Γιατί ψηφίζω «Ποτάμι»

Αυτή μου η απόφαση έχει πολύ βαθιές ρίζες …στο παρελθόν.
Ξεκινά από τα 25 μου όταν με μια παρέα βρέθηκα σε εκδρομή στα Γιάννενα να τσαλαβουτάω μέσα στα νερά του ποταμού Λούρου φορώντας κάτι ανάλαφρο και πολύ σέξι (όπως μου ομολόγησε αργότερα η Βαλεντίνα…)

Όταν βούτηξα στα νερά του Λούρου δεν είχα τίποτα πονηρό στο μυαλό μου….
Απλά ζεσταινόμουν…
Όμως τα ποτάμια, όπως έμαθα αργότερα, έχουν μια μοναδική ικανότητα να τη πω; να σου γαργαλάνε ότι ευαίσθητο κουβαλάς πάνω σου…
Έτσι βρέθηκα αγκαλιά με τη Βαλεντίνα παντρεμένος και με παιδί, ¨συν καρκίνο μείων στύση¨ που λέει κι ο ποιητής…

Από τότε απέκτησα μια ιδιαίτερη σχέση με τα ποτάμια…
Όπου βρω ποτάμι πέφτω και τσαλαβουτάω…
Τα ποτάμια ήταν πια κομμάτι της ζωής μου…
Αλλά τη σχέση μου με τα ποτάμια δε τη κράτησα μόνο σε δροσιστικό και πηδηματικό επίπεδο.
Έγιναν η ιδεολογία μου… η ελπίδα μου… το όραμά μου…
Έγιναν η λύση του προβλήματός μου…

Αλλά… δεν έβρισκε αυτή η λύση τον ιδανικό εκπρόσωπό της…
Δοκιμάστηκα με πολλούς …. τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη, τον Αντωνάκη, τον Βαγγελάκη… τίποτα!
Ώσπου μια μέρα (απ’ το πουθενά) σκάει μύτη ο Σταυράκης… 

Η αλήθεια είναι ότι δεν τον έπιανε το μάτι σου…
Είχε αυτή τη φάτσα που στο Λύκειο κάτι ίδιους τους πλακώναμε στις σφαλιάρες τους στέλναμε για καφέδες και τους παίρναμε μαζί μας στα μπουρδέλα, άσχετα αν ποτέ δε γαμούσανε, γιατί πάντα έπρεπε να αφήνουμε έναν μαλάκα πίσω να τρώει το ξύλο όταν πειράζαμε τις τσατσές…

Πρέπει να ομολογήσω ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν τον είδα πια αλλιώς … σαν ηγέτη… σαν ελπίδα… σαν φως στο τούνελ …
Είναι αλήθεια ότι είχα τις αναστολές μου αλλά έγιναν κάποιες κινήσεις εκ μέρους του, (του Σταυράκη), που με έπεισαν τελικά..>

Πρώτα πρώτα, όπως έμαθα εκ των υστέρων, όταν τον αφήνανε στα μπουρδέλα να τρώει το ξύλο αυτός αντί για τους άλλους, εκείνος το εκμεταλλεύτηκε και δημιούργησε δυνατές φιλίες με τις τσατσάδες και έγινε – όπως μάθαμε αργότερα – ένας πρώτης τάξεως νταβάς. Μάθαμε επιπλέον ότι από τις πολλές σφαλιάρες που έτρωγε κουνήθηκε τόσο πολύ το μυαλό του, που οι τσατσάδες τον λυπήθηκαν και τον «χώσανε» στη τηλεόραση να κάνει κάνα μεροκάματο να ξεχαστεί και να ξελαμπικάρει.

Όμως οι παλιές συνήθειες του Σταυράκη δεν άλλαξαν και πολύ…
Παρ’ όλο που φόρεσε σακάκι, είχε από παιδί θυμάμαι ένα κόλλημα με το σακίδιο (εκεί του έβαζε η μαμά του φέτα και ντομάτα σε ένα τάπερ με λίγο ψωμί ) και ακόμα το καβαλάει στη πλάτη κάτι σαν τη καμπούρα του Καραγκιόζη… Εμείς του το είπαμε… "πέτα το ρε!".. .αλλά αυτός θέλει λέει να το κουβαλάει γιατί αισθάνεται μια ασφάλεια …(λέει) …
Μα τι διάολο… σερβιέτες αποθηκεύει εκεί μέσα;… 

