Νέο νοσοκομείο: απίστευτη η δραστηριότητα και επισκεψιμότητά του

Με αφορμή την μεταφορά φιλικού μου προσώπου χθες στο Γενικό Νοσοκομείο Σαντορίνης μου δόθηκε η ευκαιρία να καταλήξω σε ορισμένες διαπιστώσεις καθώς για πάνω από 4 ώρες παρακολούθησα την λειτουργία του ως απλός πολίτης.
Πρώτη διαπίστωση.
Τα εξωτερικά ιατρεία ήταν γεμάτα από κόσμο όλο το απόγευμα χθες και η όλη ατμόσφαιρα μού θύμισε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας που διανυκτερεύει.
Τέσσερα επείγοντα περιστατικά έφτασαν ( το ένα από άλλο νησί) όση ώρα ήμουν εκεί με ασθενοφόρο. ( τα μετέφερε ο συμπολίτης μας εργαζόμενος στο ΕΚΑΒ Μανώλης Δακορώνιας μπροστά στον οποίο υποκλίνομαι με σεβασμό για την προσφορά του στον τόπο μας).
Υπάρχουν έξι νομίζω θέσεις στα επείγοντα που δεν άδειασαν καθόλου από τα έκτακτα περιστατικά που συνέχιζαν να καταφθάνουν.
Αρκετοί γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό καθώς πάσχιζαν να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς.

Μου έκανε δε εξαιρετική εντύπωση το γεγονός πως όταν πήγα να πάρω ένα καροτσάκι για να μεταφέρουμε την ασθενή μας από το αυτοκίνητο στα επείγοντα μία καλοσυνάτη νοσοκόμα σχεδόν με μάλωσε λέγοντάς μου πως «αυτό κύριε είναι δική μας δουλειά»….
Και όντως μετέφερε την ασθενή η ίδια ενώ εμείς ( είμασταν 4 άτομα) παρακολουθούσαμε άναυδοι, καθώς γνωρίζουμε τι συμβαίνει στα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας σε ανάλογες περιπτώσεις.

Όση ώρα περιμέναμε τον καρδιολόγο και εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία μου μέσα σε τόσο κόσμο έκανα τη βόλτα μου στον πρώτο όροφο και διαπίστωσα πως εκεί τα πράγματα ήταν πιο ήσυχα, με όλους όμως τους θαλάμους γεμάτους από νοσηλευόμενους ασθενείς και το προσωπικό του νοσοκομείου σε πλήρη ετοιμότητα.
Η ίδια εικόνα και στο μικροβιολογικό, το ακτινολογικό και στα άλλα τμήματα του νοσοκομείου.
Έμαθα δε πως μόνο χθες έγιναν δύο επεμβάσεις στα χειρουργεία σε αντίστοιχους ασθενείς ενώ την προηγούμενη εβδομάδα το νοσοκομείο έσωσε από σίγουρο θάνατο μία συμπολίτισσά μας έγκυο που χρειάστηκε την άμεση βοήθεια του γυναικολογικού τμήματος.

Στο αίθριο που είναι και αίθουσα αναμονής για συνοδούς ασθενών συνάντησα 3 συμπολίτες μας από την Ίο και δύο από την Φολέγανδρο που είχαν έρθει στη Σαντορίνη συνοδεύοντας αντίστοιχα επείγοντα περιστατικά οι οποίοι με γνώρισαν και με χαιρέτησαν.
Ο ένας μάλιστα, ηλικιωμένος με συγκλόνισε καθώς μου έπιασε το χέρι και μου ζήτησε να στηρίξουμε όλοι το νοσοκομείο μας λέγοντας μου χαρακτηριστικά: « Παναγιώτη το νοσοκομείο και τα μάτια σας.. προσέχετε παιδί μου μην το χάσουμε»

Όλη η εικόνα της λειτουργίας του νοσοκομείου που με απλά λόγια προσπάθησα να σας περιγράψω παραπάνω δεν άλλαξε στη διάρκεια των 4-5 ωρών που ακολούθησαν.

Φεύγοντας η σύζυγός μου έκανε μια πολύ απλή ερώτηση που θεωρώ ότι είναι και η κατακλείδα του άρθρου…
- Μπορείς να μου πεις αν δεν υπήρχε αυτό το νοσοκομείο… όλοι αυτοί οι εκατοντάδες άνθρωποι που είναι τώρα μέσα και νοσηλεύονται ή εξετάζονται πως θα τα κατάφερναν;;;;
Προσπάθησα να απαντήσω και δεν τα κατάφερα….
Ευτυχώς τα λόγια μου τα κάλυψε η σειρήνα του ασθενοφόρου με τον Μανώλη Δακορώνια που έφερνε κι άλλο περιστατικό, σοβαρά τραυματίες από τροχαίο…..

Πηγή www.neasantorinis.gr

https://diulistirio.blogspot.gr

Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα

στη σελίδα μας.

Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.