Το σκάνδαλο του Σάλλα υπό τις πλάτες Σαμαρά, Ε.Ε.

Πώς στήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της ευρωζώνης με συμπαιγνία της κυβέρνησης Σαμαρά και των Ευρωπαίων

Πώς θα σας φαινόταν, άραγε, αν μια τράπεζα εμφάνιζε ζημιές 400.000.000 ευρώ και το επόμενο τρίμηνο είχε κέρδη 3,6 δισ. ευρώ; Υπό τη φυσιολογική ροή των πραγμάτων, μια τόσο μεγάλη αλλαγή είναι αδιανόητη και απραγματοποίητη. Κάποιο σημαντικό γεγονός θα έπρεπε να μεσολαβήσει. Κάτι μαγικό θα έπρεπε να έχει κάνει ο τραπεζίτης.

Ε, λοιπόν, ο Μιχάλης Σάλλας άλλη μία φορά είχε βγάλει λαγό από το καπέλο. Με τη συνδρομή και τη βοήθεια της τότε ελληνικής κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, του τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου, της ΕΚΤ και του Eurogroup έκανε το colpo grosso με τις κυπριακές τράπεζες.

Πλήρωσε 524.000.000 ευρώ και πήρε τις κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα, που άξιζαν 4 δισ. ευρώ! Το ρεσάλτο της Πειραιώς στις κυπριακές τράπεζες και την κυπριακή οικονομία εμφανίστηκε ως λύση της τελευταίας στιγμής, περίπου ως λύση απελπισίας. Και πάλι καλά που δεν εμφανίστηκε ο Μιχάλης Σάλλας σαν «λευκός ιππότης» που, υπό τις ευλογίες των προαναφερομένων, έσωσε την Ελλάδα και Ελληνες καταθέτες.

Ηταν, όμως, πραγματικά έτσι τα πράγματα; Αν θεωρήσουμε σοβαρή πηγή (και δεν υπάρχει πιο σοβαρή) πληροφόρησης ένα εμπιστευτικό υπόμνημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το οποίο είδαν λίγα μάτια, τότε η απόφαση δεν ήταν καθόλου επείγουσα και καθόλου της τελευταίας στιγμής. Υπήρχε σχέδιο, το οποίο είχε καταστρωθεί με κάθε επιμέλεια. Το αποδεικνύει το εμπιστευτικό υπόμνημα της ΕΚΤ που αναφέραμε, στο οποίο, μεταξύ άλλων, αρκετούς μήνες πριν αναφέρεται: «Οι θυγατρικές θα εκποιηθούν από τους Κύπριους ιδιοκτήτες τους σε μια ελληνική τράπεζα, η οποία θα μπορούσε να εξασφαλίσει την υποστήριξη του ΤΧΣ για να πραγματοποιήσει την αγορά». Ετσι ακριβώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Οι Κύπριοι εκβιάστηκαν ωμά και αναγκάστηκαν να πουλήσουν για 524.000.000 ευρώ τις τράπεζες στην Ελλάδα. Αν δεν το έκαναν, είχαν απειληθεί ορθά κοφτά ότι θα τους πετούσαν έξω από την ευρωζώνη.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι οι υπεύθυνοι των τραπεζών αρνήθηκαν να βάλουν την υπογραφή τους.
Πολύ χοντρό και πολύ μπερδεμένο το κουβάρι της υπόθεσης, ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της ευρωζώνης, όπως το χαρακτήρισε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, γιος του εκλιπόντος Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου και αρχηγός του ΔΗ.ΚΟ., μιλώντας στον Γερμανό δημοσιογράφο Χάραλντ Σούμαν. «Η χώρα μου είναι θύμα μιας εν ψυχρώ ληστείας. Μας έκλεψαν 3,5 δισ. ευρώ και τα έδωσαν σε μια ελληνική τράπεζα. Οι οικονομίες μιας ζωής, τα λεφτά που πήραν οι συμπολίτες μας από τη συνταξιοδότησή τους. Τώρα πολλοί θα χάσουν ως και τα σπίτια τους. Η τρόικα και το Eurogroup αποφάσισαν και εμείς έπρεπε να συμφωνήσουμε με το πιστόλι στον κρόταφο. Ηταν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της ευρωζώνης».

Ο δρόμος προς την εκβιαστική, όπως τη χαρακτηρίζουν οι Κύπριοι, συμφωνία ξεκινά με την οικονομική κατάρρευση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2012.

Το πρώτο μεγάλο πλήγμα ήρθε τον Μάρτιο του 2012, επί πρωθυπουργίας Λουκά Παπαδήμου. Τότε έγινε το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, το οποίο προκάλεσε ζημιές 4 δισ. ευρώ στις κυπριακές τράπεζες από τα ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους, απώλειες που ισούνται με το 25% του ΑΕΠ της Κύπρου. Τρομακτικό νούμερο.

Η κυβέρνηση του τότε Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, η οποία έχει τεράστιες ευθύνες για τον τρόπο που χειρίστηκε τα θέματα των κυπριακών τραπεζών, υποστήριξε με 1,8 δισ. ευρώ τη Λαϊκή Τράπεζα, που είχε υποστεί ιδιαίτερα σφοδρό πλήγμα.
Λίγους μήνες αργότερα, η Κύπρος βρέθηκε σε αδυναμία να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της και αναγκάστηκε να υποβάλει αίτημα για βοήθεια, όπως προηγουμένως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Μπήκε δηλαδή κι αυτή στον ζυγό των Μνημονίων και αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί με την τρόικα.