Τέλος πάντων… εμείς του είπαμε «αφού το θες οκ, αλλά βάζε και τίποτα παλιές εφημερίδες μέσα να φαίνεται γεμάτο ρε παπάρα… » και το λήξαμε εκεί.
Και έτσι, και με τη βοήθεια τη δική μας, ο Σταυράκης ξεκίνησε τον ανήφορο για την εξουσία…
Αλλά πώς να ανέβεις τέτοιο ανήφορο; … με τα πόδια;…
Και μια μέρα του είπαμε : « ρε μαλάκα δε παίρνεις ένα ποδήλατο ρυμουλκό μετά ρυμουλκουμένου να κόβεις βόλτες στις πλατείες να γίνει της πουτάνας;;;….»

Μας άκουσε …δε λέω … αλλά δεν έγινε της πουτάνας…
Έγινε της πιτσιρικαρίας…
Γιατί πλακώσανε κάτι τσογλάνια πιτσιρικάδες (κανένας σεβασμός πια σε έναν μελλοντικό ηγέτη) και άρχισαν να πετάνε γιαούρτια και ντομάτες…
Ήθελα να ‘ξερα, με τέτοια κρίση που στο διάολο βρήκαν τόσα λεφτά για γιαούρτια… εμένα κάπου πάει το μυαλό μου αλλά…. τέλος πάντων…
Έγινε που λέτε λίγο ψιλοχαμός αλλά το ξεπεράσαμε εύκολα γιατί κάναμε και πολύ καλές μεταγραφές στο κόμμα… το «Ποτάμι» καλέ, και πήραμε λίγο τα πάνω μας.

Ήρθε από αριστερά ο Λυκούδης…
Από δεξιά η Λυμπεράκη…
Από αυτούς που έρχονται, φεύγουν και ξανάρχονται ο Δήμου…
Από την φιλοσοφική παράταξη η Κιντή…
Από τον αθλητικό σύλλογο «Πρωτέας» ο Κυριακόπουλος…
Από τους μεταρρυθμιστές του Σημίτη ο Καρκατσούλης…
Από την παρεξηγημένη αριστερά του «Ρήγα» ο Τσακυράκης…
Από τους κομματικά περιπλανώμενους στιχουργούς ο Γκόνης…
Από τους βασικούς δημοσιογράφους προπαγάνδας ο Τέλλογλου…
Από τους "άντρες" ο Τατσόπουλος (γιατί έχουμε πολλές γυναίκες για πήδημα),,,
Από τους Ιδιοκτήτες ferrari ο Ψαριανός...(αρκεί να είναι κόκκινη γιατί είμαστε αριστεροί κατά βάθος...)
Από το φτωχό πια «Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου» ο Παπαλιός…
Από τους στενούς παμπάλαιους συνεργάτες του «Εθνάρχη» Καραμανλή η κόρη του Λαμπρία…
Μια οικολόγος-παθολόγος, η Άννα Ευφραιμίδου… (για τα επείγοντα..)
Μια υδροβιολόγος η Αναστασία Μήνου… (ποτάμι είναι μη μας παρασύρει κάνα ρέμα..)
Μια αμπελουργός η Ζαχαρούλα Λούδα… (για τα κρασσά μας…)
Ένας πολίστας, ο Μαυρωτάς…
Ένας πρώην διευθυντής καναλιών, ο Σπυρόπουλος…
Ένας πούστης με επίπεδο γιατί θέλουμε να "χτυπήσουμε" τους αστέγους της Συγγρού, ο Βαλλιανάτος...
Και φυσικά το πουλέν μας … ο Μίλτος Κύρκος που του αρέσουν οι αλάδωτες πίτες… όπως και μένα…

Έτσι λοιπόν οργανωμένοι, πλήρους …¨εξαρτήσεως¨ και όλοι με ποδήλατα θα ξεχυθούμε στο δρόμο για την εξουσία ….
Κι όταν θα τη πάρουμε (και το λέμε από τώρα για να το ξεκαθαρίσουμε) όποιος μας ακολουθήσει θα φάει καλά!!!
Οι… «άλλοι» να πάνε στα δικά τους κόμματα για φαί…
Σιγά μην ταΐζουμε και τους πεινασμένους των κομμάτων τώρα…
Αι σιχτίρ πια…μάθατε ότι πηδάμε πλακώσατε κι οι γύφτοι...

{Χάρης Καφετζόπουλος}

www.diulistirio.blogspot.com

Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα

στη σελίδα μας.

Το Διυλιστήριο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.