Το ρεμπέτικο, στους θησαυρούς της παγκόσμιας κοινότητας

Από τις φτωχογειτονιές των λιμανιών, τις υπόγειες ταβέρνες και τους καφενέδες έφτασε να εγγραφεί στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO. Μεγάλη μέρα η χθεσινή για το ρεμπέτικο τραγούδι, καθώς η Διακυβερνητική Επιτροπή της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO, 2003) στη 12η ετήσια συνεδρίασή της στην Κορέα έδωσε το πράσινο φως, ύστερα από τον πλήρη φάκελο υποψηφιότητας που υπέβαλε το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού – προσπάθεια που ξεκίνησε από το αρμόδιο τμήμα πριν από περίπου 2,5 χρόνια.

Τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη; «Δημιουργεί μεγάλες ευκαιρίες για να προσεγγίσουμε με νέα ματιά αυτό που είναι γνωστό ως λαϊκός πολιτισμός και να δώσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την ταυτότητά μας, σε σχέση με τη λαϊκή παράδοση, που, κακά τα ψέματα, συνήθως έρχεται σε δεύτερη μοίρα», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Γιάννης Δρίνης, προϊστάμενος του Τμήματος Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Διαπολιτισμικών Θεμάτων του ΥΠΠΟΑ. «Η απόφαση για την ένταξη του ρεμπέτικου μας δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε πολλά από τα “εργαλεία” που προσφέρει η συγκεκριμένη σύμβαση, ώστε το ιδιαίτερο αυτό μουσικό είδος να έρθει σε επαφή με ευρύτερο κοινό διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα. Είναι επίσης ένας τρόπος να δούμε την αξία του για τη συλλογική μας συνείδηση και έτσι να το εντάξουμε σε ένα σχέδιο μακροπρόθεσμης ενασχόλησης. Και γιατί όχι; Ακόμη να μπει και στα σχολεία. Η ανάδειξη της σημασίας της άυλης πολιτιστικής κληρονομίας γενικότερα δίνει πολλές ευκαιρίες στο εκπαιδευτικό σύστημα και στον εκπαιδευτικό. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά».

Το ρεμπέτικο, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο του ελληνικού αστικού λαϊκού πολιτισμού, άκμασε το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Με επιρροές από το δημοτικό και το μικρασιάτικο τραγούδι, αντικατοπτρίζει το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής όπου αναπτύχθηκε και ιδιαιτέρως τη ζωή των φτωχότερων τάξεων και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Στην πορεία, η κοινωνική του βάση επεκτάθηκε στους πρόσφυγες, στην εργατική και στη μεσοαστική τάξη, ενώ στις μέρες μας αποτελεί ζωντανή και δημοφιλή πολιτιστική κληρονομιά.

Είναι το πέμπτο στοιχείο που εγγράφει η χώρα μας στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας. Εχουν προηγηθεί η μεσογειακή δίαιτα (από κοινού με τις Ιταλία, Ισπανία, Μαρόκο, Πορτογαλία, Κύπρο, Κροατία), η παραδοσιακή μαστιχοκαλλιέργεια στη Χίο, η τηνιακή μαρμαροτεχνία, καθώς και το εθιμικό δρώμενο των Μωμόερων.

Φάκελο υποψηφιότητας για εγγραφή στον ίδιο κατάλογο της UNESCO έχει υποβάλει η χώρα μας (από κοινού με τις Γαλλία, Ελβετία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Κύπρο, Σλοβενία) για την τέχνη της ξερολιθιάς. Ο φάκελος υποψηφιότητας πρόκειται να αξιολογηθεί από τις αρμόδιες επιτροπές της UNESCO το φθινόπωρο του 2018.

Επίσης, όπως μας πληροφορεί ο κ. Γιάννης Δρίνης, γίνεται η απαραίτητη προεργασία ώστε σύντομα να κατατεθεί από κοινού με την Κύπρο φάκελος για τη βυζαντινή μουσική. Στόχος παραμένει πάντα η όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτική εικόνα της ελληνικής ταυτότητας.

Πηγή www.kathimerini.gr

https://diulistirio.blogspot.gr

Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα

στη σελίδα μας.

Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.