Υπήρχε, όμως, μία τεράστια διαφορά σε σύγκριση με τις άλλες τρεις χώρες σε Μνημόνιο. Η Γερμανία και η καγκελάριος Μέρκελ απαίτησαν να εφαρμοστεί αυτή τη φορά το bail in, που η ίδια είχε επιβάλει ως λύση για τα προβλήματα των ευρωπαϊκών τραπεζών τον Οκτώβριο του 2010 στον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί κατά τη συνάντησή τους στην Ντοβίλ.

Βλέπετε, στην περίπτωση των κυπριακών τραπεζών δεν υπήρχε εμπλοκή άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών, ενώ ήταν μεγάλη η συμμετοχή των Ρώσων ολιγαρχών, τους οποίους η Γερμανίδα καγκελάριος ήθελε να «χτυπήσει». «Θα αναλάβουν την ευθύνη αυτοί που προξένησαν το πρόβλημα, δηλαδή αυτοί που εμπιστεύτηκαν τα χρήματά τους στις τράπεζες» ήταν το μότο.
Ετσι, όποιος είχε καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρώ σε κυπριακή τράπεζα υπέστη «κούρεμα» των καταθέσεων.
Υπήρχε, όμως, ένα πολύ λεπτό σημείο και πολύ κρίσιμο. Γιατί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα μπορεί να μην απειλούνταν από την Κύπρο, αλλά θα μπορούσε να απειληθεί από την Ελλάδα. Γιατί; Διότι περίπου το ένα τρίτο των εργασιών των κυπριακών τραπεζών γινόταν στην Ελλάδα και δεκάδες χιλιάδες Ελληνες καταθέτες είχαν τα χρήματά τους σε κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα.

Αν και οι Ελληνες καταθέτες πλήρωναν τις συνέπειες του bail in για τις κυπριακές τράπεζες, όπως ήταν νομικά ορθό και μη αμφισβητούμενο, υπήρχε τεράστιος φόβος ότι θα προκληθεί μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα, το οποίο θα επεκτεινόταν και στην Ευρώπη.
Εκείνη την εποχή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που είχε συντάξει και το εμπιστευτικό σημείωμα για το θέμα αυτό, προειδοποίησε ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα ενός bank run στην Ελλάδα, που θα οδηγούσε σε κατάρρευση το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο είχε μόλις ανακεφαλαιοποιηθεί με 30 δισ. ευρώ από το δάνειο των 130 δισ. που είχε πάρει η Ελλάδα από τον ESM.

Εκείνη την εποχή, το πρόβλημα ήταν τεράστιο και υπήρχε φόβος, σε περίπτωση κατάρρευσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, να μολυνθούν η Ιταλία, η Ισπανία και να δεχτούν ισχυρούς τριγμούς και οι τράπεζες άλλων χωρών, μηδέ των γερμανικών εξαιρουμένων, οι οποίες είχαν πολλούς σκελετούς στις ντουλάπες. Αυτό οι υπουργοί της ευρωζώνης και η τρόικα ήθελαν πάση θυσία να το αποφύγουν. Οπότε, μπήκε μπροστά το σχέδιο που είχε εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Τα σενάρια και το πρωτοφανές σκηνικό των εκβιασμών

Τα σενάρια ήταν δύο. Το ένα, να εθνικοποιηθούν οι κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, πράγμα που δεν υπήρχε ούτε μία πιθανότητα να αποδεχθούν η Κομισιόν και τα άλλα κράτη της ευρωζώνης, και το δεύτερο να αγοράσει τα καταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα κάποια ελληνική τράπεζα, όπως φαίνεται και από την παράγραφο του υπομνήματος που παραθέσαμε στην αρχή του ρεπορτάζ.

Από το σημείο αυτό αρχίζει ο μεγάλος εκβιασμός, που οδήγησε στο μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία της ευρωζώνης και σε ξεπούλημα περιουσίας 4 δισ. ευρώ στην τιμή των 524.000.000 ευρώ στην Τράπεζα Πειραιώς. Ολο το παρασκήνιο των εκβιασμών θα το δούμε την προσεχή Κυριακή. Τώρα θα σας πούμε μόνο πως, επειδή οι υπεύθυνοι των κυπριακών τραπεζών αρνήθηκαν να υπογράψουν και η κυπριακή κυβέρνηση δεν μπορούσε να προχωρήσει στη μεταβίβαση η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επικεφαλής το τότε μέλος του διοικητικού της συμβουλίου, τον Γερμανό Γιεργκ Ασμουσεν, συνέταξε νομοθετική ρύθμιση, η οποία παρουσίασε στην κυπριακή Βουλή και που έδινε τη δυνατότητα σε περιόδους κρίσης στην κυπριακή κυβέρνηση να αναλάβει δράση.

Ετσι, η άρνηση των εκπροσώπων της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής να υπογράψουν τη συμφωνία πώλησης των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα ξεπεράστηκε με την υπογραφή της Αρχής Εξυγίανσης, αφού προηγουμένως εκδόθηκε σχετικό διάταγμα από το υπουργείο Οικονομικών της Κύπρου.

Πηγή www.dimokratianews.gr

http://www.diulistirio.blogspot.gr/

Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα

στη σελίδα μας.

Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.