνω, κάνοντας επίσημα λόγο για «εκατομμύρια πρόσφυγες που θα αφήσουν αν δεν εκπληρωθούν τα αιτήματά τους». Αλήθεια, θα ήταν καλό να ζητήσουμε από το Harvard Business School, έναν οδηγό αξιολόγησης της ευρω-τουρκικής διαπραγμάτευσης για το προσφυγικό! 

Οι γαλλικές εκλογές, θα είναι το τέλος μιας γερμανικής περιπέτειας στην Ευρώπη. Η διαφορά είναι, οτι αυτό το τέλος, είναι η αρχή για κάτι άλλο και αυτό το «άλλο» φαίνεται τρομακτικό και επικίνδυνο. Οι λύσεις, πρέπει να μπουν μπροστά από τις ιδεολογίες. Η ακροδεξιά πρέπει να μπει στο άλλο ή και στο ίδιο άκρο βαθμού επικινδυνότητας για την Ευρώπη, με αυτό που βρίσκεται ο Κύριος Σοϊμπλε και οι υπόλοιποι «συνεργάτες» του. Έως τότε, #ΜένουμεΕυρώπη του Όρμπαν και του νέου «ευρωπαϊκού οράματος» μιας μεγάλης οργής που θα εξαργυρωθεί σε γιγάντωση της ακροδεξιάς! Να μην ξεχάσουμε να στείλουμε μια επιστολή ευχαριστιών στην Εξοχότητα της Κυρίας Μέρκελ για όσα δημιούργησε και που έρχονται με φόρα και τρόμο στη Γηραιά Ήπειρο! 

Ο Αλέξανδρος Θ. Δρίβας είναι συντονιστής της ομάδας Ανατολικής Μεσογείου στο ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ

Πηγή: mignatiou.com

Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα

στη σελίδα μας.

Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.