Γιατί ψηφίζω «ΔΗΜΑΡ»

Τη «Δημαρ» τη ψηφίζω "εξυπηρετώντας" το βασικό μου ένστικτο.
Ένστικτο που ξεκινά από τη επαγγελματική καταγωγή της οικογενείας μου, (ο παππούς ήταν βοϊδέμπορος και ο μπαμπάς επίσης, αλλά έκανε εμπόριο και με άλλα …ζώα…) προσφέροντας μας μια άνετη και χωρίς προβλήματα ζωή.

Τη «Δημαρ» τη γνωρίσαμε γιατί ο μπαμπάς έκανε πολύ παρέα με τον Φώτη τον Κουβέλη… Ο «μπαρμπαφώτης», έτσι τον φωνάζαμε, ήταν ένας πολύ καλός κύριος , γιατί ο μπαμπάς θυμάμαι τον έλεγε πολλές φορές μαλάκα… ιδιαίτερα θυμάμαι μια φράση του, τότε που τον χώσανε στη διακυβέρνηση με Νέα Δημοκρατία και Πασοκ, «πάλι τον πιάσανε μαλάκα τον «μπαρμπαφώτη»…» 

Ο μπαμπάς θυμάμαι μας έλεγε … «παιδιά μου θέλω να στηρίζεται πάντα τη «Δημαρ» γιατί είναι μια αριστερού τύπου οργάνωση με δεξιό προσανατολισμό… έτσι και προοδευτικούς θα σας λένε και τη δεξιά σας καταβολή δεν θα προδώσετε… άλλωστε είναι το μόνο κόμμα που κάποτε θα σας κάνει βουλευτές και με Ferrari!»... έλεγε ο μπαμπάς... 

Εγώ προσωπικά άκουγα τον μπαμπά μου και πάντα στήριζα τη «Δημαρ», αλλά ποτέ δεν απέκτησα Ferrari… Κι όταν κάποτε ρώτησα τον «μπαρμπαφώτη» «εγώ γιατί δεν έχω Ferrari;… μου απήντησε όλος νεύρα… γιατί τη δώσαμε στον Ψαριανό ρε τσόγλανε… μια είχαμε!...»
Αυτή ήταν η πρώτη πίκρα μου με τη «Δημαρ»…
Αλλά, δυστυχώς για μένα, ήταν μόνο η αρχή!...

Όταν το 2012 προσχώρησαν στο κόμμα οι ανεξάρτητοι βουλευτές Γιάννης Αμοιρίδης, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Ηλία Θεοδωρίδης, Γιώργος Παπαμανώλης και Οδυσσέας Βουδούρης, του είχα πει του «μπαρμπαφώτη»… «Αυτοί είναι νούμερα… θα μας πάρουν με τις πέτρες… άσε που είναι και δεξιοί!...»
Και τρώω την απάντηση από τον «μπαρμπαφώτη»… και μένω παγωτό…
«γιατί ρε… εμείς τι είμαστε… κομμουνιστές;…»
Και πριν προλάβω να συνέλθω μου φέρνει στο κόμμα ποιον λέτε;
Τον πρώην Υπουργό Οικονομικών Νίκο Χριστοδουλάκη που τον έκανε μεταγραφή από τη κίνηση των 58 …(τότε ήταν που διαλύθηκαν οι 58 γιατί έμειναν 57 και δεν ταίριαζε το λογότυπο με τα μέλη…)
Ε… εκεί κατάλαβα γιατί έλεγε ο μπαμπάς τον «μπαρμπαφώτη» μαλάκα…

Αλλά η μεγάλη πίκρα ήρθε όταν ήταν η «Δημαρ» στη συγκυβέρνηση και ζήτησα από τον «μπαρμπαφώτη» να διορίσει τη γυναίκα μου στον ΟΑΕΔ, που είχε τότε κολλητό τον Κικίλια και είχε ¨χώσει¨ τη κουμπάρα του, τη κουνιάδα του, τη μπατζανάκισσα του, τη συννυφάδα του… (είχε βλέπεις και μεγάλο σόι ο πούστης ο μετέπειτα υπουργός Δημόσιας Τάξης ...) αλλά τίποτα!
Λες και εγώ ήμουν από άλλο κόμμα…
«έχουμε να εξυπηρετήσουμε άλλων προτεραιότητες πρώτα ..» μου είπε τότε ο «μπαρμπαφώτης»…
Αμ’ το άλλο… που μπαίνω μια μέρα στο γραφείο του «μπαρμπαφώτη» και τον βλέπω να κλαίει με λυγμούς…
«τι συμβαίνει σύντροφε;…» τον ρωτάω… (το ¨σύντροφε¨ μας είχε μείνει από την εποχή του υπαρκτού «Συνασπισμού»…)
Και μου απαντάει μέσα σε κλάμα γοερό… «δεν θα γίνω τελικά πρόεδρος της δημοκρατίας ποτέ εγώ…»
Το πόσο τον ένοιωσα εκείνη τη στιγμή δεν περιγράφεται…
Να βλέπεις τώρα ένα γεράκο καμπουριασμένο, ταλαιπωρημένο, με μια ντουζίνα βουλευτές να τον διαολοστέλνουν και να τον αποκαλούν «βλαξ», να χτυπιέται πάνω σε ένα μαονί γραφείο …ε… δεν είναι και ότι καλύτερο…
Τον λυπήθηκε η ψυχή μου!

Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται και ‘κεινο το τσογλανάκι ο Αλέξης Τσίπρας, τον παραμυθιάζει καλά καλά να ψηφίσει «ΟΧΙ» για πρόεδρο δημοκρατίας τάζοντας του διάφορα και μετά την ψηφοφορία τον έστειλε στον αγύριστο…
Εντάξει… είπαμε… είναι μαλάκας αλλά όχι ρε και τέτοια ξεφτίλα γέρος άνθρωπος…
Γι’ αυτό και και γω τσατίστηκα και θα ψηφίσω ξανά «Δημαρ»…
Ένα ψήφο; Ένα!...
Για να ξέρει ο «μπαρμπαφώτης» ότι δεν είναι μόνος του…
Έχει και μένα.................................δίπλα του!

{Χάρης Καφετζόπουλος}

www.diulistirio.blogspot.com

Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα

στη σελίδα μας.

Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.